پاورپوینت کامل اهل سنت و زیارت ۷۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اهل سنت و زیارت ۷۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اهل سنت و زیارت ۷۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اهل سنت و زیارت ۷۷ اسلاید در PowerPoint :

۵۱

مقدمه

اهل معرفت تردیدی ندارند که بُعد اصلی انسان، روح اوست و چون روح، به اذن الله موجودی مجرد و فناناپذیر است، مرگ و متلاشی شدن بدن، تغییری در او ایجاد نمی کند. بنابراین، زیارت قبور، در حقیقت زیارت روح و ارتباط با هویت اصلی صاحب قبر است. از این رو می بینیم مردم از راه دور نیز با اموات صالح و شایسته خود ارتباط برقرار می کنند، ولی معتقدند که اگر کنار بدن انسان صالح بروند، تأثیر بیشتری دارد و این امر به دلیل توجه روح به بدن خود است. البته روح مرده، فرامادی و بی نیاز از مکان است، ولی به بدن خود حتی بعد از مرگ نیز توجه دارد. [۱] همین توجه و تعلق روح به پیکر خود، باعث می گردد که اگر شایستگی لازم را داشته و صالح باشد، تأثیر قوی تری بر فردی که به کنار قبرش می آید، از خود بروز دهد. به نظر می رسد که مسلمانان از اصل این موضوع آگاهند و به همین دلیل به سفرهای زیارتی در اماکن مختلف می روند و فقط اکتفا به توسل و ارتباط از راه دور نمی کنند.

در این نوشتار به شماری از ادله نقلی پیرامون جواز و رجحان زیارت قبور و مسافرت های زیارتی اشاره کرده و نظر عده ای از علمای سنی را نقل می کنیم و به برخی از تردیدها درباره زیارت قبور پاسخ خواهیم داد.

فضیلت زیارت قبور

از آن جا که پیرامون زیارت قبور به ویژه قبر مطهر نبوی (صلی الله علیه و آله) روایت هایی وجود دارد، پیداست که سفر زیارتی، امری جایز یا مستحب است؛ چون مقدمه زیارت، پیمایش مسافت است و بدون آن، زیارت محقق نمی شود، پس سفر زیارتی نیز مستحب و حداقل، جایز است.

۱- ابن حجر گوید: ابوالشیخ در کتاب الثواب از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نقل کرده است:

«من صلّی علی عند قبری سمعته»؛ [۲] هر کس بر من کنار قبرم صلوات بفرستد، می شنوم.

۲- عبدالله بن عمر بن خطاب از پیامبر (صلی الله علیه و آله) گزارش می کند:

«من زار قبری وجبت له شفاعتی»؛ [۳] هر کس قبرم را زیارت کند، شفاعتم بر او واجب می گردد.

ابن حجر هیتمی درباره این حدیث می نویسد: «الحدیث. . . یشمل الذکر و الانثی من قرب أو بعد فیستدلّ به علی فضیله شدّ الرحال لذلک و ندب السفر للزیاره اذ للوسائل حکم المقاصد»؛ [۴] این حکم شامل مرد و زن و فاصله دور و نزدیک، هر دو می شود و با آن، به فضیلت و استحباب مسافرت برای زیارت استدلال می شود؛ چون وسایل، حکم اهداف و مقاصد را دارند. یعنی اگر زیارت، مستحب است، مسافرت برای این منظور هم مستحب است.

۳- ابوهریره از پیامبر (صلی الله علیه و آله) نقل می کند:

«ما مِن أحد یسلم علی الا ردّ الله علی روحی حتی أرد علیه السلام»؛ کسی بر من سلام نمی فرستد، جز آن که خداوند روحم را به بدنم بازمی گرداند تا پاسخ سلامش را بگویم. این روایت به اسناد صحیح از ابوداود نقل شده است. [۵]

۴- شربینی (از علمای شافعی مذهب قرن دهم هجری) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نقل کرده است:

«من جاءنی زائراً لم تنزعه حاجه الا زیارتی، کان حقاً علی الله تعالی أن أکون له شفیعاً یوم القیامه»؛

[۶] اگر کسی کنار قبرم برای زیارت بیاید و قصدش فقط زیارت من باشد، بر خداوند متعال است که من در روز قیامت شفیع او باشم.

۵- بخاری از پیامبر (صلی الله علیه و آله) روایت می کند: «مَن صلّی علی عند قبری، وکل الله به ملکاً یبلغنی و کفی امر دنیاه و آخرته و کنت له شفیعاً او شهیدا یوم القیامه»؛

[۷] هر کس کنار قبرم بر من رحمت و درود بفرستد، خداوند فرشته ای را مأمور می کند که آن را به من برساند و امر دنیا و آخرتش را کفایت می کند و من شفیع یا شاهد او[۸] در روز قیامت خواهم بود.

۶- رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در ترغیب مردم به زیارت شهدای احد فرمودند: «. . . آتوهم و زوروهم و سلّموا علیهم والّذی نفسی بیده، لا یسلّم علیهم أحدا إلی یوم القیامه إلّا ردّوا علیه»؛

[۹] کنار قبرشان بیایید و زیارتشان کنید و بر آنها درود و رحمت بفرستید. سوگند به آن که جانم به اختیار اوست، کسی بر آنها تا روز قیامت درود و رحمت نمی فرستد، جز آن که درود و رحمت را به او بازمی گردانند. [۱۰]

۷- رسول خدا (صلی الله علیه و آله) درباره ثواب یازده مرتبه خواندن سوره توحید هنگام عبور از کنار قبور مسلمین می فرماید: «من مرّ علی المقابر و قرأ قل هوالله احد احدی عشر مره ثم وهب أجره للاموات، أعطی من الاجر بعدد الاموات»؛

[۱۱] هر کس بر قبور مسلمانان عبور کند و یازده بار قل هو الله احد بخواند و پاداشش را برای مرده ها قرار دهد، به تعداد مرده ها به او پاداش داده می شود.

فتاوای علمای اهل سنت درباره زیارت و سفرهای زیارتی

از مطالعه فتاوای اهل سنت درباره توسل به اموات و شفاعت و فضیلت زیارت، به دلالت مطابقی یا التزامی، جواز یا استحباب سفرهای زیارتی فهمیده می شود. در ذیل، تعدادی از این فتاوا را گزارش می کنیم.

۱- ابن هبیره (م ۵۶۰) می گوید: «اتفق مالک و الشافعی و أبوحنیفه و أحمد بن حنبل. . . علی أن زیاره النبی مستحبه»؛ [۱۲] مالک و شافعی و احمد حنبل متفق القول هستند که زیارت پیامبر (صلی الله علیه و آله) مستحب است.

۲- احمد بن حنبل گوید: «اذا دخلتم المقابر فاقرؤا الفاتحه و المعوّذتین»؛ [۱۳] زمانی که وارد مقبره ها شدید، سوره فاتحه و معوّذتین بخوانید.

۳- أبوعمران فاسی (م ۴۰۳) گوید: «أن زیاره النبی واجبه»؛ [۱۴] زیارت پیامبر (صلی الله علیه و آله) واجب است.

۴- قرطبی (م ۶۷۱) می نویسد: برای کسی که تصمیم به زیارت قبور می گیرد، شایسته است که آدابش را به جا آورد و با حضور قلب باشد. وقتی به قبرستان رفت، بر اهل قبور سلام کند و مثل این که در حضورشان هستند، آنها را مخاطب قرار دهد و بگوید: «السلام علیکم دار قوم مؤمنین». [۱۵]

۵- نووی (م ۶۷۶) درباره حکم زیارت قبور می گوید: نصوص شافعی و اصحاب بر این نکته متفقند که برای مردها زیارت قبور مستحب است و این، سخن تمام علماست. عبدری در این باره اجماع علمای اسلام را حکایت کرده است. دلیل حکم شافعی، علاوه بر اجماع، احادیث صحیح و مشهور است. [۱۶]

۶- نووی در جایی دیگر گوید: بدان که زیارت قبر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از مهم ترین کارهای قربی است. وقتی حاجی ها از مکه بازگشتند، برای آنها مستحب أکید است که متوجه مدینه برای زیارت پیامبر (صلی الله علیه و آله) شوند.

۷- ابن قدامه (م ۶۲۰) از فقهای حنبلی مذهب، مسافرت برای زیارت قبور و مشاهد را جایز دانسته است. دلیلی که ابن قدامه بیان می کند، این است که پیامبر (صلی الله علیه و آله) پیاده یا سواره به قبا می آمدند و قبور را زیارت می کردند و می فرمودند: «به زیارت قبور بیایید؛ چرا که شما را به یاد آخرت می اندازد». [۱۷]

۸- ابن عقیل گوید: اگر انسان برای زیارت قبور و مشاهد سفر کند، ترخص برای او مباح نیست (یعنی نمی تواند نمازش را شکسته بخواند)؛ چون از سفر برای این گونه امور نهی شده است. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می فرماید: «مسافرت جز به مقصد سه مسجد روا نمی باشد. » صحت این حدیث مورد اتفاق همه علماست. ابن قدامه در پاسخ به ابن عقیل گوید: نظر صحیح، مباح بودن چنین سفری و جواز قصر نماز در آن است؛ چرا که پیامبر (صلی الله علیه و آله) پیاده و سواره به مسجد قبا می رفت و به زیارت قبور می پرداخت و می فرمود: «به زیارت قبور بروید؛ چرا که آخرت را به یاد شما می اندازد. » منظور آن حضرت از

«لا تشد الرحال. . . »نفی تفضیل مسافرت به سایر مساجد است، نه این که سفر به دیگر مساجد حرام باشد.

۹- ابن جزری م ۷۲۹) از علمای شافعی مذهب می نویسد: از آداب دعا، توسل دعاکننده به خداوند به واسطه پیامبران و صالحین است. [۱۸]

۱۰ ابن الحاج (عبدری مالکی- م ۷۲۷) حرکت و سفر برای زیارت مزار شریف پیامبر (صلی الله علیه و آله) را بر سفر برای زیارت کعبه و بیت المقدس برتر دانسته است. [۱۹]

۱۱- ذهبی (م ۷۴۸) دعا در کنار قبور انبیا و صالحین و در مساجد و در عرفات و مزدلفه را مستجاب می داند. [۲۰] بدیهی است که مقدمه و لازمه دعا در کنار قبور صالحین و در عرفه و مزدلفه، سفر به این اماکن شریف است. برای همین، مسافرت به مواضع یاد شده مستحب و حداقل مباح و مجاز است.

۱۲- حصنی دمشقی (از علمای قرن نهم هجری) می نویسد: زیارت قبر منور پیامبر (صلی الله علیه و آله) سنتی رایج بین مسلمانان بوده و همواره مردم در هر زمان، از نقاط مختلف، قبر شریف حضرت ابراهیم و حضرت موسی (علیهما السلام) را زیارت می کردند. [۲۱]

۱۳- صاحب التلخیص که احتمالًا همان جلال الدین خطیب قزوینی (م ۷۳۹) است، می نویسد: در استسقا اشکالی ندارد که انسان به ارواح شیوخ و علمای پرهیزکار توسل کند. [۲۲]

۱۴- قسطلانی (م ۹۲۳) به نقل از استاد خود، زین الدین می نویسد: بوسیدن مکان های شریف به قصد تبرک و نیز بوسیدن دست و پای صالحین به اعتبار قصد و نیت انسان، کاری نیک و پسندیده است.

و می گوید: ابوسعید علایی به من گزارش داد: در کتابی قدیمی- که خط محمد بن ناصر بغدادی (م ۵۵۰) و حفاظ دیگر بر آن بود، از احمد بن حنبل درباره بوسیدن قبر و منبر پیامبر (صلی الله علیه و آله) سؤال شده بود و احمد گفته بود: اشکالی ندارد. علایی می گوید: وقتی ما آن را به ابن تیمیه نشان دادیم، شگفت زده شد و گفت: تعجب می کنم! احمد در نگاه من شخصیت بزرگی است و چنین حرفی می گوید!

علایی در ادامه این سخن می گوید: «ای عجب فی ذلک و قد روینا عن الامام احمد انه غسل قمیصاً للشافعی و شرب الماء الذی غسله به. . . ». [۲۳]

۱۵- زکریا بن محمد انصاری (از علمای شافعی، م ۹۳۶) می گوید: نوشیدن آب زمزم. . . و زیارت قبر شریف پیامبر (صلی الله علیه و آله) حتی برای کسی که حاجی نیست و عمره به جا نمی آورد، سنت است. [۲۴]

۱۶- موسوی حجاوی (مفتی حنابله در دمشق، م ۹۶۰) زیارت قبر ملکوتی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را برای مردها و زن ها سنت می داند. [۲۵]

۱۷- احمد بن نجار فتوحی (از علمای حنابله، م ۱۰۶۴) گوید: توسل به صالحین، مباح است. «و یباح التوسل بالصالحین. » ابن مفلح حنبلی (م ۷۶۳) همین مطلب را در کتاب الفروع آورده است. [۲۶]

۱۸- بهوتی (م ۱۰۵۱) مستند استحباب زیارت قبر مطهر پیامبر (صلی الله علیه و آله) را حدیث ابن عمر از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می داند که فرمود: «هر کس قبرم را بعد از وفاتم زیارت کند، گویی مرا در حال حیاتم زیارت کرده است» و حدیثی دیگر از آن حضرت که فرمود: «هر کس قبرم را زیارت نماید، شفاعت من برای او واجب می شود».

۱۹- محب الدین بن نصرالله بغدادی از عالمان حنبلی (م ۸۴۴) گوید: لازمه استحباب زیارت قبر منور رسول خدا (صلی الله علیه و آله) استحباب مسافرت برای زیارت ایشان است؛ چون زیارت آن حضرت برای حاجی ها بدون این کار امکان ندارد. این امر مثل تصریح بر استحباب مسافرت به منظور زیارت حضرت پیامبر (صلی الله علیه و آله) است. [۲۷]

۲۰- ابن عابدین حنفی، از علمای حنفی (م ۱۲۵۲) می نویسد: زیارت قبور مانعی ندارد و بلکه مندوب است و در هر هفته انجام می شود. [۲۸]

۲۱- شوکانی (م ۱۲۵۵) نیز در پاسخ به شبهه ابن تیمیه که مسافرت برای زیارت قبر شریف پیامبر (صلی الله علیه و آله) به بهانه حدیث

«لا تشد الرحال إلا إلی ثلاثه مساجد: مسجدالحرام و مسجدی هذا و مسجد الأقصی»

غیرمجاز دانسته، به نقل از جمهور علما گفته است: اولًا حصر در حدیث، حصر نسبی است، نه حصر حقیقی. دلیل ما حدیث

«لا ینبغی للمطی أن یشد رحالها إلی مسجد تبتغی فیه الصلاه، غیر مسجدی هذا و المسجد الحرام و المسجد الاقصی» است. این حدیث که شبیه حدیث «لا تشد الرحال. . . »

است، مشخص می کند که فضیلت خاصی برای نماز خواندن در این سه مسجد وجود دارد و در غیر آنها چنین فضیلتی نیست. با در نظر گرفتن این حدیث، منظور پیامبر (صلی الله علیه و آله) از جایز نبودن سفر به غیر آن سه مسجد معلوم می شود. به عبارت دیگر: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می فرماید: فضیلت ویژه ای در مسجد من و مسجدالحرام و مسجدالاقصی برای نماز وجود دارد و در غیر این مساجد، چنین فضیلتی نیست. برای همین اگر کسی می خواهد به این فضیلت دست یابد، فقط به این سه مسجد مسافرت کند.

با این توضیح مشخص می شود که پیامبر (صلی الله علیه و آله) به هیچ وجه مسافرت به سایر مساجد و نی