پاورپوینت کامل صفوان بن مهران جمّال ;اولین تولیت حرم امام علی (علیه السلام) ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صفوان بن مهران جمّال ;اولین تولیت حرم امام علی (علیه السلام) ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صفوان بن مهران جمّال ;اولین تولیت حرم امام علی (علیه السلام) ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صفوان بن مهران جمّال ;اولین تولیت حرم امام علی (علیه السلام) ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

صفوان بن مهران جمال، در آغاز نیمه اول سده دوم هجری در شهر کوفه، در خانه پدرش، مهران دیده به جهان گشود و به زندگی پدر و مادر رونق و طراوتی افزون بخشید. آنان نام «صفوان» را بر کودک خود نهادند.

کنیه اش «ابومحمد» بود و چون بعدها در کار و کسب درآمد، شترداری پیشه کرد و شتران خود را کرایه میداد، ملقّب به «جمال» شد و چون زادگاهش شهر کوفه بود، به «کوفی» معروف گردید و از آن جا که از تبار قبیله معروف بنیاسد بود، به «اسدی» نیز شناخته میشد.[۱]

خاندان صفوان

افزون بر خود صفوان که از فرزانگان فقه و حدیث شیعی است، خاندانش نیز به سان او در تاریخ، فقه، حدیث و کلام شیعی بسیار مشهور بوده و نقش برجسته ای در حوزه نشر و ترویج و بالندگی آموزه های اسلام ناب داشتند.

صفوان سه برادر به نام «حسّان»، «حسین» و «مسکین» داشت که هر سه جزو راویان شیعی و از اصحاب امام صادق (علیه السلام) و برخی نیز از اصحاب امام کاظم (علیه السلام) بودند؛ به ویژه حسّان که مانند برادرش صفوان، شتردار و معروف به جمال بود و گفته اند ثِقه ثِقه، یعنی بسیار بسیار موجه و مورد اعتماد است؛ بلکه برخی از رجال شناسان در منزلت او گفته: «اَصَحُّ من صفوان و اَوْجَه»؛ یعنی او در نقل حدیث بالاتر و موجه تر از برادرش صفوان است.[۲]

حسّان میگوید: امام موسی بن جعفر (علیه السلام) به من فرمود: آیا شما قبور شهدا را زیارت میکنید؟ گفتم: کدامین شهدا؟ فرمود: امام علی و امام حسین. گفتم: آری، آنها را زیارت میکنیم. فرمود: اینان شهدا هستند که نزد پروردگارشان روزی میخورند. آنها را زیارت کنید و در حلّ مشکلات و سختیها به آنان پناه ببرید.[۳]

حسین و مسکین هم در گروه راویان شیعی و از اصحاب و یاران حضرت صادق (علیه السلام) به شمار میروند.[۴] اما شاید مشهورترین شخص از خاندان صفوان، «ابوعبدالله محمد بن احمد بن عبدالله بن قضاعه بن صفوان» است که با سه واسطه از فرزندان صفوان به شمار میرود و بدین مناسبت معروف به «صفوانی» است. او بیشک یکی از برجست گان و نخبگان و چهره های ماندگار تاریخ فقه و کلام شیعه است که حقیقاً مایه سرافرازی و برازندگی تشیع در زمان خود بود.

او فقیهی بزرگ، محدثی توانمند و متکلمی عالیمقام بود که از علی بن ابراهیم قمی و از شیخ مفید و تلعبکری روایت میکرد. وی کتاب های بسیاری، به ویژه در حوزه امام شناسی تألیف کرد. ابن ندیم در کتاب مشهور خود درباره او میگوید:

من او را در سال ۳ هجری قمری در بغداد ملاقات کردم. مردی بلندقد و خوش لباس بود. او اُمّی و درس ناخوانده بود، اما از حفظ برای شاگردانش حدیث میگفت یا با متکلمین بحث و مناظره میکرد.[۵]

این بزرگوار نزد سلطان سیف الدوله در شهر موصل، با قاضی موصل که از اهل سنت بود، درباره امامت مناظره کرد، اما او قانع نشد و قرار بر مباهله نهادند. صفوانی نزد سلطان با قاضی مباهله کرد و قاضی از آن مجلس که بیرون آمد، دچار عارضه تب شد و همان دستی که با صفوانی مباهله کرده بود سیاه و متورم گردید و خلاصه باعث هلاکت او شد. این رخداد مهم، هم موقعیت صفوانی را نزد حاکم وقت و عالمان شیعه و سنی بالا برد و هم بر اعتبار و عظمت تشیع و مکتب اهل بیت افزود.[۶]

تألیفات

درباره صفوان بن مهران گفته اند او کتابی در اخبار امامان (علیهم السلام) تألیف نموده که شیخ نجاشی آن کتاب را دیده و از او نام برده است. ۳از بررسی و پژوهش در روایاتی که از این بزرگوار به یادگار مانده نیز میتوان گرایش حدیثی او را به دست آورد که بیشتر رنگ و بوی اخلاقی و مضامین اجتماعی و فقهی دارد. تاریخ رحلت این مرد بزرگ و این که در کدام دیار به ملکوت اعلی پیوسته، معلوم نیست.

رشد و شکوفایی

صفوان بن مهران به سان ده ها و صدها محدث دیگر که در شهر کوفه میزیستند، دوره نوجوانی و جوانی را در دامن پرمهر و محبت خاندان خود سپری نمود و چون گام در مرحله عقلانیت و درک درست زندگی و حیات معنوی و فرهنگی نهاد، دل و جانش با شنیدن روایات و آموزه های دینی که به وسیله شاگردان و تربیت شدگان حوزه علمی امام باقر (علیه السلام) هم چون زراره ها و محمد بن مسلم ها و ابوبصیرها، مجذوب اهل بیت علیهم السلام شد و قلبش شیفته یادگیری و فهم این آموزه ها و معارف گردید. او احساس کرد که برای فراگیری هر چه بیشتر این معارف ناب و انسان ساز، باید خود را به سرچشمه زلال و گوارای دانش برساند؛ پس تصمیم خود را گرفت در پوشش شغل و کار اقتصادی خود، روانه مدینه الرسول شد؛ جایی که محبوب و امامش و حجت زمان حضرت امام صادق (علیه السلام) در آن جا زندگی میکرد و صدها دلداده و شیفته و عاشق علم و حدیث به گرد وجود پربرکت و فیاض آن کوثر دانش، جمع شده بودند و از محضر پرفیض آن حضرت بهره میبردند.

او هم به سان سایر دانش طلبان، خویش را به این دریای علم رساند و به برکت این مصاحبت و استمرار آن و اعتقاد پاک و خالص او، در جرگ اصحاب حضرت صادق (علیه السلام) قرار گرفت؛ بلکه به مرور زمان و تداوم رهروی و ولایت مداریاش، یکی از اصحاب سرّ ویژه حجت حق به شمار آمد. این رابطه و پیوند ناگسستنی و ژرف تا آخر عمر با برکت حضرت صادق (علیه السلام) ادامه یافت؛ بدون این که کمترین لغزش و انحرافی در او پدید آید و بعد از شهادت ششمین امام معصوم که در سال ۱۸ هجری رخ داد، صفوان بن مهران هرگز دست از ولایت اهل بیت (علیهم السلام) برنداشت به محضر امام کاظم (علیه السلام) شتافت و در شمار اصحاب آن بزرگوار نیز قرار گرفت و سر بر آستان پاره تن پیامبر حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) نهاد. [۷]

نشر دانش

صفوان ده ها روایت از آن دو امام همام شنیده و آنها را ثبت و ضبط کرد و بر خود لازم میدانست که این حقایق و معارف بلند را به گوش جان انسان های مستعد که قلبی آکنده از عشق و مهر به خاندان عصمت داشتند، برساند. او به خوبی این رسالت خطیر را انجام داد و شروع به پیام رسانی کرد و ده ها محدّث شیعی از محضرش بهره مند شدند که در این جا به نام گروهی از شاگردان او اشاره میشود:

سندی بن محمد؛ عبدالله بن قُضاعه؛ عبدالله بن محمد الحجال؛ حسن بن محبوب؛ سُعدان بن مسلم؛ عبدالرحمن بن حجّاج؛ احمد بن محمدبن ابی نصر بزنطی؛ اسماعیل بن مهران؛ ابن ابی عمیر؛ علی بن حَکم؛ حسن بن علی بن فضّال؛ صفوان بن یحیی؛ سلیمان بن مهران اعمش؛ هشام بن سالم.[۸]

با این که صفوان شاگردان بسیاری داشت و آنان از حوزه دانش او بهره میبردند، ولی در زندگینامه محدثان شیعی، به استادان حدیث او اشاره ای نشده، که این نشان میدهد او فقط از محضر امام صادق (علیه السلام) و امام کاظم (علیه السلام) کسب فیض میکرده و شاید به سبب کار و کسب خود که بدان اشاره شد، فرصت نیافت تا از دیگران بهره مند گردد.

جایگاه والا

این محدث بزرگوار در میان سلسله راویان شیعی، در موقعیت و منزلت والایی قرار دارد؛ به گونه ای که هم دانشوران رجالی، او را ستایش کرده اند و به دین باوری، ولایت مداری و پیوند ژرف او با امامان معصوم (علیهم السلام) به ویژه امام ششم (علیه السلام)، اشاره کرده اند که در این جا به نقل سخنان چند تن از این بزرگان بسنده میشود:

نجاشی در معرفی سیمای صفوان میگوید:

بیتردید او از محدثانی موجه و مورد اعتماد و عادل است. اعتقاد او نیکو بود و شغل او کرایه دادن شتران بود.[۹]

شیخ مفید (استاد نجاشی) که از برجسته ترین عالمان شیعی در تمام اعصار و یکی از سرسخت ترین مدافعان ولایت امیر المؤمنین (علیه السلام) و سایر امامان معصوم است، در توصیف جلوه های معنوی و قدسی صفوان میگوید:

صفوان یکی از یاران دائمی حضرت صادق (علیه السلام) و از خواص و محرم راز ایشان، و فقیهی صالح و شایسته و یکی از چهره های درخشان است.[۱۰]

از میان محدث شناسان معاصر، شیخ عباس قمی در معرفی او مینویسد:

صفوان بن مهران محدثی است بسیار بسیار بزرگوار و موجه و موثق که ذوب در ولایت ائمه اهل بیتعلیهم السلام بود. او روزی برای اطمینان بیشتر، باورهای دینی و اعتقادات خود را به امام صادق (علیه السلام) بازگفت. حضرت عقاید او را مورد تأیید و تمجید قرار داد و به او فرمود: «رحمک الله». صفوان همان بزرگی است که زیارت مخصوص امیرالمؤمنین (علیه السلام) و زیارت اربعین و دعای معروف به دعای علقمه را از امام صادق (علیه السلام) روایت میکند.[۱۱]

یار و همراه همیشگی امام (علیه السلام)

صفوان موقعیت منحصر به فردی در ارتباط با امام صادق (علیه السلام) داشته است. او از محدثان برجسته شیعه و بلکه یکی از برجسته ترین آنان است. در کسب درآمد و امرار معاش، شترانی داشت که گاهی خود و گاهی همراه با کارگرانش، شتران را به کرایه میداد و از کوفه به حجاز و از حجاز به عراق، و گاهی از کوفه به بصره یا بغداد در رفت و آمد بود.

این موقعیت ویژه برای او فرصتی را فراهم آورده بود که چندین بار، امام جعفر صادق (علیه السلام) را از مدینه و حجاز، به عراق بیاورد و البته این توفیق و سعادتی بود که نصیب کمتر کسی میشود. بسیار طبیعی است که در این مصاحبت ها و همراهیها با حجّت خدا، پرسش های دینی خود از پیشوای معصوم خود بپرسد و حضرتش او را از حقایق پنهان دیگری آگاه کند. [۱۲]

آگاه شدن از مرقد امیرالمؤمنین (علیه السلام)

از هنگامی که حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به شهادت رسیدند، به دلیل خطر خوارج و دشمنان سوگند خورده حضرت که ممکن بود به مرقد ایشان بیحرمتی کنند، قبر مطهر آن بزرگوار پنهان بوده و غیر از حضرات معصومین کسی از آن آگاه نبود، تا این که در اواسط سده دوم هجری امام صادق (علیه السلام) مرقد آن حضرت را برای برخی از پیروان اهل بیت عصمت و طهارت آشکار کرد. صفوان بن مهران از اولین کسا