پاورپوینت کامل ساده زیستی رمز آرامش ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ساده زیستی رمز آرامش ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ساده زیستی رمز آرامش ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ساده زیستی رمز آرامش ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

>

آقا این کسب و کارت را محترم بدان. شکر که کاسبی. شکر که از بازوی خودت نان درمی آوری. شکر که کَلِّ بر اجتماع نیستی. شاکر باش. اگر کسب و کار نداشته باشی، آخرت را چگونه تحصیل می کنی؟ بنده و جنابعالی که از سلمان قوی تر نیستیم که حضرت صادق«ع» فرمود که سلمان اول آذوقه سالش را فراهم می کرد، بعد مشغول عبادتش می شد. با اضطراب دل که آدم حضور ندارد.

چیست دنیا؟ از خدا غافل شدن.

آن وقتی که می بینی دارد به حرام شکارت می کند، این دنیاست. آن وقتی دیدی دل دارد قیلی ویلی می کند که یک جوری ترازو بتراشد، خلاف بگوید، دروغ بگوید، خیانت کند، اختلاس کند، دزدکی به جایی برود، یواشکی در بیاید، این دنیاست.

به تعبیر حضرت خاتم الانبیاء محمد مصطفی«ص» ای انسان! تو خودت میزان سنجش حق و باطل را در وجودت داری. دو جمله فرمود. یکی اینکه خدای متعال عقل را ترازویی قرار داد که آدم به این عقل، حق و باطل را تمیز می دهد. و دیگر فرمود: «دَعَ ما یَریبَک اِلی ما لا یَریبَک». آن کاری که می خواهی انجام بدهی، خودت حق و باطلش را بسنج. ببین دلت اطمینان ندارد؟ مشوشی؟ مضطربی؟ می ترسی؟ می خواهی دزدکی انجام بدهی؟ شبانه به سراغش بروی؟ کسی نبیند؟ «دَعَ ما یَریبَک؟»

اینکه شما را به شک و شبهه می اندازد. حیف باشد دل تو در این چند صباح زندگی این نشئه ات مشوش باشد. این همه که آرمیده اند، این همه صحرایی ها، این همه دریایی ها، این همه جاندارها: « إِن الروحَ الْأَمِنَ نَفَثَ فِی رُوعِی أَنهُ لَنْ تَمُوتَ نَفْسٌ حَتـ تَسْـتَکْمِلَ رِزْقَهَـا»[۱] این همه دارند زندگی می کنند، روزی می خورند.

بر این خوان یغما چه دشمن، چه دوست[۲]

چه شده حالا که نوبت به جنابعالی رسیده، می خواهی هر خلافی را مرتکب شوی؟ فرمود وقتی دع، یعنی آرمیده نیست. ولش کن. «دَعَ ما یَریبَک اِلی ما لا یَریبَک» چرا دروغ می گویی که دلت ناراحت باشد؟ چرا دروغ می گویی که از سایه ات رم کنی؟ چرا دروغ می گویی که هزاران وسوسه و خیال در تو ایجاد شود و هزاران بیماری و مرض برایت بیاورد؟ چرا درست قدم برنمی داری تا گردن فراز و سربلند باشی؟

خود جنابعالی میزان حق و باطل را می توانی بسنجی. الهی آنکه او را عقل دادی چه ندادی؟ و او را که عقل ندادی، چه دادی؟ ما تا کی می خواهیم چشمانمان را ببندیم و خودمان را گول بزنیم؟ آن کاری را که اقدام می کنی، خودت می دانی که چه کاره ای. الان قیامت هم قیام کرده است. انسان کتاب وجود خود است. باید بنشیند و این کتاب را بخواند و مطالعه کند. مبادا دنبال دنیا بروید. التفات فرمودید؟ اگر دنیا از دست تان گرفته شد، بگذار این لاشه گرفته بشود.

شیعه و سنی نقل کرده اند که رسول الله در شب عروجش به حقایق این عالم که می گوییم لیله المعراج، وقتی دارد سفرنامه اش را برای ما حکایت می کند، یکی از مراحل و مقامات اموری که برایش پیش آمد و مشاهده کرد این بود که دید گروهی در کنار سفره ای پر از خوراکی های متعفن، بدبو، مانده، ترش شده، مردار نشسته اند و در طرف دیگرخوراکی هایی لذیذ و شیرین. این بیچاره مردم از این مردار و غذای متعفن می خورند و نه از آن غذای پاک تمیز، خوشبو و معطر و گوارا! جبرئیلا! در این چه سرّی است؟ عرض کرد، یا رسول الله! این گروه و این جمعیت در دنیا که بودند لاشخور و مردارخور بودند. اینجا هم به اقتضای ذات و سرشت و خوی شان محشور شده اند. در دنیا مردارخوار و حرام خوار بودند، اینجا هم مردارخوارند. حرام وقتی تمثل پیدا کند، به شکل و بوی بد درمی آید. حساب و کتاب و برهان دارد. برایشان آیات و دلیل داریم. اینها فلسفه دارد. بیهوده نیست.

ای دریده پوستین یوسفان

گرگ برخیزی از این خواب گران

گشته گرگان آن همه خوهای تو

می درانند از غضب اعضای تو

آن سخن های چو مار و کژدمت

مار و کژدم گردد و گیرد دمت

زانیان را گند اندام نهان

خمرخواران را بود گَنده دهان

صورتی که اندر نهادت غالب است

هم بدان تصویر حشرت واجب است

ای برادر تو همان اندیشه ای

مابقی تو استخوان و ریشه ای

گر دلت، اندیشه ات گل، گلشنی

ور بود خاری چو هیمه گلخنی[۳]

ببین کدامیک از این امور هستی؟ عرض کردم که قیامتِ همه قیام کرده است. کتاب وجودت را مطالعه کن. فرمود فرزندان من به فکر آخرت، دشمن ستمکار و یار ستمدیده باشید. به شما و به همه فرزندانم و اهلم و بستگانم و به هر کس که این سخن من به او می رسد و برایش خوانده می شود، حرف من این است که: «اوصِیکُمَا وَ جَمِیعَ وَلَدِی وَ أَهْلِی وَ مَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی بِتَقْوَی اللَّه». تکرار و تأکید می فرماید که این حرفِ من علی است. حرف این پدر روحانی تان را بشنوید:

که سالک بی خبر نبود ز راه و رسم منزل ها[۴]

«أُوصِیکُمَا بِتَقْوَی اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِکُم»

زندگی جمع و جوری داشته باشید. تا کی می خواهید در هرج و مرج باشید؟ تا کی می خواهید برای زندگی تان برنامه نداشته باشید و به فکر امورتان نباشید و خودرو بار بیایید؟ مبادا دنبال فتنه گری باشید. از در آشتی در آیید. میانه دو برادر را اصلاح و بینشان صلح و صفا ایجاد کنید که من از جدّ شما رسول الله شنیدم که فرمود اصلاح میان دو برادر ایمانی، برتر است از جمیع نمازها و روزه های مستحبی.

می بینی عبادت کردن چقدر آسان است؟ به خیالت که عبادت مثلاً یک گوشه ای نشستن و تسبیح در دست گرفتن و بِسْ بِسْ کردن است؟ می دانی آن وقتی که داری به دنبال برآوردن حوائج مردم می روی، چقدر قدر و قیمت داری؟ در کافی و کتب روایی راجع به این موضوع باب داریم. جنابعالی که امضایت را می خرند، حرفت را می شنوند، شفاعتت را می پذیرند، واسطه شدنت مقبول این و آن است، به در خانه ات می آیند، از تو می خواهند، بدان که اینها نعمت هایی است که به همه کس داده نمی شود.

شکرانه بازوی توانا

بگرفتن دست ناتوان است[۵]

قدر خود را بدان. این نعمت ها را کفران مکن. فرزندان من! از خدا بترسید درباره ایتام. مبادا بگذارید که دهانشان خشک باشد و غذا به آنها نرسد. مبادا مال و زندگی ایتام تباه و به آنها ظلم و ستم شود.

از خدا بترسید درباره همسایگانتان. مبادا به آنها ستم کنید که سفارش همسایگان از سفارش های جدّ بزرگوارتان است. آن قدر در این باره سفارش فرمود که گمان می رفت مبادا هم