پاورپوینت کامل معرفی بزرگان کوفه در کتاب «اعلام الکوفه» ۸۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معرفی بزرگان کوفه در کتاب «اعلام الکوفه» ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معرفی بزرگان کوفه در کتاب «اعلام الکوفه» ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل معرفی بزرگان کوفه در کتاب «اعلام الکوفه» ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

کتاب وزین «أعلام الکوفه: موسوعه تعنی بتراجم أعلام الکوفه منذ تأسیسها سنه سبع عشره للهجره إلی نهایات القرن الرابع الهجری» تألیف السید مُضَر الحُلو، توسط انتشارات دارالمورخ العربی در بیروت، به سال ۱۴۳۵ ق (۲۰۱۴ م/ ۱۳۹۳ ش) در قطع وزیری و در نه جلد به چاپ رسیده است.

مقدمه

«تاریخ محلی» قسمی از تاریخ است که به بررسی ویژه یک شهر یا منطقه می پردازد. از دیرباز شهرهایی برای جهان اسلام و شیعه معروف و مشهور بوده و به عبارت دیگر، نقشی کلیدی در تحولات تاریخی داشته اند. برخی مورخان، نگاه ویژه ای به برخی شهرها داشته اند و به بررسی ویژه آن شهرها و مناطق پرداخته اند. مثلا کتاب هایی درباره شهرهای مدینه، مکه، کوفه و شام در طول تاریخ اسلام نگاشته شده است که اکنون اهمیت به سزایی در شناخت ما از آن شهرها و اوضاع فرهنگی اجتماعی سیاسی آن مناطق دارد.

کوفه یکی از مهم ترین شهرهای جهان اسلام است که از دیرباز، تحولات بزرگی را شاهد بوده است. حضور سپاه اسلام در آن منطقه، حضور امام علی، امام حسن و امام حسین (علیهم السلام) در این شهر، قیام مسلم بن عقیل و مختار ثقفی و. . . این شهر را به کانون تحولات اسلامی به ویژه در چهار قرن اول هجری تبدیل کرده است. کوفه از همان ابتدای تأسیس شاهد حضور دوستان و ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام) نیز بوده است. درباره این شهر شیعی، کتاب های فراوانی نگاشته شده است؛ از جمله: «الکوفه نشأه المدینه العربیه الاسلامیه» تألیف هشام جعیط؛ «الکوفه و أهلها فی صدر الاسلام» اثر صالح احمد علی؛ «کوفه از پیدایش تا عاشورا» تألیف نعمت الله صفری فروشانی و «نقش کوفه در گسترش تشیع تا قرن چهارم هجری» اثر فرهاد نعمتی. جناب حجت الاسلام سید مضر حلو نیز این اثر را درباره شخصیت ها و بزرگان منسوب به کوفه نگاشته است.

معرفی مؤلف

حجت الاسلام سید مضر الحلو، فرزند حجت الاسلام سید جابر الحلو، یکی از خطبیان معروف بصره است. وی به سال ۱۹۵۲ م. در بصره متولد شد. او پنجمین و کوچک ترین پسر سیدجابر است که پس از تحصیل مقدمات در مدارس بصره، همچون پدر، در همان دوران نوجوانی به خطابه روی آورد و در اندک زمانی، یکی از منبری های معروف بصره شد. پس از مدتی ابتدا به کویت و سپس به سوریه مهاجرت کرد و در جوار مرقد مطهر حضرت زینب (س) سکنی گزید و کار خطابه و وعظ و منبر را در آن کشور ادامه داد.

وی کتاب دیگری با نام «البیان عما فی لسان المیزان؛ دراسه مقارنه بین الکتب الرجالیه الاربعه عند الامامیه و کتاب لسان المیزان لابن حجر العسقلانی» نیز نگاشته است که در قم، توسط مجمع الذخائر الاسلامیه به چاپ رسیده است. نیز دو مقاله نگاشته که در مجله «الفکر الاسلامی» به چاپ رسیده است.

زندگینامه مختصر وی در مجله الموسم، شماره ۵۷ و ۵۸ (۱۴۲۷ ق) از صفحه ۴۰۹ تا ۴۱۲ در مقاله ای با نام «اعلام فی دائره الضوء الوجیه السید مضر الحلو» به چاپ رسیده است. همچنین مورخ معاصر عراقی، دکتر سلیم جبوری، در شماره ۸ و ۹ مجله وزین «الارشیف»، در مقاله ای با عنوان «السید مضر الحلو من ذخائر عراقی المهجر» به معرفی این مؤلف پرداخته است.

دانشور مورخ سید حسن امین (رحمه الله) (م ۱۴۲۳ ق) هنگامی که مطلع شد سید مضر حلو مشغول تدوین کتاب وزین «اعلام الکوفه» است، در نامه ای به تاریخ ۲۸/ ۳/ ۲۰۰۳ از تلاش های مؤلف تقدیر و تشکر کرده است.

توصیف کتاب

این کتاب همان گونه که از نامش پیداست، درباره مشاهیر و بزرگان و محدثان کوفه، از ابتدای تأسیس آن در سال ۱۷ هجری، تا پایان قرن چهارم است. البته همه این مشاهیر کوفی نیستند؛ بلکه مؤلف حتی زندگی نامه کسانی از بزرگان که مدتی در کوفه ساکن بوده اند را آورده است. روش مؤلف این بوده است که زندگی نامه همه مشاهیر با هر مذهبی را بیاورد. بنابراین زندگینامه مشاهیر اهل سنت را نیز آورده است.

کتاب به ترتیب الفبایی است و هر حرفی، جداگانه شماره گذاری شده است. مثلا در حرف الف از آدم بن ابی ایاس (شماره ۱) آغاز می کند و به ایوب هجیمی (شماره ۶۵۴) به پایان می رساند و هنگامی که حرف دیگر آغاز می شود، شماره گذاری مجدد از یک آغاز می شود. مصادر هر جلد، در پایان همان جلد آمده است.

مؤلف در این کتاب، به معرفی و بیان زندگی نامه این گروه ها می پردازد: صحابه (۴۶۲ نفر)، تابعین (۹۹۷ نفر)، عالمان و محدثان (۶۷۳۴ نفر)، مفسران (۱۱ نفر)، مورخان (۱۱ نفر)، مصنفان و مؤلفان (۸۵۲ نفر)، شاعران و ادیبان (۳۸۴ نفر)، نحوی ها و صرفی ها (۸۰ نفر)، قاریان (۱۲۵ نفر)، طبیبان (۵ نفر)، خوانندگان (۲۷ نفر)، خلفا و والیان (۱۶۷ نفر)، قاضیان (۷۵ نفر).

آمار افرادی که در این کتاب از آنان نام برده است:

حرف الف (۶۵۴)، حرف ب (۲۰۳)، حرف ت (۹)، حرف ث (۴۹)، حرف ج (۱۸۹)، حرف ح (۷۱۴)، حرف خ (۱۵۱)، حرف د (۶۸)، حرف ذ (۱۳)، حرف ر (۱۳۴)، حرف ز (۲۰۴)، حرف س (۵۰۲)، حرف ش (۹۲)، حرف ص (۱۰۰)، حرف ض (۳۰)، حرف ط (۵۳)، حرف ظ (۶)، حرف ع (۷۴۲)، حرف غ (۳۰)، حرف ف (۸۸)، حرف ق (۱۶۶)، حرف ک (۱۷۶)، حرف ل (۱۶)، حرف م (۷۶۴)، حرف ن (۱۱۵)، حرف ه- (۱۴۰)، حرف و (۸۵)، حرف ی (۲۸۰)، کنیه ها و لقب ها (۴۱۵)، زنان (۱۱۹)، مستدرکات (۳۹).

در مجموع، زندگی نامه ۶۳۴۶ نفر در این کتاب آمده است. البته برخی در حد یک سطر یا دو سطر است. جلد نهم نیز نمایه اثر است.

مقدمه کتاب

مؤلف در ۱۴ صفحه مقدمه کتاب، به توصیف بسیار موجز و مختصر تاریخ کوفه و نقش آن در رونق فرهنگی و اجتماعی شیعیان می پردازد.

جلد اول

جلد اول شامل زندگی نامه ۶۵۴ شخصیت که نام آنان با «آ- الف و همزه» و ۲۰۳ شخصیت که با «باء» آغاز شده، می باشد. جلد اول، با شرح حال تقریبا یک صفحه ای «آدم بن ابی ایاس» آغاز می شود. وی از محدثان اهل سنت است که اصالتا خراسانی است و چند صباحی در کوفه زندگی کرده است. به زندگی نامه چهار شخصیت شیعه که در جلد اول آمده است، اشاره می کنیم:

أحمد بن الازهر

«ابن زاهر بن منیع بن سلیط بن ابراهیم عبدی» (م ۲۶۱)، محدث خراسان در زمان خودش بود. سید امین، تشیع او را ظاهر دانسته است. او به کوفه مهاجرت کرد و به فراگیری حدیث پرداخت. وی عبدالله بن نمیر و طبقه او را درک کرده است. او از عبدالرزاق، از معمر، از زهری، از عبیدالله بن عبدالله، از ابن عباس نقل می کند که پیامبر به علی (ع) نگاه کرد و فرمود: «أنت سید فی الدنیا، و سید فی الاخره و من أحبک فقد أحبنی، و حبیبی حبیب الله، و عدوّک عدوی، و عدوّی عدوّ الله، و الویل لمن أبغضک من بعدی»؛ تو در دنیا و آخرت آقایی و هر کس تو را دست دارد، مرا دوست دارد و دوست من، دوست خداست. دشمن تو دشمن من است و دشمن من، دشمن خداست. وای بر کسی که پس از من، تو را ناراحت کند!ذهبی در «میزان الاعتدال» ذیل این حدیث می نویسد: «قلب شهادت می دهد که این حدیث باطل است!» به جانم سوگند از چه زمانی احادیث با میل قلب و هوا رد می شوند!؟ (ص ۱۲۲)

اویس قرنی

اصلش از یمن است. در زمان رسول خدا (ص) مسلمان شد، ولی او را ندید. در زمان عمر بن خطاب به کوفه مهاجرت کرد و آن را وطن خود قرار داد. او بزرگ تابعان و یکی از حواریون است. عابد و زاهدی است که در طبقه اول تابعان کوفه قرار می گیرد. امام علی (ع) را در جنگ صفین همراهی کرد و به سال ۳۷ هجری وفات کرد. (ص ۳۶۱)

برید بن ابی زیاد

هاشمی، مولی بنی هاشم، ابوعمرو کوفی است و برادر یزید بن ابی زیاد مولی عبدالله بن حارث بن نوفل. بخاری حدیثی را به سند او از ام هانی چنین نقل کرده است: «أهدیت للنبی (ص) حله سیراء فأعطاها علیاً فقال: لم أکسک لتلبسها، لا أرضی لک ما لا أرضی لنفسی، هی خمر للفواطم»؛ به پیامبر حله ای (لباس یا پارچه ابریشمی) نیکو هدیه آوردند. آن را به علی (ع) داد و فرمود: نپوشانم تو را تا لباست شود؛ راضی نمی شوم برای تو مگر به آنچه برای خود راضی باشم. آن خمر (پوشش و مقعنه) نیز برای فاطمه است. [۱]

شیخ طوسی ایشان را از جمله روایان امام صادق (ع) شمرده است. نیز از ابوطفیل عامر بن واثل لیثی، شرحبیل بن سعد و مسیب بن رافع نیز حدیث نقل کرده است. بزرگانی چون جریر بن عبدالحمید، سفیان ثوری و ابوزبید عبثر بن قاسم از او روایت کرده اند. (ص ۳۹۳)

برید بن معاویه

«أبوالقاسم عجلی کوفی» یکی از بزرگان شیعه در کوفه، فقیه، مصنف، مقرب به ائمه اهل بیت (علیهم السلام) و ممدوح و پسندیده شده نزد آنان بود. از امامان باقر و صادق (علیهما السلام) و مالک بن أعین حدیث نقل کرده است. ابن أبی عمیر و علی بن عقبه بن خالد اسدی و ثعلبه بن زید و. . . نیز از او روایت کرده اند. این محدث بزرگ در سال ۱۵۰ قمری در کوفه وفات یافت. (ص ۳۹۸)

جلد دوم

جلد دوم شامل زندگی نامه ۹ شخصیت است که نام های آنان با حرف «تاء» و ۴۹ شخصیت که با «ثاء» و ۱۸۹ شخصیت که با «جیم» و ۷۱۴ شخصیت که با «حاء» آغاز شده است. به زندگی نامه چهار شخصیت شیعه در این جلد اشاره می کنیم:

حریز بن عبدالله

«ابن ابی حریز بن الحسین السجستانی» و معروف به «أبوعبدالله ازدی کوفی». به سجستان نسبت داده می شود، زیرا بسیار به آنجا رفت و آمد می کرد و مدتی در آنجا قاضی بود. وی از اهالی کوفه بود، اما به سجستان رفت و در همان جا به قتل رسید. وی از بزرگان، محدثان و مصنفان بزرگ شیعه است. طوسی او را از کسانی شمرده که از امام جعفر صادق (ع) و زراره بن اعین و محمد بن مسلم روایت کرده است. نیز حماد بن عیسی جهنی و یونس بن عبدالرحمن از او روایت کرده اند. وی کتاب هایی همچون کتاب الزکاه و الصلاه و الصیام و النوادر نوشته است. وی در سجستان به اصحاب و یاران خود فتوا داد: هر کس امیرالمومنین (ع) را سب کند، او را بکشید. پس خوارج بر او و اصحابش خروج کردند، در حالی که در مسجد بودند و سپس مسجد را بر سرشان خراب کردند و او را کشتند. (ص ۲۱۲)

حبشی بن جناده

«ابن نصر بن امامه بن الحارث بن معیط بن عمرو بن جندل بن مره بن صعصعه، سلولی، ابوالجنوب». در حجهالوداع همراه پیامبر بود. سپس به کوفه رفت و در آنجا ساکن شد. تعدادی از احادیث در فضل امیرالمومنین (ع) را از پیامبر گرامی اسلام نقل کرده است. از یاران امام علی (ع) بود و همه جنگ های حضرت را درک کرد و در کنار او بود. مردی به او گفت:«ما أتخوف علیک إلّا مسیرک مع علی»؛ چیزی جز همراهی تو با علی، باعث نگرانی من درباره تو نمی شود! ابن جناده پاسخ داد: «ما مِن عملی شی ء ارجی عندی منه»؛ هیچ عملی جز آن (همراهی و در مسیر بودن امام علی (ع)) نزد من مایه امیدواری نیست. شیخ طوسی او را از نویسندگان شیعه دانسته است. (ص ۱۶۴)

مجدالدین حسن بن حسین

طاهر، از نسل زید شهید و از ساکنان کوفه بود. او سید فاضل و جلیل و شاعری برجسته بود. در ربیع الاول ۶۲۴ به ولایت و نقابت طالبیین منصوب شد. وی در سال ۵۷۱ در کوفه متولد شد، اما به بغداد مهاجرت کرد. هنگامی که مستنصر عباسی کار مدرسه مستنصریه را تمام کرد، قصیده ای سرود که مطلع آن چنین است:

و عمرت مدرسه امر

ت بسمکها و بنائها

أسرت عیون الناظری

ن بحسنها و بهائها

لیست مدارس من مضی

فی الحسن من نظرائها

و وسمت بالمستنصری-

– ه منتهی أسمائها

وی در سال ۶۴۵ در بغداد درگذشت، اما جسدش به کوفه منتقل و در سهله به خاک سپرده شد. (ص ۲۳۲)

حسن بن سعید

«ابن حماد حسن بن سعید بن مهران»، مولی علی بن الحسین (ع) کوفی اهوازی و برادر حسین بن سعید اهوازی، یکی از بزرگان و فقیهان و مصنفان و راویان بزرگ شیعه و عالم و فاضلی با آثار و مناقب فراوان شناخته می شود. نجاشی در رجالش می نویسد که وی ۵۰ کتاب خودش و ۳۰ کتاب دیگر با کمک برادرش حسین نگاشته است. شیخ طوسی وی را از راویان امام رضا و جواد (علیهما السلام) می شمارد. او از اهالی کوفه بود که به اهواز کوچ کرد و در آنجا ساکن شد. ظاهرا هنگامی که امام رضا (ع) در خراسان بوده اند، از مقربان ایشان در آن دیار بوده است. حسن بن سعید کسی است که بزرگانی همچون علی بن مهزیار، اسحاق بن ابراهیم حضینی و اسحاق بن ریان به خدمت او رسیده و از او حدیث و روایت شنیده اند.

وی از راویان امامان رضا و جواد (علیهما السلام) و صفوان بن یحیی است. نیز بزرگانی چون احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی، حسین بن حسن بن ابان قمی و احمد بن محمد بن خالد برقی از او راویت کرده اند. (ص ۲۴۳)

جلد سوم

جلد سوم شامل زندگی نامه ۱۵۱ شخصیت که نام آنان با حرف «خاء» و ۱۳۴ شخصیت که با «راء» و ۲۰۴ شخصیت که با «زاء» و ۵۰۲ شخصیت که با «سین» آغاز شده، می باشد. به زندگی نامه چهار شخصیت شیعه در این جلد اشاره می شود:

خباب بن ارت

«ابن جندله بن سعد بن خزیمه بن کعب بن سد بن زید مناه بن تمیم تمیمی» از قبیله بنی تمیم بود، اما در یکی از جنگ های جاهلیت به اسارت درآمد و زنی از بنی خزاعه به نام «ام أنمار خزاعیه» او را خرید و به مکه آورد. از طرفی بنی خزاعه هم پیمان بنی زهره شدند؛ لذا به خباب بن ارت، تمیمی، خزاعی و زهری نسبت می دهند که هر کدام بنابر وجوهی است که گفتیم. کنیه وی اباعبدالله، به نقلی ابایحیی و به نقلی دیگر ابامحمد بود.

او از بزرگان و صحابه باسابقه رسول خدا (ص) است. وی ششمین مسلمان و اولین کسی است که اسلام خود را آشکار کرد؛ لذا قریش او را به شدت شکنجه و اذیت کردند، اما او مقاومت کرد و ایمان خود را به آنان نفروخت. یکی از سخت ترین شکنجه ها آن بود که آتش بر کمرش می گذاشتند؛ به طوری که تا سال ها بعد آثار این شکنجه بر بدن وی مانده بود. از پیشگامان مهاجر و فقیران آنان بود. در جنگ بدر و دیگر جنگ ها در کنار رسول خدا (ص) بود. با رسول خدا (ص) مأنوس و همنشین بود. عثمان او را به روستای «أستینیا» در نزدیکی کوفه تبعید کرد و بدین ترتیب او به کوفه مهاجرت کرد و در آنجا ساکن شد.

وی از پیامبر گرامی اسلام روایت نقل کرده است. نیز بزرگا