پاورپوینت کامل مراسم ازدواج در بلوچستان ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مراسم ازدواج در بلوچستان ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مراسم ازدواج در بلوچستان ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مراسم ازدواج در بلوچستان ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۲

ازدواج در نزد مردم بلوچ، یکی از شرایط
بلوغ اجتماعی مردان است. جوان بلوچ با قبول
همسر، اولین قدم را جهت ورود به اجتماع
برمی دارد و پس از ازدواج است که خود را
فردی اجتماعی می شمارد. از نظر مذهبی نیز
ازدواج در نزد مردم بلوچ امری مقدس و محترم
است.

سن ازدواج در بلوچستان بسیار پایین است
و معمولاً دختران از سن ۹ تا ۱۵ سال و پسران
از ۱۵ تا ۲۰ سالگی ازدواج می کنند و آنچه
گاهی موجب بالا رفتن سن ازدواج می شود
همانا عدم تمکّن مالی است. حتی امروزه که با
توسعه فرهنگ، مردم بلوچ علاقه مندی زیادی
به فراگرفتن دانش نشان می دهند و به دبستان
و دبیرستانها روی می آورند، معذالک تحصیل
نیز خیلی کمتر مانع ازدواج آنان می شود؛ چون
پسر تا زمانی که تحصیل می کند و شغل کاری
به دست نیاورده است کفیل خرج او و همسرش
پدرش می باشد.

در گذشته تعدد زوجات در بلوچستان
معمول بوده و یک مرد بنا به قدرت مالی خود
بخصوص سرداران و خوانین بلوچ که دارای
تمکن هم بوده اند چندین زن می گرفته اند.

قوم بلوچ را قبایل و طوایف زیادی تشکیل
می دهد. افراد هر قبیله و طایفه با هم
خویشاوندی نسبی و سببی دارند و این امر
موجب دوام و بقای طوایف بلوچ است و برای
تحکیم مبانی قومی ازدواجها اکثرا درون گروهی
یا درون همسری است و به جز موارد نادری
عموما ازدواجها با خویشاوندان صورت می گیرد.

بلوچ معتقد است عهد و وفا یا وفا و بقای
قوم و خویش، بهتر از عهد و وفای دیگران
است و پدران و مادران بلوچ در حفظ این شیوه
تعصب و اصرار زیادی دارند و سعی دارند
حتی الامکان برای فرزند خود از میان
خویشاوندان و افراد قبیله خود همسر انتخاب
نمایند.

یکی از راههای انتخاب همسر در
بلوچستان همسرگزینی به طریق ناف بری است
که این سنت کم و بیش در سایر نقاط هم دیده
شده است. هنگام تولد نوزاد، ماما مبلغی از پدر
بچه به عنوان مژدگانی می گیرد که اگر نوزاد
پسر باشد این مژدگانی را پدر نوزاد می دهد و
اگر دختر باشد یکی از اقوام نوزاد که پسری
همسال یا کمی بزرگتر دارد پیشدستی نموده و
دستور می دهد که ماما ناف دختر را به اسم
پسرش ببرد و مژدگانی را که پدر نوزاد به ماما
باید بدهد؛ مادر یا پدر پسری که نوزاد دختر به
نام او ناف بری شده است می دهد، و علاوه بر
آن و در صورت استطاعت، یک دست لباس
نوزاد و گاهی چند مثقال طلا که اغلب به
صورت گوشواره است، برای نشانه به مادر نوزاد
دختر داده می شود و حتی مبلغی پول یا
تحفه ای به عنوان رونما (روگشایی) به نوزاد
دختر داده می شود و اگر پدر و مادر دختر تحفه
و هدایای پسر را قبول کند نشانه این است که
پسر کوچک را به دامادی قبول کرده است و
هیچ گاه نمی تواند فرد دیگری را به دامادی
قبول کند مگر اینکه داماد کوچولو فوت کند، و
این حرف که دختر فلانی ناف بریده پسر فلانی
است ورد زبان پدر و مادر طرفین و اقوام و
خویشاوندان است تا زمانی که پسر و دختر
بزرگ شوند و رسما ازدواج نمایند. البته در
بعضی موارد دیده شده است که پسر تمایلی با
ازدواج با دختر ناف بریده خود نشان نداده و با
دیگری ازدواج کرده است. این مورد فقط در
ناف بریهایی که بین فامیل دور صورت گرفته
مشاهده شده است و اگر پسر و خانواده پسر
تمایل داشته باشند اصولاً از همان زمان
کودکی ارتباط و دوستی را حفظ می کنند و هر
ساله با دادن هدایایی ولو بسیار کوچک خاطره
ناف بری را تا زمان ازدواج قطعی زنده نگه
می دارند.

اگر ناف دختر را برای کسی نبریده باشند
یعنی دختر از روز تولد نامزد نشده باشد،
انتخاب دختر به صورتهای زیر انجام می گیرد:

الف) پسر، دختری را و انتخاب او را برای
نامزدی در نظر می گیرد. بعد به وسیله یکی از
فامیلهای خود به پدر خود اطلاع می دهد و او را
از نیت خود آگاه می سازد.

ب) مادر یا خواهر پسر، دختری را به پسر
پیشنهاد می کند.

ج) پدر به پسر پیشنهاد ازدواج با دختری را
می نماید.

اگر ازدواج میان افراد خانواده (خانواده
بزرگ قدیمی که همه فامیل درجه یک و دو را
شامل می شود) صورت پذیرد، تشریفات
نامزدی خیلی رسمی انجام نمی شود. مثلاً اگر
پسری بخواهد با دختردایی خود ازدواج کند
بدون تشریفات قبلی مادر پسر یک دست لباس
برای برادرزاده خود می دوزد و برای او می برد و
بدین وسیله دختر برادر را برای پسر خود نشانه
می کند. البته پسر باید آنقدر محبتش به خانواده
دایی زیاد باشد که هر روز یا لااقل چند روز یک
بار به خانه دایی اش سری بزند و اگر این کار را
نکند مورد تمسخر قرار می گیرد و مردم
می گویند او نابود و ناتوان است چون از خانه

دایی اش خجالت می کشد. بنابراین، پسر باید و
لو از روی اکراه که مسلما ناشی از کمرویی و
خجالت است این کار را انجام دهد و این برنامه
تا موقع ازدواج ادامه یابد. بعد از آنکه نامزدی
دو طرف معلوم شد، خانواده پسر هدایایی برای
دختر تهیه می کنند و آنها را که عموما شامل
وسایل زیر است به خانه عروس می فرستند:
۳۰ مثقال طلا، ۵ عدد پیراهن و شلوار بلوچی،
۶ عدد روسری، ۳ عدد چادر، ۴ جفت کفش و
لوازمات دیگر.

چنانچه منزل عروس در ده دیگر باشد
عده ای از اقوام را دعوت می کنند و این لوازم را
در مجمعه های بزرگ می گذارند و با دهل و
سرنا و آواز به طرف قبیله دختر رهسپار
می شوند و اگر این فاصله زیاد دور باشد، این
فاصله را با شتر طی می کنند. پس از اینکه این
وسایل را تحویل دادند بر حسب طول راه یک
نهار یا شام حتی یک شبانه روز در منزل دختر
اقامت کرده سپس مراجعت می کنند. از این

تاریخ به بعد، پسر بیشتر اوقات خود را تا زمان
عروسی در خانه نامزد خود می گذراند اما هیچ
گاه صورت نامزد خود را نخواهد دید.

اگر اتفاقا نامزد خود را ببیند دختر باید فورا
به زمین بنشیند و صورت خود را بپوشاند و
هنگامی که پسر با خانواده دختر در یک اطاق یا
کپر بلوچی جمع باشند، دختر وظیفه دارد پشت
مادر خود به طوری که پشت خود را به طرف
داماد نموده است بنشیند که داماد صورت او را
نبیند و هیچ گاه با دختر مستقیما صحبت
نمی کند و این وضع تا زمان عروسی ادامه دارد.
اگر داماد از این ازدواج منصرف شود که خیلی
به ندرت این اتفاق می افتد، می تواند بدون پس
گرفتن وسایلی که برای نامزد خود فرستاده
است به جای دیگری برود و داماد شود. البته
پدر و مادر داماد، پسر خود را عاق کرده و او را
نخواهند بخشید و دیگر در مراسم نامزدی
مجدد پسر خود شرکت نخواهند کرد و او را تنها
خواهند گذاشت و هیچ خانواده ای یا طایفه ای
پسر را به دامادی قبول نخواهند کرد مگر اینکه
پدر و مادرش او را ببخشند و پسر رضایت آنها
را جلب نماید.

زمانی که نامزدی پسر و دختر معلوم شد و
دو خانواده به این امر رضایت دادند و هر دو به

سن ازدواج رسیدند پسر به وسیله یکی از اقوام
خود به پدرش اطلاع می دهد که میل دارد
عروسی کند. قاصد نزد پدر رفته و پیغام پسر را
به پدر می رساند. پدر اولاً فکر می کند که آیا
می تواند این کار را انجام دهد یا نه، و اگر
توانست جواب می دهد: بلی من حاضرم که
برای پسرم عروسی بگیرم و منتظر چنین
روزی بودم. قاصد نیت پدر را به داماد می گوید
و با همراهی داماد به بجار می روند.

بجار یکی از سنتهای خوب مردم بلوچ
است و معنی آن تعاون و کمک گرفتن در امر
ازدواج است. پسری که قصد ازدواج دارد و
موافقت خانواده خود را نیز در این مورد گرفته
است با یکی دو نفر از دوستان خود به بجار
می رود؛ یعنی اینکه به سراغ اقوام خود که در
محل زندگی می کنند یا در شهرها و یا دهات و
قبایل دیگر سکونت دارند می رود و قصد خود
را از عروسی به اطلاع خویشاوندان خود
می رساند. اقوام داماد از شنیدن این خبر
خوشحال شده و هر یک بنا به استطاعت و
بنیه مالی خود کمکهایی نقدی یا جنسی به
داماد می دهند. این کمکها شامل پول نقد، طلا،
گوسفند، شتر، گندم، برنج، آرد و روغن یا سایر
ملزومات عروسی یا پول نقد است. گاهی هم
چند اصله درخت خرما و یا یک قطعه باغ یا
زمین به داماد داده می شود. داما