پاورپوینت کامل ابعاد پیدا و پنهان زیارت در گفت وگو با آیت الله ابراهیم امینی ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابعاد پیدا و پنهان زیارت در گفت وگو با آیت الله ابراهیم امینی ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابعاد پیدا و پنهان زیارت در گفت وگو با آیت الله ابراهیم امینی ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابعاد پیدا و پنهان زیارت در گفت وگو با آیت الله ابراهیم امینی ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

۶۹

در نگاه حضرت عالی، ارزش زیارت به چیست؟

ارزش زیارت قبور، به اعتبار صاحب قبور که روح آن بزرگواران در عالم برزخ بدان ها توجه دارند، می باشد. در واقع، حضور باطنی است؛ یعنی زائر در باطن ذات و نفس خود با روح پیامبر (ص) و امام معصوم (ع) ارتباط برقرار می سازد و خودش را بر آن انسان های برگزیده و بنده خاص خداوند عرضه می دارد؛ چنان که در زیارت بیت الله نیز زائر، نفس و باطن ذات خویش را بر صاحب بیت، یعنی خدای سبحان عرضه می دارد. اصل استحباب و مرغوبیت زیارت قبور و مراقد پیامبر اعظم و امامان معصوم (علیهم السلام) و پاداش های اخروی و دنیوی که در شرع آمده، قابل تردید نیست؛ چون احادیث فراوانی در این باره آمده که به حد تواتر معنوی است. بیش از پانصد حدیث، تنها در جلد چهاردهم کتاب «وسائل الشیعه»، وارد شده است. با مطالعه جلد ۱۰۰ و ۱۰۹ کتاب «بحارالانوار» و کتاب «مستدرک الوسائل» و سایر کتاب های حدیثی بیش از این نیز دیده می شود.

آیا صرف حضور فیزیکی در این مراقد، این همه ارزش دارد یا این ارزش ها برای آثار معنوی است که بر این زیارت ها مترتب می شود؟

در پاسخ صحیح به این سؤال باید به احادیث مربوطه، مراجعه و از راهنمایی های خود معصومین (علیهم السلام) استفاده کنیم. احادیث مرتبط با فضیلت و شرایط زیارت را می توان به چند دسته تقسیم نمود:

دسته اول، احادیث فراوانی است که در آنها به طور مطلق به زیارت معصومین (علیهم السلام) سفارش شده و از ثواب ها و آثار دنیوی و اخروی مترتب بر آن خبر داده اند. اکثر احادیث همین گونه اند.

دسته دوم، احادیثی است که علاوه بر آن، به ذکر حکمت و علل تشریع زیارت نیز اشاراتی دارند. در این قبیل احادیث نیز بخشی از روایات هست که عرفان و شناخت حق امامان را به عنوان شرط قبولی زیارت و ترتب آثار معرفی می کنند. بیش از سی حدیث از این گونه اند. از باب نمونه:

امام صادق (ع) فرمود: «کسی که قبر اباعبدالله (ع) را زیارت کند، در حالی که عارف به حق او باشد، خدای متعال گناهان گذشته و آینده اش را می بخشد». [۲]

امام رضا (ع) فرمود: «هر کس قبر حسین (ع) را زیارت کند، در حالی که عارف به حق او باشد، خدای متعال نام او را در اعلا علّیین ثبت می کند». [۳]

در این قبیل احادیث، گرچه به ضرورت شناخت و عرفان حق امام اشاره شده، ولی درباره تعیین مصداق و جنبه های مورد شناخت آن حضرت چیزی نیامده است که زائران چه جنبه هایی از امام را باید بشناسند و در زیارت مورد توجه قرار دهند تا به ثواب کامل زیارت نائل گردند؛ اگر چه در بعض احادیث بدین مطلب اشاره شده است. [۴]

فلسفه تشریع زیارت به عنوان یک عبادت مستحب چیست؟

در رابطه با فلسفه تشریع زیارت به عنوان یک عبادت، می توان به اموری اشاره کرد که مهم ترین آنها عبارتند از: برقراری و تحکیم روابط بین شیعیان با یکدیگر از یک سو و بین آنان و امام زمانشان از سوی دیگر. ارزش و اهمیت چنین برنامه ای برای بقا و توسعه یک مرام و یک جمعیت بر کسی پوشیده نیست. در این باره آثار دیگری نیز منظور بوده که در آینده بدان ها اشاره خواهد شد؛ اگرچه بالجمله از مراجعه به کتب حدیث و مزار چنین استفاده می شود که ائمه اطهار (علیهم السلام) نسبت به زیارت، عنایت خاصی داشته اند؛ به ویژه زیارت امام حسین و حضرت امام علی و امام رضا (علیهم السلام) و در این باره احادیث فراوانی وجود دارد که می توان گفت در حد تواتر معنوی و قطعی الصدور می باشند؛ [۵] گرچه در بین آنها احادیثی وجود دارد که راویان آنها ضعیف یا مجهول یا مرسل (و بعضاًمجعول) می باشند، ولی من حیث المجموع یقین آورند و نیازی به بررسی سندی ندارند؛ مگر در برخی از آنها که در بیان ثواب، به مطالب اغراق آمیزی اشاره شده که پذیرش آنها با آیات قرآن و احادیث قطعی الصدور و عقل سازگار نیست. در چنین مواردی باید به مبانی حدیث شناسی مراجعه کرد.

مقصود از «عارفاً بحقه» در احادیث زیارت چیست؟

احادیث مربوط به زیارت به دو بخش تقسیم می شود: مطلق و مقید: به احادیثی مطلق می گوییم که در آنها ثواب هایی برای زیارت مقرر شده؛ بدون این که قید و شرطی در آن آمده باشد و اکثر احادیث همین گونه اند؛ اما احادیث مقید و مشروط عبارتند از احادیثی که در آنها برای ثواب زیارت، به قیود و شرایطی اشاره شده است؛ مانند جمله «عارفاً بحقه». در این قبیل احادیث که بیش از سی روایت هستند، [۶] در ترتب ثواب ها قید شده که زائر باید عارف به حق زیارت شونده باشد.

بر طبق مبانی حدیث شناسی با این گونه قیود، احادیث مطلق، مقید و مشروط می شوند؛ یعنی زائر در صورتی زیارتش قبول می شود و می تواند انتظار ثواب های مقرر را داشته باشد که حق پیامبر و امام را بشناسد و به عنوان ادای حق و انجام وظیفه او را زیارت کند. بنابراین، زائر باید سعی کند حق زیارت شونده را بشناسد؛ آن گاه به زیارت برود؛ ولی در این دسته از احادیث، در این رابطه توضیحی نیامده است.

در تعدادی از همین احادیث، درباره حق زیارت شونده نیز توضیحاتی آمده است؛ برای نمونه: «حمزه بن حمران» از حضرت صادق (ع) نقل کرده که فرمود:«یکی از فرزندان من در سرزمین خراسان در شهر طوس به قتل می رسد؛ هر کس او را زیارت کند، در حالی که عارف به حق او باشد، من در قیامت با دست خودم او را داخل بهشت می کنم؛ گرچه اهل گناه هم باشد. راوی عرض کرد: فدایت شوم! عرفان حق او به چه معناست؟ امام فرمود: یعنی او را امام و واجب الاطاعه بداند». [۷]

نیز امام رضا (ع) فرمود: «امام، پیمانی بر گردن دوستان و شیعیانش دارد و یکی از لوازم وفای به پیمان، زیارت قبور آنان می باشد. پس هر کس آنان را زیارت کند، در حالی که شوق به زیارت دارد و تصدیق می کند به آنچه آنان دوست دارند، امامانشان در قیامت از آنان شفاعت خواهند کرد». [۸]

امام باقر (ع) نیز می فرماید: «به مسلمانان امر شده که به زیارت این سنگ ها (کعبه و حجرالاسود) بروند سپس نزد ما بیایند و مراتب ولایت خودشان را بر ما عرضه بدارند و به ما وعده نصرت بدهند». [۹]

گفته شد که زیارت پیامبر اعظم (ص) در صورتی پذیرفته می شود که زائر، حقوق او را بشناسد و ملتزم به آن باشد. حقوق پیامبر خدا بر عهده امت چیست؟

برای شناخت حقوق پیامبر (ص) باید از آیات و احادیث استفاده کنیم. از این رو به چند آیه اشاره می کنیم:

قرآن می فرماید: «ای مومنان! از خدا و پیامبر و اولواالامر اطاعت کنید، اگر به خدا و قیامت ایمان دارید. در مواردی که در چیزی تنازع و اختلاف نظر داشتید، در حل آن به خدا و رسول مراجعه نمایید. این بهتر و سرانجام نیکوتری دارد». [۱۰]

در آیه دیگری می فرماید: «در دین شما، بر آنچه به نوح سفارش کرده بود مقرر داشت و نیز آنچه به تو وحی کرده ایم و آنچه به ابراهیم و موسی و عیسی سفارش کرده ایم که دین را بر پا دارید و در آن اختلاف نکنید». [۱۱]در آیه ای دیگر به پیامبر اکرم گفته می شود: به مؤمنین بگو: «من در رسالتم مزدی از شما نمی خواهم، جز مودت با خویشان نزدیکم». [۱۲]

از این آیات چند مطلب مهم استفاده می شود:

۱- مؤمنین وظیفه دارند از خدا اطاعت کنند؛ یعنی آنچه را که پیامبر به عنوان وحی از جانب خدا خبر می دهد، بپذیرند که این در واقع، اطاعت از خداست.

۲- وظیفه دارند به دستوراتی که از جانب پیامبر، صادر می شود نیز عمل کنند؛ چون از جانب خدا بر مسلمین ولایت دارد و واجب الاطاعه می باشد (وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ).

۳- وظیفه دارند از صاحبان امر، یعنی حاکمانی که از جانب پیامبر منصوب شده اند و امامان معصوم نیز اطاعت کنند.

۴- در موارد اختلاف و تنازع، برای حل آنها به دستورات خدا و پیامبر مراجعه کنند. عمل به این فرمان ها، از لوازم ایمان به خدا و روز جزا به شمار آمده است.

۵- در آیه دیگری از مسلمین خواسته شده تا دین توحید را بر پا دارند؛ به احکام و قوانین دین عمل کنند و در گسترش آن در جهان، به پیامبر اعظم (ص) کمک کنند و از اختلاف، چه در مسائل دینی و چه در بین خودشان، جداً بپرهیزند.

۶- در آیه اخیر، مودّت ذی القربی (یعنی عترت پیامبر (ص) که اما