پاورپوینت کامل درآمدی بر اخلاق عرفانی در اندیشه خواجه نصیرالدین طوسی ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درآمدی بر اخلاق عرفانی در اندیشه خواجه نصیرالدین طوسی ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درآمدی بر اخلاق عرفانی در اندیشه خواجه نصیرالدین طوسی ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درآمدی بر اخلاق عرفانی در اندیشه خواجه نصیرالدین طوسی ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۱). دانشیار پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.

مقدمه

به ویژه دو مورد آخر دوامی به قدمت چند قرن داشتند. وی همچنین شاهد تأسیس و روی کار آمدن حکومت ایلخانی در ایران است. خواجه در ابتدای حمله مغول مدتی در قلعه های اسماعیلیان بود و از آغاز تأسیس حکومت ایلخانی تا پایان زندگی را در دربار ایلخانان گذراند.

تحلیل و بررسی حیات خواجه نصیر با فهم شرایط سیاسی – اجتماعی زمانه او و گفتمان سیاسی حاکم بر دوره ای که او می زیست، گره خورده است. همچنین فهم اندیشه و فرهنگ و گفتمان حاکم بر این دوره نیز بدون شناخت بینش و اندیشه و گرایش و کنش های اجتماعی یا عملکرد خواجه کامل نخواهد بود. در این نوشتار ضمن اشاره ای کوتاه به حیات خواجه نصیرالدین طوسی، به دو اثر اخلاقی وی خواهیم پرداخت.

حیات خواجه نصیر

خواجه نصیرالدین طوسی در یازدهم جمادی الاولی ۹۷ هجری (۱۲۰۱م) در طوس به دنیا آمد. نامش محمد، کنیه او ابوجعفر و لقبش نصیرالدین و مشهور به «خواجه طوسی» است. از جمله القاب او: استاد البشر، عقل حادی عشر و معلم ثالث است. پدر او از فقهای امامیه و محدثین طوس بوده است. خواجه، قرآن کریم، علوم ادب از صرف و نحو و لغت و احادیث نبوی و اخبار و علم فقه و اصول و منطق و حکمت را آموخت و با علوم طبیعی و الهی آشنا شد. در ابتدای جوانی برای تکمیل معلومات خویش به نیشابور رفت که به مدت چهار قرن یکی از مراکز علمی بزرگ ممالک اسلامی شمرده می شد.

از جمله اساتید خواجه، «فریدالدین داماد نیشابوری» است. او با پنج واسطه، شاگرد ابوعلی سینا بود و خواجه نزد او اشارات آموخت. استاد دیگر او «قطب الدین مصری» است که از شاگردان امام فخر رازی بوده و خواجه، قانون بوعلی را نزد او آموخت. خواجه نصیر نزد «معین الدین سالم بن بدران مصری» که از علمای بزرگ امامیه است، فقه آموخت. از جمله اساتید دیگر خواجه، «شیخ ابوسعادات اصفهانی» است که خواجه به همراه «سید علی بن طاووس حسینی» و «شیخ میثم بحرانی» در محضر درس او حاضر می شد. برخی گفته اند که خواجه نزد ابن میثم فقه آموخته و در مقابل به او حکمت تعلیم می داده است. [i]

دوران جوانی خواجه همزمان با حمله مغول است. خواجه در پی پناهگاهی بود تا خود را از مهلکه نجات دهد. سرانجام با دعوت علاءالدین محمد، پادشاه اسماعیلیه و ناصرالدین عبدالرحیم ابی منصور، محتشم قهستان، به قلاع اسماعیلیه فراخوانده شد و با تکریم و احترام فراوان بین سال های ۱۹ تا ۲ هجری وارد این منطقه شد.

خواجه نصیر در ۷۲ هجری در خدمت اباقاخان و عده بسیاری از شاگردان و یارانش به بغداد رفت. اباقاخان چندان در بغداد نماند، ولی خواجه برای رسیدگی به حساب اوقاف در بغداد ماند. بیش از یک ماه از توقف خواجه نگذشته بود که بیمار شد و چون دید که بیماری اش علاج ندارد، درباره دفن و کفن خویش با یاران و نزدیکانش گفت وگو کرد و تصمیم بر آن شد در جوار حضرت علی (ع) دفن شود. خواجه گفت: «مرا شرم آید که در جوار امام کاظم (ع) بمیرم و از آستان او به جای دیگر برده شوم.» پس چون درگذشت (۷۳) در کاظمین دفنش کردند و بنا به وصیتش این آیه را بر مزارش نوشتند: (وَ کلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَیهِ بِالْوَصیدِ)؛ و سگ آنها دست های خود را بر دهانه غار گشوده بود»[ii]

صاحب دیوان شمس الدین جوینی وزیر و بزرگان و اعیان و دانشمندان بغداد جنازه او را مشایعت کرده، با ازدحامی عام به کاظمین آورده در پایین پای آن دو بزرگوار قبری حفر نمودند. سردابی ظاهر شد و جسد خواجه را در آن سرداب دفن کردند. می گویند پس از تحقیق، معلوم شد که الناصر بالله، خلیفه عباسی آن قبر را برای خودش ساخته بود و پسرش برخلاف امر پدر، جای دیگر دفنش کرد و آن جا خالی ماند. از غرایب اتفاقات این که تاریخ تمام شدن سرداب را روی سنگی حک شده یافتند که روز یازدهم جمادی الأولی ۹۷ هجری یعنی همان روز تولد خواجه بود.

تألیفات خواجه نصیرالدین طوسی

ترجمه شده است. مقال دوم در تدبیر منزل و مقال سوم در سیاست مُدُن نگارش یافته است که خواجه آن را به سفارش فرد دیگری نوشته است؛ مانند برخی کتاب های دیگرش و صرفاً آن را گردآوری و گزارش کرده است. بدین سبب گاه گفتار بیگانه و مخالف با اندیشه و سیر وی نیز در آن دیده می شود که آن را نقد نکرده و نوشته است:

پیش از خوض در مطلوب می گوییم: آنچه در این کتاب تحریر می افتد، از جوامع حکمت عملی بر سبیل نقل و حکایت و طریق اخبار و روایت، از حکمای متقدم و متأخر بازگفته می آید؛ بی آن که در تحقیق حق و ابطال باطل شروعی رود یا به اعتبار معتقد ترجیح رأیی و تزییف مذهبی خوض کرده شود»[iii]

پس این کتاب در مجموع بر روش گزینشی و گزارشی نوشته شده، نه به گونه ای استدلالی و کامل که به هم بحث ها و حقایق اخلاقی بپردازد. موضوع محوری مباحث خواجه در اخلاق ناصری، بحث عدالت است.

ناگفته نماند که حکمت وارداتی از یونان پس از ترجمه، مانند کودکی بود که در دامن اسلام و حکمای اسلامی رشد یافت که خود ماجرای شیرین و دلنشین و در عین حال پر فراز و نشیبی دارد. حتی در «اخلاق فلسفی» که فیلسوفان اسلامی از آثار حکمای یونان تأثیر گرفته بودند، مقلّد صرف نبودند؛ بلکه ابتکارات و نوآوری هایی داشتند و با فرهنگ و آموزه های اسلامی، به آن توسعه و تعمیق بخشیده و بازسازی کرده اند و در عین انتخاب اصول و روش فلاسف یونان، محتوای وحیانی به آنها بخشیده و از آموزه های اسلامی بهره های وافی جسته اند.

اخلاق عرفانی

«اخلاق عرفانی» اخلاقی است که بر اساس سلوک عارفانه، صراط سلوک معنوی، طی طریق و منازل سلوکی و بر محور پیراستن دل از آلودگی ها و آراستن آن به زیور «محاسن اخلاقی» از راه ریاضت و مجاهدت بنیان نهاده شده است. در این مسیر، حرکت قلبی، درونی و مجاهدت و عمل ضروری است و تنها به حرکت فکری و عقلی بسنده نشده است؛ بلکه فراتر از عقل و سلوک عقلی، با تزکیه و سلوک باطنی و درونی برای دیدار «جمال یار» آین وجود خویشتن را می سازد و خط سیر موجودات را به دو مسیر حرکتی «قوس نزول» و «قوس صعود» تبیین می کنند و عارفان، حرکت در قوس نزول را «سوقی» و از برون و حرکت در قوس صعود را «شوقی» و از درون می دانند.[iv] عارف به معرفت لدنّی و افاضی چشم دوخته و در عرفانِ اخلاقی و اخلاق عرفانی و عارفانه نیز نازک اندیشی های معرفتی و تهذیب های سلوکی و طی مقامات معنوی منظور شده است و در کل، منظور ما کتاب هایی است که عرفای اسلامی در تربیت نفس نوشته و آن را م