پاورپوینت کامل رژیم صهیونیستی و تغییر هویت فرهنگی شمال آفریقا ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رژیم صهیونیستی و تغییر هویت فرهنگی شمال آفریقا ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رژیم صهیونیستی و تغییر هویت فرهنگی شمال آفریقا ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رژیم صهیونیستی و تغییر هویت فرهنگی شمال آفریقا ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

>

مقدمه

شمال آفریقا یا مغرب بزرگ به کشورهای لیبی، تونس، الجزایر و مغرب اطلاق می شود. این منطقه که در میان غرب آسیا، اروپا و آفریقای جنوب صحرا قرار دارد، از دیرباز محل تبادل فرهنگی میان این مناطق و با برخورداری از منابع غنی نفت و گاز، منابع معدنی، کشاورزی و شیلات و نیز به عنوان مسیر عبور به اروپا و همچنین آفریقای جنوب صحرا و تأثیرگذاری بر معادلات جهانی، همواره مورد توجه قدرت های بزرگ بوده است، به طوری که فینیقی ها، یونانی ها، رومی ها، مسلمانان عرب و عثمانی و قدرت های استعماری مانند فرانسه، بریتانیا، آمریکا و رژیم صهیونیستی همواره سعی بر تسلط بر این منطقه داشته اند.

رژیم صهیونیستی از ابتدای پیدایش تا کنون با مشکل بزرگی به نام عدم پذیرش از سوی محیط پیرامونی و نیز تهدیدات نظامی مواجه بوده است. این رژیم برای ایجاد موازنه قوا و تحت فشار قرار دادن کشور های اسلامی همواره از جنبش های تجزیه طلب و گروه های قومی اقلیت در منطقه حمایت کرده است. هدف نهایی این رژیم تجزی جهان اسلام به کشورهای کوچک و تغییر واقعیت های میدانی به سمت برتری مطلق خود در غرب آسیاست.

بربرها

قوم بربر به صورت قبیله ای در مناطق کوهستانی و صحرایی شمال آفریقا زندگی می کند. اطلاق کلمه بربر بر آنها در گذشته باعث تمایزشان از اقوام قبطی و سیاه پوست می شد. آنان این اصطلاح را برای خود انتخاب نکرده اند، بلکه بر آنها اطلاق شده است. بربرها در گذشته به دلیل نداشتن احساس پیوستگی، خود را به نام های قبیله ای خویش می نامیدند، اما اطلاق نام بربر بر آنها به دلیل تکلم به زبان واحدِ آمازیغی است. بربرها لغت آمازیغ به معنای انسان آزاده را به خود اطلاق می کنند[۱]

جمعیت بربر ها بین ۱۳ تا ۳۲ میلیون نفر تخمین زده می شود و در حدود ۴۰ درصد جمعیت مغرب، ۲۰ درصد جمعیت الجزایر، ۸ درصد جمعیت لیبی و کمتر از یک درصد جمعیت تونس را تشکیل می دهند. زبان آمازیغی از حدود ۲۶ لهجه مختلف تشکیل شده است[۲]

جنبش بربر

جنبش بربرها با مشخصه های قوم گرایی، سکولاریسم و عرب ستیزی از دهه ۱۹۹۰ تا کنون تبدیل به یک جنبش فرهنگی، سیاسی و اجتماعی فراملی شده است. این جنبش ظاهراً اهداف تجزیه طلبانه ندارد، اما هدف اصلی آن، تغییر هویت عربی اسلامی مغرب به یک هویت قوم مدارانه و انزوای مغرب از محیط فرهنگ اسلامی است. بر اساس شواهد موجود رژیم صهیونیستی از لایه های تندروی این جنبش حمایت می کند.

شکل گیری این جنبش به قرن گذشته بر می گردد که فرانسه با حمایت از آن و رجحان دادنش بر دیگر اقوام به عنوان قومی متمایز، تفرقه اندازی میان مسلمانان را آغاز کرد. سیاست های غلط دولت های پس از استقلال و بی توجهی آنان به فرهنگ و زبان واحد، به این تفرقه ها دامن زد و لذا یکی از مشخصه های اصلی این جنبش، چرخش در مدار فرهنگ فرانسوی است، به گونه ای که هم اکنون اکثر متفکران و فعالان جنبش بربر آثار خود را به زبان فرانسه منتشر می کنند. فعالیت های این جنبش در الجزایر با منطقه گرایی در منطقه قبائل الجزایر پیوند دارد و این کشور را بالقوه به منظقه ای مستعد شورش تبدیل کرده است. از جمله می توان به شورش۱۹۸۰ معروف به بهار بربر اشاره کرد که در آن ممانعت از برگزاری مراسم سخنرانی یکی از اساتید در دانشگاه تیزی اوزو در مورد ادبیات و شعر بربرها اعتراضات گسترده ای را به دنبال داشت.

مورد دوم به بهار سیاه موسوم است که در پی مرگ یک نوجوان در بازداشتگاه پلیس اتفاق افتاد. در مغرب اولین بارقه های این جنبش با تأسیس انجمن مغربی پژوهش و تبادل فرهنگی آغاز شد. در سال ۱۹۹۳ جمعیت های فرهنگی و نهاد های غیر دولتی، میثاق اغادیر را برای وحدت نیروها در جهت اعلام مطالبات خود امضا و نیز چهارچوب جامعی به نام مجلس هماهنگ کنند ملی (CNC) را تدوین کردند. در سال ۲۰۰۰ گروه های بربر با صدور بیانیه جدیدی به نام «بیانیه شناسایی آمازیغی بودن مغرب» سطح خواسته های خود را بالا بردند. در این بیانیه که اساس خواسته های بربرها در مغرب را تشکیل می داد، آنان خواهان رسمیت دادن به زبان آمازیغی به عنوان یکی از عناصر تشکیل دهنده هویت مغرب و منطقه گرایی و… شدند.[۳]

جنبش بربر در حقیقت جزئی از کشمکش میان سکولارها و اسلام گرایان است. استعمار فرانسه از ابتدا در پی تفرقه اندازی میان مسلمانان در منطقه بود و بر همین اساس آموزش های غربی را در مناطق بربرنشین گسترش داد و قوانین قبیله ای آنان را به عنوان قومی متمایز، در این مناطق جایگزین شریعت اسلامی کرد. این اقدامات که مانع مشارکت گسترده بربرها در تلاش برای استقلال ملی شد، تأثیر زیادی بر جامعه بربر، خصوصاً الجزایر گذاشت و باعث ایجاد طبقه ای در مغرب، به ویژه الجزایر شد که بیش از فرهنگ اسلامی با فرهنگ غربی احساس نزدیکی می کردند.

نهاد بین المللی جنبش بربر در کنگر جهانی آمازیغ به صراحت خواهان خروج کشور های شمال آفریقا از نهاد هایی مانند اتحادیه عرب، سازمان کنفرانس اسلامی و دیگر نهادهایی گردید که به زعم آنها پایه قومی و دینی دارند و به جای مشارکت در این نهادها خواهان گسترش روابط با اتحادیه اروپا و فرانسه هستند. نقطه مهم و علنی تقابل میان این دو طیف در سال ۲۰۰۳ و در پی اقدام برای تعیین رسم الخط زبان آمازیغی در مغرب عیان شد. گروه های بربر طرفدار استفاده از رسم الخط لاتین و اسلام گرایان و حزب استقلال طرفدار استفاده از رسم الخط عربی بودند. در نهایت دربار مغرب خط باستانی تیفیناغ را که خنثی بود، به عنوان رسم الخط رسمی زبان آمازیغی انتخاب کرد.[۴]آنها همچنین بر گزاره های تاریخی ما قبل اسلام خود تأکید ویژه ای دارند.

دولت های شمال آفریقا و جنبش بربرها

تعامل دولت های شمال آفریقا با این جنبش از ابتدای گسترش آن تا کنون مراحل مختلفی داشته است. در الجزایر بربرها پس از شروع جنگ داخلی میان دولت و اسلام گرایان، در دهه ۱۹۹۰ تشکیلات خود را بر اساس انگاره های سکولاریسم و هویت بربر سازماندهی کردند. با وجود اینکه گروه های بربر در الجزایر در جریان درگیری با گروه های تکفیری می توانستند متحد حاکمیت باشند، دولت الجزایر که می خواست در زمین اسلام و هویت اسلامی با این گروه ها مبارزه کند، اتحاد با آنان را مفید ند انست، اما در پی افزایش آزادی های مدنی، دولت های مغرب و الجزایر به تدریج مجبور شدند به مطالبات این گروه ها توجه بیشتری بکنند، به خصوص اینکه رشد گروه های اسلام گرا و مخالفت این جنبش با اسلام گرایی، آنها را به متحدان بالقوه ای برای نظام حاکم تبدیل می کند.

بربرها و حمایت خارجی

از سال ۲۰۰۷ در کنار نسل قدیمی و معتدل جنبش بربر، نسل جدیدی از فعالان جوان به میدان آمدند که همواره در پی کمک گرفتن از بیگانگان و بین المللی کردن این مطالبات برای فشار بر دولت های متبوع خود بوده اند. این فعالیت ها شامل شرکت در کنفرانس ها و سخنرانی های بین المللی در مورد حقوق مردمان بومی و مبارزه با تبعیض نژادی در سازمان های