پاورپوینت کامل مبارزه امام سجاد(علیه السلام) در عاشورا و بررسی عوامل حفظ امام در کربلا ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مبارزه امام سجاد(علیه السلام) در عاشورا و بررسی عوامل حفظ امام در کربلا ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مبارزه امام سجاد(علیه السلام) در عاشورا و بررسی عوامل حفظ امام در کربلا ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مبارزه امام سجاد(علیه السلام) در عاشورا و بررسی عوامل حفظ امام در کربلا ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

امام علی بن حسین بن علی بن ابی طالب: ، مشهور به امام سجاد و زین العابدین علیه السلام، چهارمین امام شیعیان است که بنا به قول مشهور، در سال قمری به دنیا آمد (مفید، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۳۷) و پس از شهادت امام حسین علیه السلام در عاشورای سال قمری، جایگاه الهی امامت را عهده دار شد. روایات صریح متعددی، امام سجاد علیه السلام را جانشین و وصی امام حسین علیه السلام می داند (کلینی، ق، ج، صو). در احادیث منقول از پیامبر۹ درباره اسامی امامان شیعه نیز نام امام سجاد علیه السلام ذکر شده است (طبرسی، ش، ج، ص۱و۲).

حفظ و سلامت امام زین العابدین علیه السلام به عنوان حجت خدا پس از سومین امام، مشیت الهی بود تا زمین لحظه ای بدون حجت خدا نباشد و در سایه او جایگاه امامت تداوم یابد. روایات بسیاری بر ضرورت وجود حجت الهی در عالم گواهی می دهد و پیشوایان معصوم تأکید دارند که زمین از امام خالی نمی ماند: «إِنَّ الْأَرْضَ لَا تَخْلُو إِلَّا وَ فِیهَا إِمَامٌ» (کلینی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۷۸) و حجت الهی در زمین هست تا حلال و حرام شناخته شود و مردم به سمت خداوند راهنمایی شوند: «مَا زَالَتِ الْأَرْضُ إِلَّا وَ لِلَّهِ فِیهَا الْحُجَّهُ یُعَرِّفُ الْحَلَالَ وَ الْحَرَامَ وَ یَدْعُو النَّاسَ إِلَی سَبِیلِ اللَّه » (کلینی، ۱۳۶۲، ج۱، ص۱۷۸) و اگر امامی نباشد، حق از باطل شناخته نمی شود «إِنَّ اللَّهَ لَمْ یَدَعِ الْأَرْضَ بِغَیْرِ عَالِمٍ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ لَمْ یُعْرَفِ الْحَقُّ مِنَ الْبَاطِلِ » (همانجا).

در جریان نهضت خونین کربلا، امام سجاد علیه السلام به خواست خدا در شب و روز عاشورا بیمار شد و همسو با آن می توان از اقدامات امام حسین علیه السلام و حضرت زینب۳ در طول اراده الهی یاد کرد که در حراست و حفظ سلامت امام سجاد علیه السلام کوشیدند و ایشان را از خطرهای بزرگ و نقشه های شوم دشمن پاسداری کردند. در این نوشتار به چهار عامل مهم در حفظ امام سجاد علیه السلام از خطرهای جاری در حماسه کربلا اشاره می شود که به ترتیب زمانی در مدینه، کربلا و کوفه اتفاق افتاد و امام را از سه خطر قطعی نجات بخشید.

همراهی امام از مدینه

زمانی که امام حسین علیه السلام از بیعت با یزید خودداری کرد، در شب بیست و هشتم رجب سال شصت قمری مدینه را به قصد مکه ترک گفت (ابومخنف ازدی، ۱۴۱۹ق، ص۸۵). در این سفر، بیشتر خویشاوندان امام حسین علیه السلام، از جمله فرزندان، برادران، خواهران و برادرزادگان و بسیاری دیگر از خاندان و نیز جمعی از یاران حضرت، ایشان را همراهی کردند و در روز سوم شعبان وارد مکه شدند و تا روز هشتم ذی الحجه در آن شهر ماندند و سپس راهی عراق شدند (صدوق، ۱۳۷۶ش، ص۱۵۱و۱۵۲).

امام زین العابدین علیه السلام نیز در این سفر پدر را همراهی می کرد. یکی از علل همراهی ایشان و خاندان امام، پیشگیری از دستگیری آنان و ممانعت از خطرهایی بود که احتمال داشت بر جان آنان وارد شود و حتی قیام امام حسین علیه السلام را به مخاطره اندازد. سید ابن طاووس (متوفایق) بر این احتمال، تصریح دارد و می نویسد:

و مما یمکن أن یکون سببا لحمل الحسین علیه السلام لحرمه معه و عیاله أنه علیه السلام لو ترکهن بالحجاز أو غیرها من البلاد کان یزید بن معاویه علیهما لعائن الله قد أنفذ لیأخذهن إلیه و صنع بهن من الاستیصال و سیئ الأعمال ما یمنع الحسین علیه السلام من الجهاد و الشهاده و یمتنع علیه السلام بأخذ یزید بن معاویه لهن عن مقامات السعاده (ابن طاووس، ۱۳۴۸ش، ص۸۴).

از مواردی که ممکن است سبب همراهی زنان اهل بیت: با امام حسین علیه السلام تلقی شود، این است که اگر امام حسین علیه السلام زنان و فرزندان خود را در مدینه یا جایی غیر از آن می گذاشت، احتمال می رفت که یزید بن معاویه آنان را دستگیر کند و سپس عواقب شوم و رفتارهای زننده ای پیش بیاید که امام حسین علیه السلام را از جهاد و شهادت بازدارد.

همراهی امام سجاد علیه السلام و سایر خاندان، اقدامی پیشگیرانه برای حفظ سلامت خاندان بود و توطئه یزید و کارگزاران زشت سیرت او را در دستگیری اهل بیت و آزار ایشان برای تهدید امام حسین علیه السلام، خنثا کرد.

بیماری امام در شب و روز عاشورا

امام حسین علیه السلام همراه خاندان خود در روز دوم محرم سال ۶۱ قمری وارد کربلا شد (مفید، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۸۳). متون تاریخی از بیماری امام سجاد علیه السلام تنها در شب و روز عاشورا خبر داده اند. این بیماری سخت، مشیت الهی برای زنده ماندن امام بود.

به گزارش شیخ مفید، امام سجاد علیه السلام از عصر تاسوعا بیمار بوده است. او روایت می کند:

فَجَمَعَ الْحُسَیْنُ علیه السلام أَصْحَابَهُ عِنْدَ قُرْبِ الْمَسَاءِ. قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ زَیْنُ الْعَابِدِینَ علیه السلام فَدَنَوْتُ مِنْهُ لِأَسْمَعَ مَا یَقُولُ لَهُمْ وَ أَنَا إِذْ ذَاکَ مَرِیضٌ (همان، ۱۴۱۳، ج۲، ص۹۱).

امام حسین علیه السلام نزدیک غروب [تاسوعا] یاران خویش را جمع کرد. امام زین العابدین علیه السلام می فرماید: «من با آنکه بیمار بودم، نزدیک رفتم تا سخنان پدرم را با ایشان، بشنوم».

همچنین امام سجاد علیه السلام در گزارش خود از شب عاشورا به بیماری خود اشاره کرده و فرموده است:

إِنِّی جَالِسٌ فِی تِلْکَ الْعَشِیَّهِ الَّتِی قُتِلَ أَبِی صَبِیحَتِهَا وَ عَمَّتِی زَیْنَبُ عندی تُمَرِّضُنِی (طبری، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۲۰؛ ابن کثیر، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۷۷؛ یعقوبی، بی تا، ج۲، ص۲۴۳؛ مفید، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۳).

من در آن شبی که فردای آن پدرم کشته شد، نشسته بودم و عمه ام زینب نیز نزد من بود و از من پرستاری می کرد.

حُمَید بن مسلم ازدی، از گزارشگران واقعه کربلا، که در روز عاشورا از سپاهیان عمر بن سعد بود، مدعی است که پس از شهادت امام حسین علیه السلام به اتفاق شمر و عده ای از همراهان او به خیمه امام سجاد علیه السلام رسیدیم و دیدیم آن حضرت از شدت بیماری بر بستر خود افتاده است و تاب حرکت ندارد. عده ای که با شمر بودند، پیشنهاد قتل او را دادند. ولی من گفتم:

سُبْحَانَ اللَّهِ أَ یُقْتَلُ الصِّبْیَانُ إِنَّمَا هُوَ صَبِیٌّ وَ إِنَّهُ لِمَا بِهِ فَلَمْ أَزَلْ حَتَّی رَدَدْتُهُمْ عَنْهُ (مفید، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۱۲و۱۱۳).

عجیب است. مگر چنین مقرر شده که کودکان هم کشته شوند! او کودک است و این بیماری و ناتوانی به حال او کافی است.

البته حمید بن مسلم به غلط بر «صبی» بودن و خردسالی امام تأکید کرده است که در پاسخ می توان به این نکته مورخ نامی، محمد بن سعد (متوفای ۲۳۰ق. ) اشاره کرد که می گوید:

أن علی بن حسین کان مع أبیه و هو ابن ثلاث أو أربع و عشرین سنه. و لیس قول من قال إنه کان صغیرا و لم یکن أنبت بشی ء. و لکنه کان یومئذ مریضا فلم یقاتل. و کیف یکون یومئذ لم ینبت و قد ولد له أبو جعفر محمد بن علی؟ (ابن سعد، ۱۴۱۰ق، ج۵، ص۱۷۱).

علی بن حسین(ع) درحالی که ۲۳ یا ۲۴ ساله بود، پدر را همراهی کرد و این گفته که او صغیر بوده و موی بر صورتش نروییده بود، پذیرفته نیست. البته او در کربلا بیمار بود و به دلیل بیماری پیکار نکرد. چگونه ممکن است کسی خردسال باشد، درحالی که فرزندی به نام ابوجعفر محمد بن علی برای او به دنیا آمده بود.

دستور امام حسین علیه السلام به بازگرداندن امام از کارزار عاشورا

عصر عاشورا همه یاران امام حسین علیه السلام در کربلا به شهادت رسیدند و از فرزندان کسی جز علی بن حسین۸ باقی نمانده بود که ایشان نیز در آن هنگام بیمار بود و قهراً نمی توانست بجنگد. آن گونه که قاضی نعمان مغربی (متوفای ۳۶۳ق. ) بیان می دارد: «وکان علی بن الحسین علیه السلام یومئذ علیلاً دنفاً، فلم یستطع القتال» (قاضی نعمان، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۵۰)؛ «علی بن حسین علیه السلام در آن روز (عاشورا) بیماری شدیدی داشت و نمی توانست پیکار کند».

هرچند امام حسین علیه السلام پس از شهادت یارانش تنها مانده بود، اما بر زنده ماندن علی بن حسین۸ اصرار داشت و حتی او را از معرکه جنگ نیز عقب راند. برای بررسی این مدعا نخست باید به اهتمام امام سجاد علیه السلام به حضور در پیکار اشاره کرد. در برخی منابع از پیکار امام سجاد علیه السلام یاد شده است. امام درحالی که از بیماری رنج می برد، شمشیر به دست گرفت و به میدان تاخت و مجروح شد و در نهایت به دستور امام حسین علیه السلام بازگردانده شد.

فضیل بن زبیر، از محدثان و از اصحاب امام پنجم و ششم که گویا زیدی است (خویی، بی تا، ج۹، ص۲۶۲) در کتاب تسمیه من قتل مع الحسین علیه السلام من ولده واخوته و اهل بیته وشیعته به جنگیدن و مجروح شدن امام سجاد علیه السلام اشاره کرده و نوشته است:

کان علی بن الحسین علیلاً و ارتث یومئذ و قد حضر بعض القتال. . . (فضیل بن زبیر، ۱۴۰۵ق، ص۲۴).

علی بن الحسین۸ بیمار بود و در کربلا مجروح شد، هنگامی که در برهه ای از حوادث کربلا حضور یافت و پیکار کرد.

«مرتث» مجروحی است که در میدان رزم جنگیده و پیکر مجروحش را زنده از معرکه کنار کشیده باشند (ابن منظور، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۱۵۱).

یحیی بن حسن شجری از عالمان زیدی (متوفای ۴۹۹ق. ) شبیه این گزارش را نقل کرده و نوشته است:

وَکَانَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ، عَلَیْهِ السَّلَامُ عَلِیلاً وَارْتُثَّ یَوْمَئِذٍ وَقَدْ حَضَرَ بَعْضَ الْقِتَالِ، فَدَفَعَ اللَّهُ عَنْهُ، وَأُخِذَ مَعَ النِّسَاءِ هُوَ (شجری، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۲۲۵).

علی بن حسین علیه السلام بیمار بود و در کربلا مجروح شد. هنگامی که در مقطعی از حوادث کربلا پیکار کرد، خداوند او را محافظت نمود و او همراه زنان به اسارت برده شد.

روایت ذیل به نوعی با گزارش فضیل بن زبیر و