پاورپوینت کامل گفت و گو با آیت الله عراقچی ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفت و گو با آیت الله عراقچی ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفت و گو با آیت الله عراقچی ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفت و گو با آیت الله عراقچی ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

زائر راستین در مقام زیارت امام (ع) در مقام اتصال و شهود حقایق نورانی و مفاهیم ربانی ارتقای وجودی یافته و این ارتقای وجودی، موجب کمال روحی او می گردد. روش زیارت ائمه معصومین (علیهم السلام) و اولیای الهی آدابی دارد که ادب نگه داشتن، حدّ هر چیز است و اگر این امور رعایت گردد، موجب قبولی زیارت آدمی می گردد.

آیت الله علی عراقچی در این گفت وگو به برخی از آداب زیارت و خاطراتی از بزرگان اهل معنا وحالات ایشان در هنگام زیارت معصومین (علیهم السلام) پرداخته. آنچه در پی می آید، حاصل این گفت وگوی شیرین است.

لطفا توضیحی درباره اهمیت و نقش زیارت قبور معصومین: بدهید؟

عراقچی: زیارت به معنای ملاقات است و مختص به معصومین نیست؛ بلکه زیارت می تواند شامل معصومین و غیر معصومین، زنده و میت نیز باشد. زمانی که انسان به ملاقات شخصی می رود، این همان زیارت است و این معنی در بین عموم مردم هم رایج است؛ مثلا می گویند: برای زیارت حضرت عالی آمدیم و تشریف داشتید یا نداشتید، و از این فعل، تعبیر به زیارت می کنند. همچنین زیارتنامه خواندن برای معصومین (علیهم السلام) و امام زاده ها و شخصیت های بالا نیز از عباراتی است که بر زبان ها رایج و متعارف است. طبق اعتقادات ما هر کس که از دنیا می رود، یک نحوه حیاتی در عالم دیگر دارد که از آن، به عالم برزخ تعبیر می شود. انسان در عالم برزخ زنده است و این که می گوییم فلان شخص، مرده است، یعنی زندگی و حیات دنیایی او تمام شده، ولی در عالم دیگر زنده است و در عالم دیگر، حالات و احوال افراد مختلف است. عده ای گرفتار عذاب و نقمت، و بسیاری نیز در سایه نعمت و رحمت الهی هستند و نعمت هایی بزرگ تر از نعمت های دنیا نصیب ایشان شده است؛ مثلا آن طور که قرآن می فرماید: شهدا وقتی از دنیا می روند، مرده نیستند: (وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی سَبیلِ اللهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ)[۱] ؛ (ای پیامبر!) هرگز گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شدند، مردگانند؛ بلکه آنان زنده اند و نزد پروردگارشان روزی داده می شوند.

زیارت مؤمنین و شهدا، ملاقات ایشان است. البته زمانی که ایشان را زیارت می کنیم، ممکن است این ملاقات را درک نکنیم؛ اما آنهایی که از دنیا رفته اند و اهل ایمان هستند، متوجه زیارت ما می شوند و می دانند که چه کسی بود و چه خیراتی انجام داد. این مطالب درباره شهدا و مؤمنین بود، اما مرگ درباره معصومین (علیهم السلام) که کاملا ناظر بر همه عوالم هستی اند، بی خبری معنا ندارد؛ بلکه ایشان از دنیا و تمامی عوالم وجود باخبر هستند.

حال با بیان این مقدمات، اگر ما به زیارت امام رضا (ع) می رویم، یعنی به ملاقات او می رویم؛ آن گونه که در اذن دخول ها آمده است وقتی که ما سلام می کنیم، سلام را متوجه می شوند و جواب هم می دهند و اگر جواب ایشان را نمی شنویم، مسئله دیگری است. البته بعضی وقت ها افرادی که قدری جنبه ولایتشان قوی تر است و با انبیا و اولیا آشناتر هستند، خود ولی خدا را زیارت می کنند. در همین اواخر یکی از اهل علم در مشهدالرضا ساکن بود و به بیماری مبتلا شد و راهی بیمارستان گردید. در حالی که در بیمارستان بستری بود، با توجه رو به گنبد امام هشتم (ع) کرده و عرضه می دارد: یا علی بن موسی الرضا! من هر روز صبح اول کسی بودم که به ملاقات شما می آمد و الان در بستر بیماری افتاده ام و قدرت حضور ندارم، اما آیا نباید شما در این مدتی که من در این جا افتاده ام خبری از من بگیرید و حالی بپرسید؟! و امثال این مطالب را می گوید. ناگهان متوجه شدند که حضرت تشریف آوردند و دسته گلی به ایشان تقدیم و احوال پرسی نمودند و رفتند. این شخص می گوید مدتی این گل نزد من بود و هر مریض که به این گل دست می زد، شفا پیدا می کرد و می رفت و به مرور این گل، اثرش را از دست داد و از بین رفت. این معنی زیارت واقعی است؛ چراکه هر دو همدیگر را ملاقات نمودند و حالت حضور برای زائر نیز دست داد.

در زیارت، نوع مردم حضرت را نمی بینند، ولی اعتقاد دارند که حضرت ایشان را می بیند و زیارت های ایشان را هم می شنود و به خواسته های ایشان توجه دارد و امام در حق ایشان هم دعا می کند. این هم از مصادیق زیارت واقعی است و ارزش و قیمت دارد. زیارت باعث ارتقای مقام وجودی آدمی است و انسان را به عالم ملکوت نزدیک می کند و مقام نورانیت امام، انسان را در بر می گیرد و از طبیعت و عالم ماده، به عوالم نور و سرور می رساند. این مطالب از اعتقادات شیعه می باشد و اهل سنت هم به زیارت اعتقاد دارند و به زیارت می روند. فقط وهابیت این امر را بدعت می داند و در مقابل زیارت، جبهه گیری می کند که پاسخ آن در جای خود ذکر شده است.

زیارت مؤمنین هم این گونه است. انسان که به قبرستان می رود و زیارت مؤمنین می کند، ایشان متوجه شخص زائر می شوند و البته قبور کفار و معاندین را نیز می توان دید و لعنت کردن معانید نیز از مستحبات است.

در زیارت عاشورا صد بار سلام بر امام و یارانش می کنیم و صد بار هم لعن می فرستیم و ایشان هم متوجه این لعن و نفرین ها می شوند و عقابشان بیشتر از قبل می گردد.

زیارت فوائد دنیوی و اخروی فراوانی دارد. بسیار افرادی بودند و هستند که برای حوائج دنیوی خویش به زیارت ائمه هدی رفته اند و حاجت گرفته اند.

شیخ جعفر شوشتری از شاگردان شیخ انصاری نقل می کند: برای زیارت، به عتبات عالیات سفر کرده بودم. در حرم حضرت عباس (ع) نشسته بودم و عرض حاجتی داشتم. در این میان عربی بادیه نشین به حرم مشرف شد و فرزند معلول و فلجی داشت و به عربی دادوقالی به راه انداخت. ساعتی نگذشته بود که بچه شفا یافت و مردم برای تبرک به سوی کودک هجوم بردند. من با دیدن این حالت، حالم دگرگون شد و از حضرت گله کردم که من با کسوت اهل علم در محضرتان این مقدار استغاثه و دعا کردم و پاسخی ندادید، اما این عرب بادیه نشین را حاجت روا کردید! و از حرم بیرون رفتم و متوجه نجف گردیدم. وقتی به نجف رسیدم، جناب شیخ انصاری (رحمه الله) به ملاقات من آمد و دو کیسه پول به من دادند و فرمودند: «با یک کیسه خانه ای برای خود بخر و با دیگری به سفر حج مشرف شو و این از جانب حضرت عباس (ع) برای تو رسیده است!».

از این سخن معلوم می گردد که خود شیخ انصاری ارتباطاتی این گونه داشته است. اینها همه از نتایج زیارت است که خیلی ها تجربه کرده اند یا بیمار شفا گرفته یا قرضدار دینش ادا شده یا خانه ای برای او تهیه می کنند و.. . در هر صورت زیارت چنین فوایدی دارد.

در زیارت چه آدابی را رعایت کنیم؟

عراقچی: از اولین آداب زیارت، مراعات ادب است. وقتی انسان به زیارت کسی می رود، باید ادب نگه دارد؛ با اذن دخول؛ با وضو و طهارت؛ با لباس نظیف و معطر وارد حرم ائمه معصومین (علیهم السلام) و اولیای الهی شود. وقتی هم می خواهد زیارت بخواند، پشت به قبله و رو به سوی ضریح بایستد و بداند که امام معصوم (ع) و اولیای خدا واسطه و شفیع در دنیا هستند و اعتقاد به امامت ایشان داشته باشد. اگر این گونه به زیارت رفتید، نوعا نتیجه می گیرید و اگر نتیجه نگرفتید، مثل جناب شیخ جعفر شوشتری قهر نکنید و بدانیم همه کاره ایشان هستند و دنیا و آخرت را خدا به ایشان سپرده تا اداره کنند. الان هم امام زمان (عج) تمام عوالم هستی از غیب و شهود را اختیار دارد. حتی ملکوتیان هم با اذن امام زمان (عج) حرکت می کنند.

اگر ما طوری باشیم که امام ما را بپسندد و دعاگوی ما باشد، مثل این است که در زمان حضور ایشان هستیم. وظیفه هر شیعه ای این است که هر صبح و شام به امام زمانش سلام کند و چقدر خوب است که اهل ایمان بعد از نمازهای واجب، به اباعبدالله و امام رضا و امام زمان (علیهم السلام) سلام می دهند و انسان های تربیت شده نیز این گونه زیارت می کردند.

از بزرگان و علما کدام یک حال و هوای خاصی در زیارت داشتند؟

عراقچی: از بین آقایان مشهد آیت الله العظمی سید هادی میلانی (رحمه الله) خیلی انسان باصفا و باوفایی بودند و مقاماتی نیز داشتند. گاهی که مشهد بودم، می دیدیم ایشان وارد حرم می شوند و رو به ضریح مطهر می ایستادند و در زیارت حالت مخصوصی داشتند؛ گویا حضرت را می دیدند و سخن می گفتند و حالت ملکوتی خاصی داشتند. ایشان در علم و مقامات معنوی در سطح بالایی بودند و کراماتی نیز از ایشان نقل شده است.

آیت الله مرتضی حائری زیاد به مشهد مشرف می شد و انسان ولایتمداری بودند. ایشان می فرمودند: