پاورپوینت کامل متن زیارت ابوالحسن موسی بن جعفر و ابوجعفر محمد بن علی جواد (علیهما السلام) ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل متن زیارت ابوالحسن موسی بن جعفر و ابوجعفر محمد بن علی جواد (علیهما السلام) ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل متن زیارت ابوالحسن موسی بن جعفر و ابوجعفر محمد بن علی جواد (علیهما السلام) ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل متن زیارت ابوالحسن موسی بن جعفر و ابوجعفر محمد بن علی جواد (علیهما السلام) ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

زیارت یکم

امام هادی (ع): در بغداد (کاظمین) چنین زیارت می کنی و می گویی:

سلام بر تو ای ولی خدا؛ سلام بر تو ای دلیل روشن خدا؛ سلام بر تو ای نور خدا در تاریکی های زمین؛ سلام بر تو ای کسی که برای خداوند در شأن او «بداء» پدید آمد. [i]به دیدارت آمده ام، در حالی که به حق ولایتت آشنا و با دشمنانت دشمنم. پس – ای آقای من – نزد پروردگارت مرا شفاعت کن.

پس خدا را بخوان و حاجت خویش را بطلب و با همین عبارت، ابوجعفر محمد بن علی جواد (ع) را سلام ده.

زیارت دوم

امام هادی (ع) فرمود: هر گاه خواستی موسی بن جعفر و محمد بن علی (علیهما السلام) را زیارت کنی، نخست غسل کن و پاکیزه شو و جامه پاک خود را بپوش و به زیارت قبر ابوالحسن موسی بن جعفر و محمد بن علی بن موسی الرضا (علیهما السلام) برو و چون نزدیک قبر موسی بن جعفر (علیهما السلام) رسیدی، بگو:

سلام بر تو ای ولی خدا؛ سلام بر تو ای دلیل روشن خدا؛ سلام بر تو ای نور خدا در تاریکی های زمین؛ سلام بر تو ای کسی که خداوند را در حق تو «بداء» پدید آمد. در حالی به زیارتت آمده ام که حق ولایت شما را می شناسم؛ با دشمنانت دشمن و با دوستانت دوست می باشم. پس – ای سرور من – نزد پروردگارت از من شفاعت فرما.

پس حاجت خویش را بخواه و با همین کلمات ابوجعفر محمد جواد (ع) را سلام ده. پس دوباره غسل کن و بگو:

خداوندا! درود فرست بر محمد بن علی؛ آن پیشوای نیک و باتقوا؛ خشنود و پسندیده و دلیل روشن تو بر همه آنان که روی زمین اند و زیر خاک؛ درودی فراوان و تمام و پاک و مبارک و به هم پیوسته و پی درپی و بی انقطاع؛ همچون برترین درودها که بر یکی از دوستداران خود می فرستی.

سلام بر تو ای ولی خدا؛ سلام بر تو ای نور خدا؛ سلام بر تو ای برهان روشن خدا؛ سلام بر تو ای پیشوای مؤمنان؛ سلام بر تو ای جانشین پیامبران و فرزند سرپرستان الهی امّت؛ سلام بر تو ای نور خدا در تاریکی های زمین. در حالی به زیارت تو آمده ام که به حق ولایتت شناسا، با دشمنانت دشمن و دوستدار دوستانت هستم. پس – ای مولای من – نزد پروردگارت از من شفاعت فرما.

آن گاه حاجت خود را بخواه که – اگر خدای تعالی اراده کند – روا خواهد شد.

زیارت سوم

امام (ع) فرمود: کنار قبر ابوالحسن موسی (ع) در بغداد – نیز در همه زیارتگاه های معصومین (علیهما السلام) – می گویی:

سلام بر دوستداران و برگزیدگان خدا؛ سلام بر امانت داران و محبان خدا؛ سلام بر یاران و جانشینان خدا؛ سلام بر معرفتگاه های خدا؛ سلام بر خانه های یاد

خدا؛ سلام بر نمودهای امر و نهی خدا؛ سلام بر دعوت کنندگان به سوی خدا؛ سلام بر قرار یافتگان در خشنودی خدا؛ سلام بر خالص شدگان در آزمون طاعت خدا؛ سلام بر هدایت گران به سوی خدا؛ سلام بر کسانی که هر که دوستشان بدارد، خدا را دوست داشته و هر که با آنان دشمنی کند، با خدا دشمنی کرده است؛ و هر کس آنان را بشناسد، خدا را شناخته و هر کس نسبت به آنان جاهل باشد، خدا را نشناخته است؛ و هر کس به آنان تمسک جوید، به خدا درآویخته و هر کس از آنان دل ببُرد، از خدا بریده است. خدا را گواه می گیرم من با کسانی که با شما از در آشتی درآیند، آشتی ام و با کسانی که با شما جنگ و دشمنی کنند، در جنگم. به آشکار و پنهان شما باور دارم و در تمام این امور، خویش را به شما وامی گذارم. نفرین خداوند بر دشمنان جنّی و انسی خاندان محمد باد! و از این جماعت به درگاه خدا بیزاری می جویم. درود خدا بر محمد و خاندانش.

این زیارت برای همه مشاهد مشرفه کافی است. پس فراوان بر محمد و خاندانش (علیهما السلام) درود فرست و یکایک ایشان را نام ببر و از دشمنانشان به درگاه خدا بیزاری بجوی و برای خود و مردان و زنان مؤمن، دعا کن و خیر و نیکی بطلب.

کاظمینیات

۱. نام قدیمی کاظمین، «المشهد الکاظمی» بود است. نام «کاظمین» یا «جوادین» یا «کاظمیه» در دهه های اخیر درباره این حرم شریف شهرت یافت. بقعه کاظمین هم در اصل، از املاک «کشّی ها» بوده است؛ قومی که در اواخر قرن پانزدهم میلادی از رشته کوه های شرقی منطقه لرستان به آن جا مهاجرت کردند و در سرزمین بابل مستقر شدند و حکومتی تشکیل دادند. [ii]

۲. پیش از آن که امام کاظم (ع) در این منطقه دفن شود و پیش از آن که به نام «مقابر قریش» شهرت یابد، معروف به «قبور الشهداء» بود. گروهی از یاران حضرت علی (ع) که در رکاب آن امام، با خوارج نهروان جنگیدند، در هنگام بازگشت، وقتی به این منطقه رسیدند، از دنیا رفتند و امام علی (ع) آنان را در همان جا به خاک سپردند. [iii]

۳. ممنوعیت زیارت قبور امامان (علیهما السلام) در دوره سلطه خلفا به کربلا محدود نمی شد. از سوی حکومت دستوری صادر شده بود که از زیارت «مقابر قریش» و «حائر» جلوگیری شود. خلیفه به وزیر خود دستور داده تا اهل منطقه فرات و برسی ها را از زیارت مقابر قریش نهی کنند و هر که را که به زیارت آن مقابر مطهر می رفت، دستگیر کنند. [iv]

. از اوایل قرن سوم هجری، اندکی پس از دفن امام کاظم و امام جواد (علیهما السلام) در منطقه «مقبره الشهدا»، به تدریج آن جا حالت شهر به خود گرفت و پناهگاه و مأوای مظلومان و فراریان از چنگ حکومت های ظالم گشت و اولین ساکنان آن هم کسانی بودند که به قصد خدمت به مزار این دو امام و مراقبت از این مقابر شریف به آن جا رفتند. این مکان به تدریج توسعه یافت و تبدیل به یک شهر شد. در قرن ششم یتیم خانه ای در کاظمین ساخته شد که محلّ نگه داری کودکانی بود که پدران و بستگانشان از سوی حاکمان جور کشته می شدند و سرپرستی نداشتند که به آنان رسیدگی کند. [v]

. امام موسی کاظم (ع) در حال حیات، اهل بخشش و سخاوت و رسیدگی به نیازمندان و حلّ مشکلات گرفتارانی بود که از همه بلاد به محضرش می رسیدند. اموال فراوانی که از اطراف و اکناف به دست آن حضرت می رسید، با سخاوت تمام میان فقرا و نیازمندان تقسیم می کرد و گره از کار آنان می گشود و خانه او، خانه امید حاجتمندان بود. به این سبب به «باب الحوائج» معروف گشت. هنوز هم آنان که ضریح مطهرش را زیارت می کنند و گرفتارانی که بر گرد قبر منوّرش در کاظمین می چرخند، اطمینان دارند که به سراغ «باب الحوائج» آمده اند و حاجت های شان برآورده خواهد شد.

. دوران خلافت «الناصر» عباسی، از پربارترین ایام برای پیروان اهل بیت بود. خلیفه که گرایش های شیعی داشت و برخلاف پدرانش رفتار می کرد، حرم حضرت موسی بن جعفر (ع) را محلی امن و پناهگاه برای هر کس که به آن جا پناه می آورد قرار داده بود. از این رو مردم هم در گرفتاری ها و هنگامی که تحت تعقیب بودند، به کاظمین رفته و به قبر امام کاظم (ع) پناهنده می شدند. خلیفه هم از خطای پناهندگان به این بارگاه چشم می پوشید و به آنان نیکی می کرد و مشکل آنان را برطرف می ساخت.

۷. در سال ۱۲۱ قمری در پی حملات غارتگرانه وهابیان به اماکن مذهبی عراق، گنجینه ارزشمند نجف اشرف را به کاظمین آوردند و در خزانه موسی بن جعفر (ع) قرار دادند تا از دستبرد و غارت وهابیان در امان بماند. عهده دار این کار، «حاج محمدسعید بیک» بود. این ماجرا را به حکومت ایران هم خبر دادند و تصمیمات گرفته شده را گزارش کردند.

۸. در برهه هایی از تاریخ، نزاع های مذهبی میان شیعیان و اهل سنّت در بغداد پیش آمده که به قتل و غارت انجامیده است؛ از جمله در ربیع الاول ۲ فتنه ای میان شیعه و اهل سنت در بغداد رخ داد که در پی آن، از زیارت مرقد امام کاظم و امام جواد (علیهما السلام) جلوگیری کردند و اهالی باب البصره جلوی ورود گروهی از شیعیان را که از شهر مقدس قم برای زیارت این دو امام آمده بودند، گرفتند و سه نفر از زائران هم کشته شدند. در سال ۳ هجری نیز فتنه ای بزرگ میان این دو فرقه پدید آمد که به «حادثه بغداد» مشهور شد و تعداد زیادی از دو طرف کشته شدند و غارتگرانی که از اطراف آمده بودند، به حرم مطهر این دو امام تعرض و اهانت کرده و آن را آتش زدند و غارت کردند و قصد نبش قبور را داشتند که خدای متعال، کید آنان را برگرداند. [vi]

۹. در سال هجری، رودخانه دجله در بغداد طغیان کرد و آب، شهر را فرا گرفت و همه خانه ها، قبور و اماکن و مقبره ها، حتی مقبره احمد بن حنبل به زیر آب رفت؛ اما حرم مطهر این دو امام مصون مانده و آب به آن نرسید و این نشانه ای شگفت به شمار آمد. [vii]

۱۰. معزّالدوله دیلمی در سال ۳۳ هجری به بغداد آمد و حکو