پاورپوینت کامل نگاهی به زیارت وحقیقت آن ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به زیارت وحقیقت آن ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به زیارت وحقیقت آن ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به زیارت وحقیقت آن ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

درگفتگوباآیت الله محمدحسین احمدی فقی یزدی

نگاه شما درباره حقیقت زیارت چیست؟

(وَ قالَ رَبُّکمُ ادْعُونی أَسْتَجِبْ لَکمْ). آنچه در زمینه برنامه مناجات و دعا و توجه به پرودگار متعال مهم است، حضور قلب و توجه به حق متعال است و اگر به انبیا و اولیای عظام خصوصا خاتم المرسلین و خاندان پاک و منزه و معصوم او توجه می شود، در طول و در عداد رسیدن به حق متعال است و چیزی جدای از آن مسیر سلوک و سیر اصلی حضور به مقام قرب پرودگار متعال نیست. هر چه هست، همان مسیر و همان طریق است و مسیر سیر و سلوکی است که خداوند متعال مهیا نموده است. بنا بر آنچه در کلمات بزرگان دین مطرح شده، محققا تمام حرکت به سوی سیر و سلوک و رسیدن به خداوند متعال است و به گونه ای عمل شده است که تمام قوای روحی و نفسانی و طبیعی انسان در این برنامه ریزی سیرو سلوک، همه به سوی خدای متعال و توسل به حقیقت ذات ربوبی پرودگار باشد و به تعبیر ی که نقل کرده اند کسانی که «ذوالابصار النافذه» در حقایق و معارف بودند، غایت سیر و سلوک خود را رسیدن به جامعیت و کامل بودن قرب الهی در همه مراحل ذکر می کنند و در نهایت هم با لسان قال و حال همواره می گویند:

«مَا شَاءَ اللهُ کانَ وَ مَا لَمْ یشَأْ لَمْ یکنْ» و حتی در سیر و سلوک و حرکاتشان جز تعظیم و تقدیس قدرت پرودگار و دور بودن از نواقص و خضوع، چیز دیگری مدّ نظرشان نبوده است و اگر هم در بعضی عبارات فرموده اند:

«الدُّعَاءُ سِلَاحُ الْمُؤْمِن» [۱] میزان سلاح مؤمن به شناختن دعا و نوع دعای اوست و اینها همه برای آن است که سیر و حرکت عارفان و شخصیت های ممتاز برای درک محضر ربوبی از این مسیر است؛ لذا حقیقت زیارت در عبارتی که از امام رضا (علیه السلام) نقل شده، زیارت الله است. در روایت آمده است

: «أیما مُؤْمِنٍ زَارَ مُؤْمِناً کانَ زَائِراً لِله» [۲]اصل زیارت، زیارت خدا و قرب و منزلت نزد حق تعالی است؛ لذا این قرب، قرب به خداست و به هر حیثیتی هم زیارت حاصل شود، در نهایت همان است که انسان می گوید: (هُوَ اللهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَیبِ وَالشَّهَادَهِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ * هُوَ اللهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَی یسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ)[۳] و همه چیز را به نزد پرودگار محاسبه می کنند؛ پس در مرحله اول باید بدانیم که اصل زیارت، زیارت حق متعال است و حقیقت زیارت، حقیقت قربیه می باشد و اصل زیارت، قرب الی الله و دوری از نواقص و هر چه که ما را از قرب دور می کند است و زیارت جز برای حضور قلب نیست.

مهم ترین آداب زیارت کدامند؟

در زیارت دو نکته مورد توجه است:

الف) قرب الهی:

از آداب زیارت، قرب به خداست. از منزل که بیرون می آییم، با توسل و توکل به خدا برای گرفتن این فیض از محضر حق متعال حرکت کنیم و به تعبیر بعضی از بزرگان از اساتیدمان که فراوان به زیارت ائمه علیهم السلام اهمیت می دادند، می فرمودند: ما قرب آنها – معصومین علیهم السلام – را می خواهیم تا واسطه ای برای قرب خودمان قرار دهیم؛ یعنی توجه و توسل به ایشان، واسطه ای است برای این که قرب الهی حاصل گردد.

آیت الله العظمی اراکی می فرمودند: کسی که می خواهد به زیارت حضرت معصومه علیهاالسلام برود، اول به زیارت میرزای قمی برود. ایشان باب الرحمه حضرت معصومه است و واقعا هم مطلب درستی است. وقتی انسان به زیارت می رود و به شخصیت بزرگواری توسل می کند، برای آن است که قرب و منزلت او نزد حق متعال طریقیت پیدا می کند و این طریقیت باعث می شود که انسان یک امر مسبوق به قرب را وسیله قرار داده باشد و از همین جهت خود را منسوب به قرب الهی می کند و نتیجه قرب الهی را برای خود مهیا می کند.

ب) حضور قلب:

از لحظه ای که قدم در مسیر زیارت برمی دارد، مهم رعایت حضور قلب است. بداند برای چه دارد این قدم را برمی دارد و از خدا بخواهد که حضور قلب کامل نصیب او شود و با معرفت کاملی به سمت مطلوب که زیارت حقیقی و زیارت حق متعال است راه یابد.

حضور قلب، چگونه حاصل می شود؟

حضور قلب با رعایت چند امر اتفاق می افتد:

الف) طهارت قلب:

قلبی که معاصی و گناه در آن است، از معرفت الهی و تجلی الهی منقطع است.

ب) جلب لطف الهی:

آنچه که باعث لطف عنایت حق تعالی است را باید انجام داد. اگر گناهانی بوده، باید توبه کرد. اگر دیونی دارد، ادا نماید و ابراء ذمه کند.

ج) طلب:

از اموری که انسان در کل نظام وجود و وجود خود حس می کند، طلب کردن است. حقیقت زیارت و دعا هم طلب است. به حقیقت از خدا بخواهد. خیلی اوقات ظاهر خود را اهل مطالبه قرار می دهیم، اما باطنا اهل طلب نیستیم. آیت الله بهاءالدینی می فرمود: طلبه ای بود می گفت دعا می کنم و مستجاب نمی شود. به او گفتم: به حقیقت نخواسته ای! و اگر به حقیقت خواسته بودی، لبیک از جانب خدا حاصل می شد. زمانی لبیک می شنوی که واقعا خواسته باشی و اگر خواستن از طرف خدا بود، خدا تو را به درگاه خویش طلب کرده؛ اما حقیقتا لبیک نگفته ای! اگر لبیک واقعی گفتی، طلب هم می کنی و خدا هم لبیک تو را پاسخ می گوید.

این که دعا و زیارت را «قرآن صاعد» خوانده اند، مطلب درستی است و گفته اند لطف خدا در قرآن نازل است، اما قرآن صاعد، بالاتر از لطف است؛ چراکه اجابت و پذیرفتن است (وَ قالَ رَبُّکمُ ادْعُونی أَسْتَجِبْ لَکمْ)[۴] چقدر آیات قرآن ظریف نقل کرده است: (بِما غَفَرَ لی رَبِّی وَ جَعَلَنی مِنَ الْمُکرَمینَ)[۵] اول خداوند می آمرزد و پاک می کند و سپس از مکرمین قرار می دهد. حق متعال انسان را کرامت داد تا عبادت نفس اماره نکند و اگر گناهی دارد، خدا می آمرزد.

از کجا بدانیم زیارت و دعای ما مقبول است؟

ملاک را امام صادق (علیه السلام) در حدیثی فرموده اند. شخصی از امام سئوال کرد از کجا بدانیم شما ما را دوست دارید و قرب و منزلت ما نزد شما چقدر است؟ حضرت فرمود: ببین خودت چقدر احساس آن محبت و قرب و منزلت را نسبت به ما داری؛ به همان مقدار که می فهمی، در طرف ما هم همان گونه است. اگر بخواهیم بدانیم چقدر نزد خدا برتری داریم، باید دید خدا نزد ما چقدر منزلت دارد. در قبولی زیارت هم این گونه است. باید ببینیم چقدر قرب و منزلت در عبادت و زیارتمان بوده، به همان میزان هم جایگاه و قبولی زیارتمان را درک می کنیم و این معیاری است برای ما. اگر می خواهی بدانی چقدر فلانی تو را دوست دارد، ببین تو چقدر او را دوست داری و در باب محبت، امر طرفینی است.

البته روشن است که تمام شخصیت های بزرگ و باعظمت، به میزان قرب ایشان نزد حق متعال، عظمت زیارت ما را هم تغییر می دهند و ای بسا برای بعضی این گون