پاورپوینت کامل از موضع طلبکاری؟! ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از موضع طلبکاری؟! ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از موضع طلبکاری؟! ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از موضع طلبکاری؟! ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۸

موضوع تهاجم فرهنگی را با این مقدمه شروع
کردیم که فرهنگ نیز همانند اقتصاد و اقتصاد نیز
همانند نبرد نظامی، در آغاز نیازمند شناخت
موقعیت خویش است. آیا از موضعی انفعالی و
تدافعی با قضایای فرهنگی مواجه می شویم و یا با
تکیه بر تواناییها و قابلیتهای بالایی که فرهنگ
اسلامی ما دارد به یک حرکت هجومی
می اندیشیم؟

روشن است «زبان هجوم» به معنای فاصله
گرفتن از منطق و دور شدن از ارایه راه حل نیست،
به معنی اکتفاء به شعار و حمله به ارزشها و قالبهای
طرف مقابل نیست. ما، در ضمن اینکه تلاش
اساسی خویش را باید در جهت تبیین ساختار
فرهنگ اسلامی و جستجوی قالبهای نو و مناسب
بکار بریم، اما در مقابل دشمنی که عمدتا تکیه بر
حملات تبلیغی و آلوده کردن محیط منطق و اندیشه
می کند نمی توان با خیالی آسوده و آرام تنها به ذکر
مواضع و شرح آن پرداخت. حمله در مقابل حمله
نیز خودش یک منطق مقبول است.

ما به خواست خدای متعال آنچه را در مقوله
فرهنگ اسلامی بدان می اندیشیم پی خواهیم
گرفت. آنچه اینک در پی آنیم اجمال یکی از
مشخصه های «تهاجم فرهنگی» است که عمدتا از
ناحیه عناصر داخلی مشهود است و آن تهاجم از
«موضع طلبکاری» است.

آنان که سیر جریانات فرهنگی کشور را بویژه
در چند سال اخیر، دنبال می کنند به خوبی این
واقعیت تأسف آور را شاهدند. واقعیتی که
دستگاههای فرهنگی کشور با همه تلاشی که
اجمالاً در جهت فرهنگ انقلاب و اسلام دارند
نمی توانند خود را مسؤول آن ندانند و باید پاسخگو
باشند.

جمعی که با ابهت انقلاب و به خاطر سوابق سوء
خویش چند سالی را با استفاده از رأفت جمهوری
اسلامی در لاک انزوای خویش غنوده بودند و پیکر
یخ زده خود را قادر به هیچ حرکتی در مقابل موج
خروشان و پرمعنویت انقلاب نمی دیدند، اکنون
یخها را ذوب شده می بینند و از لاک خویش با
موضع طلبکاری سر بیرون آورده اند.

اسلام هیچ گاه راه توبه را به روی هیچ انسانی
نمی بندد، بلکه همه را به اصلاح خویش در اولین
فرصت و جبران گذشته خود، موظف نموده است.
حتی اگر او را در مقابل جرمی که نموده است تنبیه
می کند، باز توصیه به توبه و بازگشت به راه
انسانیت را دارد.

جمهوری اسلامی نیز، راه هدایت و بازگشت به
ارزشهای متعالی اسلام را، گشوده است و همه را به
بازگشت به اصالتهای اسلامی و انسانی، تشویق
می کند. این دعوت شامل آنانی که در بخش فرهنی
به سلطه استعمار و وابستگی جامعه و از
خودبیگانگی آن کمک نموده اند نیز می شود.

اما بازگشت به ارزشهای جامعه اسلامی را از
موضع طلبکاری و با شیوه ای که این «جماعت
طلبکار» در پیش گرفته اند چگونه باور کنیم؟ و
تأسف بارتر اینکه، آنان می خواهند خود را برای
نسلی به عنوان پیش کسوتان هنر و فرهنگ، معرفی
کنند که خود، مستقیما سقوط فکری و ابتذال
فرهنگی این «جماعت» را در گذشته شاهد
نبوده اند و این توفیق را داشته اند که غایب از حضور
باشند!

شرط اول توبه، پشیمانی و تقبیح عملکرد
گذشته است. آیا تاکنون این «جماعت» از گذشته
خویش اظهار ندامت نموده اند؟ آیا حتی حاضر
شده اند هنری را که توسط همینان در خدمت
دستگاه ستمشاهی بود محکوم نمایند و در مقابل
ملت به خاطر گذشته خویش به پوزش بنشینند؟ جز
این است که با غروری آمیخته با طلبکاری،
موذیانه، به صراحت و کنایه، تأسف دروازه های
تمدن بزرگ! را می خورند؟

«برای خودم ضرب الاجلی تعیین کرده ام، چون
به قول معروف، دیگر جوش آورده ام … اگر واقعا
ببینم که به هیچ تربیتی در اینجا هیچ پاسخی وجود
ندارد. شاید مجبور به ترک وطن بشوم.»

ما قصد تحقیر یا برخورد با شخص خاصی را
نداریم. آنچه در باور ما، باید سخت بدان اشراف
داشت، جریانی است که موذیانه مدّعی العموم هنر
و فرهنگ جامعه است و انقلاب را بدهکار خویش
می داند و ارزشهای بر باد رفته و مبتذل گذشته را
جویاست.

گوینده این سخنان پاسخی که جویای آن است
چیزی جز بازگشت به فرصتهای طلایی! دوران
ابتذال هنر نیست؛ چرا که تصریح می کند «اصولاً
من نه در آن زمان و نه در این رژیم، هیچ ارتباطی با
سیاست نداشته ام، چرا که نه وارد هستم و نه
علاقمند و مایل.»

اینک در مقام ارزیابی قالبهای هنری موجود
نیستیم و ترویج هنر متعالی و تشویق هنرمندان
متعهد و خلاّق را و