پاورپوینت کامل حریم خانه و زندگی ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حریم خانه و زندگی ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حریم خانه و زندگی ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حریم خانه و زندگی ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۰

لبته منظور، حریم زمینی و جغرافیایی
مورد نظر نیست، بلکه حریم حقوقی و آسایش

و آزادی افراد، منظور است.

زندگی شخصی افراد و اوضاع خصوصی
داخل خانه و روابط درونی، حدّ و حریمی دارد
که باید پاس داشته شود، تا روابط دوستی و
صفا نیز محفوظ بماند، چرا که تعدّی به این
حریم و مراعات نکردن این حق، کدورتها و
دشمنیهایی را در پی دارد.

بگذارید سخن را این گونه آغاز کنیم، با
طرح یک سؤال:

آیا شما دوست دارید کسی سرزده و
بی خبر، وارد خانه شما بشود؟

آیا ناراحت نمی شوید اگر دیگران، بدون
رضایت شما درِ کیف و کمد یا اتاق و محل کار
شما را باز کنند؟

آیا از دید زدنِ دیگران به دست خط و
نوشته های محرمانه یا خصوصی تان، بدتان
نمی آید؟

آیا اگر کسی از اسرار شما مطلع شود، یا
آنکه خودتان رازی را با کسی در میان بگذارید،
بخصوص اگر راز خانوادگی و مربوط به زندگی
خصوصی شما باشد، او هم به دیگران برساند،
خوب است؟

آیا خوشتان می آید که بدون رضایت شما،
کسی در اموال و وسایل شما تصرّف کند؟

دید زدن به درون خانه دیگران چطور؟

اینها و مسایلی از این قبیل، نشان می دهد
که شما برای زندگی و خانه خویش، حریمی
قایل هستید و دوست ندارید که آنها نادیده
گرفته شود. مراعات یا عدم مراعات این نکات
نیز، از جمله موضوعاتِ «اخلاق معاشرتی»
است که در اسلام برای آن قانون و حکم
خاص وجود دارد. این مسأله را کمی بازتر با
شما خوانندگان عزیز، مطرح می کنیم:

خانه، یا محل آرامش و ایمنی

به محل مسکونی هر فرد یا خانواده ای،
«مسکن» هم گفته می شود. یعنی اینکه خانه،
محل قرار و استقرار و آرامش و سکون نفس و
اطمینان خاطر است. از این رو، انسان باید در
محل سکونت خویش، احساس امنیت و
آرامش داشته باشد. برای تأمین این «احساس
آرامش» نیز، اقدامهای گوناگونی لازم است. از
طرز معماری خانه و نداشتن اِشراف بر آن و
مناسب بودن همسایه ها گرفته، تا نحوه ارتباط
دیگران و همسایگان و تردّدکنندگان به خانه.

در اتاق خصوصی، نباید کسی واهمه ورود
ناگهانی دیگران را داشته باشد.

در خانه شخصی هم، نباید دیگران
بی اجازه یا بی رضایت یا سرزده وارد شوند. اگر
خانه ای مصون از دید زدنِ دیگران و
چشم چرانی نگاههای آلوده نباشد، «مسکن»
نیست، بلکه عامل تشنّج و اضطراب است.

اینکه باید بر درِ خانه یا اتاق، «پرده»
باشد، برای جلوگیری از افتادن نگاه ناروا به
درون خانه است. اینکه قبل از ورود به خانه ای
باید در زد، اجازه گرفت و خبر داد، برای همین
نکته است. البته، هم صاحب خانه باید در
تجهیز خانه اش و تأمین وسایلی که به این
«ایمنی» و «آرامش» و «آسایش» کمک
می کند بکوشد، هم رهگذران، همسایگان،
طبقاتِ بالا و خانه های مُشرِف باید نگاه خود را
کنترل کنند.

اگر بر درِ خانه ای پرده نباشد، باید کنار
راست یا چپ ایستاد و در زد و یا صاحبخانه را
صدا کرد، تا چشم به درون خانه نیفتد.

بگذارید از اُسوه اخلاق بیاموزیم:

پیامبر اکرم(ص) که رفتارش مایه درس و
الگو برای همگان است، وقتی به در خانه کسی
می آمد، رو به روی در نمی ایستاد؛ بلکه سمت
راست یا چپ قرار می گرفت و می فرمود:
«السلام علیکم». با این سلام دادنِ بلند، اجازه
ورود می گرفت. زیرا آن روزها هنوز معمول
نشده بود که همه در برابر خانه شان پرده
بیاویزند.(۱)

یک بار هم «ابوسعید خدری» روبه روی
خانه حضرت ایستاد و اذن ورود طلبید. حضرت
فرمود: روبه روی در، اجازه ورود مگیر!(۲)

وقتی اشخاص به خانه شخصی خود وارد
می شوند، نوعی «پناهگاهِ» امن و آسوده را
برگزیده اند تا استراحت کنند و آزاد باشند. این
نکته ایجاب می کند که حریم و حرمت داخله
منزلها حفظ شود و بی اجازه، کسی وارد خانه ها
نگردد.

استیذان

در اینجا با یک واژه قرآنی و حدیثی که به
همین مسأله مربوط می شود آشنا می شویم.
استیذان یعنی «اذن طلبیدن»، اجازه گرفتن و
رخصت خواستن هنگام ورود به خانه یا اتاقِ
کسی دیگر.

همچنان که گذشت، خداوند خانه ها را
محلّ آسایش افراد قرار داده و برای آنها احکام
ویژه ای مقرّر کرده است. چه بسا کسی خسته یا
بیمار یا بی حال است و آمادگی پذیرش کسی
را ندارد.

یا در خانه اش کسی است که با وجود او،
نمی خواهد دیگری را پذیرا باشد.

یا اوضاع خانه به نحوی است که دوست
ندارد دیگران، آن حالت و وضع را ببینند.

یا از نظر لباس و وضع پوشش در شرایطی
است که آماده آمدنِ کسی نیست، یا وقت و
هنگامی است که لباسها را در آورده و به
استراحت نیم روز یا شبانه پرداخته و مایل یا
مهیای آن نیست که کسی مزاحم یا وارد شود
یا … یا …

به هر دلیلی، گاهی شرایط به گونه ای است
که بی اذن وارد شدن، صاحبخانه را ناراحت
می کند. در چنین مواقعی باید «اجازه» گرفت.

دیده اید که افراد یک خانه، وقتی از پیش،
در جریان آمدن کسی باشند یا خودشان مهمان
دعوت کرده باشند، خانه را مرتب و خود را
مهیای پذیرش و پذیرایی می کنند. ولی وقتی
کسی بی خبر و سرزده وارد می شود، هر کدام به
گوشه ای فرار می کنند، یا با شتاب و عجله، به
جمع و جور کردن وسایل خانه و سامان دادن
به وضع ظاهری منزل می پردازند. این یعنی
چه؟ یعنی اینکه افراد، همیشه آمادگی پذیرش
دیگران را ـ بخصوص بی خبر و ناگهانی ـ
ندارند.

در چنین مواردی وظیفه داریم که
«استیذان» یا «استیناس» کنیم و بدون خبر
دادن و سرزده وارد نشویم، تا به حریم امنیت
شخصی افراد در درون خا