پاورپوینت کامل کاظمیه و زیارتگاه کاظمی ۱ ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کاظمیه و زیارتگاه کاظمی ۱ ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کاظمیه و زیارتگاه کاظمی ۱ ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کاظمیه و زیارتگاه کاظمی ۱ ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

۱) متن عربی این مقاله با نوان (الکاظمیه و المشهد الکاظمی) در مجله الثقافه الاسلامیه) شماره ۲۷، سال ۱۱۰ ق، منتشر شده است.

موقعیت جغرافیایی

ریشه های نام گذاری و آبادانی

درباره نام گذاری کاظمین به «مقابر قریش» در عصرهای آغازین، گفته شده که ابوجعفر منصور دوانیقی پس از بنیان گذاری «مدینه السلام» یعنی شهر بغداد، در سال ۱۰هجری، به مصیبت مرگ فرزند بزرگش جعفر مبتلا شد. پس در سرزمین کاظمین امروز، مقبره ای خاص برای خود و خویشانش معلوم نمود و آن را «مقبره قریش» یا «مقابر قریش» نامید. در این گورستان، تعدادی از قریشی ها و علوی ها به خاک سپرده شدند؛ هرچند که در ایام خلافت منصور، برخلاف شرط قریشی بودن، ابویوسف قاضی انصاری (۱۸۲ه) در آن مقبره دفن گردید.

در سال ۱۸۳ امام موسی بن جعفر کاظم (ع) فرزند امام صادق (ع) و در سال ۲۱۹ه امام محمد جواد (ع) در آن مقبره به خاک سپرده شدند. در «تاریخ بغداد» نوشته خطیب بغدادی آمده است:

در سمت غربی، فرادست شهر کاظمیه، مقابر قریش واقع شده که موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب وعده ای از بزرگان، در آن دفن شده اند.

یاقوت حموی یادآور شده که منصور اول کسی بود که این منطقه را گورستان قرار داد. وی در «معجم البلدان» می گوید:

مقابر قریش در بغداد است. مقبره ای مشهور و محله ای که مردم بسیاری در آن زندگی می کنند و پیرامونش دیواری کشیده شده است. میان این مقبره و محله تا دجله، یک تاخت اسب، فاصله است. در این مقبره، قبر موسی کاظم، فرزند جعفر صادق، فرزند باقر، فرزند علی زین العابدین فرزند حسین فرزند علی بن ابی طالب (علیهما السلام) واقع شده است.

به گفته مورخان، منطقه کاظمیه در قدیم بخشی از سرزمین «عقرقوف» بوده؛ سرزمینی که در عصر دولت کشّیه «دور کاریکالزو» نام داشته و «آرامی ها» به آن، عقرقوف می گفته اند. یاقوت حموی در «معجم البلدان» می گوید: «عقرقوف، واژه ای است مرکب از «عقر» که به «قوف» اضافه شده؛ همچون «بعلبک» و «حضرموت».

از منابع تاریخی برمی آید که سرزمین کاظمیه، پیش از تأسیس بغداد «شونیزی» نام داشته که واژه ای عربی است. در لغتنامه ها آمده که شونیز همان «سیاه دانه» است که در نسبت، شونیزی گفته می شود.

روشن است که اطلاق عنوان شهر بر «کاظمیه»، از زمانی بوده که جمعیتی در آن ساکن گشته، آن جا را به شهری با همه امکانات و ویژگی های یک منطقه مسکونی دگرگون کردند. در هیچ منبعی، تاریخ دقیقی برای این دوران ذکر نشده است. بی شک پس از آن که مردم خاکسپاری مردگان و بزرگانشان در این منطقه و برکت جویی از قبر امام کاظم (ع) را آغاز کردند و دردمندان و عابدان و زائران برای عبادت و غم گساری و آرامش یافتن، به این زیارتگاه می رفتند، این قطعه نورانی از خاک، به شهری با ساکنان و زائران فراوان تبدیل شد.

زائر کاظمین در نگاه نخست، با بارگاهی باشکوه روبه رو می شود که مردم از سرزمین های مختلف بدان روی آورده و در کنار مرقد شریف کاظمین به نماز و زیارت و تهجد و عبادت مشغولند؛ به ویژه در شب های جمعه و مناسبت های بزرگ دینی که موج جمعیت زائران، سرتاسر زیارتگاه را با همه وسعتش در بر می گیرد.

از گذشته دور چنین مشهور است که زیارت امام کاظم (ع) باعث استجابت دعاها و برطرف شدن غم ها و روا گشتن سریع نیازهاست، تا آن جا که آن امام همام (ع) «باب الحوائج» لقب گرفته است. در شعر عالم بزرگ شریف رضی، ابیاتی است که آرزوها و درخواست های زائران کاظمین و امید آنها به پاداش های دنیا و آخرت را این گونه بیان می کند:

مرا در منطقه زوراء دو قبر است که

در کنارشان غم و اندوه خود را فرو می نشانم

خود را به آن جا می کشانم و هدیه می کنم

سلامی را که بی پاسخ نخواهد ماند

دیدار با آن دو امام (علیهم السلام) جان و دلم را پاکیزه می سازد

و هر عیبی را از دامنم می زداید و پاک می کند

و شاعری دیگر، چنین از توسل و پناه بردن به آن دو وجود مقدس سخن می گوید:

اگر مصائب و بلاها تو را به وحشت افکنده

و روزگار زندگی ات را نکبت افزوده

به فرو خورنده خشم موسی

و محمد جواد پناه ببر

خطیب بغدادی، در این باره گوید:

شنیدم که حسن بن ابراهیم به ابوعلی خلال می گفت: هیچ مشکلی برایم رخ نداد، مگر این که به قبر شریف موسی بن جعفر توسل جستم و خدای تعالی آنچه را می خواستم برایم آسان و مهیا فرمود.

تاریخ زیارتگاه کاظمی با تاریخ شهر بغداد پیوسته است. به گفته مورخان، مناطق پیرامون مشهد کاظمی، بخشی از باغستان های آباد بوده است و در نزدیکی های بغداد، باغی متعلق به کسری انوشیروان وجود داشته که به آن «بستان عدل» می گفتند. بی شک منطقه کاظمین، کنار دجله و دارای خاکی حاصلخیز بوده و باغ های خرما، در بیشتر جاهای آن، پیوسته شهر را در بر گرفته، بر آن سایه افکن بوده اند.

تاریخ ساخت زیارتگاه

المهمات»، «یا ولی الحسنات» و مانند آن از متون دعایی، با کاشی نقش بسته است. دیوار صحن دو طبقه است. بر بالای درهای شرقی و غربی صحن، دو ساعت بزرگِ چهار رو، نصب شده که اوقات غروب و زوال را نشان می دهند. در داخل هر ایوان، اتاقک هایی ساخته شده است. نیز بر درگاه ورودی هر یک از «باب القبله»، «باب المراد» و «باب قریش» اتاقک هایی وجود دارد که معمولاً برای درس و تحصیل و انبار و سکونت و دفن مردگان مورد استفاده است.

در طرف راستِ ورودی باب المراد قبر فرهادمیرزا خودنمایی می کند و اتاقک سمت چپ، مقبره فرزند اوست. صحن از سه جهت زیارتگاه را در بر می گیرد: جهت روبه روی باب المراد، جهت روبه روی باب القبله و جهت روبه روی باب قریش. باب المراد که بر درگاه رواق اصلی ساخته شده، به دستور ناصرالدین شاه قاجار طلاکاری شد و سمت راست این در، ایوانی است که گرداگرد آن با خط نسخ زیبا و خط کوفی مزین با گل و بوته عباراتی نوشته شده است.

فرمان طلاکاری باب القبله را محمدشاه قاجار داد. دو گنبد و مناره ها نیز به دستور او بازسازی و تزئین شدند. بر این درب، نوشته های زیبایی جلوه می کند. دو سطر از آنها با آیینه کاری و به خط کوفی چشم نواز، در دو طرف درگاه دیده می شود که این عبارت است:

«اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا».

رواق باب قریش را سلطان محمد رشادخان تعمیر و بازسازی کرد. بر این باب، از نگاشته های به خط کوفی خبری نیست و بر بیشتر دیوارها، نوشته هایی با خط نسخ دیده می شود.

زائرانِ ضریح امام کاظم و امام جواد (علیهم السلام) از شش در خود را به مقام می رسانند. قبر شریف درون ضریحی از نقره قرار گرفته و صندوق قبر، از چوب طلاکاری شده و مزین به عاج است. بر دیواره های اطراف ضریح، آیینه کاری های ظریف و زیبا و همشکل، به صورتی خیره کننده جلب توجه می کند. در دیوار چسبیده به محوطه زیر گنبد کاظمین، ضریح شیخ محمد بن محمد بن نعمان، معروف به «مفید» قرار دارد. در این ضریح، وی با استاد خود شیخ محمد بن شیخ جعفر ابن قولویه قمی، همسایه است.

در رواق دوم «باب قریش» در دیوار چسبیده به دیوار مقبره کاظمین (علیهم السلام)، نزدیک به ضریح، قبر خواجه نصیرالدین طوسی دیده می شود. بر بالای این دیوار، با خط نسخ این عبارت نوشته شده است:

«بسم الله الرحمن الرحیم؛ الا انّ اولیاء الله لاقوه علیهم ولاهم یحزنون»؛ این مرقد سلطان حکیمان و پژوهندگان، محمد بن محمد بن حسن طوسی است که دوران سلطنت سلطان بن سلطان معتمدالدوله زندگی کرد.

از مهم ترین کارهای عمرانی که در دوره های اخیر در حرم امامین شریفین: صورت گرفته، سنگفرش کردن صحن شریف با سنگ مرمر و قرار دادن سه سنگ درب برای حرم، از جنس سنگ های قیمتی و خاتم کاری شده با طلاست. این درها در اواخر سال ۱۹م نصب گردید.

کاظمیه، جهاد و انقلاب

در سال ۱۳۲۲ق نیروهای اشغالگر انگلیسی از سمت بصره به عراق هجوم آوردند. مردم مسلمان دست به دامن عالمان بزرگ خود، به ویژه مرجع عالی قدر سید مهدی حیدری شدند و با فرستادن نامه و تلگراف، اعلان جهاد مقدس را از آنان خواستار شدند. بزرگان و نامداران شهر بصره، تلگراف زیر را به کاظمین فرستادند:

کافران بر مرزهای بصره مسلط شده اند؛ همگی مجهز و با سلاح. ما بر سرزمین های اسلام بیمناک هستیم. با بسیج کردن عشایر، ما را برای دفاع یاری کنید.

علما به این درخواست مردم پاسخ مثبت دادند و پیشگام همه ایشان سید مهدی حیدری که فتوا به وجوب جهاد با اشغالگران را صادر کرد و بارها اجتماعی بزرگ از مردم را در صحن کاظمین گرد آورد و خود بر بالای منبر، آنها را به جهاد و مبارزه دعوت نمود و گفت که خود و فرزندانش و عده ای از یاران و بستگان، راهی جنگ با انگلیسی هاست. آن گاه این تصمیم خود را به علمای نجف اشرف و کربلا و سامراء مخابره کرد.

از شهرهای مختلف، عده ای زیادی از علما در کاظمیه گرد آمدند؛ از جمله: شیخ الشریعه اصفهانی، سید مصطفی کاشانی، سید علی داماد و دیگران. در کاظمین، اوضاع منطقه و راه های مقابله با اشغالگران بررسی شد و سپس بسیاری از عالمان پیشگام از شهرهای نجف و کربلا نیز به سوی جبهه جهاد رهسپار شدند. عده ای همچون عالم متقی، میرزای شیرازی و سید محمدکاظم یزدی برای تأیید فتوای سید مهدی حیدری، فرزندان بزرگ خود را با او همراه کردند و عده ای همچون شیخ مهدی خالصی و مجاهد کبیر سید محمدسعید حبوبی، خود برای حضور در صحنه نبرد با دشمنان از نجف و کاظمین بیرون رفتند.

در روز سه شنبه دوازدهم محرم ۱۳۳۳ سید مهدی حیدری با جمعی از اعلام، از جمله شیخ مهدی خالصی حرکت کردند و همه شهر به بدرقه آنان به شور و جنبش درآمد. مرکز مبارزه، منطقه «القرنه» بود. سید مهدی با بسیاری از مجاهدان به سوی القرنه به راه افتادند. با وجود درخواست لشکر عثمانی – که در «القرنه» با انگلیسی ها درگیر بود – از سید مهدی که به العماره بازگردد، ایشان نپذیرفت و به مجاهدان فرمان هجوم داد و خود در کنار جنگجویانش به مبارزه پرداخت؛ چنان که سید محمدسعید حبوبی و شیخ باقر حیدر در «الشعیبه» و شیخ خالصی در منطقه «الجزیره» درگیر جنگ و قتال بودند.

در روز دوم، در موضعی به نام