پاورپوینت کامل حضرت جواد (ع) ازنگاه علی بن موسی الرضا (ع) ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حضرت جواد (ع) ازنگاه علی بن موسی الرضا (ع) ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حضرت جواد (ع) ازنگاه علی بن موسی الرضا (ع) ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حضرت جواد (ع) ازنگاه علی بن موسی الرضا (ع) ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

درآمد

حادثه ای در شامگاه ولادت

نام و کنیه

«فرزندم ابوجعفر! به من خبر رسید که هنگام خروج از منزل، غلامان و خدمتکارانت نیز درِ کوچک منزل را می گشایند و همراه تو از منزل خارج می شوند. این کار آنان به دلیل پستی و تنگ چشمی شان است تا با مستمندان روبه رو نشوی و خیر تو به آنان نرسد. از تو می خواهم و تو را به آن حقی که بر گردنت دارم، سوگند می دهم که ورود و خروجت همیشه از درِ بزرگ باشد. وقتی می خواهی بر مرکب سوار شوی، با خود مقداری سک طلا و نقره بردار و هرکس دست نیاز دراز کرد، او را از عطای خود بهره مند ساز. اگر از میان عموهایت کسی درخواست احسان کرد، کمتر از دینار طلا عطا مکن و بیشتر از این مبلغ، به اراده و میل توست. اگر از عمه هایت کسی درخواست احسان کرد، کمتر از دینار طلا تقدیم مکن و بیشتر از این مبلغ، به اراده و میل توست. با این سفارش می خواهم که خداوند عزّوجلّ قدر و منزلت تو را رفیع سازد. در راه خدا انفاق کن و هراسی به خود راه مده که خداوند عرش بزرگ، تو را به تنگدستی گرفتار نخواهد کرد»

. یاری و همراهی با پدر

حضرت جواد (ع) با وجود کمی سن، امور جاری پدر گرامی خود را در مدینه اداره می کرد. مسعودی ضمن اشاره به این نکته، از همراهی دوستان امام و مخالفت نکردن آنان روایت می کند. همچنین نامه های متعددی میان پدر و پسر ردوبدل می شد. حضرت رضا (ع) در این نامه نگاری ها، بر وصی بودن فرزند خود تأکید داشتند.

مقام امامت

و چند سالگی صاحب فرزند نشده بودند و برخی از واقفیه، نداشتن فرزند را بهانه ای برای ایجاد شک و تردید در امر امامت ایشان قرار دادند.

حسن بن بشار واسطی می گوید: حسن بن قیاما صیرفی به من گفت: از امام رضا (ع) برای من اذن ورود بگیر. من نیز برای او اذن گرفتم. هنگامی که در مقابل آن جناب قرار گرفت، گفت: تو امام هستی؟ فرمود: آری، امام هستم. گفت: من گواهی می دهم که تو امام نیستی! فرمود: از کجا می گویی من امام نیستم؟ گفت: از حضرت صادق (ع) روایت شده که فرمود: امام عقیم نمی گردد و تو اکنون به این سن و سال رسیده ای و فرزندی نداری. در این هنگام حضرت رضا (ع) سرش را به طرف آسمان بلند کرد و فرمود: «بار خدایا! من گواهم که تو پس از گذشت چند شب و روز فرزندی به من عطا می کنی.» راوی گوید: ما آن روز را شماره گذاشتیم و پس از نه ماه ابوجعفر (ع) متولد شد. [i]

ابن قیامای واسطی که از واقفیان بود، خطاب امام رضا (ع) عرض کرد: ممکن است [در یک زمان] دو امام وجود داشته باشد؟ امام فرمودند: «نه، مگر این که یکی از آن ها ساکت باشد.» گفت: «اینک امام ساکتی همراه ندارید [تا جانشین و امام بعد از شما باشد]؟ حضرت فرمودند: «به خدا سوگند که خداوند از من فرزندی می آفریند که به دست او، حق و اهل حق را ثابت کند و باطل و اهل باطل را از میان ببرد.» بعد از یک سال، ابوجعفر (ع) متولد شدند. [ii]

حضرت رضا (ع) همواره پیش از ولادت فرزندشان، بر به دنیا آمدن فرزندی از ایشان که جدا کننده حق از باطل باشد بشارت می دادند و می فرمودند:

«وَ اللهِ لَا تَمْضِی الْأَیامُ وَ اللَّیالِی حَتَّی یرْزُقَنِی اللهُ وَلَداً ذَکراً یفْرُقُ بِهِ بَینَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِل»؛ به خداوند سوگند ایام چندی نخواهد گذشت که خداوند به من فرزندی عطا خواهد کرد که حق را از باطل جدا خواهد نمود. [iii]

ایشان در جای دیگر این امر را به تعبیر دیگر بیان فرمودند:

«فَوَ اللهِ لَا تَمْضِی الْأَیامُ وَ اللَّیالِی حَتَّی یولَدَ لِی ذَکرٌ مِنْ صُلْبِی یقُومُ مِثْلَ مَقَامِی یحِقُّ الْحَقَّ وَ یمْحَقُ الْبَاطِل»؛ سوگند به خدا در آینده نزدیک خداوند متعال به من فرزندی عطا خواهد کرد که در جای من به امامت خواهد نشست؛ حق را زنده و آشکار خواهد ساخت و باطل را محو و نابود خواهد کرد»[iv]

مولود بابرکت

۱). کشف الغمه، ج۲، ص ۳۳.

۲). حسن بن محمد دیلمی، ارشاد القلوب إلی الصواب، ج، ص.

۳). بحار الأنوار، ج۰، ص ۱.

). ارشاد القلوب، ج، ص و.

). بحار الأنوار، ج، ص و.

). ارشاد القلوب، ج، ص.

را مطرح کردم، فرمودند: «امام پس از من، فرزندم است. آیا کسی جرئت می کند که بگوید فرزندم امام است و فرزندی نداشته باشد؟».

حنان بن سدیر گوید: به امام رضا (ع) عرض کردم: امامی هست که فرزندی نداشته باشد؟ فرمودند:

«أما أنه لا یولد لی إلّا واحد ولکن الله ینشیء منه ذریه کثیره»؛ از من بیش از یک فرزند متولد نخواهد شد؛ اما خداوند متعال فرزندان بسیاری از وی پدید خواهد آورد.

حسن بن جهم گوید: خدمت امام رضا (ع) رسیدم. ابوجعفر درحالی که کودک بود، در مقابلشان قرار داشت. امام پس از سخنانی فرمودند: «ای حسن! اگر بگویم این کودک امام است، چه می گویی؟» عرض کردم: قربانتان شوم، هرچه بفرمایید، همان را می گویم. فرمودند: «سخن حقّی گفتی».

از این روایات به روشنی آشکار است که امام رضا (ع) در مناسبت های گوناگون، برای اصحاب بزرگشان، بر امامت فرزند بزرگوارشان تصریح می فرمودند. در واقع، استقرار اکثریت اصحاب امام رضا (ع) بر امامت حضرت جواد (ع) که پشتوانه اش همین فرموده ها بوده، بهترین دلیل بر حقانیت امامت آن بزرگوار است. فقها و محدثان شیعه، برای پذیرش امامت امامان (علیهما السلام) بسیار احتیاط و دقت می کردند و همان گونه که گذشت، باوجود نص، تنها پس از سؤالات علمی بسیار، امامت آنان را می پذیرفتند. این بدان دلیل بود که گاهی روایت و نص، مربوط به چند نفر بود تا دشمن روی شخص خاصی حساسیت نداشته باشد. [v]

اتمام حجت با شبهه افکنان

۱). قیافه شناس (قائف) به کسی می گویند که از طریق بعضی شواهد و آثار در انسان ها، پی به نسبت آنان برده و فرزندانی که پدرشان مشخص نیست را به