پاورپوینت کامل گفتگو با خانم مهندس سهیلا جلودارزاده نماینده مجلس شورای اسلامی ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتگو با خانم مهندس سهیلا جلودارزاده نماینده مجلس شورای اسلامی ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتگو با خانم مهندس سهیلا جلودارزاده نماینده مجلس شورای اسلامی ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتگو با خانم مهندس سهیلا جلودارزاده نماینده مجلس شورای اسلامی ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۵

«به نظر من خانمها در مجلس یک رسالت
بزرگ و تکلیف بزرگی را بر عهده دارند و آن این
است که خلأهای موجودی را که بر اثر سنتهای
غلط در جامعه ما در رابطه با زن وجود دارد،
اینها به حکم زن بودن بهتر از مردها می فهمند
و آن خلأها را باید در تدوین قانون پر کنند …
اگر زنها بخواهند در مجلس به معنای حقیقی
کلمه نقش نمایندگی را ایفا کنند با چهار نفر
نمی شود، بایستی بیشتر در مجلس شورای

اسلامی باشند».

از بیانات مقام معظم رهبری، حضرت آیت اللّه خامنه ای

این واقعیتی انکارناپذیر است که نمایندگان
زن به دلیل آشنایی با روحیات، وضعیت و
مشکلات زنان، توان افزونتر و قدرت تحلیل و
استدلال محکم تری را در بیان آمال و آرزوها و
آلام و دغدغه های این نیمه پیکره جامعه دارند.

مجلس تبلور اراده ملت و زبان گویای امت
است، اگر منعکس کننده توقعات و انتظارات
همه آحاد جامعه به طور یکسان و با لحاظ
عدالت و مساوات باشد. خوشبختانه امکان
حضور زنان به عنوان نمایندگان مردم با تأسی
به دستورات اسلام و حمایت بنیانگذار
جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی (قدس
سره الشریف) از بدو تأسیس خانه ملت فراهم
شده و طی دوره های اول تا پنجم حضور
نمایندگان زن ـ اگر چه به کندی ـ رو به افزایش
بوده است.

ارتقاء آگاهیها در میان زنان، ورود بانوان
متعهد، تحصیلکرده و مجرب به عرصه های
مختلف اجتماعی و فزونی تعداد نامزدهای
انتخاباتی زن، گذر از مراحل بحرانی دوران
انقلاب و تصحیح نحوه نگرش عمومی نسبت
به حوزه اختیارات و وظایف زنان فرصتی را
فراهم آورده تا به تدریج شاهد حضور مؤثر
بانوان ـ چه به لحاظ کمی و چه کیفی ـ در
صحن سرنوشت ساز مجلس شورای اسلامی
باشیم.

امروز با گذشت نزدیک به یک سال از
شروع کار مجلس پنجم و ورود ۱۰ تن از
نمایندگان زن، شاهد انتخاب سه نماینده دیگر
از جامعه زنان کشور در اولین مرحله انتخابات
میان دوره ای بودیم و این احتمال وجود دارد که
تعداد آنها به ۱۴ تن نیز برسد.

بررسی و تحلیل وضعیت موجود،
چشم اندازها و مسایل مبتلا به زنان از زبان این
دسته از نمایندگان که بدون تردید بخش قابل
ملاحظه ای از انگیزه ورودشان به مجلس،
تحقق جایگاه شایسته «مادران، همسران و
دختران» این مرز و بوم است، اقدام لازمی به
نظر می رسد. بر این اساس تلاش خواهد شد تا
طی سلسله گفتگوهایی با بانوان نماینده،
گفتنیها را باز گوییم و به سهم خود در انعکاس
نظرات، فعالیتها و ایجاد ارتباط میان آنان و
خوانندگان محترم قدمی برداریم. شما نیز
می توانید سؤالات فرهنگی، اجتماعی، حقوقی
و سیاسی خود را در این خصوص به دفتر مجله
ارسال کنید.

«من واقعا معتقد نیستم که بانوان ما مثل
زنان بسیاری از نقاط دنیا دارای مشکلات
عدیده و صعب العلاجی باشند، چرا که در نظام
اسلامی بزرگترین مشکل زنان که حرکت کردن
برخلاف فطرت الهی است حل شده و این
هماهنگی با فطرت، همه امور را به سوی بهبود
و پیشرفت سوق خواهد داد. در واقع آنجا هم
که مشکلی وجود دارد به دلیل عدم استقرار
احکام الهی در مورد زنان و عدم باور کامل این
احکام در افکار آحاد جامعه اعم از زن و مرد
است.

اسلام به زن و مرد به عنوان انسانهایی
می نگرد که هر دو می توانند به مدارج عالی
برسند، اما آنجا مشکل پیش می آید که برخی
از افراد این نحوه نگرش را نسبت به زن و
حقوق وی ندارند، او را جنس دوم، در خدمت
مرد و وسیله آرامش وی می پندارند. در حالی
که در اسلام، زن و مرد در یک رابطه دوطرفه
وسیله آرامش یکدیگرند. این بینش غلط که
ملغمه ای از نگرش اعراب جاهلی تا جاهلیت
مدرن اروپایی را در بر دارد مشکلاتی را برای
زنان ما ایجاد کرده است و باید چنین بینشی
در مرد و زن ما از بین برود. حتی قوانین مدنی
ما شاید در برخی جاها به دلیل تأثیر از قوانین
۹۰ سال پیش فرانسه و نحوه نگرش سده
گذشته اروپا به زن که قابل مقایسه با
دیدگاههای مثبت اسلام نیست، امروز
مشکلاتی را برای ما پدید آورده است».

این مطلب را مهندس سهیلا جلودارزاده،
نماینده مردم تهران در پنجمین دوره مجلس
شورای اسلامی عنوان می کند. با وی که
مسؤول کانون خواهران کارگر نیز هست در
محل ساده و صمیمی این کانون قرار می گذارم
و بعد به دلیل گرفتاریهای متعدد و جلسات
پیاپی نیمی از مصاحبه به گفتگوی تلفنی در
روز جمعه موکول می شود. جمعه ساعت
۳۰/۱۰ تماس برقرار شده، سلام و علیکی و
تعارفی که «بی موقع مزاحم نشده باشم» و
پاسخ خانم جلودارزاده با صدایی آهسته حاکی
از دلشوره برای حضور در میعادگاه دوستداران
خدا که «نخیر، فقط نماز جمعه …»

این تعهد را به فال نیک می گیرم و قرار
بعدی رأس ساعت ۴ بعدازظهر همان روز.
گفتگویی که می خوانید ماحصل دیدار و ارتباط
تلفنی ماست:

* خانم جلودارزاده، با تشکر از وقتی که در

اختیار ما قرار دادید، لطفا ابتدا از خود، خانواده،
سوابق مبارزاتی، تحصیلی و شغلی تان
بگویید.

ـ بسم اللّه الرحمن الرحیم. من متولد سال
۱۳۳۷ و فرزند اول خانواده هستم. در شهر ری
به دنیا آمدم، اما پدربزرگم از سادات روحانی
اهل کاشان بودند. پدرم شغلش شیشه بُری و
مادرم خانه دار و قالیباف بود. دوران کودکی را با
پرورش مذهبی گذراندم. به مکتب می رفتم و
قرآن می خواندم و تا کلاس نهم قدیم را نیز در
شهر ری بودم. اما بعد به دلیل علاقه زیادی که
به رشته ریاضی داشتم به تهران آمده و آن را
دنبال کردم. بلافاصله پس از دیپلم نیز در
امتحانات ورودی دانشگاه قبول شدم. سال ۵۴
بود و من با توجه به مبارزات اسلامی که در
سطح دانشگاهها وجود داشت، وارد تشکیلات
دانشجویی شدم. همزمان نیز ازدواج کردم و
همان سال دختر اولم به دنیا آمد. البته در
جنوب شهر تهران به تدریس قرآن و تشکیل
هسته های مطالعاتی نیز مشغول بودم.

* با این توصیف از همان ابتدای ازدواج،

شما همیشه مشغول فعالیتهای سیاسی و
اجتماعی بودید؟ همسرتان با این شرایط چه
برخوردی داشتند؟

ـ ما هیچ وقت مثل خیلی از زن و شوهرها
یک زندگی آرام و عادی نداشتیم، اما همیشه
احساس کردیم بسیار خوشبختیم. البته من
شرمنده همسرم هستم و شاید اگر فقط به
خودم فکر می کردم ترجیح می دادم یک مادر و
همسر تمام وقت باشم. اما برای همسرم، اصل
«انقلاب» و همکاری در زندگی برای پرداختن
به مسایل مهم اجتماعی بوده است و همیشه
دلواپسیها مانع شده که یک زندگی معمولی
داشته باشیم. این طبیعی است که اگر آقایان
دیدگاههای اسلام، حضرت امام(ره) و مقام
معظم رهبری را به خود بقبولانند و بر اساس
آنها رفتارشان را با همسر و دخترانشان تنظیم
کنند، قطعا زندگی در یک همکاری و هماهنگی

مشترک پیش خواهد رفت. خیلی سخت نیست
که آدم فکر کند زن خدمتکار یا پیشکارش
نیست.

* خانم جلودارزاده شما اکنون مسؤول

کانون خواهران کارگر هستید، مدتی مشاور
وزیر کار بوده اید و به هر حال سالها است که به
عنوان یکی از فعالان در امور اشتغال زنان
شناخته می شوید. چطور شد که وارد تشکیلات
کارگری شدید؟

ـ در روزهای اوج مبارزات مردمی در سال
۵۷، برای کارگرانی که به دلیل شرکت در
اعتصاب، حقوقی دریافت نمی کردند با همکاری
چند تن از اساتید و دانشجویان صندوقی
تشکیل دادیم و به هر حال در کمیته حمایت از
کارگران اعتصابی به فعالیت پرداختم.

البته پیش از آن نیز به اقتضای رشته ام که
مهندسی نساجی است در کارخانه چیت سازی
بافکار کارآموزی می کردم و با کارگران، موقعیت
و زندگی آنها آشنا شده بودم.

پس از انقلاب انگیزه قوی تری برای
حضور جدی تر پیدا کردم، چرا که چپیها و
کمونیستها اهم فعالیت خود را روی مجامع
کارگری گذاشته بودند و سعی می کردند از این
راه به نظام نوپای اسلامی خدشه وارد سازند.
ما باید با این وضعیت که نه با مبانی
اعتقادیمان می خواند و نه به نفع طبقه کارگر و
مصالح کشور اسلامی بود، مقابله می کردیم.
بنابراین در قالب کارهای فرهنگی در مجامع
کارگری ماندم. البته لازم است اذعان کنم
علی رغم همه سر و صداهایی که چپیها راه
انداخته اند، آن وقت هم پایگاهی نداشتند و
مجبور بودند کارگر وارد کنند. دانشجوهای چپی
می آمدند به عنوان کارگر استخدام می شدند تا
وقتی شعار می دهند چهار نفر جوابشان را
بدهند.

بافت کارگران ما بافتی معتقد و متدین
بودند و اگر اعتصابات کارگران مسلمان نبود
شاید انقلاب با این شدت و قدرت به پیروزی
نمی رسید.

* با این حال هنوز هم وقتی صحبت از

تشکیلات کارگری است در ذهن بسیاری از
افراد نوعی چپگرایی تداعی می شود، آیا این
برداشت درستی است؟

ـ خیر، این ذهنیت عموم نیست. شاید این
نحوه برداشت تحت تأثیر همان حرکتهای قبل
از انقلاب است که گروههای چپ با شعار
حمایت از کارگر و انقلاب کارگری خود را مطرح
می کردند. در حالی که کارگران ما مدافع حرکت
اسلامی بودند. هم در زمان انقلاب و هم در
زمان جنگ. امروز به هر کارخانه ای که بروید
می بینید تعداد زیادی از کارگران آن در طول
جنگ تحمیلی شهید شدند. حتی خانه کارگر
جمهوری اسلامی نیز به توصیه شهید بهشتی
ایجاد شد. بدین صورت که قبل از انقلاب
اتحادیه کارگری از طرف رژیم شاه به وجود
آمده بود و بعد از پیروزی مثل خیلی از نهادها
به تصرف کارگران مسلمان در آمد و با
اساسنامه جدید و همان طور که گفتم توصیه
شهید بهشتی شروع به کار کرد.

* کانون خواهران کارگر چگونه ایجاد شد؟

ـ تا سال ۷۰ بخش خواهران در داخل خانه
کارگر وجود داشت، اما پس از آن به صورت
تشکیلاتی تحت عنوان کانون خواهران کارگر
در آمد و فعالیتهایش را توسعه داد که به طور
عمده می توان آنها را در چهار بخش مطرح
کرد. یکی بخش آموزش به دو صورت رسمی و
غیر رسمی است. در بخش رسمی زمینه ادامه
تحصیل خواهران کارگر در دبیرستانها و
دانشگاهها فراهم شد. در بخش غیر رسمی،
آنها از آموزشهای مهارتی مانند آموزش
کامپیوتر، حسابداری و به طور کلی فنی و
حرفه ای، همچنین آموزشهای حقوقی
برخوردار می شوند.

در بخش رفاهی، اقداماتی از جمله تشکیل
اردوهای مختلف سیاحتی و زیارتی و
حمایتهای مالی از کارگرانی که دچار مشکلاتی
هستند، صورت می گیرد. در بخش تبلیغات و
امور بین الملل فعالیتهایی در ارتباط با مجامع
بین المللی کارگری داریم و بخش پی گیری
مشکلات کارگران نیز از زنان کارگر در محیط
کار و در مقابل مسایلی که ممکن است بین آنها
و کارفرما پیش بیاید، حمایت می کند.

* پس از فعالیتهای فرهنگی در مراکز

کارگری چه کردید؟

ـ با شروع جنگ تحمیلی در مهرماه سال
۵۹ همراه یکی از دوستانم تصمیم گرفتیم
برای امدادرسانی در مناطق جنگی حضور
یابیم. روزهای اول جنگ، راه آهن اهواز را
دشمن بمباران کرده بود. به محض اینکه خط
تعمیر شد و قطارها راه افتاد، عازم شدیم. عضو
مرکزی از مراکز امدادرسان نبودیم و
معرفی نامه ای هم نداشتیم. بعد از اینکه به
اهواز رسیدیم تصمیم گرفتیم خود را به آبادان
و خرمشهر که خط مقدم بودند برسانیم.
وسیله ای نبود که ما را ببرد. یادم است دو رکعت
نماز حاجت و دعای توسلی خواندیم و راه
افتادیم. به سه راهی آبادان که رسیدیم یک
کامیون آمد که عده ای از اهالی آبادان را با خود
می برد تا وسایلشان را جمع کنند و برگردند. از
آبادان هم با یک وانت به خرمشهر رفتیم.
مدتی آنجا بودیم، بعد هم اهواز و …

* لطفا از آن روزها دقیق تر بگویید، وقتی

یاد و خاطره دوران دفاع مقدس به میان
می آید، به راحتی نمی شود از آن گذشت.

ـ همین طور است. یادم می آید وقتی با
وانت به سوی خرمشهر می رفتیم خمپاره های
خمسه خمسه عراقیها دائم دور و برمان به
زمین می خورد و چند نفر از دختران بسیجی
خرمشهری که همراه ما در وانت بودند با
روحیه ای عالی به ما می گفتند: اینها چیزی
نیست، نقل و نبات است! با آنها یکراست به
مسجد جامع شهر رفتیم. آنجا گروهی
کوکتل مولوتف درست می کردند. روبه روی
مسجد داخل یک کوچه، خانه پزشکی بود که

مجروحان را برای کمکهای اولیه بدان انتقال
می دادند. ما هم برای کمک به آنجا رفتیم، چند
روزی بودیم، ولی به خاطر اینکه هیچ کس من
و همراهم را نمی شناخت و از طرف هیچ
ارگانی معرفی نامه نداشتیم خیلی به ما اعتماد
نمی کردند و تحویلمان نمی گرفتند. بنابراین بعد
از چند روز به ناچار به اهواز برگشتیم. این
تجربه ای شد تا سری بعد از طرف کمیته
پزشکی جهاد اعزام شویم.

از خاطراتی که از اهواز دارم، شب
عاشورایی بود که شاید بیشتر از ۲۰، ۳۰ زن در
اهواز نبودیم. تصمیم گرفتیم برای اینکه به
مردها روحیه دهیم در شه