پاورپوینت کامل عاشورا، حفظ کرامت و حجاب زن ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عاشورا، حفظ کرامت و حجاب زن ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عاشورا، حفظ کرامت و حجاب زن ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عاشورا، حفظ کرامت و حجاب زن ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۸

به مناسبت ۲۸ رجب، روز حرکت امام حسین(ع) از مدینه به سوی مکه در سال ۶۰ هـ.ق

نهضت عاشورا و حوادثی که در آن فاصله زمانی رخ داد، تاکنون از زوایای بسیاری مورد
بررسی و تحلیل قرار گرفته است. یکی از نکات مورد توجه در این نهضت، تلاشی است که برای
حفظ کرامت و حجاب بانوان اهل بیت(ع) صورت گرفته است. آنچه در این مقاله آمده است نگاهی
به همین موضوع دارد. موضوعی قابل توجه که به مناسبت ۲۸ رجب، روز حرکت امام حسین(ع) از
مدینه به مکه و آغاز سفر تاریخی و جهادی آن بزرگوار، تقدیم خوانندگان محترم می کنیم.

نهضت حسینی از زوایای مختلف قابل
نظر، تأمل و درس آموزی است. این حادثه
شگفت تا کنون بیشتر از زاویه ظلم ستیزی، زیر
بار زور نرفتن، تن به ذلت ندادن بررسی می شد
و ارزش الگویی آن به عنوان مبارزه ای
تمام عیار که در آن تمامی مقررات جنگی و
تاکتیکهای نظامی به کار رفته و در طی آن،
سپاه امام، با نیروی اندک که بسیار کمتر از ۱%
نیروی دشمن بوده ساعتها مقاومت کرده و زیر
بار خفت و خواری نرفته، مطرح شده است.

اکنون در نظر داریم از دیدگاه دیگری به
نظاره این حادثه سرشار از عبرت بنشینیم و
جایگاه حجاب و کرامت زن را در این واقعه
بررسی کنیم.

۱ـ تدبیر امام حسین(ع) در

حفظ امنیت اهل بیت و جلوگیری از
تعرض دشمنان به آنان

الف: کندن خندق در اطراف خیمه ها برای

جلوگیری از نفوذ دشمن

حضرت دستور داد چادرها و خیمه ها را به
هم نزدیک کنند و در اطراف خیمه ها خندقی
حفر کنند و در درون آن خاشاک، هیزم و نِی
بریزند تا هنگام شروع جنگ، خندقها را مشتعل
سازند و دشمن، تنها از یک طرف با آنها
بجنگد. به هر حال، مسأله حفر خندق و یا وضع
خاشاک در آن وضع بحرانی با تعداد نفرات کم،
علاوه بر نشان دادن تاکتیکهای نظامی حضرت
اباعبداللّه (ع)، نشانه دقت ایشان در حمایت از
اهل بیت خویش است.

مرحوم شیخ مفید در کتاب ارشاد
می نویسد: «وَ اَمَر بِحَطَبٍ وَ قَصَبٍ کان من وراء
البیوت ان یترک فی خندق کان قد حُفِرَ هناک و
ان یُحرَقَ بالنار مخافه ان یأتوهم من
ورائهم»(۱)

حضرت اباعبداللّه دستور داد هیزمها و
نی ها را از پشت خیمه ها به درون خندقی که
حفر شده بود بریزند و آن را به آتش بکشند تا
دشمن نتواند از پشت سر بیاید.

آیا خندق، شب عاشورا کنده شد یا قبل از
آن؟ آیا به دست لشکریان حضرت کنده شد یا
از قبل آماده بوده است؟ از عبارت ارشاد معلوم
نمی شود. شاید خندق از قبل بوده و مسیر
سیلاب و امثال آن بوده و حضرت آنجا را برای
خیمه زدن انتخاب کرده تا در موقع مناسب از
خیمه استفاده کند و ممکن است آن خندق در
همان چند روز یا تنها در شب عاشورا حفر شده
باشد که در هر دو صورت حاکی از قوت، عزم،
اراده و زحمت طاقت فرسای حضرت و
اصحابش است.

ب: برپا ساختن خیمه ها به صورت

نزدیک به هم و تو در تو ساختن طنابهای
آنها و بالاخره هلالی قرار دادن آنها

حضرت از حفظ امنیت خیمه ها لحظه ای
غافل نشد و علاوه بر دستور آتش زدن
هیزمهای خندق، در شب عاشورا فرمان داد تا
خیمه ها را به هم نزدیک کنند تا دشمن نتواند
از لابه لای خیمه ها رد شود.

شیخ مفید این حادثه را از قول حضرت
سجاد(ع) چنین نقل می کند: در شب عاشورا
نشسته بودم و عمه ام زینب به پرستاری من
مشغول بود. پدرم و جُوْیَنْ ـ که قبلاً غلام ابوذر
بود ـ به کناری رفتند و او شمشیر پدرم را
اصلاح می کرد و پدرم اشعار «یا دَهْرُ اُفٍّ لَکَ مِنْ

خَلیلِ …» را می خواند و تکرار می کرد تا من
مراد پدرم را دریافتم [اشعار از بی وفایی دنیا و
کشته شدن افراد خبر می داد] و دانستم که بلا
نازل شده است. عمه ام نیز شنید و به گریه افتاد
و از جا پرید. در حال حرکت جامه اش به زمین
می کشید، به نزد حسین(ع) شتافت و سر به
گریه و ندبه گذاشت. حضرت نگاهی به او کرد و
فرمود: «ای خواهر، شیطان بردباری تو را
نرباید» و چشمهای پدرم پر از اشک شد …
سپس حضرت بر صورت زینب آب پاشید و …
آنگاه حضرت از نزد خواهرش به نزد اصحاب
رفت و به آنان دستور داد تا خیمه ها را به هم
نزدیک کنند و طنابها را در یکدیگر داخل کنند
و خودشان بین چادرها واقع شوند و با دشمن از
یک طرف مواجه شوند؛ در حالی که خیمه ها
پشت سرشان و جانب چپ و راستشان واقع
شود و آنان را احاطه کرده باشد مگر از طرفی
که دشمن به سوی آنان می آید.(۲)

روشن است که تاکتیک نظامی، بسیار
دقیق بوده است؛ زیرا علاوه بر خندق که مانع
از تجاوز دشمن به خیمه ها می شده، طنابهای
چادرها تو در تو واقع می شده تا دشمن نتواند از
بین آنها عبور کند و محدوده میدان را
نیم هلالی قرار داده اند و خودشان نیز در دهانه
آن نیم هلال واقع شده اند و علاوه بر مواجه
شدن با دشمن از یک سو از سوی خیمه ها از
هر گونه گزند و تجاوز در امان می مانده است.

ج: سخنان حضرت(ع) در قتلگاه

پس از شهید شدن اصحاب و اقوام،
همگان به سوی حضرت اباعبداللّه (ع) حمله ور
شدند. هر کس جلو می آمد از حضرت شکست
می خورد تا اینکه عمرسعد فریاد زد: این مرد
فرزند علیّ است: «هذا ابن قتال العرب» «این
فرزند شجاعترین مرد عرب است». و دستور
داد تا از هر طرف به حضرت حمله کردند و بین
او و خیمه ها فاصله انداختند.

در این هنگام امام حسین(ع) فریاد کشید و
فرمود:

«و یحکم یا شیعه آل ابی سفیان! ان لم
یکن لکم دین و کنتم لاتخافون المعاد، فکونوا
احرارا فی دنیاکم و ارجعوا الی احسابکم اذ کنتم
اعرابا. فناداه شمر فقال: ما تقول یا ابن فاطمه؟
قال: اقول: انا الذی اقاتلکم و تقاتلونی، و
النساء لیس علیهن جناح فامنعوا عتاتکم عن
التعرض لحرمی ما دمت حیا»(۳)

«وای بر شما ای پیروان آل ابی سفیان! اگر
دین ندارید و از معاد هراسی ندارید، در
دنیایتان آزادمرد باشید و به حسب و شرافت
خود نگاه کنید، چون شما عرب هستید. شمر
ندا برآورد که چه می گویی فرزند فاطمه؟
حضرت فرمود: می گویم من با شما می جنگم و
شما با من، زنان گناهی ندارند. تا من زنده ام
طغیان گران خود را از حرم و اهل بیت من
بازدارید.»

بله حضرت با اینکه می داند تا لحظه ای
دیگر هیچ مدافعی برای اهل بیتش نیست و
تنها مدافع آنان نیز تا لحظات دیگر از پا
درمی آید، ولی باز حاضر نیست ببیند اهل بیتش
مورد هجوم دشمن واقع شوند و شرافت عربی
آنان را گوشزد می کند تا شاید بدین وسیله آنان
را از تعرض به زنان بازدارد. آیا این عمل
حضرت درس حمیّت، غیرت و دفاع از تمام
خانواده برای تمام مردان جهان نیست؟ آیا
دوستداران حضرت نباید برای حفظ خانواده از
تعدّی دیگران تلاش کنند؟

د: شایعه حمله به خیمه ها و تشنه

برگشتن حضرت اباعبداللّه (ع) از فرات

در کتاب مناقب آل ابی طالب، داستانی نقل
شده که مضمون آن چنین است:

حضرت اباعبداللّه (ع) پس از تنهایی و
کشته شدن اصحاب و یاران، برای رفع تشنگی
و تجدید قوا برای جنگیدن، به سوی فرات
رفت. صف دشمن را شکافت و خود را به آب
رساند. همین که با اسب در شریعه قرار گرفت و
دست به سوی آب دراز کرد، یکی از لشکریان
عمرسعد فریاد زد:

«یا اباعبداللّه ! تتلذّذ بشرب الماء و قد
هتکت حرمک؟! فنفض الماء من یده و حمل
علی القوم فکشفهم فاذا الخیمه سالمه.»(۴)

«ای حسین، آیا از نوشیدن آب بهره مند
شده و لذت می بری در حالی که اهل بیت تو
مورد تعرض واقع شده اند؟! حضرت آب را از
دست ریخت و بر قوم حمله کرد، صف آنان را
درید و خود را به خیمه رسانید، دید خیمه ها
سالم است و مورد هجوم واقع نشده است.»

درست است که حضرت می توانست یک
لحظه درنگ کند و آب بیاشامد و سپس به
سراغ خیمه ها رود، ولی این عمل (ریختن آب
و برگشتن با سرعت) نشانگر اوج اهتمام
حضرت به حفظ حریم خویش از تعرض
بیگانگان است به طوری که آشامیدن آبی که با
رنج فراوان خود را به آن رسانیده، در نظرش
کم اهمیت جلوه می کند و مهمتر اینکه دشمن
نیز از این روحیه امام آگاه است و از آن
سوءاستفاده می کند و به دروغ شایع می کند به
خیمه ها حمله شده است و این مسأله آن قدر
درنظر حضرت مهم است که شایعه آن نیز
حضرت را از آشامیدن آب منصرف می کند و به
سوی خیمه ها می کشاند.

۲ـ نقش اهل حرم (زنان،

دختران و …) در حفظ حجاب
خویش در کربلا و کوفه

اهل حرم یعنی مجموعه زنانی که همراه
امام حسین(ع) در کربلا شرکت داشتند. اصرار
زیادی بر حفظ حجاب خویش در برابر
نامحرمان می ورزیدند و در آن هوای گرم و
سوزان، و آن تشنگی و گرسنگی طاقت فرسا،
هیچ گاه از پوشش و حجاب غافل نمی شدند که
گوشه ای از تلاش آن پاسداران حجاب به
عنوان نمونه ذکر می شود.

الف: فاطمه صغرا و مسأله حجاب

علامه مجلسی در بحارالانوار، حادثه ای را
از زبان فاطمه صغرا دختر امام حسین(ع) به
این مضمون نقل می کند:

«جلوی خیمه ایستاده بودم و بر بدن پدر و
اصحابش که قطعه قطعه شده بودند و مانند
گوشتهای قربانی بر زمین ریخته بودند و اسبها
بر بدنهای آنان می تاختند، نظر می کردم و فکر
می کردم که بنی امیه بعد از کشته شدن پدرم با
ما چگونه رفتار می کنند؟ آیا ما را می کشند؟
اسیر می کنند؟ … ناگهان مردی را دیدم بر
اسبی سوار است و با ته نیزه، زنان را می راند و
آنان به یکدیگر پناه می برند، و چادرها،
مقنعه ها و … آنها گرفته شده است و فریاد وا
محمداه، وا علیاه، وا جداه، وا ابتاه و … بلند
است. قلبم فرو ریخت و بدنم به لرزه افتاد. از
ترس او شروع کردم به این طرف و آن طرف به
دنبال عمه ام ام کلثوم دویدن. در همین حال
ناگهان دیدم که آن سوار به طرف من آمد. با
سرعت تمام پا به فرار گذاشتم. فکر می کردم
از دست او نجات می یابم.. دیدم به طرف من
می آید. از خود بی خود شدم. ناگهان ته نیزه او
به کتفم خورد. با صورت به زمین خوردم.
مقنعه ام را کشید، پرّه گوشم را پاره کرد و
گوشواره هایم را برد و خون بر گونه هایم جاری
شد و آفتاب بر سرم می تابید. او به طرف
خیمه ها برگشت و من بی هوش شدم. ناگهان
عمه ام را دیدم که در کنار من قرار گرفته و گریه
می کند و می گوید: بلند شو برویم ببینیم بر سر
خواهران و برادر بیمارت چه آمده است! بلند
شدم و گفتم: «یا عمتاه! هل من خرقه استربها
رأسی عن اعین النظّار؟ فقالت: یا بنتاه و
عمتکِ مثلکِ، فرأیتُ رأسها مکشوفه و متنها
قد اسود من الضرب».(۵)

«ای عمه! آیا پارچه ای هست که سرم را از
دید تماشاچیان با آن بپوشانم؟ فرمود: عزیزم
عمه تو نیز همانند توست. نگاه کردم دیدم
سرش برهنه است و دستش از کتک سیاه شده
است. وقتی به خیمه برگشتیم دیدم خیمه و
آنچه در آن بوده غارت شده و برادرم علی
بن الحسین با صورت روی زمین افتاده و از
شدت گرسنگی، تشنگی و مرض، طاقت
نشستن ندارد. با مشاهده حال او، ما بر او
می گریستیم و او بر حال ما می گریست.

آری، فاطمه صغرا که تا آن لحظه گرسنه و
تشنه بود و پس از شهادت امام حسین(ع) کسی
به او و دیگر بازماندگان، آب و غذا نداد بلکه
خیمه های آنان را آتش زدند و آنان با حالت
تشنگی فرار می نمودند، برخی نیز زخمی شده
بودند ولی با این حال فاطمه صغرا(س) با
عمه اش شکوه از تشنگی و گرسنگی نکرد بلکه
در اولین لحظه که به هوش آمد درخواست
پارچه ای برای پوشش خود نمود.

ب: اهل بیت و درخواست بازگشت

حجابها و پوششها

مرحوم مفید از حمید بن مسلم نقل می کند
که گفت: «به خدا سوگند مکرر می دیدم زنی از
زنان یا دختران یا اهل بیت امام حسین(ع) را
که چادرش از پشت سر گرفته می شد و کشیده
می شد تا بالاخر