پاورپوینت کامل دیروز و امروز آموزش زنان و دختران روستایی ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیروز و امروز آموزش زنان و دختران روستایی ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیروز و امروز آموزش زنان و دختران روستایی ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیروز و امروز آموزش زنان و دختران روستایی ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۴

وزارت جهاد سازندگی ـ علی ابراهیمی دیزآبادی

اهتمام و توجه لازم به امر
آموزش، اولین و اساسی ترین گام
توسعه محسوب می شود. این
مسأله به حدی روشن است که
کشورهای در حال توسعه نیز به
خوبی دریافته اند که سرمایه گذاری
در امر آموزش علی رغم اینکه
ثمرات خود را به زودی در معرض
بهره برداری قرار نمی دهد، اما
غفلت از آن سنگین ترین خسارات
را به ساختار اجتماعی، سیاسی،
فرهنگی و اقتصادی کشور وارد
خواهد آورد. از طرف دیگر، هنگامی
که اهمیت کشاورزی و به تبع آن
نقش کشاورزان و دامپروران در
توسعه کشور را در نظر بگیریم،
آموزش روستاییان نیز به عنوان
ضرورتی انکارنشدنی و
اجتناب ناپذیر، خود را می نمایاند و
بدیهی است که در این میان
دختران و زنان روستایی به واسطه
تنوع فعالیتها و وظایفی که در
روستا به عهده دارند و در همه
امور، از خانه داری و تربیت
فرزندان تا کشت و کار، پرورش
دام، پرداختن به صنایع دستی و …
حضوری پررنگ و بعضا انحصاری
دارند جایگاه ویژه ای را به خود
اختصاص می دهند. بنابراین اگر به
امر آموزش دختران و زنان
روستایی مخصوصا با عنایت به
زمینه های مورد نیاز آنها و منطبق با
نوع معیشت روستایی توجه کافی
و درخور شود، می توان امیدوار بود
که چرخ توسعه در مسیری
هموارتر و با سرعتی بیشتر به
پیش رود.

حال که دین، فرهنگ و جامعه
انقلابی ما کشاورزی را امری
مقدس، آموزش را ضرورتی واجب
و زنان را انسانهایی باکرامت و والا
محسوب می کند، امید است که در
سایه تلاش مسؤولین و
برنامه ریزان، امر آموزش دختران و
زنان روستایی با جدیت بیشتری
دنبال شود.

مقاله زیر که به مناسبت آغاز
سال تحصیلی و همچنین فصل کار
و تلاش روستاییان زحمتکش به
چاپ رسیده است، قبلاً توسط
اداره کل روابط عمومی اداره
پژوهش و برنامه ریزی وزارت
جهادسازندگی و در تیرماه ۱۳۷۴
تدوین یافته است.

«پیام زن»

زنان نیمی از جمعیت جهان را
تشکیل می دهند. مسؤولیت اصلی
مراقبت و نگهداری از خانواده بر
دوش آنان می باشد. آنها در آموزش
و تربیت نسلهای آتی، نقش کلیدی
را ایفا می کنند. بخش قابل توجهی
از مسؤولیتهای تولیدی و اقتصادی
بالاخص در مناطق روستایی و
عشایری بر عهده آنان می باشد. با
این وجود، اکثر آنان بنا به عللی
نمی توانند در فعالیتهای رسمی و
غیر رسمی آموزشی شرکت نمایند.
به نحوی که امروزه اکثریت
بی سوادان را زنان و دختران
روستایی تشکیل می دهند.

(در سال ۱۹۸۵ (۱۳۶۴) از
۹۶۵ میلیون فرد بی سواد پانزده
سال و بالاتر، ۵۹۱ میلیون نفر
(۶۱%) را زنان و دختران شامل
شده اند که از این رقم نیز تعداد
۵۴۸ میلیون نفر (۹۳%) در مناطق
روستایی کشورهای در حال توسعه
سکونت داشته اند. در حال حاضر از
هر سه نفر زن و دختر یک نفر
بی سواد می باشند. میزان بی سوادی
زنان و دختران ۱۵ سال و بالاتر به
طور متوسط در کشورهای عربی
۷۰% درکشورهای آسیایی ۴۷%، در
کشورهای آمریکایی ۶۴:، در
کشورهای آمریکای لاتین و جزایر
کارائیب ۱۹% و در کشورهای قاره
اقیانوسیه ۱۰% می باشد.)(۱)

این ارقام نمونه کوچکی از
آمارهای متعددی است که تبعیض
در زمینه آموزش و پرورش زنان و
دختران روستایی را نشان می دهد.
در آفریقا و آسیا میزان این
بی سوادی بسیار بالاتر از میزان
کلی بی سوادی در هر یک از
کشورهای دیگر است. در حال
حاضر در کشورهای جهان سوم
بالاخص در کشور ما، عوامل
متعددی در میان جمعیت روستایی
وجود دارد که باعث عدم حضور
زنان و دختران روستایی در
فعالیتهای سوادآموزی اعم از پایه و
تابعی می گردد. اینکه:

۱ـ زنان و دختران روستایی
بار بیش از حد وظایف خانه را بر
دوش دارند. نه تنها پرورش کودک،
بلکه آشپزی، نظافت، آوردن آب،
آوردن هیزم، اداره مزرعه و کشت و
کار و فعالیتهای دیگر مربوط به
امرار معاش از جمله قالیبافی،
گلیم بافی، دامداری و کشاورزی به
عهده آنان است.

۲ـ زنان روستایی تقریبا به
طور متوسط باید هر دو سال یک
بار فرزندی به دنیا بیاورند که همین
باعث می شود وقت و انرژی
کمتری را برای فعالیتهای دیگر،
بالاخص فعالیتهای آموزشی داشته
باشند. از طرفی حتی اگر بتوانند در
این کلاسها شرکت نمایند بایستی
در حین آموزش از کودکان خود
مراقبت کنند و این باعث عدم
تمرکز آنان در امر آموزش می شود.

۳ـ حتی آن دسته از زنانی که
در فعالیتهای آموزشی شرکت
می جویند به دلیل عدم امکانات
لازم و مناسب آموزشی و غیره
نمی توانند نسبت به گسترش و
تداوم آموخته های خود اقدام نمایند
و همین امر باعث فراموشی
دانسته های آنان می شود.

۴ـ عدم سنخیت محتوا و
مطالب آموزشی با حرفه و مشاغل
و نیازهای زنان و دختران در
روستاها و به کارگیری مطالبی که با
مشاغل شهری در ارتباطند باعث
دلسردی زنان در امر سوادآموزی
می شود.

۵ـ از همه مهمتر طرز تلقی و
فرهنگ حاکم بر جوامع روستایی
در خصوص زنان و دختران است
که مانع از شرکت آنان در امر
آموزش می شود.

۶ـ مشکل اقتصادی قضیه نیز
مانعی برای حضور زنان در امر
آموزش است. حتی به صرف اینکه
آموزش رایگان هم در کار باشد،
تهیه امکانات و لوازم جانبی
تحصیل برای روستائیان بالاخص

زنان هزینه بردار بوده و مانع از
فعالیت آموزشی آنان می شود.

۷ـ از همه مهمتر زمانی که
آنان برای شرکت در امر آموزش
صرف می کنند از نظر آنان هزینه
رها شده در مزرعه، خانه و محیط
کار تلقی می شود. در بسیاری از
کشورهای جهان سوم و در حال
توسعه نیز زنان بین ۱۲ تا ۱۷
ساعت به صورت روزانه در طول
هفته به کار مشغولند تا بقا و
سلامت خانواده خود را تضمین
کنند. بنابراین در جوامع و محیط
روستایی شرکت زنان در دوره های
آموزشی به منزله هزینه از دست
رفته و رها کردن درآمد اقتصادی
تلقی می شود. بدون تردید توجه به
فعالیتهای سوادآموزی پایه و
حرفه ای زنان و دختران روستایی،
تأثیر بسزایی در توسعه اقتصادی،
اجتماعی و فرهنگی کشور در بر
خواهد داشت.

تاریخچه مختصری ازآموزش زنان و دختران روستایی در گذشته

از سال ۱۳۱۵ که اولین
کلاسهای آموزشی «اکابر» در
ایران دایر شد، بزرگسالانی که در
این کلاسها شرکت می کردند تنها
مردان بودند و هنوز آموزش زنان
به چشم نمی خورد. با گسترش
تعلیمات اساسی در سال ۱۳۳۳
ه··· .ش تقریبا قدمهایی در این زمینه
برداشته شد. تشکیل یک زندگی
نمونه با توجه کامل به اصول
بهداشت، تهیه آب آشامیدانی
سالم، حمام بهداشتی، مرغداری و
سبزی کاری از یک سو و باسواد
کردن روستائیان و آماده کردن آنان
برای ایجاد تغییرات لازم در شیوه
زندگی آنان به طوری که با این
تغییرات به زندگی بهتری دست
یابند از اهداف کلی این فعالیتها
بود. اما به نظر می رسد تمامی
اهداف به صورت یک برنامه ریزی
آرمانی بر روی کاغذها باقی ماند.
در سال ۴۰ بنیاد خاور نزدیک، در
زمینه آموزش زنان و دختران
روستایی تقریبا گامهایی را
برداشت. این بنیاد نسبت به توسعه
مدارس روستایی و تشکیل
کلاسهای تربیت معلم، بالاخص
ویژه دختران روستایی گامهای
نخستین را برداشت.

از جمله یکی از اقدامات
اساسی این بنیاد تأسیس آموزشگاه
تربیت معلم دختران روستایی در
روستای قلعه نو ورامین بود. در این
آموزشگاه دختران روستایی که
تحصیلات شش کلاسه ابتدایی
داشتند، برای دو سال تحت تعلیم
قرار گرفته و آموزگار می شدند.(۲)

در کنار این گروهها و
مؤسسات، سایر وزارتخانه ها و
مؤسسات دیگر نیز اقدام به
برنامه ریزی در جهت آموزش سواد
پایه و حرفه ای به روستائیان
بالاخص زنان و دختران نمودند که

می توان به گروههای زیر
اشاره کرد:

۱ـ اداره کل آموزش
بزرگسالان.

۲ـ کمیته ملی پیکار با
بی سوادی.

۳ـ وزارت تعاون تحت
عناوین طرح سوادآموزی زنان
روستایی، طرح سوادآموزی مردان
روستایی و طرح سوادآموزی
تابعی.

۴ـ سازمان زنان ایران.

۵ـ جهاد ملی سوادآموزی که
تا سال ۵۷ ادامه داشت.

این مؤسسات نیز علاوه بر
هدف آموزش سوادآموزی مقدماتی
یا پایه اهداف آموزشهای حرفه ای
در زمینه سبزی کاری، مرغداری،
دامپروری و بهداشت خانه داری را
نیز بر عهده داشتند اما به دلایل
تقلیدی بودن برنامه ها و عدم
بکارگیری یک برنامه ریزی منسجم
و هماهنگ و انجام دوباره کاریها و
تفکر آرمانی و بدون عمل، این
برنامه ها یا با شکست کامل مواجه
شد، یا اینکه نیمه تمام رها شده و
به وزارتخانه ها و مؤسسات دیگری
سپرده شد و عملاً هیچ گونه نتایج

مثبت و قابل توجهی در زمینه
آموزشهای پایه و حرفه ای زنان و
دختران روستایی به دنبال نداشت.
با مراجعه به آمار منتشر شده از
سوی مرکز آمار ایران به خوبی
می توان به این نتایج پی برد. به
نحوی که از سال ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۵ با
مقایسه تحصیل مردان و زنان
روستایی می توان چنین گرفت که
در سال ۳۵ از هر صد نفر زن
روستایی تنها یک نفر باسواد بوده
است (در حد خواندن، نوشتن و
حساب کردن). این رقم برای
مردان در همان تعداد ۱۱ نفر
می باشد. در سال ۴۵ از هر صد زن
روستایی چهار نفر و از هر صد مرد
روستایی ۲۵ نفر باسواد بوده اند.
این رقم در سال ۵۵ به ترتیب
برای هر صد زن و صد مرد
روستایی ۱۷ و ۴۴ نفر می باشد.(۳)

در حال حاضر در زمینه
آموزشهای پایه و حرفه ای زنان و
دختران روستایی در کشور،
سازمانها و وزارتخانه ها و مؤسسات
مختلفی چون وزارت آموزش و
پرورش، نهضت سوادآموزی،
وزارت جهاد سازندگی، وزارت
کشاورزی، وزارت بهداشت و دیگر
نهادها و مؤسسات به نوعی
مشغول فعالیت هستند. در زمینه
آموزش پایه زنان و دختران
روستایی، هم اکنون وزارت آموزش
و پرورش و نهضت سوادآموزی
فعالیت دارند. وزارتخانه های جهاد
سازندگی، کشاورزی و بهداشت و
درمان و سایر مؤسسات نیز در حوزه
سوادآموزی حرفه ای یا تابعی به
فعالیت مشغولند. بنابراین فعالیت
آموزشی زنان و دختران روستایی را
می توان به دو گروه عمده:

۱ـ آموزش اساسی خواندن و
نوشتن و حساب کردن.

۲ـ آموزش حرفه ای و شغلی
(سوادآموزی تابعی)

طبقه بندی نمود.

وزارت آموزش و پرورش در
زمینه آموزشهای مقطع ابتدایی
قدمهای چشمگیری را برداشته
است. در آماری که به تازگی از
سوی وزیر محترم آموزش و
پرورش به وسیله رسانه های جمعی
عنوان شد حدود ۹۶% جمعیت
واجب التعلیم سن مدرسه رو توسط
این وزارتخانه تحت پوشش قرار
گرفته اند که شامل جمعیت
روستایی بالاخص دختران
مدرسه رو این جوامع نیز می شود و
این آینده ای امیدبخش در توسعه
کمّی و کیفی کشور را به دنبال
خواهد داشت.

شرکت دختران روستایی در
دوره های راهنمایی تحصیلی و
بالاتر و بالاخص دبیرستان کمتر
است و اکثر ترک تحصیلی دختران
روستایی در مقاطع تحصیلی از
همین جا آغاز می شود. فرهنگ
حاکم بر جوامع روستایی ما نسبت
به تحصیل دختران و بعضی
عوامل دیگر مانع از ادامه تحصیل
دختران روستایی در مقاطع بعد از
دوره ابتدایی می شود. در حوزه
مبارزه با بی سوادی آموزش
سوادآموزی به عهده سازمان
نهضت سوادآموزی است. اهداف
کلی نهضت سوادآموزی در این
زمینه عبارتند از:

۱ـ با سواد نمودن جهت دار
کلیه بزرگسالان (۶۰ ـ ۱۵ ساله)
بی سواد و اتخاذ روشهای پیشرفته
ریشه کن ساختن بی سوادی در
کشور.

۲ـ بالا بردن سطح فرهنگ و
بینش اجتماعی، اقتصادی و
بهداشتی افراد بی سوادی که از
خدمات این سازمان استفاده
می نمایند.

از جمله وظایف نهضت
سوادآموزی جامه عمل پوشاندن به
اهداف فوق در جوامع روستایی
بالاخص گروه زنان و دختران
بی سواد یا افرادی است که مدتی
ترک تحصیل کرده ولی هم اکنون
به یکباره قصد ادامه تحصیل دارند.
در این زمینه آموزش سواد به
بی سوادان و به طور اعم زنان و
دختران به طور اخص به سه دوره
تقسیم می شود.

الف) دوره مقدماتی:

که مدت آن ۵ ماه است و
سطح آن برابر با سطح کلاسهای
اول و دوم مقطع ابتدایی است.
کتب درسی این دوره با توجه به
زبانهای مختلف و شرایط مناطق
تحت پوشش قابل تغییر است ولی
از نظر ایدئولوژی غیر قابل تغییر
می باشد.

ب) دوره تکمیلی:

مدت آن ۹ ماه و شامل ۲
مرحله است. شش ماه اول روزی ۲
ساعت آموزش، که افراد قبول شده
و در دوره اول به آن راه می یابند.
در این مرحله علاوه بر تکمیل
مهارتهای خواندن و نوشتن و
حساب کردن، بایستی معلومات
حرفه ای، سیاسی، اجتماعی و
فرهنگی نیز به بی سوادان ارائه
شود. مرحله دوم از دوره تکمیلی ۳
الی ۴ ماه است که ارزش برابری