پاورپوینت کامل شیعیان عراق؛ درنگی در کتاب «شیعه العراق و بناء الوطن» ۱ ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شیعیان عراق؛ درنگی در کتاب «شیعه العراق و بناء الوطن» ۱ ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شیعیان عراق؛ درنگی در کتاب «شیعه العراق و بناء الوطن» ۱ ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شیعیان عراق؛ درنگی در کتاب «شیعه العراق و بناء الوطن» ۱ ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

به کوشش: محمّدحسین خوشنویس

پیش درآمد

کتاب «شیعه العراق و بناء الوطن» که شمارگان صفحاتش نزدیک به هزار است، به بررسی تاریخی و تحلیل سیاسی رُبع قرن از تاریخ کشور عراق می پردازد؛ یعنی از سال ۱۹۰۸ تا ۱۹۳۲ میلادی. سال های قیام مردم برای داشتن قانون اساسی تا استقلال عراق و تلاش برای آزادی از یوغ استعمارگران انگلیسی. آنچه در این نوشته بسیار به چشم می آید، تکیه بر تقش پررنگ علما و مراجع در هدایت مردم است. از سید محمّدسعید حبوبی و آخوند خراسانی و سید محمّد کاظم یزیدی و میرزا محمّدتقی شیرازی، تا سید ابوالحسن اصفهانی و سید ابوالقاسم کاشانی.

نویسنده در مقدّمه ای نسبتاً طولانی به آموزه های اجتماعی دین مبین اسلام می پردازد و سپس به سیر تاریخی مهم ترین وقایع بشری اشاره کرده و از خوشی ها و ناخوشی ها، پیروزی ها و شکست ها و آسانی ها و دشواری های آن سخن می گوید. آن گاه به عراق و خیزش های مردم آن تا «ثوره العشرین» پرداخته و این که مردم عراق این فُرصت را مغتنم شمردند و به پا خاستند. علما و مراجع نیز از آنان حمایت کردند؛ امّا صدمه فراوان دیدند. برخی کشته و برخی تبعید شدند. بسیاری از بازاریان معروف که پشتوانه مادی نهضت بودند نیز اِعدام شدند؛ آن هم به دست کسانی که با شعار آزادی، عراق را اِشغال کردند.

نگارنده در فصل اوّل به سال های ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۳ میلادی و کلیاتی در اواخر حکومت عثمانی، و در فصل دوم به سال های ۱۹۱ تا ۱۹۲۰ و در فصل سوم به سال های ۱۹۲۱ تا ۱۹۳۲ می پردازد.

۱). «شیعه العراق و بناء الوطن» پایان نامه کارشناسی ارشد نویسنده است که به دانشگاه «امام اوزاعی» در بیروت ارائه شد و پس از جلسه دفاعیه اش به تاریخ ۲ ذی قعده سال ۱۱۸ قمری با رتبه قابل تقدیری تقدیم ملّت عراق و البته جهان اسلام شد و به همّت بخش فرهنگی آستان قدس حسینی در کربلای مُعلّی به زیور طبع آراسته شد..

فصل اوّل: ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۳م

پایان سلطه عثمانی؛ آغاز استعمار انگلستان

صدای شکسته شدن استخوان های امپراتوری عثمانی به گوش می رسد و به پایان چند قرن اقتدار خود نزدیک می شود. در سال ۱۹۰۹ تراز بازرگانی اش به پایین ترین سطح خود رسیده است. بیش از سی درصد صادرات و نزدیک به شصت درصد واردات عراق در مبادلاتش با انگلستان است و در ضمن تجارت با ترکیه، سوریه و ایران را نیز در کارنامه دارد. از جمعیت عراق در این سال ها هفتاد درصد عرب، بیست درصد کرد و بقیه ترکمن، ایرانی و ارمنی هستند. همین درصد اندک ترکمن ها، حمایت بسیاری از عثمانی داشتند، تا جایی که میانشان پیمان نامه نیز مبادله می شد.

زمین های حاصلخیز عراق به سبب دو نهر بزرگ دجله و فُرات و شرایط مناسب زیست محیطی برای زراعت و پرورش انواع دام و مهم تر از آن، ثروت های معدنی به ویژه نفت و واقع شدن در یک منطقه سوق الجیشی، باعث شده بود که انگلیس چشم طمع به این آب و خاک داشته باشد. همچنین عراق به عنوان یک پل ارتباطی با هند به شمار می رفت؛ یعنی عراق، هم هدف استعمار بود و هم وسیل استعمارگری.

انگلیس برای رسیدن به این هدف، دست به ایجاد اختلاف قومی و مذهبی و پرداخت مبالغ هنگفت به رؤسای عشایر برای ضدیت با حکومت عثمانی در عراق زد. نوشتن پیمان نامه و بستن قراردادهایی با فرانسه و روسیه

و آلمان در همین راستا بود. فعالیت هایی را نیز در بُعد اجتماعی میان اقشار مختلف مردم انجام داد تا هیبت عثمانی ها را از چشم و دل مردم بیاندازد و خلاصه در آتش زیر خاکستر دَمید.

غربی ها مثل همیشه با شعارهای جذّاب و دل فریب به میدان آمدند. میدان نبرد میان اندیشه جدید غَربی و اندیشه قدیمی عربی! سر دادن شعار آزادی از یوغ عثمانی ها و از طرفی فقدان هوشمندی سیاسی مردم و مسمومیت ذهن ها و فکرهای آنان، دست به دست هم داد تا به بخشی از اهدافشان برسند.

از انقلاب مشروطیت ایران در سال ۱۹۰ میلادی که تأثیر مستقیم بر احوال سیاسی عراق داشت نیز نمی توان به سادگی گذشت؛ چون تحرکات سیاسی در ایران توسط مراجع ساکن در نجف اشرف مدیریت می شد و مردم عراق می دیدند چطور ایران روز به روز در حال پیشرفت است. انقلاب قانون اساسی ترکیه در سال ۱۹۰۷ نیز قابل توجّه و بررسی است؛ چون ترکیه در واقع مرکز امپراتوری عثمانی بود و عراقی ها دیدند که عثمانی ها ضعیف شده اند و اعتراضات سیاسی نتیجه می دهد؛ به ویژه این که علمای نجف پس از پیروزی مشروطه خواهان در ایران و ترکیه، این حرکت ها را مورد تأیید قرار دادند؛ ۱امّا وقتی نقاب از چهر اصلی دشمن کنار رفت، حرکت ضد عثمانی مردم با هدایت مراجع به حرکت ضدّ انگلیسی مبدّل گشت. مراجع شیعه، پیش از این نیز در ماجرای تنباکو قدرت خویش را به رُخ انگلیس کشیده بودند؛ امّا تأثیری که این فتوا در شناخت مردم از انگلیس داشت، بسیار فراتر از این ها بود. مردم مشتاق بودند که هر چه بیشتر غَرب را بشناسند و زبانشان را یاد بگیرند. به همین دلیل در همین سال ها بود که با تأیید علماء، مدارس جدید که زبان انگلیسی و فرانسوی نیز در آنها تدریس می شد تأسیس گردید. مجلات با رویکرد جدیدی چاپ و منتشر شد و فضای متفاوتی را ایجاد نمود. درباره علوم و فنون کتاب نوشته شد که تا آن روز حتی نام بردنش هم ممنوع بود؛ مانند کتاب «الهیئه والاسلام» نوشته سید هبهالدین شهرستانی.

۱). میرزا محمّدحسین نائینی می فرمود: قانون اساسی برای حفظ نظام و دولت، به منزله رساله های علمیه برای نظام عبادی و معاملاتی می باشد..

بدین وسیله مردم عراق، عصر کاملاً متفاوتی را تجربه کردند و با غَرب و غربی ها بیشتر آشنا شدند و دانستند که برای مقابله با هر چیزی، ابتدا باید آن را بشناسند. از این رو علوم جدید غَربی در کنار علوم قدیمی اسلامی مطرح شد. امّا حرکت های ضد انگلیسی مردم هنوز یکپارچه و منظّم نشده بود. این وضعیت بسیاری از شُعرا را بر آن داشت که به انتقاد از این پراکندگی بپردازند. ۱علّت این از هم گسیختگی را می توان در شتاب زدگی مردم و تأسیس بی رویه احزاب و اتحادیه ها و جمعیت ها، نه فقط در عراق، بلکه در مصر و لبنان و سوریه و عربستان توسط عراقی های مقیم دید. البته این جمعیت ها صرفاً سیاسی نبودند؛ بلکه برخی اَدبی و اقتصادی بودند که محتوای سیاسی داشتند و در قالب ادبیات و شعر یا انتقادهای اقتصادی، حکومت را نقد می کردند. متاسفانه یهود و مخصوصاً صهیونیست ها در تعدادی در این اتحادیه ها نفوذ کرده بودند.

کشور لیبی در سال ۱۹۱۱ میلادی توسط ایتالیا اشغال شد و علمای نجف مانند آخوند خراسانی فتوا به وجوب دفاع از این سرزمین را صادر کردند. همزمان روسیه به ایران حمله کرد، ولی در پی صدور فتاوای متعدّد مراجع، مجبور به بیرون کشیدن نیروهایش از خاک ایران شد. روسیه که دست از پا درازتر برگشته بود، در سال ۱۹۱۲ حرم مطهّر رضوی را به توپ بست.

فصل دوم: ۱۹۱ تا ۱۹۲۰م

اشغال عراق و شورش مردم علیه انگلیس

انگلیس در سال ۱۹۱ عراق را اشغال کرد. ۲همزمان شدن این اشغالگری با موضع گیری مراجع در برابر روسیه، حسّ جهادی عراقی ها را بیش از پیش تحریک کرد. زد و خوردهای خیابانی آغاز شد و اوج و فرود بسیار داشت؛ امّا به نتیجه قطعی نرسید. در این بین، آخوند خراسانی رحلت کرد و سید محمّدسعید حبوبی رهبری نهضت را به دست گرفت و توانست صدها تَن از عشایر را بسیج کند. وی بیشتر جنبه فرماندهی نظامی را بر عهده داشت و رهبری معنوی و شرعی قیام با سید محمّد کاظم یزدی (صاحب عروه) بود. ایشان در صحن مطهّر علوی سخنرانی شورانگیزی ایراد نمود و به طور شفاهی فتوا به وجوب جهاد را صادر کرد. در بخشی از این خطابه آمده است: «بر کسانی که ناتوانی بدنی امّا توانایی مالی دارند، واجب است تا فقرای توانمند را تجهیز کنند.. . ».

۱). الرًصافی فی دراسه تحلیلیه، ص ۸۷..

۲). با آغاز جنگ جهانی اوّل در سال ۱۹۱ م، انگلیس به بهانه جلوگیری از نفوذ آلمان ها با نیروی نظامی خود از دهان شطّ العرب به عراق حمله کرد. این دخالت نظامی را می توان سرآغازی برای استیلای غربی ها بر این بیانات تأثیر شگرفی بر احساسات انقلابی مردم گذاشت. مرحوم سید محمدکاظم یزدی، فرزندش سید محمد را به نمایندگی از خود به سوی مجاهدین فرستاد. علما و مراجع کربلا سرزمین های اسلامی دانست..

و نجف و کاظمین و سامرا پیوسته به وسیله تلگراف یکدیگر را از آخرین اخبار جنگ آگاه می کردند. محافلی در این شهرها برگزار شده و مردم را برای مشارکت در این جهاد تشویق می کردند و تعدادی از مراجع، خود در میدان نبرد حاضر شده بودند. ۱شیخ محمدتقی شیرازی نیز فرزندش «محمدرضا» را به صفوف انقلابیون ملحق نموده و به کاظمین می فرستد.

مجاهدین در سه جبهه می جنگیدند و در هر یک، یکی از مراجع فرماندهی می کرد. ۲در یکی از این میادین در طی سه روز، نزدیک به سه هزار شهید تقدیم قیام شد. داوطلب حضور در جبهه آن قدر زیاد بود که کمبود سلاح باعث شد تا عدّه ای از مجاهدان همچنان در لیست انتظار بمانند و فرصت حضور در این نبرد را نیابند. برخی از شیوخ عشایر هر چه داشتند فروختند تا سلاح بخرند و به انقلابیون برسانند. سید محمّد سعید حبوبی از اموال شخصی اش برای مجاهدین هزینه می کرد.

در جریان آمد و شد انقلابیون، حوادثی هم پیش می آمد. برخی به نهر افتادند و غرق شدند؛ برخی در راه ماندند و از گرسنگی و تشنگی جان دادند. شیخ الشریعه اصفهانی به آب افتاد و سید راضی، فرزند سید محمّد حیدری او را از مرگ قطعی نجات داد. به همین دلیل شیخ الشّریعه به او لقب «مُحی الشّریعه» را اعطا نمود.

انگلیس در سال ۱۹۱ بصره و در ۱۹۱۷ بغداد را به تصرّف کامل خویش درآورد. موفقیت هایی که انقلابیون به دست می آوردند، به راحتی از دست می رفت. فرسایشی شدن جنگ، نتیجه کارشکنی هایی بود که برخی مرتکب می شدند؛ مانند نامه ای که شهردار کاظمین به همراه تنی چند از کسبه در دفاع از انگلیس نوشتند و آدرس چند فرمانده را برای ایشان فرستادند؛، به گونه ای که به دستگیری ایشان منجر شد.

برخی از مردم منتظر رسیدن نوبت برای حضور در جبهه نشدند و به جای سلاح، از سنگ و چوب در نبردها استفاده می کردند و شعارشان «الدّین یا محمّد» بود. تعدادی از ایشان دستگیر و تعداد بیشتری کشته شدند.

پس از رحلت آیت الله سید محمد کاظم یزدی، میرزا محمّدتقی شیرازی مرجعیت شیعیان را بر عهده گرفت. او چند اطلاعیه منتشر کرد و مردم را به ادامه تظاهرات علیه انگلیس تشویق نمود و در این بیانیه، فلسفه قیام علیه انگلیس را تبیین نمود: «غیر مسلمان نمی تواند .

۱). بخشی از فتوای سید ابوالحسن اصفهانی: «.. . بر همه مسلمانان به خصوص برادران عراقی وظیفه دینی می دانم که سرزمین عراق که مشاهد ائمه هدایت (علیهم السلام) است را از تسلّط کفّار حفظ کنند.. . » مرحوم سید خود سلاح به دست گرفت و به میدان نبرد رفت، امّا به اصرار رهبران قیام به نجف اشرف بازگشت..

۲). فرماندهی جبهه قرنه با شیخ الشّ