پاورپوینت کامل روش آشنا کردن نوجوانان با مسائل بنیادی(۱) ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روش آشنا کردن نوجوانان با مسائل بنیادی(۱) ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روش آشنا کردن نوجوانان با مسائل بنیادی(۱) ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روش آشنا کردن نوجوانان با مسائل بنیادی(۱) ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

>

شیعیان در مناسبت هایی چون ولادت یا شهادت ائمه اطهار«ع» به حسب شرایط خاص زندگی، تمکن، تخصص و موقعیت اجتماعی شان، هم به نحوی به مقام ولایت اظهار ارادت می کنند و هم برای رفع مشکلاتشان به دنبال وسیله ای برای تقرب به خدا و توسل به اولیای خدا هستند. در بین اقشار مختلف، ما طلبه ها هم متناسب با شرایط خودمان به اولیای خدا عرض ارادت می کنیم.

به اعتقاد بنده یکی از بهترین کارهایی که در این موقعیت ها می توان انجام داد و قلب مقدس اهل بیت«ع» را بیشتر شاد کرد، این است که از هدایت ها و راهنمایی های ایشان برای حل مشکلات زندگی، فکری یا عملی خود استفاده کنیم. ازاین رو در این فرصت یکی از مسائل مورد نیاز همه، به خصوص جوانان را مطرح می کنم و با استفاده از فرمایشات اهل بیت«ع» در باره آن توضیح می دهم. البته هدف آن است که طرح بحث شود تا در این باره بیشتر بیندیشیم و در پی حل این مسئله باشیم.

مسئله در ابتدای امر بسیار ساده، پیش پاافتاده و بی اهمیت جلوه می کند و به نظر می رسد که نه احتیاج به فتوای مرجعی هست و نه مسئله ای تحقیقی و علمی است که لازم باشد متخصصان برای یافتن پاسخ آن تلاش کنند. اما این مسئله، هم به واسطه وسعت و هم به واسطه عمق و تأثیری که بر زندگی ما می گذارد شایسته بررسی است. امید است کسانی که فراغتی دارند و از صلاحیت لازم برخوردارند، تحقیقات لازم را در این زمینه انجام دهند.

معنای وجوب تحقیق در مسائل اعتقادی

از کودکی شنیده بودم که در مسائل اعتقادی نباید تقلید کرد و لازم است هرکسی خود در این زمینه تحقیق کند. بدیهی است که برای تحقیق در باره این مسائل، ابتدا باید آنها را یک به یک مطرح کرد، جوانب آنها را سنجید و اگر اختلافی در بینشان وجود دارد ـ که حتماً در این گونه مسائل اختلافات زیادی وجود دارند ـ دلائل صاحب نظران را بررسی و مشخص کرد که کدام صحیح و محکم ترند.

اما در اینجا این پرسش مطرح می شود که اگر بنا باشد بر هر کسی که به تکلیف می رسد واجب باشد که در باره این مسائل، آن هم با این وسعت و عمق تحقیق کند، تکلیفی فراتر از طاقت است و چنین چیزی عملی نیست. فرض کنید لازم باشد دختری نه ساله یا پسری پانزده ساله درباره مسائل توحید، نبوت، معاد و سایر اعتقادات لازم و ضروری دین تحقیق کند. گمان نمی کنم هیچ دختر ده ساله ای آمادگی انجام چنین کاری را داشته باشد. چنین دختری نه زمینه ذهنی مناسب برای این گونه تحقیقات را دارد و نه معلومات کافی.

معمولاً وقتی این اشکال مطرح می گردد، در پاسخ گفته می شود که مقصود این است که هر کسی در حد مقدور باید تحقیق کند و نسبت به آن مقدار که برای او امکان ندارد تکلیفی ندارد.

اما مسئله دیگری که به دنبال این پرسش مطرح می شود است که وقتی انسان به سن جوانی می رسد، یعنی از سن پانزده یا شانزده سالگی می گذرد و با مسائل مختلفی آشنا می شود که به نحوی با دین ارتباط دارند و نیاز دارد که آنها را بشناسد و به آنها اعتقاد پیدا کند تا مبنای عملش قرار گیرند، آیا لازم است که هر کسی در حد مقدور وقت صرف و در باره این مسائل تحقیق و نظرهای مختلف را بررسی کند و ادله آنها را بسنجد، یا چون این کار برای همه میسر نیست، در عمل نمی توان از چنین لزومی سخن گفت.

در میدان عمل برای کسانی که فراغت و امکاناتی داشته باشند سطح پایینی از این تحقیقات عملی می شود. تحقیقات عمیق در باره مسائل اعتقادی و ارزشی کار آسانی نیست. گاهی کسانی هم که سی یا چهل سال زحمت کشیده و در این مسائل تخصص پیدا کرده اند، پاسخ قاطعی به دست نمی دهند.

و سرانجام این سئوال مطرح می شود که ما باید چقدر و چگونه در باره مطالبی که به نحوی با دین ارتباط دارند مطالعه و تحقیق کنیم؟ آیا همین که بگوییم هر قدر که میسر و مقدور است، کافی است؟ در میدان عمل حتی گاهی برای کسانی هم که این مسیر را گذرانده اند، هنوز در باره بسیاری از مسائل جای پرسش و تحقیق وجود دارد. اگر به بسیاری از اعتقادات خود دقت کنیم می بینیم که اغلب باورهای ما از دیگران ـ پدر و مادر، معلمان، همسن و سال ها، فامیل ها یا شخصیت های مورد اعتمادی که در زندگیمان بوده اند ـ گرفته شده اند و وقتی سئوالی برای ما مطرح می شد، پاسخش را عملاً از آنها می گرفتیم و به معنای عام تقلید می کردیم.

می گویم تقلید به معنای عام، زیرا معنای خاص تقلید این است که انسان خود هیچ فکری را اعمال نکند و صرفاً با تبعیت از دیگران به چیزی معتقد شود یا کاری را انجام دهد. اما تقلید ما این گونه نبود، بلکه کم و بیش خودمان هم در باره آن مسائل فکر می کردیم یا آنها برای پاسخ خود دلیلی می آوردند و ما با دقت در آن دلایل، سخن آنها را می پذیرفتیم.

هر یک از ما اگر مروری بر گذشته زندگی خود کنیم، درخواهیم یافت که اعتقادات خود را ـ از اصول دین گرفته تا فروع دین همچون کیفیت نماز خواندن، روزه گرفتن و سایر مسائل ـ چگونه به دست آورده و چقدر در باره آنها تحقیق کرده ایم.

از این رو به نظر می رسد تحقیقی بیش از آنچه که گفتیم برای اعتقادات واجب نیست، اما باید به این پرسش پاسخ داد که مقصود بزرگان ما چیست که گفته اند باید اعتقادات را از روی تحقیق پذیرفت؟ بنده پاسخی به نظرم می رسد و می گویم تا بشنوید و قضاوت کنید.

در ابتدای کتاب های رساله عملیه از جمله عروه الوثقی، توضیح المسائل و. .. نوشته شده است که هر شخصی نسبت به احکام شرعی یا باید مجتهد باشد یا مقلد، وگرنه باید احتیاط کند. گاهی هم تصریح می کنند که هر کسی که مجتهد نیست، باید تقلید کند و بعد به عنوان یکی از فروع مسئله می نویسند عمل بدون تقلید باطل است. در بعضی از رساله های عملیه هم از ابتدا تصریح شده است که اگر کسی نه اجتهاد کند و نه تقلید و عملی را انجام دهد، عمل او باطل است. ابتدا ممکن است عجیب به نظر برسد و گفته شود این باطل بودن به چه معناست؟ اما با دقت در قرائن به دست می آید که مقصود از باطل بودن این نیست که شخص با انجام این عمل گناه کرده است یا این عمل مجزی نیست و باید قضای آن را به جا بیاورد. این بزرگان در برخی فروع بعدی می گویند که اگر کسی بدون تقلید عملی را به جا آورد، در صورتی مجزی است که عمل او مطابق با رأی فقیهی باشد که باید از او تقلید کند. برای مثال اگر نماز صبح را طوری خوانده که مطابق با فتوای مرجع تقلید جامع الشرایط بوده، اشکالی ندارد و قضا لازم نیست.

بنابراین یک تفسیر برای باطل بودن عمل بدون تقلید، حجت نداشتن برای عمل است. به این معنا که اگر انسان بدون تقلید عملی انجام دهد و اتفاقاً عملش مطابق با واقع بود به مطلوب رسیده است، اما اگر مخالف با آن وظیفه ای بود که برایش معین شده معذور نیست.

شاید بتوان همین نکته را در مسائل اعتقادی هم بیان کرد. به این معنا که اگر گفته می شود انسان باید در مسائل اعتقادی تحقیق کند و نباید از روی تقلید به چیزی اعتقاد پیدا کند، به این معناست که اگر در این مسائل تحقیق نکرد و اتفاقاً به امر باطلی معتقد شد حجتی ندارد. اما اگر تقلید کرد و اعتقاد او هم مطابق با واقع بود مورد مؤاخذه قرار نمی گیرد که چرا به این امر اعتقاد پیدا کردی. اگر کسی از پدرش تقلید کرد و بدون تحقیق معتقد به یگانگی خدای متعال شد، روز قیامت او را به خاطر اعتقاد به وحدانیت خدای متعال به جهنم نمی برند. بنابراین معنای وجوب تحقیق در اصول دین و مسائل اعتقادی این است که اگر اعتقادات کسی که در این مسائل تقلید کرده است، مخالف با واقع درآمد، برای خطای خویش حجت ندارد و معذور نیست. برای مثال اگر کسی در خانواده ای مسیحی متولد و از روی تقلید معتقد به تثلیث شد، چنین کسی