پاورپوینت کامل توسعه علمی حوزه علمیه نجف اشرف ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل توسعه علمی حوزه علمیه نجف اشرف ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل توسعه علمی حوزه علمیه نجف اشرف ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل توسعه علمی حوزه علمیه نجف اشرف ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

شیخ مرتضی آل یاسین [۱]

امیدوارم که بر واقعیت دیده نبسته باشم یا از مسیر حق و حقیقت منحرف نشده باشم اگر بگویم که حوزه نجف اشرف علی رغم جایگاه رفیعش، از دایره فقه و اصول پا فراتر نگذاشته است. پس اگر این دو علم ارزشمند را منها کنیم، برای علوم دیگر، توجهی ویژه یا دست کم توجهی قابل اشاره پیدا نمی کنیم؛ با آگاهی از این حقیقت که حوزه علمیه نجف اشرف از وجود اساتید بزرگ این علوم مهجور، خالی نبوده است؛ جز این که طلاب حوزه عموما این جسارت را در خود نمی دیدند که به سراغ علومی غیر از فقه و اصول بروند و این واقعا نقص بزرگی در حوزه نجف است و چه بسا جبران این کاستی از مهم ترین وظایف مدیران و زعمای حوزه نجف باشد؛ کسانی که مسئولیت های مهمی در برابر مردم در دنیا و در برابر خداوند در آخرت بر دوش دارند.

پیش فرض در تأسیس حوزه علمیه نجف این بوده است که چراغ پرفروغی باشد برای دین تا گمراهان به وسیله هدایت آن و در پرتوی درخشش آن هدایت یابند و مؤمنان در خلال عنایاتش حرکت کنند.

برای حوزه نجف، چیزی مضرتر از این که در یک سطح متوقف بماند، وجود ندارد؛ چون در مفید بودنش برای دین متدینین هیچ حد و مرزی گذاشته نشده و حوزه نجف نباید در یک چارچوب تنگ، محصور باقی بماند و فقط نقش یک مدرسه تخصصی فقه را بازی کند.

ترویج دین مبین اسلام که هدف اصلی و اساسی تأسیس این تشکیلات دینی است، می بایست بال و پر بگیرد و این توسعه، مستلزم توجه بیشتر به تنوع در ابزار تبلیغی است.

بنابراین می بایست در مقتضیات زمانه وارد شده و نسبت به آن تجدید نظر کرده و توسعه خاصی در اندیشه اش ایجاد کند.

شکی نیست که گشودن دروازه های اندیشه و فکر، از مهم ترین اسباب رسیدن به این هدف می باشد؛ به ویژه در این زمانه که هجمه بر دین و دیانت، با چهره های گوناگونی رخ می نماید و ارزش های دینی به خطر افتاده؛ تا جایی که گاهی گمان می رود که دین غریب گشته؛ مانند همان روزهای ابتدای رسالت پیامبرصلی الله علیه وآلهکه غریب آغاز شد.

پس تفقه در احکام شریعت مقدس و مسائل فرعی دین که مربوط به اعمال مکلفین در کتاب و سنت است، در روزگاری که اعتقادات و اصول دینی و ایمانی مردم متزلزل شده، نمی تواند به تنهایی خوراک دینی مردم را فراهم کند.

روزگار طوری شده است که مردم به اندک بهانه ای از دین می گریزند؛ گویی از شیر درنده ای می گریزند. بنابراین تفقه در احکام، فرع بر اصول اعتقادات است؛ چون اگر چیزی به نام عقیده وجود نداشته باشد، فقه علمی بدون موضوع می شود. آیا این کار منطقی است که فقیه به ملحدی بگوید: نماز بخوان، روزه بگیر، به حج برو و زکات بده؟ و آیا ممکن است فقیه به جنگ با عقاید ضاله و ترویج حقه برود، در حالی که از میان علوم دینی و معارف اسلامی هیچ به غیر از عبادات و معاملات نخوانده است؟ بنابراین، تخصص تنها در فقه چه فایده ای خواهد داشت، وقتی عقاید که پایه و اصل برای فقه است، شب و روز آماج حملات و شبهات باشد.

شکی نیست که نیاز امروز دین، متفاوت از نیاز دیروز آن است. دیروز اعتقادات اسلامی به درستی در جان ها رسوخ کرده بود و تفقه در ابواب مختلف فقهی تنها نیاز مبرم متدینین بود و علما و طلاب تمام همت خویش را در آن صرف کردند؛ اما امروز برخلاف گذشته، عقاید مردم رو به زوال گذاشته و تفقه در ابواب فقه در درجه دوم اهمیت و نیاز قرار گرفته است. نیاز امروز مردم، ترویج اعتقادات درست و دعوت به استحکام ایمان است.

البته من منکر نیستم که بزرگانی متبحر در معارف اعتقادی، در حوزه نجف اشرف حضور دارند، ولی باید دانست که تعدادشان از شمار انگشتان یک دست تجاوز نمی کند و خود این عده اندک نیز اگر به دنبال کسانی باشند که پای کرسی درسشان زانو بزنند، کمتر طلبه ای را خواهند یافت که تخصص در این معارف را بر تخصص در فقه و اصول ترجیح دهد.

به نظر من تبلیغات سوء باعث شده که طلاب مسیر دیگری را انتخاب کنند. اگر بخواهیم با این تبلیغات و تفکرات مبارزه کنیم، شاید بتوانیم بر برخی از آنها فائق آییم و قطعا نخواهیم توانست بر همه آنها مسلط شویم؛ چرا که برخی تفکرات افراطی به ظاهر مقدس و معنوی در جانب فقه و اصول