پاورپوینت کامل سومین یادواره تأتر دفاع مقدس؛ ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سومین یادواره تأتر دفاع مقدس؛ ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سومین یادواره تأتر دفاع مقدس؛ ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سومین یادواره تأتر دفاع مقدس؛ ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۸۲

نگاهی مسؤولانه تر به نقش آفرین ان خاموش

«آدمی بر شانه تجربیات تاریخی خود قد می افرازد و تمدن را
می سازد. نگاه هر جامعه ای به پیشینه خود و نحوه عبور او از تجربیات
تاریخی اش ـ چه تلخ و چه شیرین ـ افق نگاه او را به آینده اش
سازمان می دهد. جنگ هشت ساله در بحرانی ترین مقطع تاریخ کشور
روز سی و یک شهریور ۱۳۵۹ به شکلی علنی و آشکار با تجاوز
ناجوانمردانه نیروهای متخاصم از زمین و هوا آغازگر دفاع مؤمنانه و
مخلصانه ملتی بود که این بار برای شرکت در آزمونی خطیر و

سرنوشت ساز مورد هجوم قرار می گرفت.

حضور هشت سال سراسر بیم و امید در سنگر و جبهه با فراز و
نشیبهای مهیج در عرصه جدال مرگ و زندگی، دریچه ای تازه از
معرفت را به روی اجتماع رزم آوران فراهم آورد. زندگی در سایه حادثه،
مقاومت در برابر هجوم دشمن تا دندان مسلح، بی پیرایگی و مهر
همگنان سنگر، آیینهای لطیف نیایش، قناعت و شهادت، نوحه ها و
سوگچامه های فراق، شبهای حمله و … در عبور مداوم از دهلیزهای
خطر و حماسه و خون، آموزه های کاشفان معرفت شکل می گرفت.
تأثیر شگرف این دریافتها بر رفتارهای فردی و جمعی رزمندگان به
ظهور پیامبران اُمی قرن حاضر انجامید. پیامبرانی که در عصر
بی ایمانی، ایمانشان معجزه آنان بود.

تلاش در مفهوم شناسی دفاع مقدس، رفتارشناسی بسیجیان و
مکاشفه فرهنگ جبهه، موضوعاتی است که یادواره، تأتر دفاع مقدس
به آنان می اندیشد. نمایش حماسه دفاع مقدس، مصالح خود را از
زندگی در جبهه و زندگی در جنگ، وام می گیرد.

تأتر دفاع مقدس، نمایش مقاومت پرچمداران و پیشاهنگان
روشنی، در مقابله با سیاهی و اهریمن است که گامهای نخستین را گر
چه آرام، اما عمیق و جستجوگرانه برمی دارد و در پی آن است که در تار
و پود لحظات شاد و غمان، خالق و یادآور تمامت خاطرات شورانگیز
دفاع مقدس باشد.»

آنچه در سطور فوق آمد انگیزه برپایی
سومین یادواره تأتر دفاع مقدس است که به
قلم دست اندرکاران آن در معاونت هنری بنیاد
حفظ آثار و ارزشهای دفاع مقدس نگاشته شده
است. اما آنچه ما را به ارائه گزارشی از این
یادواره ـ افزون بر تعلق خاطر نسبت به هر چه
عطر دفاع مقدس دارد ـ ترغیب کرد، تعداد قابل
توجه نمایشهایی بود که به نقش زنان سلحشور
و صبور این سرزمین در این نبرد اشاره داشت.

خدمات آشکار و پنهان زنان ایثارگر ما طی
آن سالهای پرافتخار، چهره ای فراموش نشدنی
از استقامت، از خودگذشتگی، صبر و مهر را
ترسیم کرد که بدون آن پیروزی ممکن نبود.
چهره ای که می بایست توسط هنرمندان این
سرزمین برای جاودانگی آن در اندیشه ها
تلاش می شد، اما متأسفانه آنچنان که باید
نشد. و حکایت حضور پنهان و خاموش زنان،
مظلومانه در عرصه خطیر دفاع مقدس
همچنان باقی است …

سومین یادواره تأتر دفاع مقدس که در
خردادماه امسال برگزار شد از این منظر کاری
شایان توجه بود و هفته دفاع مقدس فرصت و
بهانه ای برای پرداختن به این نگاه نو. از
مجموع ۲۳ نمایشی که در این یادواره اجرا شد،
۱۰ نمایش، نگاهی محوری و تعیین کننده به
جایگاه زنان داشت. به پاس صبوری و
استقامت این نقش آفرینان خاموش، مروری بر
تعدادی از این نمایشها خواهیم داشت:

از علقمه تا خرمشهر

نویسنده و کارگردان: محمدرضا پشنگیان

بازیگران: جوهر محمدی، دره هلالان

مدیر صحنه: پریسا محجور

دستیار: حسن رونده

رزمنده ای که دچار قطع نخاع شده است،
از دنیا گریزان و لحظات خود را در تنهایی سر
می کند. همسرش برای خارج کردن او از انزوا
تلاش کرده، جامعه را برایش تصویر می کند و
ضرورت حضورش را در اجتماع یادآور می شود.
رزمنده که خود از تعزیه خوانان بوده است،
نمی تواند بپذیرد که با وضعیت جدید جسمانی
در اجرای تعزیه شرکت کند …

قصه «از علقمه تا خرمشهر» حدیث
مقاومت زن ایرانی، هنوز و پس از گذشت
سالها از پایان جنگ است. دفاع مقدس پایان
یافته، اما این حماسه همچنان باقیست.

مرد شاهد شهادت همرزمانش بوده و
اینک دست به گریبان اندوه و افسردگی شدید،
هر چه می گوید بوی یأس و ناامیدی می دهد.
اما زن که «دمام» (نوعی طبل که ظاهرا از آن
در تعزیه استفاده می شود) بر گردن دارد، مرد را
به شرکت در تعزیه ترغیب می کند. دمام را
می نوازد و حماسه عاشورا را می سراید. شال
سبز دور گردن را بر پیشانی می بندد و
می خواند:

ـ منم عباس نام آور

… و مرد بی اختیار جمله او را پی می گیرد.
حضور مرد در تعزیه حیات دوباره او است. زن
نذر کرده است که همسرش در این تعزیه
نقش آفرینی کند.

زن: فقط اسلحه به دست گرفتن، از این
خاکریز به آن خاکریز دویدن، تانک عراقی زدن
و … جنگ نیست. در زندگی نترسیدن هم
خودش یک جنگه.

زن همسر یک جانباز است و اینک در
سالهایی که بسیاری از دفاع مقدس تصویری
دور و تار در ذهن دارند، عطر حیات و امید را در
فضای زندگی بازماندگان نبرد مقدس
می پراکند.

او به جای دو پای بی حرکت جانبازش، از
بازار یک جفت پوتین نو خریده که هر کدام
حامل گل سرخی خوشبو است. و اگر چه به
قول مرد هر چه باشد بوی شلمچه را نمی دهد،
اما تلاش او را بی اثر نمی گذارد و در انتهای
نمایش، شور زندگی در مرد با قبول شرکت در
تعزیه، زنده می شود.

«از علقمه تا خرمشهر» قصه امروز زن
ایرانی است.

همیشه ماندگار

نویسنده: حسن باستانی

کارگردان: شاهین شفاهی

بازیگران: ماندانا ابتری، گیلدا همایونی،

رؤیا اویسی

مدیر صحنه: علی عطایی

طراح صحنه: پری جدی

در یکی از اردوگاههای اسرا دو زن ایرانی
در اسارت به سر می برند. زن دیگری به جمع
آنها پیوسته و در صدد است، این دو اسیر را به
همکاری با نیروهای عراقی وا دارد، اما خود
تحت تأثیر آنها قرار می گیرد.

فضای نمور، کثیف و تاریک سیاهچالی که
زنان اسیر را در آن اندخته اند، نمایانگر اوج
رنجی است که آنان می برند. مریم و زهرا یکی
معلم ادبیات و دیگری معلم ریاضی است که در
یورش عراقیها به اسارت گرفته شده اند. آنها
برای حفظ روحیه خود تلاش می کنند و سومی
فاطمه شاید منافقی است که برای شکستن
آخرین مقاومت آنها به میدان آمده است:

فاطمه: آیا عاقلانه فکر کردن جرمه؟
چیزی که تو از ما می خوای موندن و پوسیدن
تو این دخمه است. اگه با درد و مرض هم
نمیریم اونا می کشنمون.

زهرا: کاری رو که تو از ما می خوای هزار
بار مردنه، و کاش مردن …

مریم: تو رو خدا بس کنین. مثل اینکه ما

اونا رو گذاشتیم تا خودمونو پاره کنیم. اگه راهی
باشه، خوب … چرا که نه؟!

زهرا: فاصله بین هستی و نیستی فقط یک
کلمه است مریم!

فاطمه: اگر فکر بهتری داری که بشه
خلاص شد، پس چرا ساکتی؟

زهرا: چه وعده ای بهت دادن که بیایی
اینجا و این حرفها رو بزنی؟

مریم: دیگه خسته شدم … دلم نمی خواد تو
این فاضلاب بمونم و بمیرم. من زندگی کردن
را دوست دارم، می خوام زندگی کنم، مثل همه!

زهرا: طول زندگی مهم نیست مریم!
عرض زندگیتو پر کن.

مریم: دلم می خواد بشینم و گریه کنم …
مادرم همیشه می گفت گریه آدمو سبک می کنه.

زهرا: و سبکتر وقتی می شی که پای
سجاده، سر دعا بغضت بترکه و خالی بشی.

مریم: امروز خیلی سرده! خیلی سرد …

فاطمه: از تو محوطه که می آوردنم، هوا
بارانی بود … بخار نفسم رو می دیدم، سرد بود،

همه درختها لخت بودند! زمستونه …

مریم: زمستون؟! نه ماه، نه ماهه که
اینجاییم.

فاطمه: باور کردنی نیست. به من گفتن
چند هفته … چطور تحمل کردین؟!

زهرا: آرش یادته مریم؟! برف می بارد، برف
می بارد، به روی خار و خارا سنگ … برام
می خوانی؟

مریم: راهها چشم انتظار کاروانی با صدای
زنگ، آنک، آنک کلبه ای روشن در کنار شعله
آتش،قصه می گویدبرای بچه های خود،عمونوروز.

فاطمه: شماها چتونه؟

مریم: قصه چی بود زهرا؟

زهرا: سعی کن یادت بیاد.

مریم: گفته بودم… گفته بودم … یادم نمی آد.

زهرا: سعی کن، سعی کن مریم. تو معلم
ادبیات بودی. نباید این چیزها رو فراموش کنی.

مریم: گفته بودم … یادم نمی آد، نمی آدم.
من فراموش کردم، دارم حافظمو از دست می دم.

زهرا: نه، نباید این اتفاق بیفته. باید تمرین
کنیم. تمرین! تمرین کن مریم،

sin2x + cos2x =1،a2 + a2 =1

فاطمه: شما چی کار می کنین؟

مریم: گفته بودم زندگی زیباست، گفته و
ناگفته، ای بس نکته ها کاینجاست … آری، آری
آمدن، رفتن، دویدن، عشق ورزیدن، در غم
انسان نشستن، یا به پای شادمانیهای مردم
پای کوبیدن، کار کردن، کار کردن …

اگر چه «همیشه ماندگار» می بایست از
فرازهای پرمحتواتر و حماسی تر برخوردار
باشد، اما ارزش آن به واسطه زنده کردن خاطره
زنان آزاده و مقاومی که در خطوط مقدم نبرد
فعال بوده اند، در جای خود باقیست.

گفتگوی بی پایان ستاره با مادرش

نویسنده: محمد چرمشیر

کارگردان و بازیگر: سپیده نظری پور

زنی که در بمباران دخترش را از دست داد