پاورپوینت کامل مزار عالمان بزرگ شیعه در حرم علوی از دیدگاه محدث قمی ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مزار عالمان بزرگ شیعه در حرم علوی از دیدگاه محدث قمی ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مزار عالمان بزرگ شیعه در حرم علوی از دیدگاه محدث قمی ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مزار عالمان بزرگ شیعه در حرم علوی از دیدگاه محدث قمی ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

عالم بزرگوار و متتبع عالیمقام و محدث عظیم الشأن شیخ عباس قمی (رحمه الله) آثار گران سنگ و جاودان بسیاری از خود به یادگار نهاده است که هم آنها منشأ اثر و برکت بوده است. او با نگارش «سفینهالبحار» بر کشتی نجات سوار شد و از دریاهای نور و معرفت بهره ها برد و با نگارش «مفاتیح الجنان» به خانه های تمامی مؤمنان راه یافت. از کتاب های دیگر او «الکنی و الالقاب»، «منتهی الآمال»، «تتمهالمنتهی»، «لبّ الوسائل»، «غایهالقصوی»، «الفوائد الرضویه»، «تحفهالاحباب» و «هدیه الاحباب» است. کتاب ارزشمند دیگر وی «هدیه الزائرین و بهجهالناظرین» است که گویا آن را قبل از «مفاتیح الجنان» تألیف کرده و کتابی است جامع و ارزشمند در باب دعا و زیارت که مطلب زیر از این کتاب برگزیده و تلخیص شده و با توضیحاتی تقدیم خوانندگان محترم میشود.

بدان که زمین نجف اشرف مملو است از علما و اعاظم و مؤمنین؛ به خصوص وادی السّلام که بقعه ای است از جنّت عدن و محلّ ارواح مؤمنین؛ چنان که در «کافی» به سند معتبر منقول است: شخصی به حضرت صادق (علیه السلام) عرض کرد: برادرم در بغداد است و میترسم که در آن جا بمیرد. فرمود: «پروا مکن که هر جا خواهد، بمیرد. به درستی که نمیمیرد مؤمنی در مشرق و مغرب زمین، مگر آن که حق تعالی روحش را به سوی وادی السّلام محشور میگرداند». پرسید: وادی السّلام کجاست؟ فرمود: «پشت کوفه است؛ گویا میبینیم که ایشان حلقه حلقه نشسته اند و با یکدیگر سخن میگویند»[۱] پس باید زیارت آنها را غنیمت دانست و خود را از فیض آن محروم نکرد؛ زیرا بر زیارت آنها ثواب بسیار و اجر بیشمار و فواید عظیمه مترتّب است.

ثقهالاسلام کلینی در «کافی» به سند معتبر از حب عرنی نقل کرده که گفت:

با حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به پشت کوفه رفتم. چون به صحرای نجف رسیدند، ایستادند؛ گویا با جماعتی مخاطبه میکردند. من نیز در خدمت آن حضرت آن قدر ایستادم که خسته شدم. پس نشستم، به اندازه ای که از نشستن هم ملالی به هم رسانیدم. باز برخاستم و ایستادم تا خسته شدم و باز نشستم تا دلتنگ شدم. پس برخاستم و ردای خود را جمع کردم و عرض کردم: یا امیرالمؤمنین! میترسم بر شما که از بسیاری ایستادن، به زحمت بیفتید؛ ساعتی استراحت فرمایید. پس ردای خود را انداختم که آن حضرت بر روی آن بنشیند. فرمود: «این ایستادن نیست، مگر برای سخن گفتن با مؤمنی یا انس گرفتن با مونسی». عرض کردم: یا امیرالمؤمنین! ارواح مؤمنین چنین است؟ فرمود: «بلی، اگر پرده از پیش دید تو برداشته شود، هرآینه خواهی دید ایشان را که گروه گروه و حلقه حلقه نشسته و با یکدیگر سخن میگویند.» عرض کردم: بدنند یا روحند؟ فرمود: «روحند و هیچ مؤمنی نمیمیرد در بقعه ای از بقعه های زمین، مگر آن که به روحش میگویند به وادی السّلام ملحق شو که صحرای نجف است، و آن بقعه ای است از جنّت عدن»[۲]

و مخفی نماند که زیارت اموات و مجاورت و انس با آنها وقتی نفع دهد که انسان تفکر در حال آنها کند و عبرت و آگاهی از حال آنها نماید؛ نه چنان که بعض از غافلین و جهّال میکنند و در غالب بلاد رسم شده که قبرستان را موضع گشت و سیر خود قرار دهند و دسته دسته تفرّج کنان با قهقهه و گفت وگوهای لغو و سخنان ناشایسته – که از هر چیز اثرش در قساوت قلب بیشتر است – به آن جا رفته و با این حال بازگردند. و باید امتیاز داد بر تعظیم و تکریم و کثرت تلاوت قرآن و ادعی مقرّره آتی علما و مشایخی که در آن بلد شریف مدفونند؛ مانند: ابوجعفر محمد بن الحسن الطوسی (رحمه الله) [۳]معروف به «شیخ الطائفه» و علّام عصر خود، صاحب کرامات باهره السید مهدی طباطبایی، معروف به «بحرالعلوم»[۴] که این هر دو بزرگوار با بعض دیگر در مسجد طوسی در نزدیکی صحن مقدّس مدفونند.

و مانند سیدالعلماء والمجتهدین حاجی میرزا محمّد حسن شیرازی[۵] (طاب ثراه) که در جنب باب طوسی صحن شریف، در مدرسه معروف به اسم خود مدفون است.

و مانند خاتم الفقهاء والمجتهدین جناب شیخ محمّد حسن صاحِب «جواهر الکلام»[۶](نوّرالله مرقده) که در محلّ عماره[۷] نجف، قبر شریفش با بقعه و قبّ رفیعه معروف است.

در مقابل قبر این بزرگوار قبور جمله ای از اعاظم علماست که دارای قبّه و بقعه هستند که از جمل آنهاست عماد العلما مولانا السید مهدی قزوینی (رحمه الله)[۸] ساکن حلّه و جناب آقا سید حسین ترک[۹] و غیره.

و در نزدیکی آنها به فاصل چند کوچه، قبر فقیه اهل البیت شیخ جعفر کبیر کاشف الغطاء (رحمه الله)[۱۰] است و در مقابل او قبر عالم فاضل شیخ راضی عرب است و در مقابل کوچ سلام، قبر عالم جلیل شیخ خضر شلال[۱۱] است و در محلّ براق[۱۲] ، قبر شیخ فخرالدین طریحی[۱۳] صاحب «مجمع البحرین» است.

و قبر شیخ اجلّ اعلم شیخ مرتضی انصاری (رحمه الله)[۱۴] در بقعه ای متصل به باب القبله صحن مطهر و در طرف چپ کسی که داخل شود واقع است و در مقابلش قبر آقا سید اسدالله اصفهانی[۱۵] و قبر جناب آقا سید علی شیرازی (رحمه الله) قرار دارد.

قبر شیخ و استاد ما ثقهالاسلام حاجی میرزا حسین نوری طبرسی[۱۶] در ایوان سوم از ایوان های شرقی باب القبله واقع است و قبر شریف عالم جلیل و مجمع تقوا و ورع جناب حاجی ملاّ فتحعلی[۱۷] (طاب ثراه) که از جمله مشایخ شیخ ما علاّم نوری است، با جمله ای از اکابر علما در بقعه ای است که متصل است به باب سلطانیه، در طرف راست کسی که داخل شود.

قبر محقّق نراقی[۱۸] در زمین صحن، در پشت سر و متصل به دری که گاهی به رواق مطهر باز شود واقع است، و روی قبر با سنگی که از سایر سنگ ها متمایز است، فرش شده. قبر مرحوم حاجی شیخ جعفر شوشتری نیز در این مکان قرار دارد.[۱۹]

قبر مرحوم حجهالاسلام حاجی میرزا حسن آشتیانی[۲۰] در صحن، در حجر اوّل و در زیر دالان بالای سر، در سمت یمین[۲۱] کسی که از پشت سر داخل دالان شود، واقع است.

قبر شریف جناب حاج میرزا حبیب الله رشتی[۲۲] (طاب ثراه) در بقعه ای متصل به باب شرقی صحن، در طرف راست کسی که از صحن بیرون رود، واقع است.

شیخ اجلّ اکمل آیهالله فی العالمین، مولانا الحسن بن مطهر الحلّی مشهور به «علاّمه»[۲۳]که قبر شریفش در ایوان مطهر در بقعه ای که منتهی میشود به حرم مطهر، در طرف یمین کسی که داخل حرم میشود، واقع است و بقع دیگر که محاذی و قرین اوست، مدفن حاجی ملاّ احمد اردبیلی[۲۴] است و بقعه ای که متصل است به بقع آیهالله علاّم حلی، مدفن و مروّج مذهب جعفری آقا شیخ محمد جعفر استرآبادی[۲۵] (طاب ثراه) است.

و غیر ایشان از علمای دیگر که زیاده از آنند که در این مختصر ذکر شود، بلکه خصوص صحن مطهر و حجرات آن، تمام مملوّ است از بزرگان دین و علما و مجتهدین که ذکر اسامی شریف آنها باعث تطویل و اطناب است و چقدر سزاوار است از برای ارباب علم و تقوا و قدس که از خاک این بزرگواران بگذرند یا در وقتی که در صحن مطهر، در نزد قبرهای آنها نشینند، شرط ادب و تعظیم به جای آورند و از باطن آن بزرگواران استمداد نمایند و ملاحظه فرمایند که اینها همه شیوخ و مشایخ، مشایخِ کسانی بوده اند که الحال باب مجلس افاده و درس و بحث را بر روی خود بسته و از این نشأت فانیه خود را وارسته نموده اند؛ پس تأسّف خورند بر فراقشان و اندوهناک شوند برای ف