پاورپوینت کامل آشیانه اندیشه و عطوفت ۸۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آشیانه اندیشه و عطوفت ۸۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آشیانه اندیشه و عطوفت ۸۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آشیانه اندیشه و عطوفت ۸۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۸

سیری در محیط پرورشی و روابط خانوادگی حکیم فرزانه، مرحوم میرزا مهدی الهی قمشه ای «قده»قسمت اول

تا ابد معمور باد این خانه کز خاک درش

هر نفس با بوی رحمان می وزد باد یمن

۲۵ اردیبهشت ما، بیست و چهارمین سال
رحلت حکیم فرزانه، مفسّر ارجمند، مرحوم
میرزا مهدی الهی قمشه ای است که خدمات
بسیار ارزنده ای را به جامعه فرهنگی و علمی
کشور در حوزه و دانشگاه نمود. و این خود
فرصتی به دست می داد تا در باب روابط
خانوادگی، فضای تربیتی و اخلاقی زندگی این
حکیم شاعر و زندگی سراسر عطوفت آمیز او
نسبت به همسر و فرزندانش، نکاتی را بازگو
کنیم. باشد تا یادی از آن عالم وارسته کرده
باشیم و توشه ای از فضایل اخلاقی و خانوادگی
او برگرفته باشیم. این مقاله در دو قسمت
تنظیم شده است که دومین قسمت آن را در
شماره بعد خواهیم آورد. ان شاء الله.

* * *

اُسوه وارستگی

یکی از دانشوران معاصر که چون ستاره ای
پرفروغ در آسمان اندیشه طلوع کرد و
درخششی پرنور از خود بروز داد، حکیم فرزانه،
عارف ربانی و مترجم و مفسر قرآن، آیت اللّه
میرزامهدی الهی قمشه ای (قدس سره) است
که در طول حیات پرثمر و بابرکت خویش، آیتی
از جلوه حق و اسوه وارستگی و اخلاص به
شمار می رفت و در آثار منظوم و منثورش،
الهام از معارف قرآنی و روایات منقول از
اهل بیت(ع) قابل مشاهده است و با پندها و
حکمتهای عالی و تذکرات اخلاقی توأم
می باشد.

این عالم پرهیزگار، خواننده شیفته معرفت
و مشتاق حکمت را به فضایل و مناقب
اهل بیت و سیره ائمه علیهم السلام توجه
می دهد و فرهنگ شکوهمند و آغشته به
معنویت آن ستارگان آسمان ولایت و امامت را
با جانها و روانها به صورتی جذاب درمی آمیزد و
خردها و خُلقها را با معارف والای تشیّع، انس
می دهد. همان انسان وارسته ای که بر اثر
معرفت، خدای خویش را از روی اشتیاق و میل
باطنی می پرستید و با عرشیان و عالم قدس و
ملکوت آشنایی داشت؛ چنانچه خود در
سروده هایش بدین نکته اشاراتی آشکار دارد:

خوشا شهپر مرغ عرش آشیان

که بنشسته در طَرْف بامم هنوز

و در نمونه ای دیگر گفته است:

سحر هاتفی آمد از کوی دوست	مرا گفت کای عاشق روی دوست
تویی مرغ لاهوت، عرش آشیان	تویی بلبل باغ مینوی دوست

معرفی این چهره برجسته و برشمردن
خصوصیات اخلاقی و رفتاری او، تجلیل از
انسانی است که در آثار و اندیشه ها و عرصه
عمل فضیلت و سلوک عارفانه را بر ساحل
قرآن و حدیث با هم آمیخت و مجموعه
فرهنگی باارزش و پربار و سودمندی را پدید
آورد. یکی از ابعاد زندگی این نامدار عرصه
اندیشه، روابط او با همسر و فرزندان و نیز
ویژگیهای رفتاری وی در کانون گرم و باصفای
خانواده اش می باشد که این نوشتار در صدد آن
است تا بدین نکته بپردازد.

نیاکان نیکوروش

نیاکان حکیم میرزامهدی الهی قمشه ای از
سادات بحرین بودند و همگی از بزرگان علم و
معرفت و اغلب از حافظان قرآن به شمار
می رفتند.(۱) این کاروان پربار در مهاجرتی
بابرکت چون جویباری باطراوت به سوی ایران
جاری گشته و در شهر اندیشمندان، قمشه
اقامت گزیدد. همسر مرحوم الهی قمشه ای،
طیبه الهی (تربتی)، در نوشتاری اظهار داشته
است: مرحوم الهی از سادات بحرین هستند که
در زمان نادرشاه، که سادات را شکنجه
می دادند، اجداد ایشان مخفیانه از بحرین به
قمشه مهاجرت می کنند و در آنجا اقامت
می ورزند و سیادت خود را پنهان می کنند.
ایشان اظهار می داشتند: سیادت ما محرز است.
عموزادگان ایشان به سیادت صحیح معروفند.
اما ایشان احتیاط می کردند.(۲)

حکیم الهی قمشه ای، در شرح حال
منظومی از خود می گوید:

نیاکان بودم از سادات بحرین	ز حفاظ قرآن قرّاء دفتر
زمانه خواندشان در شهر قُمشه	به دور نادر، آن مرد دلاور(۳)

پدربزرگ الهی قمشه ای از افراد خوشنام
قمشه به شمار می رفت و در خیرات و مبرات
حضوری فعال داشت. وی قبل از آنکه
الهی قمشه ای دیده به جهان بگشاید، در رؤیای
صادقه ای مشاهده کرد که «ملامحمدمهدی
قمشه ای»، از دانشوران این دیار، که چند سال
قبل رحلت نموده بود بر هودجی نشسته و از
آسمان به زمین فرود آمد و به اتاق ایشان وارد
شد. از آن پس خواجه عبدالحمید، پدربزرگ
مرحوم الهی، مکرّر به بیت ملاابوالحسن (پدر
میرزامهدی) می آمد و از همسر وی که در
انتظار مولود تازه ای بود، عیادت می نمود و
بی صبرانه در انتظار تولد آن فرزند
لحظه شماری می کرد و مادر حکیم
الهی قمشه ای را با حالتی از شادمانی به تولد
فرزندی که در زمره دانشوران قرار خواهد
گرفت نوید می داد و مدام این جمله ورد زبانش
بود: ای بانوی مکرّم، نوزادی که در آینده دیده
به جهان می گشاید و تو مادرش خواهی شد،

نامش محمدمهدی است و صیتِ شهرتش در
جهان تشیّع خواهد پیچید.

سایه آرامش گستر مادر

والده حکیم الهی قمشه ای زنی مهربان،
دلسوز، پاکدامن و دیندار بود. او نجابت و
شرافت و حیا را از حضرت فاطمه زهرا(س)
آموخته و سیره و روش زندگی این بانو را
الگوی خویش نموده و به پیروی از آن گوهر
باکرامت، با خدای خویش به راز و نیاز مشغول
بود و در انجام احکام شرعی و آداب اسلامی
دقت نظر داشت. در دوران بارداری بر امور
عبادی خویش مواظبت بیشتری داشت تا این
حالات معنوی در رشد کودکی که با خود حمل
می کرد، تأثیر خود را بنمایاند. او عقیده داشت
که کودک همانند آینه ای بیشترین نقش را از
مادر می پذیرد و ساختار شخصیت او در دست
توانمند وی است و رعایت نکات تربیتی در
تکوین شخصیت کودک نقش مهمی را ایفا
می کند.

سرانجام انتظارها به سر رسید و در سال
۱۳۱۹ ه··· .ق، ستاره ای پرفروغ در آسمان این
خانواده و دامن پرمهر مادری نیکوسرشت
هویدا گردید که تابش و درخشش آن،
دوستداران وارستگی را در موجی از شادمانی
فرو برد.(۴) این فرزند که چشم خانواده را به
جمال خجسته و باسعادت خویش منوّر ساخت،
کسی جز میرزامهدی الهی قمشه ای نبود. او در
خانه ای دیده به جهان گشود که جویبارهای
ایمان و زهد و پارسایی در آن جاری بود و
فضای آن به صفای معنوی و طراوت روحانی
ناشی از کردار نیک و اعمال صالح پدر و مادری
معتقد آراسته بود. شرایط خانوادگی و محیط
تربیتی میرزامهدی رایحه معطر پرواپیشگی را
بر مشام ذهن این نوباوه وارد می ساخت و
زمزمه های توأم با ذکر و نیایش و صلوات و
عبادت سرود توحید و نغمه ملکوتی را در گوش
روانش طنین می افکند. گویی از نخستین
روزهای کودکی مولود مورد اشاره تحت فضای
پاکیزه ای که بیشترین نقش را در فراهم ساختن
آن مادر پرعطوفتش داشت، به نحوی پرورش
می یافت که فطرت الهی و سرشت معنوی او را
شکوفا و بارور می ساخت و برای تلاشی سترگ
و مسؤولیتی مهم و خطیر مهیا می نمود.

این کودک در دامن مادر خویش چگونه
پرواز کردن به سوی اهداف عالی و فتح
قله های خوبی و نیکی را فرا گرفت. به قول
شاعری شیرین سخن:

کودک هر آنچه دارد از آغوش مادر است	گر زشت خوی باشد و گر نیک محضر است
در دفتر معلم و آموزگار نیست	آن تربیت که زاده دامان مادر است
رفتار مادر از پی سرمشق کودکان	بهتر ز هر کتاب و ز هر گونه دفتر است
در دست مادران خردمند باهنر	خوشبختی و سعادت ابنای کشور است

البته هر مادری لیاقت آن را ندارد که در
دامن خویش شخصیتهایی چون حکیم
الهی قمشه ای را بپروراند. زمینه ها، شرایط،
تواناییهای روحی و معنوی و پیشرفتهای
اخلاقی قابل ملاحظه ای در تحقق این امر
دخالت عمده ای دارند؛

هر صدف لایق نباشد تا که گوهر پرورد

هر عَرَض قابل نباشد تا که جوهر پرورد

حق هم همین است، چرا که پرورنده وی
دامانی پاک و عفیف بوده و برای مادری با آن
صداقت و اخلاص، فرزندی این چنین شایسته
و بایسته است. سایه آرامش گستر و آغوش گرم
و پرعاطفه همسر مُلاّ ابوالحسن به همراه
مراقبتهای ویژه و شیوه های اخلاقی توأم با
معنویت پدر، محیط سالم و مناسب برای
تربیت صحیح و رشد و سازندگی دوران کودکی
و نوجوانی میرزامهدی پدید آورد. کودکی
میرزامهدی در محیطی آکنده از صفا و
صمیمیت و عشق به مکتب تشیّع و پیشوایان
دینی سپری گشت. او همچون نهالی باطراوت
در بوستانی پاک و بی آلایش روییدن گرفت و
فطرت پاکش که به معنویت تمایل داشت، در
چنین فضایی رشد نموده و عواطف و
احساساتش، با محبت به خاندان عصمت و
طهارت تکوین می یافت.

صفای معنوی

در خانواده ای که پدر خود، اهل علم و ادب
بود و نسبت به اهل بیت(ع) اشتیاق خاصی
داشت، ارزشهای معنوی و الگوهای دینی در
پیش روی میرزامهدی قرار داشت و مادرش
همگام با شیر دادن به او، فضایل و خصوصیات
اخلاقی را در وجودش چون بذرهایی
می کاشت؛ چرا که این زن خود اهل زهد و
پارسایی بود و در خانواده ای تربیت یافته بود که
نهر پربار و سراسر عطرآگین قرآن و عترت در
آن جریان داشت. ملا ابوالحسن، پدر
میرزامهدی، نیز به پرورش فرزندش اهتمام
ویژه ای داشت و چون به مسائل دینی علاقه
داشت و خود مبلّغ فرهنگ تشیّع بود، کودک را
با توجه به کلام وحی و سخنان گهربار
اهل بیت(ع) برای روی آوردن به نیکیها و
اجتناب از رذایل فرامی خواند. این صفای
معنوی بعدها در زندگی و شخصیت مهدی
نوباوه به صورت بارزی تجلی یافت و او را در
طریق تحصیل علوم دینی، پژوهشهای قرآنی
و شکوفایی ذوق و اندیشه و نشر معارف الهی
قرار دارد.

نخستین مکتب درسی این کودک،
خانواده ای سرشار از معنویت بود. ملا
ابوالحسن از همان اوان کودکی، کودکش را با
باورها و اعتقادات دینی آشنا نمود و با گشودن
زبان کودکی، پیوند مودّت آمیزی با وی برقرار
کرد و از خدا و رسول و قرآن و حدیث و احکام
و عبادات برایش سخن گفت و به گونه ای رفتار
خود را قرار داد تا کودک از او درس گرفته و به
طور عملی با مفاهیم ارزشی انس پیدا کند.

پدر، وی را به محافل دینی و جلسات
مذهبی می برد تا او را با رایحه روح نواز این
جلسات آشنا نماید.

در محضر فرزانگان

حکیم الهی قمشه ای، پس از سپری نمودن
دوران کودکی در بیت زهد و تقوا، در سن پنج
سالگی به مکتب خانه رفت و تا هفت سالگی
مقدمات ادبیات فارسی و عربی را آموخت و در
یازده سالگی در ادب عرب به مقامی رسید که
شرح نظام نیشابوری و مطوّل تفتازانی را
تدریس می کرد.(۵) استاد معروف وی در
زادگاهش ملامحمدهادی فرزانه قمشه ای
(۱۳۰۲ ـ ۱۳۸۵ ه··· .ق) بود.(۶)

حکیم قمشه ای پس از فراگیری مقدمات
علوم دینی در زادگاهش، با وجود آنکه در این
شهر اساتیدی بزرگ در عرصه حکمت و
فقاهت و عرفان وجود داشتند، می خواست بار
سفر بندد و به اصفهان رود؛ لذا در صبحگاهی
عزم خود را جزم کرد و نان و ماستی تهیه و در
دستمالی بسته و پیاده راه اصفهان را پیش
گرفت و در این شهر در مدرسه صدر از محضر
شیخ محمد حکیم خراسانی استفاده کرد.(۷)

این تشنه معرفت و جویای حقیقت بیش از
یک سال در حوزه اصفهان نماند و این دیار را
به قصد مشهد مقدس ترک کرد و در این شهر
بابرکت به مدرسه نوّاب راه یافت و به ادامه
تحصیل پرداخت.(۸) در شهر مقدس مشهد از
محضر آقابزرگ حکیم، معروف به
میرزاعسکری شهید، آیت اللّه العظمی حاج
آقاحسین قمی، شیخ اسداللّه یزدی مشهور به
هراتی، حاج ملامحمدعلی معروف به فاضل،
حاج شیخ حسن مشهور به فاضل بدسی،
میرزامهدی اصفهانی و … در رشته های
گوناگون علوم حوزوی خصوصا فقه، حکمت و
عرفان بهره برد.(۹)

این حکیم فرزانه پس از طی مدارج علمی
و کسب معارف قرآنی و روایی در مشهد
مقدس، به تهران آمد و در این شهر به مدرسه
سپهسالار (شهید مطهری کنونی) وارد شد و
ضمن پی گیری ادامه تحصیلات در این مدرسه

به توصیه شهید آیت اللّه مُدرّس به تدریس
پرداخت و از محضرش شخصیتهایی چون
علامه حسن زاده آملی، مفسر و حکیم عالی قدر،
آیت اللّه جوادی آملی، آیت اللّه حاج سیدحسن
لنگرودی، دکتر امیرمحمود انوار و … بهره
بردند.(۱۰)

تشکیل خانواده

با وجود آنکه مرحوم الهی قمشه ای زندگی
زاهدانه ای داشت و رهایی از تعلقات دنیوی
مشی او بود و عارفانه می زیست، به هیچ عنوان
تشکیل خانواده و انتخاب همسر را مانع این
برنامه و نیز سدّ راه معرفت و تحصیل کمالات
علمی نمی دید. به همین دلیل در سن ۲۲
سالگی در تهران ازدواج کرد. پس از مدتی
همسر او، دار فانی را وداع گفت و پس از ایشان
همسر دیگری اختیار کرد که از او نیز فرزندانی
به یادگار مانده است.

یکی از همسران ایشان خانم «طیبه الهی»
(تربتی) است. نامبرده از سادات حسینی است و
نسبش به حضرت امام حسین(ع) می رسد و از
نواده های فقیه و محدث فرزانه، شیخ مفید به
شمار می رود. پدرش مرحوم ابوطالب
تربتی زنجانی، از علماء و پارسایان روشن ضمیر
تربت حیدریه بود که پس از سپری نمودن
مقدمات تحصیلات علوم دینی در موطن
خویش، این دیار را ترک گفت و در شهر تهران
رحل اقامت افکند و در یکی از مدارس این بلد
حلقه درس و ارشاد دینی و نشر معارف
اهل بیت گسترانید و فرزندان خویش را اعم از
دختر و پسر به فراگیری دانش و تقوا و
خویشتن داری تشویق و تهییج نمود. طیبه
الهی که فضل و کمال را از پدری فاضل و
دانشور به ارث برده بود و خود شایق کسب
معرفت بود، پس از به پایان رسانیدن دوران
ابتدایی و تحصیلات متوسطه، مدتی به
تدریس فارسی و متون ادبی مشغول گردید تا
آنکه به آرزوی دیرین خود ر