پاورپوینت کامل جوانان، ورزش و حجاب ۹۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جوانان، ورزش و حجاب ۹۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جوانان، ورزش و حجاب ۹۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل جوانان، ورزش و حجاب ۹۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۴

به جوانانی که می پندارند مرحله جوانی
را باید صرف بازی و شب نشینی و ولگردی و …
کرد، چه می توان گفت؟

آیت اللّه فضل اللّه : ما از جوانان می خواهیم
ماهیت این مفاهیم را کاملاً دریابند و درک کنند
که لهو و لعب چیست؟ هرزگی چیست؟ و لذت،
کدام است؟ چه لذت جنسی و چه لذت خوردنی
و یا آشامیدنی یا دیگر لذتهایی که در غرایز
جسمانی انسان انگیخته می شود.

ما از جوانان می خواهیم در برابر این لذات
تأمل کنند و بپرسند که حجم این لذتها چقدر
است؟

حجم لذتهای زمانی، به اندازه حجم همان
لحظه است. لذت جنسی، تنها در همان لحظه
احساس آن است. لذت خوردنی، همان لذت
گردش آن در دهان است و به همین قیاس
است لذت آشامیدنی و … معمولاً انسان تا به
این لذتها دست نیافته در رؤیاهای رنگین و
شیرینی به سر می برد، اما وقتی بدان دست
می یابد احساس می کند که در برابر راهی
بن بست قرار گرفته است. زیرا این لذتها اگر چه
نیاز انسان هستند اما آفاق سیر او و آرمان او و
چشم اندازهای آگاهی او نیستند. از این رو است
که وقتی انسان در بُعد جنسی افراط می کند به
زودی ملول و افسرده می شود و با تکرار این
حالت، احساس سست مزاجی و پریشان خاطری
می کند. و نیز هنگامی که انسان در خوردن یا
آشامیدن افراط می کند به درد معده یا کندی
نفس دچار می شود.

هیچ کدام از این کارها افق سیر جوان و
شایسته مرحله جوانی نیست و تنها ره آورد این
امور برای جوان، احساساتی از قبیل لذت و
خوشی است که وقتی جوان، کمّ و کیف آن را
دریافت پس از فراغت از این حالات، رایحه
حقیقت را استشمام می کند.

بنابراین ما به جوانانمان می گوییم، دوره
جوانی شما، نیروی حیات و بار مسؤولیتی در
عرصه هستی و ثروتی از ثروتهای انسانی
است. ما به شما نمی گوییم که به نیازهایتان
پاسخ مثبت ندهید، اما می گوییم نیازهایتان را
در سطحی قرار دهید که بدون هیچ زیانی
جسمتان را استوار بدارد و لازم است در عین
حال که نیازهای جسمانی خود را برمی آورید
بدانید که مسأله جوانی، در حیات و مسأله
حیات در جوانی، بسی فراختر و بازتر و
گسترده تر و مسؤولیت آفرین تر از همه این امور
مادی ای است که در آن فرو می روید و
نتیجه ای جز دل آزردگی و بی هدفی و احساس
پوچی برایتان ندارد.

بنابراین، حیات، تنها جسم و ماده ای
نیست که دارای افق حرکت نباشد و نشاط و
تپش نداشته باشد و به روی کرانه های گسترده
بسته باشد، چرا که نیروی مطلقی به نام «خدا»
در همه هستی حضور دارد و وقتی که انسان در
برابر او قرار می گیرد و زندگی اش را بر اساس
اراده او تنظیم می کند، احساس می نماید که
هیچ دیوار و سدّی در مسیر حرکت تکاملی اش
وجود ندارد و تنها حقیقتی است که تا بی نهایت
امتداد می یابد. بنابراین ما به جوانان می گوییم:
دریچه های عقل و آگاهی و عشق خود را به
سوی خدایی که شما را آفرید و به جوانی اتان
غنای نشاط و تحرک و معنویت بخشید،
بگشایید و بدانید که این گشایش در آینده به
شما سعادت روحی و معنوی و مادی خواهد
بخشید و با همه خیر و زیبایی و آزادی ای که در
آن است سعادت زندگی را برایتان به ارمغان
خواهد آورد.

ورزش، محبوب شایسته جوانان

کسانی می گویند بعضی از انواع ورزشها

وقت انسان را تباه می کند. اینان ورزش را در
تیراندازی و اسب دوانی و شنا منحصر
می دانند. حضرت عالی به این جنبه مسأله که
حجم زیادی از اهتمام و دلمشغولیهای جوانان
را به خود جذب کرده است، چگونه می نگرید؟

آیت اللّه فضل اللّه : گروهی از انسانها در
فهم احادیث منقول از پیامبر اکرم(ص) در
برخی از امور که روند آماده سازی برای این
مرحله به شمار می آید، جمود می ورزند. همانند
جمودی که در این حدیث نبوی می ورزند: «لا
سبق الاّ فی خف او نصل او حافر» (مسابقه و
شرط بندی مگر در دویدن و تیراندازی و
اسب سواری و شترسواری جایز نیست.) این
حدیث سخن از آمادگی و تمرین برای
تیراندازی و اسب سواری و شترسواری و از این
قبیل دارد. چنان که احادیثی هم در دست
داریم که بر اسب سواری و شنا و تیراندازی
تأکید می ورزد.

در بررسی و تحقیق در باره این موارد و
طبیعت نیازهایی که واقعیت موجود در آن
روزگار اقتضای آن را داشته، می بینیم که این
موارد نمونه هایی از نیازهای انسانها در جنگ
بوده است. چنان که به روشنی درمی یابیم که
این وسایل جنگی که در آن روزگاران کاربرد
داشته، تکامل یافته است؛ به این ترتیب که تیر
به تفنگ و یا توپخانه، و چارپا (اسب و شتر) به
ماشین و تانک و هواپیما تحول یافته است و
به همین قیاس دیگر ابزارها … پس هنگامی
که از شنا و اسب دوانی سخن می گوییم
می توانیم برایشان جایگزین برگزینیم یا
چیزهایی را بر آن بیفزاییم که عامل نیرومندی
تن و خوشی روان باشد و در زمینه مسایلی که
خلأ روحی و مادی جوانان را پر می کند و در پر
کردن اوقات فراغت جوانان نتایج مثبتی به
بار آورد.

بنابراین ورزش، تنها به عنوان وسیله ای
برای پر کردن اوقات فراغت به شمار نمی رود
بلکه یکی از ابزارهای تربیت بدن است و اگر
این سخن را به گفته پیش اضافه کنیم که روح
پهلوانی می تواند بر فضای ورزشی حاکم باشد،
آنگاه می توانیم بگوییم که ورزش ابزاری جهت
تربیت روحی نیز هست. چرا که روحیه انسان را
چنان ارتقا می دهد که او در عرصه پیکار، با
آرامش شکست را می پذیرد و نتیجه پیکار
ورزشی، او را دچار چالش درونی نمی کند.

ما باید نقطه های مثبت این امور [ورزش و
دیگر وسایل سرگرمی] را مطالعه کنیم و
شیوه های تکامل یافته آن را با توجه به
پیشرفت زمان و با لحاظ ابزارها و موقعیتها و
فضاهایی که می توان در این زمینه ایجاد کرد،
باز شناسیم.

فعالیتهای ورزشی

کسانی هستند که در زمینه فعالیتهای

ورزشی پرجنب و جوشند و دیگران را به
ورزش و مسابقه اهتمام و ترغیب می نمایند. بر
این کار بعضی خرده گرفته اند. نظر شما
چیست؟

آیت اللّه فضل اللّه : من در این گونه کارها
هیچ نقطه منفی ای نمی بینم. البته به شرط
آنکه فضای این گونه فعالیتها و مسابقات زیاده
بزرگ نمایانده نشود و بار ارزشی بزرگی به خود
نگیرد که در این صورت از اهداف و نتایج مثبت
عملی ای که فعّالان امور اجتماعی در نظر دارند
تا جوانان بدان دست بیابند، دور می شود.

از این رو فرو رفتن در چند و چون این
بازیها به آن حد که تمام نیرو و همت و آرزوی
جوان را تسخیر کند، او را از پرداختن به امور
اساسی تر و بزرگتر که در سطح واقعیت
اجتماعی و سیاسی و علمی و فرهنگی وجود
دارد باز می دارد.

اما اگر اهتمام به ورزش و مسابقه به این
حد نرسد، منفی نیست ولی اگر فی نفسه تبدیل
به ارزش شود ما با آن موافق نیستیم؛ زیرا
حجمی بیشتر از حجم فعالیتهای انسانی جوان
را می گیرد.

ملاحظه می کنیم که بسیاری از نظامها و
دستگاههای فاسد جهانی از این ابزار
پرطرفدار سود می جویند تا با سرگرم داشتن
جوانان دام سیاستهای خویش را بگسترند.

آیت اللّه فضل اللّه : این نکته همان چیزی
است که ما می خواهیم بدان هشدار دهیم.
آری، گاهی حتی در کشورهای پیشرفته ای مثل
آمریکا و اروپا مشاهده می کنیم که توده مردم
آنچنان در جوّ مسابقات غرقه می شوند که این
بازیها در چشمشان ارزش و اعتبار برتر می یابد
و تمام اهتمام آنها را به خود مشغول می دارد.
چندان که اهتمام به امور سیاسی و اجتماعی در
حاشیه قرار می گیرد.

در بسیاری از کشورهای جهان سوم نیز،
حاکمان می کوشند جوانان را از رویارو شدن با
مسایل کلان و مهم به دور نگاه دارند و این
امکان را برای خود فراهم می کنند که در باره
آن مسایل هر طور که خواستند عمل کنند؛
بی آنکه جامعه از آن آگاه شود. چرا که در ژرفای
بازیها و بازیچه ها و سرگرمیها فرو رفته و غرقه
شده است و این استغراق، او را از همه مسایل
و قضایای واقعی دور کرده است.

تماشای سوارکاری

معروف است که در مسابقات

سوارکاری، قمار صورت می گیرد یا چیزی گرو
می گذارند [به عنوان جایزه] آیا تماشا کردن
این صحنه ها اشکالی دارد؟

آیت اللّه فضل اللّه : فکر می کنم که
سوارکاری از کارهایی باشد که شایسته تشویق
و ترغیب باشد. زیرا به لحاظ طبیعت این
ورزش در تقویت تواناییهای انسان هنگام
جنگ و مانند آن و در سطوح مختلف نتایج
مطلوبی از آن انتظار می رود. اما وقتی چنین
مسابقه ای به ابزاری برای قمار تبدیل شود،
جنبه حرمت پیدا می کند و آثار منفی ای در پی
خواهد داشت و البته بی گمان شرط بندی کردن
در چنین ورزشها و مسابقات، بسیار بیهوده
است که دو نفر با هم شرط بندی کنند که این
اسب از آن یکی پیشی خواهد گرفت. چنین
کارهایی نشانه وجود حالت بچه گانه ای است که
به لحاظ انسانی هیچ ارزشی ندارد تا دو انسان
بر سر این گونه امور با هم درگیر شوند.

بنابراین حضور در این فضاها و تماشای
این مسابقات، به هر حال ممکن است انسان را
وارد حال و هوای آن کند و سبب شود او با این
فضاها آمیخته شود و با تداوم حضور خود،
قماری را که بر سر سبقت اسبها از یکدیگر
می شود مسأله ای طبیعی و عادی ببیند و
سپس عملاً وارد این کارها شود. از این رو ما
جوانان مؤمن را از حضور در این گونه بازیها هر
چند که خود در آن شریک نباشند، نهی
می کنیم و به احادیثی توجه می دهیم که
می گوید: «المحرّمات حمی اللّه فمن حام حول
الحمی اوشک ان یقع فیه» «حرامهای الهی
قرقگاههای خداست، هر کس در پیرامون
قرقگاه بگردد ممکن است وارد آن شود.»

مُد و چالشهای نوین

فراوانند کسانی که اشکالاتی پیرامون

پوششها و مدهای جدید مطرح می کنند.
معیاری که بتوان در فهم مشروعیت نوع
پوشش، بدان اعتماد کرد کدام است؟

آیت اللّه فضل اللّه : من تصور می کنم که
عرضه کردن این امور به شرع در حقیقت
عرضه کردن چیزی است که شرع اسلام هیچ
نظر منفی ای نسبت به آن ندارد. وقتی که شیوه
متداول در زندگی اجتماعی انسانها این است که
به این شکل یا آن شکل پوشش یابند، اسلام
در این مسأله سخت گیری نمی کند.

و چه بسا بعضی از مردم پوشش کفار و
حرمت همانندی با پوشش کافران را مطرح
می کنند. اما وقتی که موضوع را به دقت مورد
مطالعه قرار می دهیم می بینیم که این فکر در
مراحل و دوره های زمانی ای که مسلمانان در
اقلیت بودند و کفار اکثریت بزرگی داشتند کاربرد
داشته است. در حدیثی که از امام علی(ع) در
نهج البلاغه نقل شده است می خوانیم که از
امام پرسیده شد آیا با توجه به سخن رسول
گرامی اسلام که فرمود: «غیّروا الشیب
بالخضاب و لا تشبهوا بالیهود» «محاسن خود
را با خضاب رنگ کنید و همانند یهودان
مباشید»، بر ما هم واجب است محاسن خود را
خضاب کنیم؟ علی(ع) پاسخ داد: «کان ذلک و
الاسلام قل (یعنی قلیل)» «این در زمانی بود
که اهل اسلام اندک بودند».

اما هنگامی که تعداد مسلمانان فزونی
گرفت مشکلی در بازشناسی آنان از دیگران
وجود نداشت.

همچنین برخی از فقها نیز ملاحظه ای در
باره این حدیث پیامبر(ص) دارند که: «حفّوا
الشوارب واعفوا عن اللحی و لا تشبهوا
بالیهود» «شارب خود را کوتاه کنید و ریش را
واگذارید و همانند یهود مباشید.» این دسته از
فقها این حدیث را مبنای حکم شرعی ثابت و
همیشگی نمی دانند بلکه آن را ناظر به مقطع
زمانی ای می دانند که به سبب برخی مصلحتها
جداسازی و بازشناسی مسلمانان از یهودیان
مورد نظر بوده است. اما امروزه روزگار که
مسلمانان در جهان فراوانند دیگر مسأله تشبه
به یهود یا مجوس در میان نیست و این مسایل
عملاً مربوط به انتخاب خود مردم است که هر
چه را می خواهند برگزینند.

حجاب زن

در باره مسأله حجاب زن (پوشش

شرعی) کسانی هستند که حجاب با غیر چادر
را کافی نمی دانند و می گویند: حجاب تنها به
چادر است. نظر شما چیست؟

آیت اللّه فضل اللّه : حجاب در بر دارنده
مفهوم شرعی ای است که در درون آن دو چیز
نهفته است:

۱ـ بدنی که خداوند نمایاندن آن را به
اجنبی حرام کرده است.

۲ـ عدم خودآرایی و تحریک دیگران.

یعنی باید پوشش زن به گونه ای باشد که
وقتی از خانه خارج و به محیط جامعه که
مختلط از زنان و مردان است وارد شود، چیزی
از پیکرش را آشکار نسازد و نوع پوشش او هم
چنان نباشد که موجب تحریک جنسی شود و
او را در معرض نگاههای آلوده قرار دهد.
بنابراین هر نوع لباسی که این دو امر را در خود
جمع کند، لباس شرعی شمرده می شود.

در متون فقهی هم تأکیدی بر چادر و مانند
آن نشده است. زیرا این نوع پوشش را انسانها
تحت تأثیر سنتهای خویش که ناشی از وضع
اجتماعی معینی بوده است به وجود آورده اند.

بنابراین، مسأله این است که زن در حالتی
باوقار و با حفظ حدود شرعی و در عین حال به
عنوان مظهر یک انسان ـ و نه تنها مظهر یک
زن ـ از خانه خارج شود. با ملاحظه این امر،
تعصبی نسبت به نوع و شکل خاصی از پوشش
نیست.

حجاب موافق با مد

با آنکه بسیاری از لباسها شرایط

حجاب را برآورده می کند، اما بعضی از زنان
اصرار دارند که بین حجاب و مدهای نو به نو
لباسهای زنانه جمع کنند و هردو را داشته
باشند.

آیت اللّه فضل اللّه : گرایشهای این دسته از
خواهران گاه سبب می شود که حجابشان به
جای اینکه نمایه وقارشان باشد به ابزاری برای
تحریک دیگران تبدیل شود، زیرا تمایل به این
فضاهای روزمره که در شکل پوششهایی این
چنینی آشکار می شود، نشانه این است که
چنین زنی به لحاظ روانی، عقده یا
عقب افتادگی دارد و برای جبران آن می خواهد
نگاهها را شیفته خود کند. بنابراین در شکلی از
خانه بیرون می رود که نگاه جوانان را به خود
جلب کند. این عقده روانی یا ذهنی تا آنجا
پیش می رود که حجاب را هم حتی به حالتی
متضاد با آن تبدیل می کند.

لباس شهرت

مقصود از لباس شهرت چیست؟ و چرا

پوشیدن لباس شهرت حرام است؟

آیت اللّه فضل اللّه : مقصود از لباس شهرت،
لباسی است که انسان به حسب وضع اجتماعی
خویش عادت به پوشیدن آن ندارد، چنان که
اگر مردی لباس زن را بپوشد یا زنی لباس مرد
را به تن کند. لباسی که زنان و مردان مشترکا
عادت به پوشیدن آن ندارند ـ مثلاً امروزه
لباس مخصوص مردان به شمار نمی آید بلکه
مردان و زنان به طور عادی آن را می پوشند. اما
اگر لباسی ویژه زنان یا مردان بود، دیگری نباید
آن نوع لباس را بپوشد. دلیل این امر احادیثی
است که به ما می گوید مردان نباید به زیّ زنان
درآیند و زنان نباید زیّ مردان را به خود
بگیرند.

اگر حکمت این دستور اسلام را بجوییم،
خواهیم دید که حکمت این امر در ایجاد توازن
اجتماعی از طریق سرکوب نشدن اوضاع روانی
است.

ویژگیهای حجاب اسلامی

ویژگیهای حجاب اسلامی زن (پوشش

شرعی) چیست؟

آیت اللّه فضل اللّه : در این مورد با دو عنوان
سر و کار داریم. عنوان اول، همان پوشش
اس