پاورپوینت کامل کاظمیه در «موسوعه العتبات العالیات» ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کاظمیه در «موسوعه العتبات العالیات» ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کاظمیه در «موسوعه العتبات العالیات» ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کاظمیه در «موسوعه العتبات العالیات» ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

کاظمیه

برخی تصاویر و عکس های نادر و ارزنده ای در کتاب وی آورده شده است. ناگفته نماند که معرفی این کتاب بر اساس چاپ دوم از موسوعه خلیلی (چاپ مؤسسه اعلمی، بیروت، ۱۰۷ق) می باشد و در سه بخش، هر کدام از جلدهای سه گانه اختصاص داده شده به کاظمین را به صورت مختصر معرفی می کنیم.

جلد اول

جلد اول کاظمیه در واقع مجلّد نهم از موسوعه عتبات خلیلی است و شامل چندین مقاله می باشد. اولین مقاله این جلد با عنوان «الکاظمیه قدیماً» درباره گذشت کاظمیه و نوشته دکتر مصطفی جواد است. وی در این مقاله از سابقه کاظمین و این که مکان شهر کاظمین دارای قدمتی در حدود ۰۰۰ سال است، سخن می گوید. سپس به براثا و مسجد آن، مسجد عتیقه و مقابر قریش می پردازد که مکان دفن باب الحوائج امام موسی بن جعفر (ع) در ابتدا در همین مقابر قریش بوده و سپس نام کاظمیه بر مقابر قریش غلبه می کند. خطیب بغدادی از علمای سنی قرن چهارم هجری از ابوعلی حسن بن ابراهیم خلال نقل می کند: «هیچ چیزی مرا مغموم و اندوهناک نساخت، الا این که با زیارت مزار موسی بن جعفر و توسل به او، خداوند متعال گرفتاری و اندوهم را بدان صورت که دوست داشتم، رفع می کرد». از نکات این بخش نام گذاری نادر و کم کاربرد «کاظمَین» به «جوادَین» است.

مقاله دوم این جلد با عنوان «عرض جامع»، نوشته ای از خود جعفر خلیلی در رابطه با زندگی حضرت کاظم (ع) و نوه بزرگوارش امام جواد (ع) است. وی از علم، حلم، کرامت، اخلاق، زهد، ادب، حکمت و دیگر فضایل امام کاظم (ع) سخن گفته و می نویسد:

این که وی را «باب الحوائج» می خوانند بدین سبب است که عطایا و بخش های او بسیار بوده و حاجات مردم را برآورده می ساخت و مشکلاتشان – حتی مشکلات غیر شیعیان – را حل می فرمود.

خلیلی پس از بازگویی برخی مناظرات امام هفتم و شهادت حضرت، به بیان زندگانی امام جواد (ع) و ازدواج اجباری ایشان با ام فضل پرداخته و از علم و رشادت و مناظرات حیرت انگیز ایشان مطالبی را بیان می کند.

مقاله سوم این جلد «کاظمین در شعر فؤاد عباس» است که بر اساس حروف ابجد تنظیم شده و مضمون آن اشعاری در مدح یا رثای کاظمین و نیز گزارش تعمیرات و حوادث آستانه مقدس کاظمین است. در این بخش، اشعاری از شیخ کاظم جابری، سید حیدر حلّی، دعبل خزاعی، سید رضی، سید صالح قزوینی، عبدالباقی فاروقی، عبدالغفار اخری، شیخ عبدالمحسن کاظمی (اعجوبه ایرانی اهل تبریز در زمینه ادبیات و شعر عرب)، مهیار دیلمی و عده ای دیگر از ادبا و شعرا نقل گشته است. بدیهی است که حجم اشعار سروده شده پیرامون حضرات کاظمین (علیهم السلام) به ده ها برابر این حجم می رسد، ولی نویسنده در پی استقصای تام نبوده است.

مقاله بعد، از زنده یاد حسین علی محفوظ است که به یاد و نام کاظمیه در منابع عربی اختصاص دارد. چیزی شبیه شناخت نامه نگاری کاظمین در منابع عربی. وی از «الکامل فی التاریخ» ابن اثیر حوادث و وقایع گوناگونی را در سال های مختلف بیان می کند. جنگ ها، حوادث طبیعی، دفن بزرگان در این مکان، احوال علما و فتنه های مذهبی، از مطالب این بخش است. برخی دیگر از منابع نگارنده این مقاله از این قرار است:

الجامع المختصر؛ مختصر الاخبار (ابن ساعی)؛ فرحه الغری (عبدالکریم طاووسی)؛ الفخری؛ حوادث جامعه (منسوب به ابن فوطی مروزی)؛ تاریخ بغداد (خطیب بغدادی)؛ منتظم (ابن جوزی)؛ مرآه الزمان؛ منتخب المختار (سلامی)؛ دوحه الوزراء.

از تلخ ترین حوادثی که در کاظمیه روی داده، داستان شیعه بغداد در عصر شیخ الطائفه طوسی است که حتی منجر به نبش مزار مبارک امامین کاظمین (ع) برای دست یابی به جسد مبارکشان می شود. امری که غیرت خداوند آن را برنتافته و به انجام نمی رسد. در زمانی نیز حاکمی معاند یا غافل برای اثبات ادعای شیعیان در عدم پوسیده شدن اجساد امامان، قصد حفر مزار کاظمیه را داشت که حفر قبر شیخ کلینی (ره) و نمودار شدن جسد مطهر و سالم وی پس از مرگ، حاکم را به حقانیت ادعای شیعیان معترف کرد.

در نیمه اول قرن پنجم هجری، شیعیان بغداد و کاظمیه در گرفتاری فراوان بودند و توسط نابخردان آزار بسیار می یدند و برخی مجادلات مذهبی و فشارهای عامه بر شیعیان باعث حوادث ناگواری می شد. به ویژه سال ۳ هجری که ابن اثیر درباره حوادث این سال می نویسد: «جری من الامر الفظیع ما لم یجر مثله فی الدنیا»؛ یعنی ماجرای دردناک این سال در دنیا مانند نداشت. در همین عصر است که کتابخانه رهبر شیعیان جهان، یعنی شیخ طوسی آتش زده می شود. اما از آن جا که «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد» وی به نجف رفته و حوزه ای بی نظیر در سایه سار فیوضات حضرت امیرالمؤمنین (ع) تأسیس می کند.

از نکات بارز در میان برگزیده های منابع متأخر، بیان حوادث زمان مشروطه و جنگ جهانی اول تا انقلاب ۱۹۲۰ عراق و نقش علمای کم نظیر و مجاهد شیعه در دفاع از ممالک اسلامی است؛ علمایی چون آخوند خراسانی، سید سعید حبّوبی، محمدتقی شیرازی، شیخ مهدی خالصی، سید مهدی حیدری و دیگر علمای عتبات نجف، کربلا، کاظمیه و سامراء. زنده یاد محفوظ در بخش سوم مقاله به یادکرد کاظمیه در دایرهالمعارف ها و منابع عمومی می پردازد. مثلا خواند و «اعیان الشیعه» که آن به «احسن الودیعه» که کاظمین را معدن شیعه و ابرار و مرکز علما و اخیار .

جا را «کثیر البرکات» نامیده و «تاریخ الشیعه» مظفر که علاوه بر نکاتی چند، از جلوه درخشان شعر و ادب در گذشته و حال کاظمیه خبر می دهد. «زهر الربیع» و «وفیات الاعیان» نمونه هایی از مصادر محفوظ در این بخش است.

قسمت دیگر مقاله، یادکرد کاظمیه در سفرنامه هاست؛ از جمله سفرنامه ابن جبیر، سفرنامه ابن بطوطه، سفرنامه ادیب الملک و سفرنامه عبدالوهاب عزامی. این بخش بسیار ناقص است؛ در حالی که برای یادکرد کاظمیه در سفرنامه های فارسی، آن هم تنها در عهد قاجار می توان یک کتاب قطور تدوین کرد. بخش آخر مقاله، مختص جغرافیای کاظمیه در کتب جغرافی و اطلس است.

مقاله بعدی با عنوان «الکاظمیه فی المراجع الغربیه» از جعفر الخیاط است. او در چند بخش و در اعصار مختلف وضع کاظمیه و شرح حال دو امام معصوم مدفون در آن جا را بررسی کرده و گاه تعلیقاتی بر منتخبات داشته و نکاتی را هم توضیح داده و اشکالاتی را بر نوشته ها وارد می کند. بخش مهمی از اواخر این مقاله طولانی به حوادث جنگ جهانی اول، اشغال عراق توسط انگلیس و جهاد علمای شیعه علیه استعمار پیر، حوادث ثوره العشرین (انقلاب ۱۹۲۰عراق) و برخی اتفاقات پس از آن در نیمه اول قرن بیستم می پردازد که از نوشته های غربی های مقیم عراق یا سفر کرده بدان جا یا نویسندگان غربی صاحب تألیف پیرامون آن حوادث برداشت شده است.

جلد دوم

جلد دهم موسوعه که حجمش تقریبا دو برابر جلد نهم است نیز مختص کاظمین است. در واقع این مجلد، خود دو جلد جداگانه است و بنابر این ۳ جلد از موسوعه خلیلی، به کاظمین اختصاص یافته است.

«السلک الناظم لدفناء مشهد الکاظم (ع)»، مقاله ای در جزء دوم بخش کاظمین است که مصطفی جواد آن را در اواخر زندگانی اش نگاشته است. تا پیش از شهادت امام کاظم (ع) به منطقه کاظمیه، «مقابر قریش» گفته می شد، ولی پس از شهادت حضرت امام کاظم (ع) و دفن مظلومانه ایشان در این منطقه، «مشهد الکاظم (ع)» بر نام پیشین غلبه یافت و این منطقه اگرچه در حومه بغداد بود، ولی به تدریج، خود شهر بزرگ و مشهوری شد و امروزه متصل به بغداد است. ابواسحاق مدنی دو سال پس از شهادت امام کاظم (ع) یعنی در سال ۱۸ هجری درگذشته و در کاظمین مدفون گشته است. وی اولین شخصیت نام برده در مقاله است. البته ناگفته نماند که در حوالی این ناحیه، پیش از آن که حتی مقابر قریش ایجاد شود، بزرگانی دفن شدند؛ چنان که گفته شده شهدای جنگ نهروان به دستور حضرت امیر مؤمنان (ع) در این منطقه دفن گشته اند. اما به هر حال رونق زندگی و شیوع دفن بزرگان در این ناحیه، پس از دفن امام همام حضرت موسی بن جعفر الکاظم (علیهم السلام) بود و اندک اندک شهری شیعه نشین ایجاد شد. حتی «شونیزیه» و مقابر قریش هم تحت شعاع عظمت این خطه از بهشت قرار گرفت و با این که از حدود سی سال پیش از شهادت حضرت کاظم (ع) برخی نابکاران در این حوالی دفن شدند، ولی بر اساس قانون «جاء الحق و زهق الباطل» این خطه همواره کاظمیه و جوادیه بوده و خواهد ماند.

نگارنده مقاله ۹ نفر از قرن سوم را مدفون در کاظمیه یاد می کند که البته عبیدالله طاهری (درگذشته ۳۰۰) را باید در قرن چهارم یاد می کرد؛ چرا که با غروب خورشید روز آخر ذی حجه ۲۹۹، قرن چهارم آغاز می شود. در قرن چهارم تعدادی دیگر از عالمان، فقیهان، محدثان، سیاستمداران و ادیبان مدفون در کاظمیه دفن شدند که ابن جعابی، ناشی صغیر، ابن قولویه و ابن حجاج در زمره آنانند. نگارنده، برخی شرح حال ها را مختصر و بعضی را مفصل آورده است. نکته مهم درباره مدفونان در کاظمیه، تنوع مذهبی آنهاست؛ به گونه ای که شخصیت های شیعه و سنی در این منطقه مدفونند و این نشان دهنده عنایت عده

ای از دانشمندان اهل تسنن به تبرک داشتن و منور بودن این مکان و التفات به برکات نازل بر مدفونین این منطقه است. همچنین افراد مدفون در این مکان مقدس و سایر امکنه مقدسه نیز گاه با وصیت و گاه بی وصیت در این نقطه نورانی از عالم خاک دفن شده اند.

وانهادن نام عده ای از علما و شخصیت های شیعی درگذشته در قرن چهارم و مدفون در کاظمیه، از نقایص این بخش از مقاله و بلکه سایر بخش هاست. در قرن پنجم ۹ تن را یاد می کند که دومین نفر علامه محقق شیخ مفید است. در قرن بعدی بیش از ۰ تن را نام برده و برای برخی ادبا و شاعران، نمونه ها و شواهدی از اشعار را نیز آورده است.

مصطفی جواد بیش از ۰ شخصیت مدفون در کاظمیه را در بخش مختص به درگذشتگان قرن هفتم معرفی می کند که از همه مشهورتر، خواجه نصیرالدین طوسی است؛ همان که از ویرا