پاورپوینت کامل پی آمدهای عمل، مراقبت و محاسبه ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پی آمدهای عمل، مراقبت و محاسبه ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پی آمدهای عمل، مراقبت و محاسبه ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل پی آمدهای عمل، مراقبت و محاسبه ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۸

ر قسمتهای پیش، به برخی زمینه های
صحیح و سازنده فکر و اندیشه پرداختیم و
اینک به یکی از آن موارد اشاره می کنیم و در
ادامه به عناوینی دیگر از روشهای تربیتی

می پردازیم.

پی آمدهای اعمال

نتایج و عواقب اعمالی که از انسان سر
می زند و به او می رسد بر سه قسم است:

۱ـ برخی از آنها نتیجه مادی یک عمل
محسوب می شود که در این صورت چنین
پی آمدی با حواس، قابل درک است. مانند
اینکه کسی خود را از بلندی به سنگفرش
خیابان پرت کند یا سم کشنده ای بخورد که
عاقبت چنین کاری برای همه معلوم است.

۲ـ برخی دیگر از پی آمدها ارتباط با باطن
اعمال دارد و نتیجه ملموس یک عمل
محسوب نمی گردد. و به سخن دیگر، به جنبه
ملکی عمل بر نمی گردد بلکه به ملکوت آن
مربوط می شود و در همین جهان به سراغ
انسان می آید. مانند بسیاری از اعمال نیک و
پسندیده که در زندگی مادی و معنوی انسان،
دارای آثار و نتایج مثبتی است.

به عنوان مثال بر طبق روایتی از امام
صادق(ع) صله رحم موجب افزایش عمر
است.(۱) و نیز از امام باقر(ع) نقل شده که این
کار، اعمال را پاکیزه و اموال را زیاد و بلا را دفع
و حساب آخرت را آسان و اجل را به تأخیر
می اندازد.(۲)

چنان که به صراحت قرآن کریم
شکرگذاری از نعمتهای الهی، افزایش نعمت را
به دنبال دارد(۳) و اطاعت خداوند و تقوا سبب
ازدیاد برکت و ریزش رحمت و مواهب او
است(۴) و روی گردانی از یاد او، سختی و فشار
زندگی و ناکامی را موجب می شود(۵) و بر طبق
روایات، ندادن زکات و عدم پرداخت آن، مانع
ریزش نعمت و برکت و افزایش روزی
می گردد.(۶) و نمونه های دیگری از این دست
که فراوان است.

۳ـ نوع سوم از پی آمدهای اعمال، عواقبی
است که مترتب بر کارهای انسان است و در
جهان آخرت به سراغ او می آید که این باز خود
بر دو قسم است:

الف ـ آنچه پس از پایان زندگی دنیا و پیش
از قیامت، یعنی در عالم برزخ به انسان
می رسد؛ مانند فشار قبر که طبق روایات، در اثر
برخی از کارها مانند ضایع کردن نعمت(۷) و یا
بدرفتاری و سوءخلق در منزل و با اهل خانه(۸)
برای مؤمن پیش می آید. همچنان که به
واسطه بعضی اعمال از انسان دور می شود،
مثل اینکه به فرموده امام صادق(ع) کسی که
چهار مرتبه به زیارت خانه خدا برود از فشار قبر
مصون است.(۹)

ب ـ آنچه در قیامت و پس از آن از
نعمتهای بهشتی یا عذابهای دوزخ به انسان
روی می آورد.

مردم نوعا وقتی به عواقب و سرانجام
کارها می اندیشند اگر آن را بدفرجام ببینند،
بدان اقدام نمی کنند ولی بیشتر آنان به نتایج
آنی و محسوس می نگرند و لذا غالبا در اعمالی
که پی آمدی از نوع اول نتایج اعمال را دارد
طریق احتیاط را در پیش می گیرند ولی نسبت
به اموری که عواقبی از نوع دوم و سوم دارند،
بی توجه اند و این هم ریشه در ضعف ایمان و
مبانی اعتقادی دارد. و لذا اِعمال فکر و نظر در
این گونه کیفرها و پاداشها که جنبه ملکوتی
دارد، سهم بسیار مؤثری در جلوگیری و
ممانعت از ارتکاب فجور و یا تشویق و تحریک
به سوی انجام عملهای صالح و پسندیده دارد.

در یک روایت معتبر، سکونی از امام
صادق(ع) نقل می کند: «شخصی خدمت
رسول خدا(ص) رسید و عرض کرد: به من
توصیه و سفارشی بفرمایید. حضرت به او
فرمود: اگر به تو سفارشی بکنم بدان عمل
خواهی کرد؟ عرض کرد: آری. رسول خدا برای
سه بار این سؤال را تکرار کرد و او هر بار جواب
مثبت می داد. آنگاه حضرت به او فرمود:
سفارش من به تو این است که هر گاه تصمیم
به کاری گرفتی در عاقبت و پی آمد آن کار
اندیشه کن، اگر خوب بود به دنبال آن برو و اگر
مایه گمراهی تو بود از آن صرف نظر کن».(۱۰)

حضرت امام خمینی در این باره می فرماید:
«عواقب امور را بسنجید. عقبه های خطرناکی
که دارید به یاد آورید، از فشار قبر، عالم برزخ
مشکلات و شدایدی که دنبال آن است غفلت
نکنید …».(۱۱)

* *

۲ـ مشارطه، مراقبت، محاسبه،

مؤاخذه

از روشهای بسیار مهم و مؤثر در جهت
تربیت نفس و خودسازی معنوی، استفاده از
ابزاری است که بزرگان اهل معرفت و پیشتازان
وادی معنویت و تقوا بیان کرده اند(۱۲) و آن
دارای چهار مرحله است، که به ناچار باید آن را
طی نمود.

۱ـ مشارطه و عزم:

انسانی که قصد حرکت در جهت کمال و
تربیت نفسانی خود دارد ابتدای هر روز لازم
است با خود شرط کند و تصمیم جدی بگیرد
که در طول روز مرتکب گناهی نگردد. مثلاً
کسی که می خواهد با یک صفت بدی که در او

وجود دارد و یا عادت زشتی که در خود احساس
می کند به مبارزه برخیزد، باید با خود عهد کند
که آن صفت و یا عادت را از صحنه عمل و
رفتار خود دور کند و شیوه زندگی خود را از
حاکمیت آن بر کنار نگه دارد و این قدم اول
است.

۲ـ مراقبت و مواظبت:

پس از تصمیم و اراده قطعی بر ترک یک
عمل و یا صفت زشت و یا اقدام بر کار مثبت و
صالح و نیز ایجاد صفتی خوب، باید همواره در
طول روز و تا هنگام استراحت شبانگاهی به
کشیک نفس پرداخته و لحظه ای از آن غافل
نباشد تا وسوسه های نفسانی و حالات شیطانی
نتواند شخص سالک را از جاده حق و اعتدال

خارج کرده و او را به سوی آن عمل و یا صفت
زشت سوق دهد و یا کار پسندیده را در نظرش
به صورت دیگری جلوه دهد و یا با تنبلی و
کسالت او را از اقدام بر آن و ادامه بر انجام آن
منصرف کند.

این قدم بسیار مهمی است که در آغاز،
سخت و دشوار است ولی به تدریج در اثر
تمرین و تقویت نفس از دشواری آن کاسته و
سهل و آسان خواهد شد.

۳ـ محاسبه:

حسابرسی و تفتیش نسبت به حالات
نفسانی و اعمال صادر شده از شخص در طول
روز و در پایان مقطع خاص از مجاهده با نفس،
از ضروری ترین گامهایی است که باید برداشته
شود و بدون آن هیچ حرکتی رو به سامان
نخواهد رفت.

انسان در محاسبه است که نقاط ضعف و
قوت خود را می یابد و به مقدار توانایی خود در
برخورد با موانع و غلبه بر عوامل بازدارنده از
حرکت به سوی هدف واقف می گردد.

امام کاظم(ع) فرمود:

لیس منّا من لم یحاسب نفسه فی کل یوم،
فإن عمل حسنا استزاد اللّه و إن عمل سیّئا
استغفر اللّه منه و تاب إلیه.

هر کس روزانه به حساب خود رسیدگی
نکند، تا اگر کار نیکی انجام داده است از خداوند
تقاضای توفیق بیشتر کرده و چنانچه مرتکب
عمل زشت و گناهی شده است از او طلب
آمرزش و توبه کند، از ما نیست.(۱۳)

در این باره امام راحل(ره) می گویند: …
میزانی که خدا قرار داده بفهمیم. ولیّ ما
خداست یا ولی ما طاغوت است. ما داریم
خدمت به شیطان می کنیم یا خدمت به خدا
می کنیم؛ ما که داریم درس می خوانیم، برای
خدا درس می خوانیم یا برای هواهای نفسانیّه
که همان شیطان است. ما که داریم فتوا
می دهیم برای خدا فتوا می دهیم یا برای
هواهای نفسانی؟ … ما که داریم در اداره کار
می کنیم برای خدا کار می کنیم یا برای هواهای
نفسانیّه که همان شیطان و طاغوت است. این
محکی است که خدا قرار داده است.(۱۴)

۴ـ مؤاخذه:

قدم نهایی در طی این عملیات، برخورد
جدی با خود کردن، مؤاخذه و گریبانگیری از
خویشتن و تنبیه نفس به وسیله روزه و مانند
آن در صورت نقض پیمان و گرفتن تعهد از او
برای رعایت کردن و نشکستن دوباره آن است
چنان که در حدیث شریف گذشته، بدان اشاره
شده بود و در آینده نیز ـ با خواست خداوند ـ
بدان خواهیم پرداخت.

* *

۳ـ خود را به جای دیگری

انگاشتن

و این از روشهای بسیار کارا و مؤثری است
که با ابزار «حب نفس» عمل می کند، زیرا:

حبّ ذات و علاقه به آن از حجابهای بسیار
غلیظی است که در موارد زیادی با تیرگی و
سیاهی خود، مانع مشاهده جمال حقایق گشته
و در این صورت چه بسا رفتار به واقع زشت
انسان در رابطه با دیگران و یا قضاوت بد و غیر
واقع بینانه او نسبت به دیگران و رفتار آنان در
نظرش خوب و پسندیده جلوه کند و بر عکس،
در برخی از اوقات نیز، عمل خوب و مفید
دیگران را بد و دارای عیب دانسته و یا قضاوت
بحق آنها نسبت به موضوع و یا فرد دیگری را
بر باطل و دور از واقع نگری بداند.

برای مثال فردی را مشاهده می کنید که به
راحتی از دیگران بدگویی می کند یا آنها را با
رفتار و برخورد توهین آمیز، خود تحقیر و
رنجیده خاطر می سازد. کلمات نیش دار و
سرزنش آمیز می گوید. با حرکات و کارهای
خاصی آنان را به باد استهزاء و مسخره می گیرد
و در عین حال، گویا ابدا زشتی این کارها را
احساس نمی کند، در حالی که همین رفتار را از
ناحیه آنها نسبت به خود، زشت و ظالمانه
می بیند.

چنان که ممکن است دیگران را در رنج و
محرومیت ببیند و آنها را گرفتار و دچار
مشکلات زندگی مشاهده کند و با اینکه
می تواند به نحوی در رفع آن بکوشد و یا در
تخفیف آن مؤثر باشد، هیچ اقدامی نمی کند، در
صورتی که انتظار دارد اگر خود او به چنین
گرفتاری مبتلا گردید، آنان با تمام وجود و
بدون هیچ منّتی به کمک او بیایند و در برطرف
کردن آن تلاش کنند و احیانا نیز این تلاش را
وظیفه