پاورپوینت کامل سید مهدی حیدری و مبارزه با متجاوزان انگلیسی ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سید مهدی حیدری و مبارزه با متجاوزان انگلیسی ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سید مهدی حیدری و مبارزه با متجاوزان انگلیسی ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سید مهدی حیدری و مبارزه با متجاوزان انگلیسی ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

مهدی بن أحمد بن حیدر بن إبراهیم بن محمد لعطّار بن علی حسنی بغدادی کاظمی، مشهور به «حیدری» (حدود ۱۲- ۱۳۳ ق) فقیه امامی، عالم کبیر، مجاهد و از شخصیت های بارز عصر خود بود. بعضی از دروس را در شهرش کاظمین فرا گرفت و در درس فقیه محمدحسن بن یاسین کاظمی (درگذشته ۱۳۰۸ ق) و در نجف در درس محمدحسین بن هاشم کاظمی (درگذشته ۱۳۰۸ ق) و سید محمدحسن شیرازی (درگذشته ۱۳۱۲ ق) حاضر گشت و همراه استادش شیرازی به سامرا هجرت کرد و تحصیلش را ادامه داد. سپس به کاظمین بازگشت و بحث و تدریس و تألیف را پی گرفت ۱و ریاست علمی و منزلت اجتماعی یافت. وقتی نیروهای انگلیسی در سال ۱۳۳۳ قمری به بصره هجوم آوردند، او در پیشاپیش علمای مجاهد جنگاور در محور قرنه بود و نبرد دلیرانه ای کرد و مجاهدان را به ثبات قدم فراخواند و در قلب معرکه، به رغم غرش توپخانه دشمن پایدار ماند.

در جنگ جهانی اول، در سال ۱۳۳۲ قمری، نیروی نظامی انگلستان به طور ناگهانی از مسیر بصره به عراق هجوم آورد. گروهی از اهالی بصره تلگراف هایی را به نواحی عراق فرستادند و برای دفاع از بصره در برابر انگلیسی ها یاری خواستند.

به دنبال این تلگراف ها، علمای نجف، از جمله شیخ الشریعه اصفهانی، ۲سید مصطفی کاشانی، ۳سید علی داماد و دیگر علما و مجاهدان، یک روز پیش از حرکت سید مهدی حیدری، که ریاست علمی کاظمین را عهده دار بود، رهسپار کاظمین شدند سپس پی درپی گروه هایی از علمای عازم به جبهه های نبرد از نجف اشرف و کربلا وارد شهر کاظمین شدند

۱). تألیفاتی از سید مهدی حیدری بر جای مانده است؛ از جمله: کتاب الطهاره، کتاب الصلاه، کتاب الصوم، رساله ای فتوایی به زبان فارسی و حاشیه ای بر رسائل شیخ انصاری، رساله ای رجالی و رساله ای در هیئت (موسوعه طبقات الفقهاء، ج۱، قسم۲، ص ۸).

۲). فتح الله بن محمدجواد نمازی شیرازی الأصل، أصفهانی و سپس نجفی، معروف به «شیخ الشریعه» (۱۲- ۱۳۳۹ ق) فقیه ورزیده، أصولی محقق، علام در علوم عقلیه، و از أعلام إمامی بود. گروهی از مردم در تقلید به او رجوع کردند. در حرکت عمومی جهادی در سال ۱۹۱ م بعد از اشغال بصره به دست بریتاانیا شرکت داشت. نام او در انقلاب عشرین ۱۹۲۰ م عراق برجسته شد. رهبری انقلاب و زعامت دینی و مرجع مشهور شیعیان شد. ایشان تألیفاتی نیز از خود به جا گذاشت (جعفر سبحانی، موسوعه طبقات الفقهاء، ج۱، قسم۱، ص۸و ۸، با تلخیص).

۳). سید مصطفی فرزند حسین کاشانی طهرانی (۱۲۸- ۱۳۳ ق): او در همه علوم، از فقه و اصول، الهیات، ریاضی، حدیث، رجال و تفسیر مهارت داشت. برای او دیوان شعری به زبان فارسی و عربی است. چون پدرش در سال ۱۲۹ قمری درگذشت، جانشین پدر در وظایف شرعی گشت و نزد علما و شخصیت ها بزرگ و محترم بود و نزد سلطان شخصیتی مقبول داشت. در سال ۱۳۱۳ قمری در سفری که به حج داشت، عتبات را زیارت کرد. سپس به عتبات بازگشت و در نجف برای تدریس اقامت گزید. در ۱۳۳۳ برای دفاع از بصره عازم میدان جهاد شد. پسر او، ابوالقاسم کاشانی، در این جهادی او را همرامی می کرد. پس از بازگشت از جهاد، در کاظمین بیمار شد و در آن جا وفات یافت (سید محسن امین عاملی، أعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۲۸، با دخل و تصرف).

). علی بن محمد بن علی رضوی حسینی تبریزی نجفی (۱۲۷- ۱۳۳ ق) یکی از بزرگان امامیه و علمای مجاهد است. در تبریز به دنیا آمد و در درس سید حسین کوه کمری، حبیب الله شوشتری، هادی بن محمد امین تهرانی و محمد حسن مامقانی حاضر گشت و با دختر ایشان ازدواج کرد و از آن پس به «داماد» معروف شد. بعضی از مردم آذربایجان در تقلید به او رجوع کردند. تألیفاتی دارد؛ از جمله: مصباح الظلام فی شرح شرائع الإسلام (در شش جلد) و الأنوار الإلهیه فی الدرایه و الرجال ( موسوعه طبقات الفقهاء، ج۱، قسم۱، ص ۳و۳۷).

و کاظمین با آغوشی باز آنان را گرامی داشت و پذیرا شد و بدرقه کرد. اما میزرا محمدتقی شیرازی ۱وقتی در سامراء خبر هجوم انگلیسی ها را شنید، فرزند بزرگش را به کاظمین فرستاد. وقتی سید مهدی حیدری به قرنه عازم شد، به هم زعمای قبایل و رؤسای عشایری که در دو سوی رود دجله بودند، تلگراف فرستاد و گفت که عازم میدان نبرد است و به آنان دستور داد آماده باشند تا در صفوف مجاهدان قرار گیرند.

عصر روز سه شنبه ۱۲ محرم سال ۱۳۳۳ سید مهدی حیدری از کاظمین به راه افتاد؛ در حالی که شیخ مهدی خالصی ۲و شیخ عبدالحمید کلیدار و گروهی از مجاهدان همراه او بودند. همه اهالی کاظمین به بدرق کاروان پرداختند و این کاروان بزرگ به ساحل رود دجله در بغداد رسید. آن جا کشتی ها و کاروان هایی آماده شده بود تا آنها را به میدان نبرد برساند. هر گاه این کاروان به یکی از شهرها یا قبایل عرب در اطراف رود می رسیدند، فرمان به ایستادن کاروان می داد و با همراهانش پیاده می شدند و مردم را به گرد خود می آوردند و آنان را بر جهاد ترغیب می نمودند.

وقتی کاروان به شهر عماره رسید، مردم را در مسجد جامع جمع کردند و برخی از مجاهدان به سخنرانی های حماسی پرداختند. سپس خود سید مهدی بالای منبر رفت و مردم را به جهاد فراخواند و آنان را به فداکاری و ایستادگی تشویق نمود و به محکم نمودن صفوف و یکپارچگی در برابر دشمن فرمان داد و به شهادت و

۱). شیخ محمدتقی بن محب علی بن محمدعلی شیرازی حائری (۱۲- ۱۳۳۸ ق) زعیم انقلاب عراق و برپا دارنده آن و از بزرگان علما و اعاظم مجتهدان بود که به سامراء هجرت کرد و در درس مجدّد شیرازی حاضر شد و از شارگردان برجسته او گردید. مرجعیت بزرگ دینی، او را از توجه به مردم بازنداشت. کافی است به موقعیت سیاسی او در انقلاب عراق و فتوای مهم و تاریخی ای که موجب قیام عراقی ها شد توجه کنیم. ایشان پس از صدور فتوا بیمار شد و درگذشت. تعلیقه بر مکاسب از آثار بر جای مانده ایشان است (سید محمدحسین حسینی جلالی، فهرس التراث، ج۲، ص ۲۸، با تلخیص).

۲). شیخ مهدی بن حسین بن عزیز بن حسین بن علی بن إسماعیل بن عبدالله خالصی کاظمی (۱۲۷۷- ۱۳۳ ق) از بزرگان علما و مجتهدان و مجسمه اخلاق فاضله بود. او از برجستگان فقه و اصول و تألیف بود. از رهبران انقلاب عراق به شمار می رفت. از آثار اوست: تعلیقه علی کفایه الأصول؛ القواعد الفقهیه؛ عناوین الأصول؛ الشریعه السمحاء فی أحکام سید الأنبیاء صلّی الله علیه و آله؛ الدّراری اللامعات فی شرح القطرات و الشذرات للشیخ الخراسانی (فهرس التراث، ج۲، ص: ۲۹۸و۲۹۹، با تلخیص).

سعادت راغب نمود و از پراکندگی و یاری نکردن جهاد بر حذر داشت و ثواب الهی و رضای او را بشارت داد. پس مردم نیز به این ندا پاسخ گفنتد و بسیاری به او پیوستند. سپس او با گروه مجاهدان به منطق عزیر رفت و با فرماند ارتش جاویدپاشا دیدار کرد و با او درباره مهم ترین وقایع جنگ و مسائل مرتبط با جهاد گفت وگو کرد. در آن زمان، جنگ در منطق قرنه جریان داشت و این محل، قلب جبهه بود. پس با مجاهدانی که همراه او بودند، به منطق درگیری رفت. در میان راه به سربازان عثمانی که شکست خورده و در حال عقب نشنی بودند، برخورد کرد. قبایلی که برای جنگیدن با او آمده بودند، با دیدن این وضع بازگشتند. قرنه سقوط کرده و به دست دشمن افتاده بود؛ از این رو برخی او را به بازگشت به عماره فراخواندند؛ چون آن جا مرکز نیرو و موطن عشایر بود. پس با آنان موافقت کرد و به عماره بازگشت.

او در عماره، با قبایل و عشایر نامه نگاری می کرد وآنان را به جهاد برمی انگیخت و نمایندگانی به سایر نقاط می فرستاد و مردم به جهاد فرا می خواند. مردم به سرعت و گروه گروه یا به تنهایی به عماره می آمدند و عازم جبهه جنگ می شدند. سید حیدر به شیخ الشریعه و کاشانی و داماد و غیر آنان که در کاظمین بودند، تلگراف زد و از آنان خواست که با مجاهدان همراهشان به شهر عماره بیایند. اهالی بغداد و علمای آن شهر به علت طغیان دجله و شکستن برخی از آب بندها و پل ها گرفتار شده بودند و دوازده روز طول کشید تا خود را به عماره برسانند. در آن برهه، فرمانده جاویدپاشا عزل شد و و به جای او فرمانده «سلیمان عسکری بک» قرار گرفت. مجاهدان در عماره جمع شده بودند و قبایل و عشایر به سمت میدان نبرد برانگیخته شدند. در این هنگام آنان نزدیک قرنه، در مقر فرماندهی ارتش مستقر بودند. سید حیدر به علمایی که در عماره آنان را ترک کرده بود، تلگراف زد و از آنان خواست تا به او بپیوندند.

مجاهدان به فرماندهی علما در جبهه ها پراکنده شده بودند؛ اما در قلب جبهه یعنی شهر قرنه، سید مهدی با برخی علما از جمله شیخ الشریعه و سید مصطفی کاشانی و سید علی داماد و سید عبدالرازق حلو ۱اردو زده بودند و جمعیت بسیاری از مجاهدان و قبایل نیز به آنان پیوسته بودند. اما در جناح راست که در شعیبه بود، محمد سعید، پسر سید محمود حبوبی ۲و شیخ باقر حیدر و سید محسن حکیم ۳با گروه بسیاری از مجاهدان و قبایل جنگاور اردو زده بودند. جناح چپ در حویزه بود که در آن جا شیخ مهدی خالصی با فرزند بزرگش شیخ محمد و شیخ جعفر و شیخ راضی و سید محمد، فرزند سید کاظم یزدی و سید عیسی کمال الدین و علمای دیگر با شمار بسیاری از مجاهدان اردو زده بودند. تصمیم گرفته شد که آنان به خطوط اول جنگ بروند؛ پس سوار کشتی ای شدند که برای این کار آماده شده بود و برخی از قبایل مانند ربیعه و بنی لام با کشتی های خود حرکت کردند و گروهی از قبایل دیگر، در روز دوم به آن کشتی پیوستند. شب که فرا رسید، کشتی در ساحل لنگر انداخت و سید مهدی به یارانش دستور داد تا در سرزمین ناهمواری که حربیه نا