پاورپوینت کامل نجف و انتفاضه شعبانیه ۱۹۹۱ (بررسى زمینه‌ها وپیامدها) ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نجف و انتفاضه شعبانیه ۱۹۹۱ (بررسى زمینه‌ها وپیامدها) ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نجف و انتفاضه شعبانیه ۱۹۹۱ (بررسى زمینه‌ها وپیامدها) ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نجف و انتفاضه شعبانیه ۱۹۹۱ (بررسى زمینه‌ها وپیامدها) ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

مردم شیعه عراق روزهاى به‌خصوصى از سال را به زیارت امیر مؤمنان على (علیه السلام) و أباعبدالله الحسین (علیه السلام) اختصاص مى‌دهند. دو موسم زیارتى مهم عراق که در آن مردم به زیارت کربلا مى‌شتابند، یکى زیارت اربعین است که شیعیان از دورترین نقاط عراق پاى پیاده به سوى کربلا مى‌شتابند، و دیگرى زیارت شعبانیه است که در آن نیز مردم عراق از اقصى نقاط کشور رهسپار کربلاى معلّى مى‌شوند. حاکمان ستمگرى که در طول تاریخ بر عراق حکم رانده‌اند، همواره از این زیارت‌ها در هراس بوده و بر آن بودند تا از آن جلوگیرى کنند. البته ترس آنان بى‌مورد نبود؛ چراکه زیارت امواج خروشان شیعیانى که شور حسینى در سر دارند، همواره براى حاکمان ظالم عراق مشکل‌ساز بوده است. دو تحرک بزرگ شیعیان عراق نیز در خلال همین زیارت‌ها رخ نمود: یکى انتفاضه صفر سال ۱۹۷۷ میلادى (۱۳۹۷ قمرى) و دیگر انتفاضه شعبانیه ۱۹۹۱ میلادى (۱۱۱ قمرى) .

انتفاضه صفر ۱۹۷۷م/۱۳۹۷ق

با بر سر کار آمدن حزب بعث در عراق، یکى از اهداف ایشان که گام‌به‌گام عملى شد، دور کردن مردم عراق، به‌ویژه شیعیان از آموزه‌هاى دینى، مخصوصا شعائر حسینى بود. این در حالى است که حزب بعث در ابتدا خود را حزبى ضد الحاد و حزبى شیوعى نشان مى‌داد؛ اما در واقع رژیم بعث از عزادارى و شور حسینى مردم سخت مى‌هراسید. از این رو سعى کرد تا مجالس عزادارى وزیارت مراقد ائمه (علیهم السلام) به ویژه کربلا و نجف را محدود سازد.

از گذشته، یکى از مهم‌ترین ایام زیارتى حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) در عراق ایام اربعین حسینى بود. مردم شیعه عراق در این ایام فوج فوج با پاى پیاده به سوى حرم سیدالشهدا (علیه السلام) حرکت مى‌کردند. صدام از این حرکت مردم سخت مى‌هراسید؛ از این رو سعى داشت تا در برابر موج خروشان عزاداران در این ایام مانع ایجاد کند. ابتدا از بخش‌ها آغاز کرد و بعد به شهرها رسید و در نهایت نقشه شوم خود را در استان‌ها عملى ساخت. البته هنوز جرأت نداشت عزادارى در نجف و کربلا را تعطیل سازد؛ تا اینکه در صفر سال ۱۹۷۷ (۱۳۹۷ق) از حرکت مردمى که مى‌خواستند پیاده به سوى کربلا حرکت کنند، جلوگیرى کرد. مردم نیز تصمیم گرفتند بدون توجه به تهدیدات، در ایام اربعین راهپیمایى عظیمى را از نجف به سوى کربلا ترتیب دهند.

در این راه‌پیمایى عظیم بود که میان نیروهاى صدام و مردم در منطقه «خان النص» بین کربلا و نجف درگیرى به وجود آمد و تعدادى در این درگیرى به شهادت رسیدند. این امر عشایر را تحریک نمود و در نتیجه صدام حرکت عزاداران را در اربعین آزاد کرد. اما موج خروشان مردم خاموش شدنى نبود. رژیم صدام نیز شهید سید محمدباقر صدر وشهید محمدباقر حکیم را دستگیر کرد. این حرکت شیعیان عراق به «انتفاضه صفر» معروف شد. اما با دستگیرى دوباره شهید صدر، این بار همراه خواهر گرامیش بنت الهدى، مردم نجف به حرکت درآمدند و انتفاضه رجب به وجود آمد، که پس از آن، بار دیگر شهید صدر آزاد شد و شهادتش به تعویق افتاد.[۱]

پیروزى انقلاب اسلامى در ایران، رژیم بعث را سخت هراسان ساخت. به همین سبب صدام تلاش کرد تا با شدت هرچه تمام‌تر با روحانیون مبارز برخورد کند. شهادت شهید محمدباقر صدر وخواهر گرامیش بنت الهدى و شهادت تعداد زیادى از آل‌حکیم و دستگیرى و تبعید بسیارى دیگر از روحانیون مبارز و فعالان سیاسى، پس از پیروزى انقلاب اسلامى رخ داد. با تبعید یا اعدام بسیارى از رهبران سیاسى شیعه و همچنین آغاز جنگ تحمیلى، توده‌هاى شیعه به خاموشى گراییدند و مترصد فرصتى براى خروش بودند که ضعف نظام بعث پس از شکست در اشغال کویت، زمینه لازم را براى این امر ایجاد کرد.

حمله صدام به کویت

صدام حسین در اوت به کویت حمله کرد و این کشور کوچک، اما ثروتمند را استان نوزدهم عراق خواند و نیروهاى عدى (پسر ارشدش) ، على شیمیایى، و مزدوران ساجده، همسر صدام به غارت برنامه‌ریزى شده این کشور پرداختند؛ به گونه‌اى که کاخ جدید ساجده مملو از مرمرهاى کویتى شد و اتوموبیل‌هاى مدل بالاى کویتى در بازارهاى بغداد به فروش مى‌رسید.[۲] در پى این حمله، کشورهاى غربى به بهانه دفاع از کویت به منطقه لشکرکشى کردند و سرانجام صدام مجبور شد که در فوریه خاک کویت را تخلیه کند.

درباره حمله عراق به کویت و دخالت غرب در ترغیب صدام به این حمله، سخن بسیار گفته‌اند. آنها که مى‌گویند صدام با چراغ سبز آمریکا به کویت حمله کرد، به دیدار گلسبى، سفیر وقت آمریکا در عراق با صدام استناد مى‌کنند .[۳]

گلسبى نیز خود در مصاحبه‌اى با روزنامه «نیویورک تایمز» به طور تلویحى از رضایت امریکا به این حمله خبر مى‌دهد و مى‌گوید:

هیچ‌کس فکر نمى‌کرد که صدام قصد تصرف تمام خاک کویت را دارد. در واقع اگر صدام یورش خود را به حوزه نفتى مورد منازعه رُمَیله و جزایر مورد اختلاف محدود مى‌داشت، شوراى امنیت مداخله نمى‌کرد.[۴]

این در حالى است که گلسبى چند سال بعد در یک تصادف مشکوک کشته مى‌شود. برخى همراهى شاه اردن با صدام و سخنرانى بوش پدر درباره نظم نوین جهانى چند روز پیش از حمله عراق را از دیگر نشانه‌هاى چراغ سبز امریکا مى‌دانند.[۵] حمله عراق به کویت و متعاقب آن، حمله آمریکا به عراق، نقطه عطفى در تاریخ این کشور شمرده مى‌شود. در واقع سیاست جدید امریکا در قبال اپوزیسیون عراق و صف‌بندى جدید نیروهاى معارض و همچنین تبلیغات و شعارهاى جدید صدام مبنى بر ادعاى اسلام‌گرایى[۶] از این تاریخ نمایان مى‌شود.

انتفاضه شعبانیه۱۹۹۱م/۱۱۱ق

در پى حمله آمریکا به خاک عراق و فرار سربازان عراقى و بروز شکست و ضعف در نظام صدام، شیعیان که سال‌ها در ظلم و حرمان به سر مى‌بردند، انقلابى خودجوش را سامان دادند که به «انتفاضه شعبانیه» موسوم شد. معروف است که این انقلاب یک روز پس از اعلام آتش‌بس بین نیروهاى صدام و نیروهاى آمریکایى در اول مارس ۱۹۹۱م/۱۱۱ق و با شلیک یک گلوله تانک از سوى ارتشیان پیوسته به مردم، به تصویر دیوارى صدام در میدان سعد بصره آغاز شد و دامنه آن به دیگر شهرهاى شیعه کشیده شد. در این انقلاب، بیشتر مناطق شیعه‌نشین، از جمله بصره، ناصریه، عماره، کربلا و نجف به دست انقلابیون افتاد. از سویى کردها نیز در شمال عراق مناطق کردنشین را از دست نیروهاى صدام خارج کردند. البته باید گفت که این انقلاب بیشتر به صورت خودجوش عمل مى‌کرد و هیچ‌یک از گروه‌ها واحزاب نمى‌توانند این حرکت را به نام خود ثبت کنند. یکى از عوامل پیروزى‌هاى اولیه این انقلاب، دستور ممنوعیت پرواز هواپیماهاى عراقى توسط آمریکا بود که طبق آن، از هرگونه پرواز هواپیما و هلیکوپتر عراقى بر فراز عراق جلوگیرى مى‌شد؛ اما آمریکایى‌ها که موفقیت حرکت مردم شیعه را با نگرانى پى‌گیرى مى‌کردند، و از نفوذ فعالانه ایران در انقلاب مردمى عراق مى‌هراسیدند[۷] ، سرانجام به بهانه خراب بودن راه‌هاى بازگشت سربازان عراقى از کویت، به صدام اجازه دادند که هلیکوپترهایش را به پرواز درآورد[۸] که در پى آن، قتل‌عام شیعیان جنوب آغاز شد.

تانک‌هاى ارتش عراق زیر نظر حسین کامل، داماد صدام در حالى که پرچم‌هایى با شعار «لا شیعه بعد الیوم» (پس از امروز، دیگر شیعه‌اى باقى نخواهد ماند) حمل مى‌کردند، عملیات نسل‌کشى شیعیان را آغاز کردند. به گفته على حسن المجید، ارتش عراق طى سه هفته ۳۰۰۰۰۰ نفر را کشت. این نسل‌کشى حتى برخى از طرف‌هاى غیر سیاسى شیعه وغیر شیعه را به حرکت واداشت.[۹] اما رهبرى آیت‌الله العظمى خویى (رحمه الله) در این انقلاب و حمایت او از انقلابیون، امرى بسیار مهم تلقى شد. او که از سوى برخى معارضین عراقى، مرجعى غیرسیاسى تلقى مى‌شد، با فتوایى که در حمایت از اماکن مقدسه به هنگام تیراندازى سربازان عراقى در حرم امیرمؤمنان (علیه السلام) داد و نامه سرزنش‌آمیزى که براى بوش فرستاد، بار دیگر قدرت سیاسى مرجعیت را پس از سال‌ها خاموشى نشان داد.[۱۰] ایشان در بیانیه‌اى، یک هیأت هشت نفره از علماى نجف را براى مدیریت انقلاب تعیین کردند.[۱۱] ترجمه متن بیانیه ایشان بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد لله رب العالمین و به نستعین وصلّی الله علی محمد وآله الطاهرین.

اما بعد، در این روزها کشور مرحله سختى را مى‌گذراند و بیش از پیش نیازمند حفظ سازمان و برقرار امنیت و نظارت بر امور عامه و امور مذهبى و اجتماعى مى‌باشد، تا مباد مصالح عمومى از مدیریت صحیح خارج شده و موجبات ضایع شدن مصالح واموال عمومى را فراهم آورد.

از همین رو به نظر ما مصلحت عمومى جامعه امروز اقتضا مى‌کند یک کمیته عالى براى نظارت بر اداره تمام امور که نظر آن، نظر ما مى‌باشد و هر آنچه صادر کند، از جانب ما باشد، گماشته شود. به همین منظور نخبگانى از علما که نام‌هاى‌شان در ذیل خواهد آمد، از کسانى که به کفایت و حسن تدبیرشان اعتماد داریم را به عنوان اعضاى این کمیته معرفى مى‌نماییم. فرزندان مؤمنمان باید دنباله‌رو ایشان باشند و از دستورات ایشان پیروى کنند و به ارشاداتشان گوش فرادهند و در به انجام رسیدن این مهم یارى‌گرشان باشند. از خداى متعال مى‌خواهیم تا ایشان را در انجام خدمات عمومى، آن‌گونه که خداى متعال و رسول گرامیش خشنود شوند، یارى رساند.

الله ولى التوفیق وهو حسبنا و نعم الوکیل، والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.

اعضاى کمیته مذکور عبارتند از:

۱- السید محیى‌الدین الغریفى ۲- السید محمدرضا الموسوى الخلخالى

۳-