پاورپوینت کامل تأملی در روایات مقایسه زیارت کربلا با حج و عمره ۹۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تأملی در روایات مقایسه زیارت کربلا با حج و عمره ۹۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تأملی در روایات مقایسه زیارت کربلا با حج و عمره ۹۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تأملی در روایات مقایسه زیارت کربلا با حج و عمره ۹۹ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

زیارت اولیای الهی در فرهنگ شیعی جایگاه بسیار مهم و والایی دارد. روایات فراوانی به بیان عظمت زیارت پیامبر اسلام (ص) و اهل بیت پاک ایشان: پرداخته است. در این میان، روایت هایی وجود دارد که به مقایسه ثواب و جایگاه زیارت امامان: به ویژه امام حسین علیه السلام با ثواب و اهمیت حج و عمره پرداخته است.

چنین روایاتی در نگاه اول به ویژه نزد مخالفان تشیع، نشانه غلو یا حتی اهانت به فریضه عظیم حج و عمره تلقی شده است. ازاین رو فهم درست معنای چنین روایاتی اهمیت فراوانی دارد. در زمان حاضر نیز چون وهابیت با بهره گیری از انواع رسانه های جمعی این مسئله را به شدت تبلیغ کرده، از این روایات به عنوان سندی بر عقیده نداشتن شیعه به حرمین شریفین سوء استفاده می کند، ضرورت دارد تا این روایات مورد واکاوی قرار گیرد تا ضمن فهم درست کلام اهل بیت: و بالا بردن معرفت زائر از بهره گیری نابحق دشمنان تشیع جلوگیری شود.

نوشته حاضر به دنبال بیان متن روایاتِ مقایسه زیارت با حج و عمره و ارائه معنایی قابل پذیرش از آن است. ازاین رو ابتدا متن برخی از این روایات ذکر می شود و در ادامه تلاش می شود با توجه به روایات مشابه، معنایی در خور ارائه گردد.

متن روایات مقایسه زیارت امام حسین علیه السلام با حج و عمره

روایت اول: برابری با یک حج و عمره

عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ الْمُخْتَارِ قَالَ: سُئِلَ أَبُو عَبْدِ الله علیه السلام عَنْ زِیَارَهِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه السلام فَقَالَ فِیهَا حِجَّهٌ وَ عُمْرَهٌ (ابن قولویه، ۱۳۵۶ش، ص۱۶۰).

حسین بن مختار گوید از امام صادق علیه السلام از زیارت مزار [امام] حسین علیه السلام سؤال شد. فرمود: «در آن حج و عمره است».

روایت دوم: برابری با ده حج و عمره

عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَهَ قَالَ: . . . فَقُلْتُ لَهُ (أَبی عَبْدِ الله علیه السلام): بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی رُوِیَ عَنْ أَبِیکَ الْحَجُّ وَ الْعُمْرَهُ قَالَ نَعَمْ حِجَّهٌ وَ عُمْرَهٌ حَتَّی عَدَّ عَشَرَهً (همان، ۱۳۵۶ش، ص۱۵۸).

هارون بن خارجه گوید: . . . به ایشان (امام صادق علیه السلام) عرض کردم: «پدر و مادرم فدای شما، از پدرتان روایت شده است حج و عمره». فرمود: «بله، حج و عمره. . . » تا اینکه ده تا شمرد.

در برخی روایات به برابری با بیست حج، بیست و پنج حج، سی حج، پنجاه حج و هشتاد حج اشاره شده است.

روایت سوم: برابری با صد حج با پیامبر (ص)

عَنْ صَالِحٍ النِّیلِیِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ الله علیه السلام مَنْ أَتَی قَبْرَ الْحُسَیْنِ علیه السلام عَارِفاً بِحَقِّهِ کَانَ کَمَنْ حَجَّ مِائَهَ حِجَّهٍ مَعَ رَسُولِ الله (ص) (همان، ۱۳۵۶ش، ص۱۶۲).

صالح نیلی گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: «کسی که با شناخت حق [امام] حسین علیه السلام بر مزارش آید، مانند کسی خواهد بود که صد بار به همراه رسول خدا (ص) حج گزارده است».

روایت چهارم: برابری با هزار حج و عمره

عَنْ عَبْدِ الله بْنِ الْعَبَّاسِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَی النَّبِیِّ وَ الْحَسَنُ عَلَی عَاتِقِهِ وَ الْحُسَیْنُ عَلَی فَخِذِهِ یَلْثِمُهُمَا وَ یُقَبِّلُهُمَا وَ یَقُولُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُمَا وَ عَادِ مَا [مَنْ] عَادَاهُمَا ثُمَّ قَالَ یَا ابْنَ عَبَّاسٍ کَأَنِّی بِهِ وَ قَدْ خُضِبَتْ شَیْبَتُهُ مِنْ دَمِهِ یَدْعُو فَلَا یُجَابُ وَ یَسْتَنْصِرُ فَلَا یُنْصَرُ قُلْتُ مَنْ یَفْعَلُ ذَلِکَ یَا رَسُولَ الله قَالَ شِرَارُ أُمَّتِی مَا لَهُمْ لَا أَنَالَهُمُ اللهُ شَفَاعَتِی ثُمَّ قَالَ یَا ابْنَ عَبَّاسٍ مَنْ زَارَهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ کُتِبَ لَهُ ثَوَابُ أَلْفِ حَجَّهٍ وَ أَلْفِ عُمْرَهٍ أَلَا وَ مَنْ زَارَهُ فَکَأَنَّمَا زَارَنِی وَ مَنْ زَارَنِی فَکَأَنَّمَا زَارَ اللَّهَ وَ حَقُّ الزَّائِرِ عَلَی الله أَنْ لَا یُعَذِّبَهُ بِالنَّار

(خزاز رازی، ۱۴۰۱ق، ص۱۶).

عبدالله بن عباس گوید: به محضر پیامبر (ص) وارد شدم در حالی که [امام] حسن بر گردن ایشان، و [امام] حسین بر روی پای ایشان بود. هر دو را می بوسید و می فرمود: «خدایا با هر کس که با این دو دوستی کند، دوست باش و با هر که با این دو دشمنی کند، دشمن باش». سپس فرمود: «ای ابن عباس، گویی او را می بینم در حالی که محاسنش از خونش رنگین شده است. صدا می زند اما جوابی نمی آید. کمک می طلبد اما کمکی نمی شود». عرض کردم: «ای رسول خدا، چه کسی چنین می کند؟» فرمود: «بد نهادان از امت من. آنها را چه شده است؟! خداوند شفاعت مرا به آنان نرساند». سپس فرمود: «ای ابن عباس، هر کس او را با شناخت حقش زیارت کند، برایش هزار حج و هزار عمره نوشته شود. بدان که هر کس او را زیارت کند، مثل این است که مرا زیارت کرده است و هر کس مرا زیارت کند، همانند کسی است که خدا را زیارت کرده است و حق زائر بر خداوند این است که او را با آتش عذاب نکند».

روایت پنجم: برابری هر قدم با یک حج و عمره

عَنْ قُدَامَهَ بْنِ مَالِکٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ الله علیه السلام قَالَ: مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ مُحْتَسِباً لَا أَشَراً وَ لَا بَطَراً وَ لَا رِیَاءً وَ لَا سُمْعَهً مُحِّصَتْ عَنْهُ ذُنُوبُهُ کَمَا یُمَحَّصُ الثَّوْبُ بِالْمَاءِ فَلَا یَبْقَی عَلَیْهِ دَنَسٌ وَ یُکْتَبُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَهٍ حِجَّهٌ وَ کُلِّ مَا رَفَعَ قَدَماً عُمْرَهٌ (ابن قولویه، ۱۳۵۶ش، ص۱).

قدامه بن مالک گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: «کسی که برای خدا [امام] حسین علیه السلام را زیارت کند، نه برای غرور و تکبر و نه برای به چشم و گوش دیگران رساندن، گناهانش پاک می شود؛ همان گونه که لباس با آب پاک می گردد و پلیدی بر او نمی ماند و برای هر قدمش حجی، و هر گامی که برمی دارد، عمره ای نوشته می شود».

روایت ششم: برابری با نود حج و عمره پیامبر (ص)

عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ الله علیه السلام قَالَ: کَانَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ(ع) ذَاتَ یَوْمٍ فِی حَجْرِ النَّبِیِّ (ص) یُلَاعِبُهُ وَ یُضَاحِکُهُ فَقَالَتْ عَائِشَهُ یَا رَسُولَ الله مَا أَشَدَّ إِعْجَابَکَ بِهَذَا الصَّبِیِّ فَقَالَ لَهَا وَیْلَکِ وَ کَیْفَ لَا أُحِبُّهُ وَ لَا أُعْجَبُ بِهِ وَ هُوَ ثَمَرَهُ فُؤَادِی وَ قُرَّهُ عَیْنِی أَمَا إِنَّ أُمَّتِی سَتَقْتُلُهُ فَمَنْ زَارَهُ بَعْدَ وَفَاتِهِ کَتَبَ اللهُ لَهُ حِجَّهً مِنْ حِجَجِی قَالَتْ یَا رَسُولَ الله حِجَّهً مِنْ حِجَجِکَ قَالَ نَعَمْ حِجَّتَیْنِ مِنْ حِجَجِی قَالَتْ یَا رَسُولَ الله حِجَّتَیْنِ مِنْ حِجَجِکَ قَالَ نَعَمْ وَ أَرْبَعَهً قَالَ فَلَمْ تَزَلْ تزاده [تُرَادُّهُ] وَ یَزِیدُ وَ یُضْعِفُ حَتَّی بَلَغَ تِسْعِینَ حِجَّهً مِنْ حِجَجِ رَسُولِ الله (ص) بِأَعْمَارِهَا (همان، ۱۳۵۶ش، ص۶۸).

کسی از امام صادق علیه السلام نقل کرده است که فرمود: روزی [امام] حسین در آغوش پیامبر (ص) بود. پیامبر با او بازی می کرد و او را می خنداند. عایشه گفت: «ای رسول خدا!، چقدر این کودک توجه شما را جلب کرده است!» پیامبر (ص) به او فرمود: وای بر تو! چگونه او را دوست نداشته باشم و توجهم را جلب نکند، درحالی که او میوه دلم و روشنی چشمم است؛ اما امت من او را خواهند کشت. پس کسی که بعد از شهادتش او را زیارت کند، خداوند برای او یک حج از حج های من می نویسد». عایشه گفت: «ای رسول خدا، یک حج از حج های شما؟!» فرمود: «بله، دو حج از حج های من». گفت: «ای رسول خدا، دو حج از حج های شما؟!» فرمود: «بله و چهار» و مدام افزود و چند برابر کرد تا رسید به نود حج از حج های رسول خدا (ص) با عمره هایش.

روایاتی از این نوع، گویای اهمیت و عظمت زیارت مرقد مطهر حضرت سیدالشهدا علیه السلام است و مقایسه آن با حج و عمره، این عظمت را آشکارتر می کند. در مورد این روایات توجه به برخی نکات لازم است.

توضیح روایات مقایسه زیارت امام حسین علیه السلام با حج و عمره

تامل اول: دلیل تفاوت در برابری

بیان برابری های مختلف در روایات نقل شده، نشان اختلاف و پریشانی در روایات نیست؛ زیرا در فرهنگ دینی، میزان شناخت (معرفت) و خلوص نیت افراد، همچنین وضعیت زمانی و مکانی به لحاظ دشواری و آسانی کار در میزان ثواب تأثیرگذار است؛ چنان که در برخی روایات به این نکات تصریح شده است که «با شناخت حق امام» به زیارت برود یا «به خاطر خدا» باشد و «ریا و سُمعه» در آن نباشد و قصد خودنمایی یا خوشگذرانی نداشته باشد.

بدیهی است که میزان خلوص و دخالت این عناصر، می تواند ارزش کار را بیشتر یا کمتر کند. افزون بر اینکه سختی راه، ناامنی آن یا دوری و نزدیکی راه، مساعد یا نامساعد بودن هوا و اوضاع جوی یا اوضاع فرهنگی و اقتصادی جامعه و فرد، همه و همه در میزان ارزش زیارت و در پی آن در برابری آن با حج و عمره دخالت دارد.

وقتی علی بن مهزیار از امام جواد علیه السلام پرسید: «چرا زیارت پدر شما برتر از زیارت امام حسین علیه السلام است»، ایشان پاسخ د اد:

وَ ذَلِکَ أَنَّ أَبَا عَبْدِ الله علیه السلام یَزُورُهُ کُلُّ النَّاسِ وَ أَبِی لَا یَزُورُهُ إِلَّا الْخَوَاصُّ مِنَ الشِّیعَهِ (کلینی، ۱۴۰۷ ق، ج۴، ص۵۸۴).

زیرا امام حسین علیه السلام را همه مردم زیارت می کنند، اما پدرم را کسی جز شیعیان ویژه زیارت نمی کند.

این حدیث نشان می دهد حتی میزان زوار و نوع باورهای آنان در میزان ارزش زیارت مؤثر است.

تأمل دوم: برتری حج واجب بر زیارت

وهابیان بدون درک معنای احادیث نقل شده از پیامبر (ص) و اهل بیت: در مورد برتری زیارت بر حج، آن را نشان شرک دانسته اند. ابن تیمیه می نویسد:

وَحَدَّثَنِی الثِّقَاتُ أَنَّ فِیهِمْ مَنْ یَرَوْنَ الْحَجَّ إِلَیْهَا أَعْظَمَ مِنَ الْحَجِّ إِلَی الْبَیْتِ الْعَتِیقِ، فَیَرَوْنَ الْإِشْرَاکَ بِالله أَعْظَمَ مِنْ عِبَادَهِ الله، وَهَذَا مِنْ أَعْظَمِ الْإِیمَانِ بِالطَّاغُوتِ (ابن تیمیه، ۱۴۰۶ق، ج۳، ص۴۵۱).

افراد مورد اعتماد به من گفتند در میان آنها (شیعیان) کسانی هستند که رفتن به زیارت را بزرگ تر از رفتن به حج می دانند. پس شریک قرار دادن به خداوند را بزرگ تر از بندگی خداوند می دانند و این از بزرگ ترین باور داشتن ها به طاغوت است.

قفاری، وهابی معاصر، در توضیح سخن ابن تیمیه می نویسد:

انّها روایات الهدف منها صرف الناس عن عباده الواحد القهار إلی عباده المخالیق الضعفاء، وغایتها التحلل من تکالیف الإسلام وشرائع الدین إلی مجرد نقل القدم إلی قبر لیحصل بذلک علی کل الأجر، حتی تنتهی بمعتقدها إلی ضرب من الإباحیه، والإعراض عن أوامر الله وشرائعه، والتعدی علی محارمه (قفاری، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۴۵ علیه السلام).

اینها روایاتی است که هدف از آنها روی گردان کردن مردم از بندگی خداوند واحد قهار به سوی بندگی مخلوقات ضعیف است و نتیجه آن، آزادسازی از تکالیف اسلام و شرایع دین است به سمت صرف قدم برداشتن به سوی قبر برای رسیدن به تمام پاداش، تا اینکه باورمند به آن را در نهایت به نوعی از اباحه و روی گردانی از دستورهای خداوند و شرایع و دستیازی به حرام ها می رساند.

در پاسخ به این شبهات باید گفت هرگز معنای این روایات آن نیست که زیارت امام حسین علیه السلام بر حج مقدم باشد یا بخواهند حج را ترک کنند و تنها زیارت کربلا را انجام دهند؛ زیرا حج واجب است و زیارت امام حسین علیه السلام به اتفاق همه فقهای شیعه مستحب است و مستحب هرگز با واجب تعارض پیدا نمی کند؛ بلکه هنگام تعارض، امر مستحب (زیارت) اصلاً استحبابی ندارد.

زیارت امام حسین علیه السلام گرچه فی نفسه مستحب است، لکن استحباب آن مشروط است به آنکه با واجب تزاحم پیدا نکند و شارع مقدس وقتی استحباب چیزی را امضا می کند که موجب ترک واجب یا انجام حرامی نباشد؛ زیرا مستحبی که موجب ترک واجب بشود، آن مستحب مشروعیت ندارد. ازاین رو شرط صحت انعقاد نذر آن است که آن عمل، راجح باشد و مستحبی که موجب ترک واجب شود، هیچ گونه رجحانی ندارد». پس حتی اگر نذر زیارت امام حسین علیه السلام کرده است و این نذر موجب ترک حج شود، نذر او باطل است و باید به حج برود. مسئله تقدم واجب بر مستحب مورد اتفاق همه علمای شیعه است و در صورت نذر مستحبی که با واجب تعارض داشته باشد، باز نظر راجح در علمای شیعه آن است که نذر باطل است و حج مقدم است (عابدی، بی تا، ص۱۹۵).

تأمل سوم: مقایسه با حج واجب یا مستحب

مقصود از حج و عمره در تمام روایاتی که ثواب زیارت کربلا را چند برابر حج و عمره معرفی کرده، حج و عمره استحبابی است، نه حج و عمره واجب. دلیل این مدعا حدیثی است که یونس از امام رضا علیه السلام نقل کرده است:

مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ علیه السلام فَقَدْ حَجَّ وَ اعْتَمَرَ قَالَ قُلْتُ یَطْرَحُ عَنْهُ حِجَّهَ الْإِسْلَامِ قَالَ لَا هِیَ حِجَّهُ الضَّعِیفِ حَتَّی یَقْوَی وَ یَحُجَّ إِلَی بَیْتِ الله الْحَرَامِ (ابن قولویه، ۱۳۵۶ش، ص۱۹۵).

کسی که مزار [امام] حسین علیه السلام را زیارت کند، حج و عمره به عمل آورده است. عرض کردم: حجه الاسلام (حج واجب) از وی رفع می شود؟ فرمود: خیر، زیارت، حج ضعیف است تا قوّت گیرد و حج بیت الله الحرام را به جای آورد.

همچنین وقتی عبدالکریم بن حسان از امام صادق علیه السلام در مورد برابری زیارت مزار امام حسین علیه السلام با حج عمره می پرسد، امام چنین پاسخ می فرماید:

إِنَّمَا الْحَجُّ وَ الْعُمْرَهُ هَاهُنَا وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا أَرَادَ الْحَجَّ وَ لَمْ یَتَهَیَّأْ لَهُ فَأَتَاهُ کَتَبَ اللهُ لَهُ حِجَّهً وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا أَرَادَ الْعُمْرَهَ وَ لَمْ یَتَهَیَّأْ لَهُ فَأَتَاهُ کَتَبَ اللهُ لَهُ عُمْرَهً (همان، ۱۳۵۶ش، ص۱۵۸).

حج و عمره تنها در اینجا (مکه) است و اگر کسی قصد حج کرد و برای آن آمادگی لازم را نیافت، پس به زیارت مزار امام حسین علیه السلام رفت، خداوند برای او حجی می نویسد و اگر کسی قصد عمره کرد و برای آن آمادگی لازم را نیافت، پس به زیارت مزار امام حسین علیه السلام رفت، خداوند برای او عمره ای می نویسد.

چنان که ملاحظه می شود، امام تصریح می کند که حج و عمره تنها در سرزمین وحی صورت می گیرد و چیزی جایگزین آن نمی شود و زیارت تنها برای کسانی این ثواب را دارد که از رفتن به حج و عمره به هر دلیلی ناتوان هستند.

پس در این روایات، یک عمل مستحب با عمل مستحب دیگر مقایسه شده است. پس کسی که حج را انجام ندهد درحالی که مستطیع بوده است، چنانچه به زیارت امام حسین علیه السلام برود، زیارت او هیچ ثوابی نخواهد داشت؛ زیرا قرآن فرموده است: «خداوند اعمال را تنها از متقین می پذیرد» (مائده: ) و چنین شخصی شرط تقوا را نداشته است.

تأمل چهارم: اختلاف برابری نتیجه اختلاف خاصیت

حال که روشن شد روایات در صدد مقایسه امر واجب با مستحب نیست و دو امر مستحب باهم مقایسه می شود، جا دارد به نکته ظریف علامه مجلسی در اینجا اشاره شود. ایشان می گوید: یک دلیل برتری عملی نسبت به عمل دیگر، می تواند مقایسه به لحاظ تأثیر روحی عمل باشد، نه خود عمل؛ یعنی شارع در مقام بیان برتری خود زیارت بر خود حج و عمره نیست؛ بلکه سخن در خاصیت آن عمل است. ایشان مثالی از خاصیت در بدن می زند تا مطلب روشن گردد: برای نمونه در مورد کسی که تشنه است و بدنش آب نیاز دارد، اگر گفته شود جرعه ای آب بهتر از هزار کیلو نان است، سخن گزافی نیست؛ چنان که اگر در