پاورپوینت کامل عوامل تقویت کننده اخلاص در زیارت معصومین (علیهم السلام) ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عوامل تقویت کننده اخلاص در زیارت معصومین (علیهم السلام) ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عوامل تقویت کننده اخلاص در زیارت معصومین (علیهم السلام) ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عوامل تقویت کننده اخلاص در زیارت معصومین (علیهم السلام) ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

اخلاص از موضوعات بسیار مهم میان مفاهیم اخلاقی است. از نگاه دینی و اخلاقی، عملی پذیرفته است که فقط برای خدا انجام شود و به این امر، اخلاص می گویند. اخلاص در لغت، به معنای پاک کردن و پالودن چیزی از هر آلودگی و ناخالصی است (مصطفوی، ۱۳۶۰ش، ج۳، ص۱۰۲). در بیان اندیشمندان اسلامی نیز اخلاص، عبارت است از پاک و خالص ساختن قصد و نیت از غیر خدا. به عبارت دیگر، «حقیقت اخلاص آن است که نیت انسان از هرگونه شرک خفی و جلی پاک باشد» (فیض کاشانی، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۱۲۸). پس هر کسی که طاعتی به جا آورد و قصد قربت داشته باشد، ولی آن را با غرضی دنیوی بیامیزد، عملش خالص نیست؛ مثلاً برای رسیدن به سلامت بدن و پالایش آن از چربی های اضافی، روزه بگیرد و در واقع، هدف اصلی و محرک واقعی او برای روزه گرفتن، چنین قصدی باشد و. . . (مجتبوی، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۵۳۰). در این حالت، نه فقط عبادت انجام شده مقبول خدای متعال قرار نخواهد گرفت؛ بلکه مورد مؤاخذه و کیفر خواهد بود.

البته اخلاص همه افراد به یک اندازه نیست و به عبارتی، همه به یک اندازه اخلاص ندارند. در واقع، اخلاص مراتب و درجاتی دارد و هر فرد در یکی از آن درجات است. روایات رسیده از معصومین: بر این امر شهادت می دهند؛ برای مثال، مطابق فرمایشی از امیرمؤمنان۷:

إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَغْبَهً فَتِلْکَ عِبَادَهُ التُّجَّارِ وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَهْبَهً فَتِلْکَ عِبَادَهُ الْعَبِیدِ وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ شُکْراً فَتِلْکَ عِبَادَهُ الْأَحْرَار (شریف رضی، ۱۴۱۴ق، ص۵۱۰).

گروهی خدا را از روی رغبت و میل (به ثواب یا برای رسیدن به خواسته های دنیوی) می پرستند. این، عبادت تجّار است و گروهی او را از روی ترس می پرستند. این، عبادت بردگان است و گروهی خدا را برای شکر نعمت ها (و اینکه شایسته عبادت است) می پرستند. این، عبادت آزادگان است.

راه گروه اخیر در عبادت، راه معرفت و محبت است و از نظر آن بزرگواران، روش دو گروه دیگر فاقد اخلاص کامل است و در آن، شائبه ای از شرک و خودپرستی به چشم می خورد؛ زیرا آن دو گروه، خدا را نه از روی عشق و محبت، بلکه برای رسیدن به منفعتی برای خود عبادت می کنند. هر قدر عملی از اخلاص بالاتری برخوردار باشد، ارزشمندتر است و نقش بیشتری در قرب انسان به خدا خواهد داشت.

از سوی دیگر، از عبادات مهمی که مسلمانان، به ویژه محبین و شیعیان اهل بیت: ، به آن اهتمام می ورزند، زیارت مراقد مطهر اهل بیت: است. این عمل در روایات رسیده از آن بزرگواران، بسیار سفارش شده است. برای مثال، «زید شحّام»، از اصحاب امام صادق علیه السلام، می گوید:

به امام صادق علیه السلام عرض کردم: «پاداش کسی که رسول خدا (س) را زیارت کند، چیست»؟ فرمود: «کَمَنْ زارَاللهَ عَزَّوَجَلَّ فَوْق َعَرْشِهِ» (؛ همانند کسی است که خدای عزّوجلّ را بر عرشش زیارت کرده است). گفتم: «پس پاداش کسی که یکی از شما اهل بیت را زیارت کند، چیست»؟ فرمود: «کَمَنْ زارَرَسول َالله (س)» (؛ همانند کسی است که رسول خدا (س) را زیارت کرده است) (کلینی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۵۸۵).

صحت و مقبولیت این عبادت نیز مانند دیگر عبادات، مشروط به اخلاص است. در عین حال، زیارت مراقد مطهر معصومین: برای کسب اجر اخروی یا رسیدن به خواسته دنیایی، منافاتی با اخلاص ندارد؛ اما چنان که گفته شد، زیارت با چنین نیت ها و انگیزه هایی، مانع کسب بهره عظیم و والا از زیارت می شود. زیارت مراقد مطهر معصومین: نیز عبادت است و هر قدر نیت افراد در این عمل، پاک تر و به دور از شائبه های غیر الهی باشد، تأثیر آن بر روح و روان زائر و نقش آن در ارتقای شخصیت و سرنوشت ابدی او، بیشتر خواهد بود. روشن است که این امر، هیچ منافاتی با درخواست حاجت های دنیوی یا اخروی از آنان ندارد؛ اما می توان گفت که اخلاص بیشتر، زمینه برآورده شدن چنین حاجت هایی را به نحو بهتری فراهم می کند. هر قدر اخلاص انسان در عبادت بیشتر باشد، اثرگذاری آن بر حیات و سرنوشت آدمی در دنیا و آخرت بیشتر خواهد بود.

سؤالی که در اینجا مطرح می شود، این است که زائران مراقد مطهر اهل بیت: چگونه می توانند اخلاص خود را در انجام این عمل بزرگ تقویت کنند؟ آنان چگونه می توانند نیت خود را از همه شائبه ها و آلودگی ها به مسائل دنیوی پاک سازند و کار خود را صرفاً برای خدا انجام دهند؟ در ادامه، روش ها و راهکارهایی را برای تقویت اخلاص در زائرانِ مراقد مطهر اهل بیت: مورد بررسی قرار می دهیم.

۱- توجه به جایگاه معصومین: در نظام هستی

اهل بیت عصمت و طهارت: از موقعیت ممتازی در عالم برخوردارند. در این باره می توان به موارد زیر، به اجمال اشاره کرد:

الف) برگزیدگان خدا

آن بزرگواران، برگزیدگان خدای متعال هستند. بندگی و انجام وظیفه در قبال خداوند با نهایت توان، آنان را برگزیده خداوند ساخته است. امام علی علیه السلام درباره آیه (ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتابَ الَّذِینَ اصْطَفَیْنا مِنْ عِبادِنا)؛ «سپس این کتاب [آسمانی] را به گروهی از بندگان برگزیده خود به میراث دادیم» (فاطر: ۳۲)، فرمود: «فَنَحْنُ الَّذِینَ اصْطَفَانَا اللهُ مِنْ عِبَادِهِ وَ نَحْنُ صَفْوَهُ اللهِ»؛ «ما آنهایی هستیم که خدا از میان بندگانش برگزید و ما برگزیدگان خداوندیم» (مجلسی، ۱۴۰۳ق، ج۳۳، ص۲۷۰).

ب) برخورداری از ولایت تکوینی

ولایت تکوینی یعنی سلطه و قدرت تصرف و نفوذ اراده انسان در عالم تکوین و جهان آفرینش. میزان آن نیز به مقدار قرب فرد به پروردگار بستگی دارد. به عقیده شیعه، در کره زمین و در هر زمانی، همواره انسانی کامل، که نفوذ غیبی بر جهان و انسان دارد و ناظر بر ارواح و نفوس و قلوب است و دارای نوعی تسلط تکوینی بر جهان و انسان است، وجود دارد. از نگاه شیعه، اهل بیت: از این موقعیت برخوردارند (جان محمدی، ۱۳۸۳ش، ص۲۳).

ج) وساطت در روزی دهی به انسان ها

اهل بیت: بندگان صالح و واسطه های فیض از مبدأ فیاض الهی اند. هر نعمتی که به صورت عام یا به شخص خاصی داده می شود، از مجرای این بزرگواران است. امام صادق علیه السلام فرمود:

بِنَا أَثْمَرَتِ الْأَشْجَارُ وَ أَیْنَعَتِ الثِّمَارُ وَ جَرَتِ الْأَنْهَارُ وَ بِنَا یَنْزِلُ غَیْثُ السَّمَاءِ وَ یَنْبُتُ عُشْبُ الْأَرْضِ. . . (کلینی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۴۴).

به برکت ما درختان ثمر می دهند و میوه ها می رسند و نهرها جاری می شوند و باران از آسمان می بارد و گیاه از زمین می روید. . . .

د) ولایت تشریعی

ولایت تشریعی یعنی اختیار قانون گذاری، برنامه ریزی و راهنمایی مردم در تمام شئون زندگی. قیام به تشریع، دعوت به دین، تربیت مردم، حکومت میان آنان و همچنین قضاوت برای رفع مشکلات، از شاخه های ولایت تشریعی است که برای پیامبر و اوصیای معصوم آن حضرت ثابت است (جان محمدی، ۱۳۸۳ش، ص۲۶). امام صادق علیه السلام فرمود:

إِنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَدَّبَ رَسُولَهُ حَتَّی قَوَّمَهُ عَلَی مَا أَرَادَ ثُمَّ فَوَّضَ إِلَیْهِ فَقَالَ عَزَّ ذِکْرُهُ: (ما آتاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا)؛ فَمَا فَوَّضَ اللهُ إِلَی رَسُولِهِ فَقَدْ فَوَّضَهُ إِلَیْنَا (کلینی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۶۸).

خدای عزّوجلّ رسولش را تربیت کرد تا همان گونه که می خواست، او را استوار ساخت. سپس امور را به او واگذار کرد و فرمود: «آنچه را رسول خدا برای شما آورده، بگیرید [اجرا کنید] و از آنچه نهی کرده، خودداری نمایید»؛ پس آنچه را خدا به پیغمبرش واگذار کرده، به ما واگذار کرده است.

اینها بیان کننده فقط بخشی از جایگاه و موقعیت اهل بیت: در نظام هستی است. آگاهی از این امور، آدمی را در مقابل آن بزرگواران خاضع می گرداند؛ انگیزه آدمی را در زیارت ایشان تقویت می کند و هرگونه انگیزه خارج از زیارت خالصانه را از قلب آدمی می زداید.

۲- کنار زدن پرده های موجود از روی محبت انسان به مزور

محبت به اهل بیت: شرط اساسی در پذیرش اعمال و عبادات و آمرزش گناهان است. با محبت ایشان است که آدمی وارد بهشت می شود. در حدیثی از رسول خدا (س) می خوانیم:

مَنْ رَزَقَهُ اللهُ حُبَّ الْأَئِمَّهِ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی فَقَدْ أَصَابَ خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ فَلَا یَشُکَّنَّ أَحَدٌ أَنَّهُ فِی الْجَنَّهِ (شیخ صدوق، ۱۳۵۶ش، ج ۲، ص۵۱۵).

کسی که خداوند، محبت امامان از اهل بیت مرا روزی او کرده باشد، بدون شک خیر دنیا و آخرت را به دست آورده است. پس هیچ شکی نداشته باشد که او در بهشت خواهد بود.

زائران اهل بیت: ، که با شور و شوق قدم در راه زیارت آن بزرگواران می گذارند، دل هایشان آکنده از مهر و محبت ایشان است. دلیل اصلی اقدام به زیارت نیز همین است. اگر محبت و علاقه ای میان دو نفر وجود نداشته باشد، ابراز علاقه یکی از آن دو به دیگری، چیزی جز چاپلوسی و تملق نخواهد بود؛ درحالی که می دانیم زائران مراقد مطهر اهل بیت: ، واقعاً آنان را دوست دارند و از روی علاقه به زیارت اقدام می کنند.

با این حال، گاه پرده هایی روی عشق و علاقه زائران به آن بزرگواران را می پوشاند و مانع درخشش و اثرگذاری فوق العاده آن در روح و روان آنان می شوند. برای مثال، گاه زائر، خواهان رفع مشکلی است که در زندگی به آن دچار شده یا خواستار آمرزش گناهانی است که از او سر زده. این گونه خواسته های زائر از اهل بیت: ، ممکن است مانع از آن شوند که فرد، طعم واقعی و خالصانه زیارت را در عمق وجودش بچشد و از آن بهره ببرد.

برای رهایی از این مشکل، لازم است زائر با خود خلوت کند و درباره این موضوع بیندیشد. باید در وجود و در نهاد خود ببیند که هدف اصلی او از زیارت، نه برآورده شدن خواسته ها، بلکه محبت و علاقه او به معصومین: است؛ طوری که حتی اگر این خواسته ها و نیازها هم مطرح نبودند، او یقیناً به زیارت اقدام می کرد. در این حالت، اگر کسی از او بپرسد که چرا به زیارت می روی، خواهد گفت عشق و محبت آن بزرگواران، مرا به سوی زیارت و ملاقات آنان می کشاند. در این صورت، برآورده شدن حا