پاورپوینت کامل صفات راستین در وجود یاس یاسین ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صفات راستین در وجود یاس یاسین ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صفات راستین در وجود یاس یاسین ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل صفات راستین در وجود یاس یاسین ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۴

* اشاره:

شروع آفرینش و طلوع حیات همراه با
الگوهای ارزشمند برای انسانها بوده است تا
همگان از گفتار ربّانی و رفتار وحیانی آنان بهره
برند و خود را به قله قدس و بلندای انسانیت
برسانند.

در این میان نقش درس آموزی و الگودهی
فاطمه زهرا علیهاالسلام، جایگاهی ژرف و
ارزشی افزون دارد، زیرا همراه با حوادثی بسیار،
و نشیب و فرازی فراوان بوده و در لحظه
لحظه های آن برگی از معرفت و فرزانگی به
چشم می خورد؛ سالهایی اندک، وقایعی سترگ
و تأثیری فراسوی زمان و مکان، همه با هم
دوران زندگانی سلاله یاسین و دخت آفتاب؛
حضرت زهرا(س) را دایره المعارفی بس بزرگ
برای تمامی انسانها بویژه بانوان ساخته است.
آنچه در این راستا ضروری می نماید، پندپذیری
و درس آموزی هر یک از ما از این گنجینه
جاودان آفرینش است تا بیش از پیش به سوی
تکامل و ترقی و دست یابی به ارزشهای
راستین اسلام ناب محمدی رهنمون شویم.

ان شاءاللّه

* بینش روشن و بصیرت

آسمانی

نخستین گام موفقیت انسان در گستره
حیات، بهره مندی از بینشی روشن و بصیرتی
آسمانی است؛ دیدگاهی که آفرینش را در آیینه
نگاه آدمی به صورتی زیبا و حقیقی به تصویر
می کشاند. برخی که از این مائده الهی
بی بهره اند حیات خویشتن را «ساحل
خوشگذرانی» و یا «میدان بازی و سرگرمی»
می شمرند و دامنه تلاش خود را در روزهایی
زودگذر به دست فراموشی می سپرند. تو گویی
از آغاز تا فرجام زندگانی اینان باید در امور
دلفریب و ظاهر زودگذر صرف شود!

بسیاری از دانشمندان و صاحبان فکر و
اندیشه در طول تاریخ از این موهبت آسمانی
محروم بوده اند و پس از سالهای بسیار تلاشی
سخت و طاقت سوز در بیراهه های ضلالت و
هواپرستی دچار هلاکت معنوی شده اند.

آری آنچه در این عرصه، بسیار مهم است
بینش مندی است نه دانشمندی و دیدن است
نه دانستن؛ چه بسا انسانهایی به ظاهر جاهل
که دلی لبریز از بصیرت دارند و قلبی پرنور از
بینش.

با هم برخی از سخنان فاطمه زهرا،
سلام اللّه علیها را در این باره می نگریم:

رضایت، طاعت و اطاعت دخت آفتاب در
حوادث روزانه، بارشی از صفات ارزشمند این
بانو است؛ به گونه ای که هیچ گاه خود را در
برابر دستورات خداوند و سخنان رسول او،
صاحب نظر نمی دید، و از سوی دیگر با عشقی
روزافزون سر بر آستان اراده الهی و تقدیر
ربوبی می نهاد. عبارت روشنی بخش و
مهرافروز:

رَضیتُ بِما رَضی اللّه لی وَ رَسولُه(۱)

(خشنودم به آنچه که خدا و پیامبر او برای
من رضایت دادند)

و یا:

رضیتُ باللّه ربّا و بکَ یا ابتاه نبیّا و بابن
عمّی بعلاً و ولیّا(۲)

(خشنودم که خدا پروردگار من است و تو
ای پدر پیامبر من و پسرعمویم علی شوهر و
امام من است)

تجلّی ساز این ویژگی عرشی است. تو
گویی نشان از سخن خداوندی در توصیف
شایستگان و پاکان دارد که:

رَضِیَ اللّه ُ عَنْهُم وَ رَضُوا عنه.(۳)

پروردگار از آنان راضی است و اینان نیز از
خدای خود راضی اند.

آری چنین دامان قدسی و آغوش آسمانی
بوده که دُردانه هایی چون حسین بن علی(ع) را
تربیت می نماید که در آخرین لحظه های حیات
خویش در عرصه کربلا با جمله ای کوتاه،
معرفتی بلند از عشق و دلدادگی به تصویر
می کشاند و می فرماید:

الهی رضیً بقضائک(۴)

پروردگارا! به قضا و اراده تو راضی هستم

و دخت گرانقدر فاطمه(س) نیز در
صحنه های گوناگون حادثه سرخ نینوا ضمن
بیان رضایت خویش در جمله ای تمامی
مصایب را با رنگ زیبایی و اطاعت می نگرد و
می فرماید:

ما رأیتُ الا جمیلا.(۵)

هر چه دیدم زیبایی ـ و لطف و محبت
الهی ـ بود.

و این سخنان نشانگر توحید ناب و بینشی
روشن نسبت به اراده خداوند در صحنه های
حوادث زندگانی است. در روزی دیگر و سخنی
دیگر، زهرای مرضیه(س) پدر را با عبارت
«رسول اللّه » خطاب می کند و از نگاه خویش به
رسالت پدر، وی را سزاوارتر از خویش نسبت به
سرنوشت خود می بیند و می فرماید:

یا رسول اللّه انتَ أولی بما تری(۶)

ای رسول خدا تو از من سزاوارتری که
اظهارنظر کنی.

گستره معرفت افروزی و پندپذیری نگاه
دخت آفتاب به گونه ای بود که در شب ازدواج
خویش ـ که بسیاری از افراد خود را اسیر هواها
و هوسهای این شب کرده، غبار غربت از
خداوند بر گوهر وجود خویش می ریزند و با
شادی و شادمانی آمیخته با نافرمانی و عصیان
خود را خوشبخت می دانند ـ آن حضرت به
شوی عزیز خود با حالتی نگران و گریان
می فرماید:

«در باره حال و رفتار خود فکر کردم و به
یاد پایان عمر خویش و منزلگاه دیگر به نام
قبر افتادم که امروز از خانه پدر به خانه شما
منتقل شدم و روزی دیگر از اینجا به طرف قبر
و قیامت خواهم رفت.

در این آغازین لحظه های زندگی تو را به
خدا سوگند می دهم که بیا تا به نماز باشیم تا با
هم در این شب خدا را عبادت کنیم.»(۷)

آری

کیمیا نیست عجب بندگی پیر مغان

خاک او گشتم و چندین درجاتم دادند(۸)

* دانش و آگاهی

دانایی مشعلی روشن در ظلمت زندگانی
است نوری که چون در سرای دیده و دل تابید
فراسوی حوادث و عقبه مشکلات، برابر
دیدگان رخ نشان می دهد و شیرینی سختیها
نمایان می شود. آنان که از این چلچراغ هدایت
نصیبی دارند «عبادات» را «تکلیف» و سختی
نمی شمرند بلکه بهار فرصتی می دانند که با
معشوق خویش به راز و نیاز پرداخته و مزرعه
دل را پرطراوت از شبنم شوق و سرسبز از
رویش رهایی از اسارت دیگران می نمایند.

زهرای مرضیه، بزرگ انسانی بود که در
پرتو دانش و دانایی خویش انبوه تلخکامیهای
زندگانی زودگذر را بارش برکات می دید و از این
فرصتهای طلایی، استفاده هایی ارزشمند
می نمود. از این رو چون زنی از زنان مدینه
پرسشهایی بسیار از سوی مادر خویش مطرح
کرد و در پایان اظهار خجالت از مزاحمت
خویش نمود، دخت رسول خدا(ص) به او
فرمود:

«باز هم بیا و آنچه پرسش داری بپرس. آیا
اگر کسی را روزی اجیر نمایند که بار سنگینی را
بر بام بالا ببرد و در مقابل صد هزار دینار طلا
مزد بگیرد، چنین کاری برای او دشوار است؟»

گفت: خیر.

حضرت ادامه داد: «من هر مسأله ای را که
پاسخ می دهم، بیش از فاصله بین زمین و
عرش، گوهر و لؤلؤ پاداش می گیرم، پس
سزاوارتر است که بر من سنگین نیاید».(۹)

ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم

ای بی خبر ز لذت شرب مُدام ما(۱۰)

عظمت نگاه و گستره دانش پاک بانوی
اسلام در خطبه نخستین آن حضرت در مسجد
مدینه نمایان می شود. سخنانی که مقابل خلیفه
اول و جمعی از مهاجرین و انصار و در پشت
پرده فرمود و گویی آفرینش بر او آفرین گفتند؛
پس از سپاس الهی و توصیف توحید، نبوت و
امامت با جملاتی کوتاه و معارفی بلند زبان به
فلسفه ایمان و عبادات گشوده و فرمود:

«[پروردگار سبحان] ایمان را واجب نمود
و بدان زنگ شرک از دلهاتان زدود و با نماز،
خودپرستی را از شما دور کرد. روزه را نشان
دهنده دوستی خالصانه قرار داد و زکات را مایه
افزایش روزی. حج را آزماینده درجه دین و
عدالت را نمودار مرتبه یقین. پیروی ما را مایه
وفاق و امامت ما را مانع افتراق. دوستی ما را
عزت مسلمانی و بازداشتن نفس را موجب
نجات و قصاص را سبب بقای زندگانی. وفای
به نذر را موجب آمرزش و تمام پرداختن پیمانه
و وزن را مانع کم فروشی و کاهش»(۱۱)

و در سخنی دیگر در باره آداب غذا خوردن
و بهداشت عمومی فرموده است:

«بر سفره غذا، دوازده دستورالعمل
ارزشمند وجود دارد که سزاوار است هر
مسلمانی آنها را بشناسد. چهار عدد آنها واجب،
چهار عدد دیگر مستحب و چهار عدد آخر،
نشانه ادب و بزرگواری است.

دستورالعملهای واجب عبارت است از:

۱. شناخت و معرفت پروردگار و دانستن
این سخن که نعمتها همه از او است

۲. راضی به نعمتهای خدا بودن

۳. گفتن «بسم اللّه الرحمن الرحیم» در
آغاز غذا

۴. شکر و سپاسگزاری پروردگار در آغاز و
پایان غذا

دستورالعملهای مستحب عبارتند از:

۱. وضو گرفتن قبل از غذا

۲. نشستن به جانب چپ

۳. نشسته غذا خوردن

۴. با سه انگشت غذا خوردن

و دستورالعملهایی که نشان ادب و
بزرگواری است عبارتند از:

۱. از آنچه پیش روی شماست بخورید

۲. لقمه ها را کوچک بردارید

۳. غذا را خوب بجوید

۴. کمتر در صورت دیگران هنگام غذا
خوردن بنگرید.(۱۲)

* رها از اسارتها

از زبان سوسن آزاده ام آمد به گوش

کاندرین دیر کهن کار سبکباران خوش است(۱۳)

«رنگ تعلّق» به جلوه های فریبا و دلبر
زندگی، دامی است که برابر تمامی انسانها
گشوده شده است.

برخی دیدگاهی جاهلانه و غبارآلود نسبت
به دنیای اطراف خود دارند و «گذرگاه» دنیا را
«اقامتگاه» می دانند. از این رو در هر قدمی،
گامی بیشتر به سوی دلدادگی و وابستگی
برمی دارند و خویشتن خویش را در زنجیرهای
اسارت، زندانی می کنند.

اما پاره ای دیگر بر لوح وجودشان جز «الف
قامت یار» دیده نمی شود و رها از تمامی
اسارتها، راه روشنی از معرفت و عشق را
می پویند.

آن گاه که فرصتی فراهم شود و در گلستان
معارف فاطمی نگاهی به گلواژه های نورآفرین
آن بانو شود، به خوبی درمی یابیم که لحظه های
حیات وی، رهایی از این وابستگیها بوده است
که این خود بهترین الگو برای شیفتگان
پیشرفت و تکامل خواهد بود.

هنگامی که در حضور آن حضرت سخن از
«دوست داشتنیهای دنیا» مطرح می شود، به
جای خانه ای باشکوه، لباسی گرانقیمت و یا …
می فرماید:

حُبَّب الیّ من دنیاکم ثلاثٌ: تلاوه کتاب اللّه
و النظر فی وجه رسول اللّه و الانفاق فی سبیل
اللّه .(۱۴)

از دنیای شما سه چیز محبوب من است:
تلاوت قرآن، نگاه به چهره رسول خدا(ص) و
انفاق در راه خدا.

و این خود نشان از باروری اندیشه، عشق
و عمل است.

و روزی که پدر عزیز و گرامی وی فرمود:

دخترم! آیا دوست داری دعایی به تو
بیاموزم که هیچ کس آن را نمی خواند مگر آنکه
خواسته های او تحقق می پذیرد؟

در پاسخ پدر خویش می گوید:

یا ابه! لَهذا اَحبُّ الیّ من الدنیا و ما
فیها.(۱۵)

پدرجان چنین دعایی از دنیا و آنچه در آن
است نزد من محبوب تر است.

آن گاه که سلمان فاطمه(س) را با چادری
ساده دیده و با شگفتی بسیار می گوید:

عجبا! دختران پادشاه ایران و قیصر روم بر
کُرسیهای طلایی می نشینند و پارچه های
زربفت به تن می کنند. وه این دختر رسول
خداست که نه چادری گران قیمت بر سر دارد و
نه لباسهای زیبا.

و زهرای مرضیه در پاسخ می فرماید:

یا سلمان! انَّ اللّه َ ذخر لنا الثیاب و
الکراسی لیوم آخر.(۱۶)

ای سلمان! خداوند بزرگ، لباسهای زینتی
و تختهای طلایی را برای ما در روز قیامت
ذخیره کرده است.

* صفا و صداقت در زندگانی

هماهنگی با شوهر در کار منزل، تقسیم کار
با همسر، رعایت عفاف و پاکدامنی در طول
زندگی و حفظ نشاط محیط خانه از ویژگیهای
پاک بانوی اسلام در عرصه خانه و خانواده
است. او ارزشی بسیار برای کار در منزل
می شمرد. از این رو گندم را با آسیاب دستی آرد
می نمود، نان می پخت و کارهای روزانه را
انجام می داد تا صفای محیط منزل و
هماهنگی او با شوهر عزیزش حفظ شود. به
بچـه داری و تربیـت کودک توجـه کامـل
داشـت و گاه با یک دست کودک عزیزش را در
آغوش داشت و با دستی دیگر دستاس
می نمود.

و گاهی از سختی کار و فشار مشکلات
خدمت پدر می رفت و می فرمود:

قد مجِلَتْ یدایَ من الرَّحی، لیلتی جمعیا
اُدیر الرّحی حتی اُصْبِحَ و ابوالحسن یَحْمِلُ
حسنا و حُسینا.(۱۷)

ای رسول خدا! هر دو دستم به علت آرد
کردن گندم با آسیای دستی ورم کرده و زخم
شده است، دیشب را تا صبح به آرد کردن گندم
مشغول بودم و ابوالحسن فرزندانم حسن و
حسین را نگهداری می کرد.

افزون بر توجه به انجام وظایف خانوادگی،
اندیشه در تربیت فرزندان و برطرف ساختن
نیازمندیهای خانواده، دقت در تحقق عدالت د