پاورپوینت کامل نگاهى به نجف اشرف در سال ۱۳??ق (۱۹۳?م) ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهى به نجف اشرف در سال ۱۳??ق (۱۹۳?م) ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهى به نجف اشرف در سال ۱۳??ق (۱۹۳?م) ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهى به نجف اشرف در سال ۱۳??ق (۱۹۳?م) ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

حسین‌على محفوظ/مترجم: حسین ریحانیى

استاد حسین‌على محفوظ (۱۳ – ۱۳۰ق) ادیب و پژوهشگر عراقى و از دانشمندان به‌نام شیعه است. خاندان وى در علم و فقاهت در عراق و لبنان شناخته شده بودند. او تحصیلات عالى را در عراق آغاز کرد و سپس به ایران آمد و دانشنامه دکترى خود را در رشته ادبیات فارسى از دانشگاه تهران گرفت. حسین محفوظ در بسیارى از کنگره‌هاى علمى، ادبى و شرق‌شناسى شرکت جست و در کنگره هزاره شیخ مفید در قم، در فروردین ۱۳۷۲ شمسى و پس از آن در همایش کتاب سال ولایت در قم حضور یافت. او کتابخانه معتبرى در کاظمین بنیاد نهاد و ده‌ها اثر مکتوب از وى برجاى مانده است. در دهمین دوره کتاب سال ولایت، از تلاش‌هاى برجسته استاد محفوظ تقدیر شد. این نوشتار، ترجمه‌اى از مقاله وى مندرج در موسوعه عتبات مقدسه است که تقدیم مى‌گردد.

درآمد

نجف اشرف که بر بالاى یک بلندى قرار گرفته و زمینى شنى و نرم دارد، از دو جهت شمال و شرق، بر سرزمینى به نام «وادى‌السلام» سایه افکنده؛ جایى که مملو از قبور مؤمنین و بزرگانى است که در آن‌جا خفته‌اند و تعدادشان از صدها هزار گذشته است. گنبد طلایى حرم امیر مؤمنان على (ع) چشم هر مسافرى را از دور نوازش مى‌دهد. این گنبد زرّین، به قدرى جلال و جبروت و هیبت دارد که در رفعت و والایى، شانه به شانه آسمان ایستاده است.

نجف سرزمینى با قدمت چندهزار سال، اعتبار و شهرت عالم‌گیرش از وقتى بود که مولى‌الموحّدین قدم مبارک خویش را بر این سرزمین نهاد و پیکر آسمانى‌اش در این تربت به امانت سپرده شد و این خاک، تمام قدس و برکت خویش را مرهون این مرد آسمانى است.

مرقد مطهّر امیر مؤمنان (ع) ده‌ها سال مخفى بود تا از تعرّض و سوء قصد خوارج ایمن باشد؛ امّا در دوره امامت امام صادق (ع) توسط ایشان آشکار گردید و سیل خروشان ارادتمندان حضرتش را به سوى خود کشاند.

این حرم در قرن چهارم هجرى به اوج شکوه و عظمت خود رسید. «عضدالدوله بُویهى» در جمادى‌الاول سال ۳۷۱ قمرى (برابر با ۹۸۱م) این حرم مطهر را زیارت کرد و براى استحکام بنا و نوسازى قسمت‌هایى از آن، هزینه بسیار صرف کرد. کم‌کم صاحبان صنایع و حِرَف خود را به این سامان رساندند و عمران و آبادى و پیشرفت را با خود به ارمغان آوردند.

با رونق نسبى اقتصادى و فراهم شدن اندک امکانات مادى، نوبت طالبان علم و فضیلت بود که راهى این دیار شوند. رونق علم در این شهر به جایى رسیده است که امروزه نجف اشرف در عراق را با الازهر شریف در مصر مقایسه مى‌کنند. دانشگاه الازهر سالیان مدیدى در دست شیعیان فاطمى بود که آن را «جامعه الزهرا» مى‌خواندند؛ اما با مسلط شدن اهل سنت بر این دانشگاه، آن را الازهر نامیدند.

هر سال تعداد چشم‌گیرى از فضلا و علما و صاحبان فکر و اندیشه، با درجه اجتهاد از این حوزه بزرگ علوى فارغ‌التحصیل مى‌شوند؛ کوله‌بارى از علم و تقوا با خود برداشته و به شهرهاى‌شان بازمى‌گردند و سکّان‌دار هدایت مردم و تربیت ایشان مى‌گردند.

هواى نجف در تابستان گرم و سوزان و در زمستان سرد و شکننده است. در تابستان‌ها مردم از حرارت شدید آفتاب، به سرداب‌ها پناه مى‌برند؛ سرداب‌هایى که متوسّط عمق‌شان ۲۰ متر است. برخى از مردم نیز به باغاتى که در فاصله دو کیلومترى نجف است، مى‌روند.

جمعیت نجف در سال ۱۳ قمرى نزدیک به پنجاه‌ هزار نفر بوده است. خیابان‌هایى منظم و بناهایى زیبا و مرتفع، بازارهایى عریض و پاکیزه، به‌ویژه بازار بزرگ که از دیوار شرقى شهر تا صحن علوى کشیده شده است. این بازار اصلى در یک خط مستقیم قرار گرفته و هر کس که در کنار دیوار شهر بایستد، در انتهاى بازار، حرم مطهر امیرمؤمنان (ع) را به آسانى خواهد دید.

در آن سال‌ها سه مدرسه دولتى و سه مدرسه خصوصى و تعداد بسیارى مدرسه دینى و مسجد در نجف وجود داشت. در بیشتر خانه‌ها مقبره‌هاى خصوصى (خانوادگى) وجود داشت و در بیشتر آن‌ها بزرگانى از اهالى علم و فضیلت آرمیده بودند.

آنچه در آن سال‌ها موجب نگرانى مردم بود، دورى نجف از فُرات و کم‌آبى این شهر بود؛ در حالى که آب لازمه آبادانى و حیات است. براى جبران این کم‌آبى، کانال‌هاى فراوانى براى رساندن آب به شهر حفر شد؛ ولى این مقدار جواب‌گوى مردم نجف نبود، چه رسد به زائرین این بارگاه نورانى و مسافرین. آمارهاى رسمى حکایت از آن دارد که متوسط تعداد زائرین نجف در سال، بیش از نیم‌میلیون نفر بوده است. در تاریخ داستان‌ها و حکایت‌هاى فراوان و عجیبى از کوشش ایرانى‌ها براى آب‌رسانى به نجف و روستاهاى اطراف آن نقل شده است که سرانجام این تلاش‌ها در سال ۱۳ قمرى به ثمر نشست و آب آشامیدنى از طریق لوله‌کشى، از کوفه تأمین شد.

محمدحسین‌خان، صدراعظم فتحعلى‌شاه در سال ۱۲۳۲ قمرى براى مقابله با حمله وهّابى‌ها به نجف اشرف، گرداگرد این شهر دیوارى کشید که البته بارها به منظور توس