پاورپوینت کامل اُمّ خلیل ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اُمّ خلیل ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اُمّ خلیل ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اُمّ خلیل ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۳

داستانی مستند و شگفت

«قسمت اول»

مقدمه

تاریخ، گواه روشنی بر طلوع حیات معنوی،
سیاسی، فرهنگی و علمی زنان ارزشمندی است که
نقش اساسی آنان در حیات اجتماعی همچنان
برجاست. زنانی که ارزشهای فراوانی را در زندگی
اجتماعی خویش آفریدند و به فراخور تواناییهای
خود، رسم فرزانگی خویش را در تاریخ به ثبت
رساندند. تاریخ فرازهای زندگی مردان نامی را نیز
نتوانسته است بخوبی و شایستگی ترسیم نماید، تا
چه رسد به بانوان فرزانه ای که بسیاری از آنان در
گمنامی زیسته و با گردش روزگار به فراموشی
سپرده شدند و حتی نام واقعی آنان نیز در دفتر
تاریخ بر جا نماند.

ولی با این حال، بررسی آنچه بر جای مانده
است، گویای این واقعیت شیرین است که عناصر
ارزشمند و با فضیلت فراوانی در تاریخ زنان
مسلمان ظهور نموده اند؛ انسانهایی که از یک
طرف شاهد صدقی بر رد داوری کسانی می باشد که
به قابلیتهای بانوان، به چشم حقارت می نگرند و از
جانب دیگر، دلیل و راهنمای گویا برای آن دسته از
زنانی است که ارزشهای واقعی خویش را از یاد
برده، یا به این باور رسیده اند که دستیابی به فضایل
معنوی، سرمایه های فرهنگی و موقعیتهای
اجتماعی در انحصار دیگران است.

مجله «پیام زن»، در راستای ارزش گذاری به
زنان والا و ارزشمندی که در تاریخ، با گمنامی به
سر بردند، وظیفه دارد که تصویری از زندگی آنان
ارائه دهد.

بررسی و ارزیابی تاریخ زنان و مردان گذشته ـ
به جز آنانی که برگزیده خداوند بوده اند ـ هیچ گاه به
معنای پذیرش کامل آنچه اتفاق افتاده است نیست.
«امّ خلیل» که قهرمان داستان مستند و تاریخی
چندین شماره این مجله خواهد بود، از این نمونه
است؛ داستانی جذاب و مستند، که دست توانای
نویسنده، آن را به تصویر کشیده است. چنان که
یادآوری حکومت «ایوبیها» نیز تنها در راستای
بزرگداشت نبردهایی است که مسلمانان، در جهت
دفاع از سرزمینهای اسلامی علیه صلیبیهای متجاوز
انجام می دادند.

«پیام زن» ضمن تشکر از مترجم که اصل
ترجمه آن را به انجام رسانده است خوانندگان
ارجمند را به پی گیری این داستان مستند و شگفت،
دعوت می کند. شما خواننده گرامی، در آغاز و به
اجمال با قهرمان داستان آشنا می شوید، تا ترسیمی
ابتدایی از این سرگذشت داشته باشید.

* * *

ام خلیل کیست؟

امّ خلیل، معروف به «شجره الدّر» و با لقب
«عصمت الدین»، همسر باهوش و باتدبیر
«نجم الدین ملک صالح ایوبی» بود. او در ابتدا
کنیزی بیش نبود؛ از این رو، از اصل و نسب و تاریخ
تولد او اطلاعی در دست نیست و همین اندازه،
روشن است که در قرن هفتم هجری برابر با قرن
سیزدهم میلادی زندگی می کرده است.

وی در دورانی که مسلمین، نبردهای سختی را
در جنگهای صلیبی پشت سر می گذاشتند، توانست
حتی فرماندهی میدان جنگ را به عهده بگیرد. او با
فراست و شجاعت خویش در میدان جنگ، «لوئی
نهم» پادشاه فرانسه را به همراه انبوهی از
سپاهیانش به اسارت گرفت. سلاطین «ایوبی»
سالها در جنگ با صلیبیهای متجاوز بودند.

صرف نظر از بعض نقاط ضعف در زندگی
سیاسی ـ اجتماعی ام خلیل، زندگی او می تواند
درسهای مفیدی در زمینه ایفای نقش سازنده زنان
مسلمان جامعه، ارائه دهد و پیروزیهای
تحسین برانگیز و خدمات قابل تقدیر یک زن
مسلمان، در آزمونهای سیاسی ـ اجتماعی را نمایش
دهد. و این باور را در اذهان خواهران گرامی،
تقویت کند که با اعتماد به نفس و با اعتقاد راسخ به
شخصیت انسانی و اسلامی خویش بخوبی می توانند
عنصر بسیار ارزشمندی برای جامعه باشند؛ همان
گونه که در سالهای انقلاب اسلامی و پیروزی آن،
شاهد این نقش سازنده بوده و در آینده نیز شاهد
خواهیم بود. با این یادآوری که زنان شجاع و
فداکار انقلاب اسلامی ایران، حماسه ها و
صحنه هایی را آفریدند که نظیر آن را در تاریخ، به
ندرت می توان یافت و ام خلیل و امثال او با آنان
قابل قیاس نیستند، شرح تفصیلی زندگی امّ خلیل را
به خود داستان می سپاریم؛ این شما و این
سرگذشت ام خلیل.

* * *

کوچ ناگهانی …!

زمانی که «ملک کامل ایوبی» ـ یکی از
جانشینان صلاح الدین ایوبی ـ در سرزمین مصر،
فرمانروایی خود را بر سراسر دره نیل، سرزمینهای
شام، حجاز، یمن، ایران و دیگر نقاط جهان اسلام
گسترده بود، فرزند بزرگ خود «امیر نجم الدین
ایوبی» را در خراسان به فرماندهی دژ «کیفا» در
مرزهای ترکستان گماشته، حکومت آن سامان را به
او واگذار نمود.

دربار آن امیر جوان در آن دژ دورافتاده، از نظر
امکانات و شکوه، چیزی از دربار سلاطین آن
روزگار، کم نداشت. در آنجا از مردان نظامی،
نگهبانان، پیشخدمتها و کنیزکان رومی، ترک،
چرکس، و غیره فراوان بودند. در میان آن کنیزان
دختری بود که نخستین سالهای جوانی خود را
سپری می کرد. وی در کمال زیبایی، از فرهنگی
بلند، خطی خوش، قرائتی نیکو و صدایی
خوش آهنگ و دلنشین برخوردار بود. علاوه بر این،
توانایی سرودن شعر نیز داشت.

او با این ویژگیها بود که در جان امیر نجم الدین،
جای گرفته، برای خود جایگاه بلندی به دست
آورده بود.

جایگاهی که برای هیچ یک از زنان دیگر،
دست یافتنی نبود. امیر، در وجود او، علاوه بر
صفاتی که گفته شد، صداقت، اخلاص، ذوق
سرشار و خردمندی را نیز لمس کرده بود که به ابراز
محبت و بزرگداشت او افزوده بود. روزی به آن زن
جوان گفت: «من تا کنون گمان می کردم که تو یک
دانه گرانبهایی، لکن اکنون دریافته ام که درخت
درّی!»

آن زن جوان، در برابر همسر خود به نشانه
سپاسگزاری کرنش نمود، در حالی که چهره اش از
خجالت، سرخ شده بود. ام خلیل از آن تاریخ، لقب
«شجره الدّر» را به خود گرفت و در تمام عمر به
این نام شناخته شد.

امیر نجم الدین، هر روز که می گذشت با او انس
و الفت بیشتری می گرفت و بدو احترام زیادی
می گذاشت، تا جایی که او را به عنوان بزرگ بانوان
قصر خود، منصوب نمود. او نیز با گذشت زمان، به
صورت همسری امین و همکاری وفادار برای امیر
در آمد؛ همسری که برای راحتی شوهر خود،
بیداری می کشید و با ظرافت طبع، مهربانی،
نرمخویی و همدمی خود خستگیها و ناگواریهای
امیر حکومت را می زدود. وی محرم اسرار امیر
گردید و امیر در کارهایش با او به رایزنی
می پرداخت و نظر او را محترم می شمرد.

در روزهایی که امیر نجم الدین در خیالات خود
غرق بود و زمامداری آینده را از آنِ خود پنداشته،
خود را به عنوان فرزند بزرگ، وارث قانونی تخت
و حکومت پدر می شمرد، ناگهان از «قاهره» خبر
رسید که پدرش، برادر کوچکتر او را به عنوان
جانشین خود، معرفی نموده است.

این خبر برای وی ناگوار بود و از کار پدر بسیار
آزرده خاطر گشت، به گونه ای که از شدت خشم
می خواست یقه خود را پاره کند! بخصوص که
شخص تعیین شده، برادر ناتنی او بوده، هنوز سن
زیادی نداشت و نمی توانست از عهده مسؤولیتهای
جانشینی پدر بر آید؛ آن هم در زمانی که مشکلات
و خطرهای سهمگین، دلت ایوبیان را تهدید می کرد
که در رأس همه آنها، خطر حمله مهاجمین صلیبی
قرار داشت. چرا که آنان تمام قدرت خود را به کار
برده و نیروهایشان را گردآوری کرده بودند تا به
هفتمین حمله خود به سرزمینهای اسلامی بویژه
مصر، دست بزنند. علاوه بر این خطر هجوم اقوام
تاتار و مغول نیز در شرق و شمال سرزمین بزرگ
مسلمانان محسوس، و نشانه های آن آشکار گشته
بود.

آنچه در این میان به ذهن امیر نجم الدین، خطور
کرد این بود که پدرش «ملک کامل» به این دلیل او
را به دژ دوردست «کیفا» در خراسان فرستاده است
که دست او را از سلطنت، کوتاه کند و از تصاحب
ارثی تخت پدر، محروم گرداند. از این رو، در مقام
چاره جویی، تصمیم گرفت که چنانچه نتواند با به
کار بردن شیوه های مسالمت آمیز سی