پاورپوینت کامل حیات سید عبدالکریم بن طاووس ۹۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حیات سید عبدالکریم بن طاووس ۹۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حیات سید عبدالکریم بن طاووس ۹۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حیات سید عبدالکریم بن طاووس ۹۹ اسلاید در PowerPoint :

شجر طیبه

خاندان طاووس یا آل طاووس و یا بنی طاووس یکی از شریف ترین و مشهورترین خاندان های دینی، علمی و اجتماعی حله بوده اند. اصل آنان از مدینه النبی است و به این دیار، کوچ کرده اند. سادات آل طاووس، علاوه بر موقعیت علمی و معنوی، در عراق از پایگاه سیاسی مهمی برخوردار بوده اند. این دودمان بزرگ از جانب پدر به حضرت امام حسن مجتبی (ع) و از سوی مادر به امام زین العابدین (ع) می رسند؛ زیرا ام کلثوم، دختر والا گهر امام چهارم، مادر سلیمان بن داوود، فرزند حسن مثنی، جد اعلای آنان می باشد و حسن مثنی که در قیام کربلا جانباز گردید و در مدینه به شهادت رسید، فرزند برومند امام مجتبی (ع) می باشد.

نیای بزرگ این طایف ی علوی، سید محمد، مشهور به طاووس، فرزند اسحاق، فرزند حسن، فرزند محمد، فرزند سلیمان، فرزند داوود و او فرزند حسن مثنی است و به دلیل حسن وجه، به طاووس ملقب شد و فرزندان و تبارش بعد از اقامت در عتبات عراق، به آل طاووس شهرت یافتند. بزرگان این خاندان علاوه بر مراتب دانش و تقوا، به دلیل پیوستگی به خاندان طهارت، از دوران اقامت در مدینه و بعد از آن در حله، مصر، کربلا و نجف اشرف، نقیب الاشراف و نقیب النقبا بوده اند و دراین سمت بر امور سادات و علویان نظارت داشته، مسائل و مشکلات آنان را حل و فصل می کرده اند. ۱

۱). لولو البحرین، علامه بحرانی، ص ۲، عمده الطالب فی المناقب آل ابی طالب، ابن عنید، ص ۱۷ ۱، منتهی الامال، محدث قمیف ح اول، ص ۷

اسحاق که نامش در سلسله نسب آل طاووس، پرتو افشانی دارد، سیدی بزرگوار، وارسته و اهل عبادت و تهجد بوده است و جد چهارم وی، داوود، نواد حضرت امام حسن مجتبی (ع)، برادر رضاعی امام صادق (ع) می باشد؛ زیرا مادرش فاطمه، دختر امام حسین (ع) و همسر حسن مثنی، صادق آل محمد را شیرداده است. امام ششم نیز اعمال ام داوود را برای رهایی داوود از زندان منصور عباسی، به آن بانوی بزرگوار تعلیم داده است. ۱

سید محمد طاووس در روزگار خود از عالمان و محدثان بود و مقام ریاست سادات علوی را در حله و سورا ( اطراف حله) عهده دار بود و پس از او، این مقام به برجستگان خاندانش انتقال یافت. عنوان ابن طاووس به ابوالفضائل، احمد بن موسی و برادرش رضی الدین ابوالقاسم علی بن موسی، اختصاص دارد و هرجا در کتاب های فقه، رجال، حدیث، شعر، ادب و کلام به لفظ ابن طاووس بر می خوریم، به جمال الدین، ابوالفضائل احمد بن موسی تعلق دارد و هر وقت در کتاب های ادعیه و زیارت و اخبار اهل بیت و گزارش وقایع عاشورا، نامی از ابن طاووس یا سید بن طاووس یا سید به میان می آید، منظور، سید رضی الدین علی، برادر او وصاحب کتاب لهوف می باشد. محدث قمی، سید رضی الدین را مشهورترین افراد این خاندان معرفی می کند؛ ولی باید به این واقعیت توجه داشت که اهتمام و علاقه و تخصص رضی الدین غالبا به پژوهش در دعا، زیارت و روایت زندگی و شهادت اهل بیت (علیهم السلام) بوده است که در جای خود ارزشمند و خدمت بزرگی به فرهنگ تشیع می باشد؛ اما هرگز جامعیت و حسن قریحه و ذوق لطیف برادر خود، ابوالفضایل را نداشته است؛ زیرا وی در فقه و حدیث و تفسیر، تحولی به وجود آورده و در مباحث فقهی آن چنان پایگاه رفیعی به دست آورده که به فقیه اهل بیت، شهرت یافته و نامش در سلسله مشایخ روایی بسیاری از دانشمندان و راویان حدیث بعد از وی، دیده می شود و دیدگاه های فقهی او نیز ماخذ و مرجعی برای اهل فتوا می باشد. ۲این شخص، والد سید عبدالکریم است.

۱). دائره المارف تشیع، ج اول، ص ۳۱.

۲). دائره المعارف بزرگ اسلامی، ح ۲، ص ؛ ماخذ قیل، ص ۳۲، ریاض العلماء، میرزا عبدالله افندی اصفهانی، ترجمه محمد باقر ساعدی، ج ، ص ۱۸ ۱۸۷، مفاخر اسلام، علی دوانیف ح، ص ۹ ۸.

نیای مادری

یکی از نیاکان سید عبدالکریم بن طاووس در سلسله نسب مادری، ورام بن ابی فراس، امیر زاهد و از فرزندان مالک اشتر نخعی، صحابی و سردار امیرمومنان (ع)، می باشد. برخی منابع رجالی متقدم و نیز شرح حال نگاران معاصر، چنین برداشت کرده اند که این عالم فقیه، جد پدری سید عبدالکریم است؛ درحالی که اگر چنین ادعایی درست باشد، مسئل سیادت این خاندان، مورد تامل قرار می گیرد؛ زیرا نسب ابوالحسن ورام، این گونه است: ورام، فرزند ابن فراس، فرزند ورام، فرزند حمدان، فرزند عیسی، فرزند ابی النجم، فرزند ورام، فرزند حمدان، فرزند خولدن و او فرزند ابراهیم، پسر مالک بن حارث اشتر نخعی ۱است.

شیخ منتجب الدین در فهرست خود می نویسد: « ورام، دانشمندی فقیه و صالح بوده است و من او را درشهر حله ملاقات کرده ام». ۲شیخ حر عاملی نیز می نویسد: « آن شیخ جلیل القدر، حدیث و وعظ را از محضر سدید الدین محمود حمصی، صاحب تعلیقات عراقی و از مشاهیر بزرگ زمان خود و دیگر علمای شیعی، آموخته است. این بزرگوار، جد مادری سید بن طاووس است و کتابی به نام تنبیه الخواطر و نزهه النواظر (معروف به مجموع ورام) نوشته است. ۳

سید بن طاووس می نویسد:

جدم ورام (قدس الله جل جلاله روحه)، از کسانی بود که مردم اخلاق و رفتارش را در زندگی، اسو خود قرار می دادند. وی وصیت کرد که بعد از مردن در میان دهانش نگین عقیقی را که اسامی ائمه (علیهم السلام) بر آن منقوش باشد، قراردهند و من بر نگین عقیقی این عبارات را حک کردم: الله ربی و محمد نبیی و آن گاه اسامی ائمه (علیهم السلام) را یک یک نقش کردم.

یکی از سخنوران عرب در شعری او مدح گفته که ترجمه اش چنین است:

ورام، اقیانوسی است که نظیراو نیامده است. در هر اقیانوس او، هفت دریاست. روزگار سوگند یاد کرده بود که مثل وی را بیاورد. ای روزگار! قسم خود را شکستی؛ پس کفاره بده.

۱). الانوار الساطعه فی المائه السابعه، شیخ آقا بزرگ تهرانی، ص ۱۹۷.

۲). فهرست اسما علما الشیعه و مصنفیهم، ص منتخب الدین ابن بابویه، ص ۱۹ ۱۹.

۳). امل الامل، شیخ حر عاملی، ج ۲، ص ۳۳۹ ۳۳۸.

). مجموعه و رام، و رام بن ابی فراس، ترجمه محمد رضا عطایی، ج اول، مقدمه مترجم، ص ۱۱ به نقل از کتاب فلاح السائل سید بن طاووس، روضات الجنات، ج ، ص ۲۳۷.

). مجموعه و رام، ج اول، مقدمه، ص ۱۲.

پدر عالم و عابد

سید بن طاووس رضی الله علی سه برادر داشت؛ یکی شرف الدین ابوالفضل محمد که در سقوط بغداد توسط مغولان در سال هجری کشته شد و اعقابی از خود بر جای ننهاد. برادر دیگرش سید عزالدین حسین، دو سال قبل از این واقعه، به مرگ طبیعی درگذشت که فرزندانی از خود بر جای نهاد؛ اما سومین برادر او فقیه زاهد و ادیب عابد، جمال الدین ابوالفضایل احمد نام داشت که در عرص فقاهت گوی سبقت را از دیگر برادران خود ربود و در این دانش نقلی، جایگاه رفیعی را به خود اختصاص داد. به نظر می رسد که تقسیم چهارگان حدیث به صحیح، حسن، موفق و ضعیف در فرهنگ تشیع، توسط جمال الدین احمد مطرح گردید و به دست شاگرد شایسته اش علامه حلی تشریح گردید. ۱وی همراه برادرش در حوز درسی نجیب الدین ابن نما و سید فخار موسوی شرکت کرد و از دانش آن دانشوران، بهره برد و به اجاز روایتی از آنان نایل آمد. ۲

ابن داوود حلی یکی از شاگردان وی می گوید:

مجموع آثار وی به هشتاد و دو جلد بالغ می گردد. او علم رجال، روایت و تفسیر را چنان محققانه مورد بررسی قرار داده است که مزیدی بر آن متصور نمی باشد. مرا تربیت کرد و آموزش داد و به نیکی در باره ام عنایت داشت. خدا بهترین پاداش محسنین را به ایشان عنایت فرماید. ۳

شیخ محمد بن حسن معروف به حر عاملی ( متوفای ۱۱۰ ق.) در معرفی این شخصیت نوشته است: سید جمال الدین احمد بن موسی بن محمد علوی حسنی، عالم فاضل شایسته، وارست عابد و پارسا و پرهیزگار، فقیه محدث محقق، ثقه شاعر، جلیل القدر و.. . از استادان علامه حلی و ابن داوود است. شهید ثانی در اجازه ای که برای شیخ حسین فرزند عبدالصمد عاملی (والد شیخ بهایی) صادر کرده است، برخی آثار این دانشور را فهرست کرده است که یکی از آنها کتاب «حل الاشکار فی معرفه الرجال» می باشد.

علامه بحرانی می نویسد:

جمال الدین ابوالفضایل، احمد، برادر سید رضی الدین علی بن طاووس است.. . شهید ثانی گفته است نسخه ای از کتاب حل الاشکال در دانش رجال به خط مبارکش نزد من موجود می باشد و بزرگی گفته است این اثر را سید احمد به سبک اختیار رجال الکسی، شیخ طوسی، تالیف کرده است و شیخ حسن، صاحب معالم، فرزند شهید ثانی آن را تحریر نموده که به تحریر طاووسی موسوم کرده است.

۱). الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج ۳، ص ۳۸؛ ج ۷، ص ، همان ماخذ، ص ۲۱.

۲). لولو البحرین، ص ۲۲، پاورقی سید محمد صادق بحر العلوم، مراقد المعارف، محمد حرز الدین، تحقیق محمد حسین حرز الدین، ج اول، ص ۱۱۲، گنجینه دانشوران، احمد رحیمی، ص ۱۰.

۳). ریاض العلما، ج ۳، ص ۲۰، دائره المعارف بزرگ اسلام، ج۲، ص .

). سرگذشت و عقاید فلسفی خواجه نصیر طوسی، محمد مدرسی زنجانی، ص ۸۲ ۸۱، خواجه پژوهی، گروهی از نویسندگان، ص ۱۹ ۱۸؛ احوال و آثار خواجه نصیر طوسی، سید محمد تقی مدرس رضوی، ص ۲۱۰، ۲۱۹.

). اعیان الشعیه، ج ، ص ۹۱، روضات الجنات، ج ، ص ۳۳، فقهای نامدار شیعه، ص ۱۳۱.

سرانجام، این فقیه و الامقام در ۷۳ هجری به سرای باقی شتافت و پیکرش در محل جباوین حله دفن گردید؛ محله ای که بعدها به نام او، محله ابوالفضایل، نامیده شد. این مکان، قرن ها زیارتگاه و مورد احترام و حتی تقدیس اهالی بوده است. در سال ۱۳۷۷ هجری، شخص نیکوکاری که حاج عبدالرزاق مرجان نام داشت، به تعمیر و بازسازی این مرقد اقدام نمود و آن را به صورت زیارتگاهی با شکوه در آورد. در جوار بارگاه مزبور کتابخان امام صادق تاسیس گردید که مورد استفاد علاقه مندان می باشد و به منظور تکریم مقام این بزرگوار و جاوید نگاه داشتن یاد سید احمد بن طاووس، خیابانی و مرکزی آموزشی در حله، به نام ابوالفضایل، نام گذاری شده است. ۱

زندگی و تحصیلات

در شعبان ۸ هجری، خداوند به سید احمد، فرزندی عنایت کرد که او را عبدالکریم نامید. او این افتخار را به دست آورد که تولدش در شهر کربلا رخ بدهد. وی بعدها به دلیل فضایل و مکارمی که به دست آورد و نیز توفیقاتش در علم و معرفت، به غیاث الدین ابوالمظفر عبدالکریم معروف شد. وی در حله به شکوفایی رسید و درس خواندن و طی مراتب علمی را در شهر بغداد پی گرفت. اولین مربی و استادش، پدرش ابوالفضایل احمد و عمویش سید رضی الدین علی، مولف کتاب اقبال می باشد و سید عبدالکریم از این دو بزرگوار، روایت نقل کرد. مبانی ادبیات عرب را از عالم اهل سنت شیخ حسین بن ایاز، ادیب معروف به بدر ادیب که از مشایخ علامه حلی هم بوده است، فرا گرفت و علامه هم در برخی اجازات خود به این استاد خود اشاره کرده است. او در یکی از اجازا خود که برای این زهره صادر کرده است، می نویسد: حسین فرزند ایاز در علوم و ادبیات عرب، اعلم از معاصرین خود بوده است. میرزا عبدالله افندی اصفهانی خاطر نشان می سازد که اجازه ای را که شیخ حسین به سید عبدالکریم داده، در پشت کتاب مفصل زمخشری دیده ام و او همین کتاب را نزدش خوانده است. ۲

یکی از قله های رفیع در حکمت، ریاضیات و اخلاق، خواجه نصیرالدین طوسی است که در علوم عقلی و نقلی تالیفات فراوان دارد. او دانشمندان وارسته و فرزانه در روزگار خود بود و در معارف و فنون گوناگون علمی و ادبی، تبحر داشت و هر طالب علمی را به انداز استعداد و ظرفیتش از چشمه خروشان حکمت و کمالات خود بر خوردار می ساخت. سید عبدالکریم این توفیق را داشت که در برابر چنین ستار فروزانی، زانوی ادب بر زمین زند و از دانش او در معقول و منقول، استفاده کند و از محضرش اجازه روایی دریافت دارد که در برخی نوشته های خود به این موضوع اشاره کرده است. ۳

۱). روضات الجنات، ج ، ص ۳۳، محقق حلی، محمد رحیم پیک محمدی، ص ۲.

۲). رجال ابن داوود، ص ۲۲.

۳). علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی، ص ۸، فواید الهنویه، ح اول، ص ۱۸۹.

شخصیت دیگری که سید عبدالکریم از پرتو علم و اندیش او، استفاده کرد، ابوالقاسم جعفر حلی، معروف به محقق حلی است؛ عالمی که در حوز حله، نبوغ و توانایی علمی خود را آشکار ساخت و محضر بزرگانی چون نجیب الدین محمد بن نما حلی، نجم الدین ابن زهر حلی و سید فخار موسوی را درک کرده بود و خود نیز به تدریس معارف و علوم اسلامی همت گماشت. سید عبدالکریم تنها از دانش این دانشور، بهره نبرد؛ بلکه از کرامت های اخلاقی وی، درس های عملی آموخت و از روش زندگی و ساده زیستی و وارستگی محقق حلی، الگو گرفت. رابطه محقق حلی با وی به درس و بحث منحصر نمی گردید؛ بلکه استاد همچون پدری مهربان، به امور این شاگردش رسیدگی می کرد؛ زیرا محقق حلی با ذکاوت و فراستی که داشت، احساس کرد سید عبدالکریم از استعداد سر شار و هوش فوق العاده ای برخوردار است و در دریافت مطالب و مباحث، علاقه، اهتمام و سعی وافری از خود نشان می دهد. از این رو، به او توجه می کرد و در موقعیت های مناسب، در تشویق و تحسین او می کوشید. اصولاً محقق حلی در تربیت و پرورش شاگردانی می کوشید که قادر باشند بار سنگین ترویج و نشر فرهنگ و علوم اسلامی را به عهده گیرند و این مجموعه گرانقدر را به نسل های بعدی، تحویل دهند. ۱

سید عبدالکریم در حوز بغداد و حله نیز از محفل پر فیض یحیی بن سعید، مفید الدین بن جهم، سید عبدالمجید بن سید فخار موسوی حائری فیض برد و در مدت کوتاهی، نابغ روزگار و نادر دوران خود گردید. ۲

۱). تلخیص مجمع الاداب فی معجم الالقاب، عبدالرزاق ابن فوطی بغدادی، ج ، ص ۱۱۹.

۲). ریاض العلماء وحیاض الفضلاء، ح ۳، ص ۰۱ ۰۰.

تدریس و تربیت شاگردان

سید عبدالکریم وقتی به قل رفیع فقاهت، دریانت و دیگر معارف تشیع دست یافت، حوزه درسی پر بار و با ارزشی تشکیل داد و برخی شخصیت های آن عصر از محضر پر فیض او استفاده کردند که یکی از آنها حسن فرزند علی، فرزند ابی داوود حلی است. وی که از درس پدر سید عبدالکریم، سید احمد محقق حلی و ابن سعید حلی نیز استفاده کرده بود، به این استادان اکتفا نکردو با این که سید عبدالکریم با وی از نظر سنی، تفاوت آن چنانی نداشت، ولی آن چنان این مربی عالیقدر در علم و معرفت پرتو افشانی داشت که ابن داوود را به خود جذب کرد و از این دوست دانشمند خود، فیض برد. ابن داوود در کتاب رجال خود این مربی خود را چنین معرفی کرد:

سید عبدالکریم طاووسی حسینی، سید بزرگوار ما، عروضی زاهد عابد، ابوالمظفر قدس الله روحه، از زمان کودکی تا هنگام رحلت او، در خدمتش بودم. نه قیل و نه بعد از وی، کسی را در اخلاق حمید و اعتدال حسن معاشرت، هوش و نیروی حافظه، مانند وی ندیدم. چیزی وارد ذهن او نگردید که از یادش برود. قرآن کریم را در حالی که یازده ساله بود، در اندک مدتی به حافظه سپرد و بدین گونه، حافظ کلام وحی گردید. چون به نگارش روی آورد، در مدت چهل روز از مربی و استاد خط بی نیاز گردید. ۱

حسن بن داوود حلی مذکور علاوه بر رجال که به رجال ابن داوود موسوم است، تالیفات متعددی دارد. این بزرگوار معاصر علامه حلی می باشد و در سال ۷۱ هجری وفات یافت. ۲

ابن فوطی بغدادی، دانشمند اهل سنت خوشه چین خرمن معرفت و دانش سید عبدالکریم بوده است. وی استاد عالیقدر را چنین می ستاید:

او دانشمندی جلیل القدر و پر آوازه استف حافظ قرآن مجید بود، من در میان استادانم، در تاریخ و شرح حال گذشتگان، احادیث، اخبار و متون ادبی و اشعار، کسی را بهتر از او در حفظ و از ب