پاورپوینت کامل بشارت و انذار ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بشارت و انذار ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بشارت و انذار ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بشارت و انذار ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۲

از امور مهمی که توجه به آن در امر
تربیت، بسیار حایز اهمیت است و وجود آن در
جان انسان از عوامل عمده ناکامی و شکست
هر اقدامی در زمینه تربیت است، یکی امید و
خوش بینی بیش از حد نسبت به خود و
سرنوشت خویش و دیگری ناامیدی و یأس
است. ثمره اول تنبلی و بیهوده گری و ولنگاری
و حاصل دوم نیز سرخوردگی و احساس پوچی
و شکست است که نتیجه مشترک آن، ترک
وظیفه و اهمال و از دست دادن فرصتها و

استعدادهاست.

کسی که سراسر وجودش را امید و رضایت
گرفته و نسبت به آینده خود هیچ احساس
نگرانی ندارد، نیازی نمی بیند تا در جهت کسب
اموری که او را از خطرهایی که بر سر راه دارد
محافظت می کند، گامی بردارد؛ همچنان که
شخص ناامید و مأیوس از فلاح و رستگاری،
انگیزه ای در خود نمی یابد تا به این کار مبادرت
ورزد. در حالی که حد میانه آن، یعنی نه امید
مطلق و نه یأس مطلق، از عالی ترین حالات و
صفاتی است که شخص را از آفتهای هر یک از
آن دو نجات داده و او را به سوی دست یابی به
کمالات بیشتر به حرکت وا می دارد. و لذا در
تعلیمات اخلاقی قرآنی، همواره بر ایجاد و
تثبیت این حالت میانه در جان مؤمنان، تأکید
می ورزد. مثلاً می فرماید: «لکیلا تأسوا علی
مافاتکم و لا تفرحوا بما اتاکم و اللّه لا یحب کل
مختال فخور» تا بر آنچه از شما دریغ شده
حسرت نخورید و نسبت به آنچه به شما ارزانی
شد شادمان نگردید و خداوند شخص
خودبزرگ بین و فخرکننده را دوست ندارد.»(۱)

و نیز از زبان مؤمنان معاصر قارون، خطاب
به او می فرماید:

«… اذ قال له قومه لا تفرح انّ اللّه لا یحبّ
الفرحین» قوم قارون به او گفتند: ـ نسبت به
ثروت انبوه خود ـ خوشحالی و شادی مکن زیرا
خداوند انسانهای مغرور و راضی از خود را
دوست ندارد.»(۲)

همچنان که از یأس و ناامیدی مذمت
می کند و آن را از صفات کافران می داند.(۳)

در حدیثی، امام صادق علیه السلام از پدر
بزرگوارش امام باقر(ع) این گونه نقل می کنند:
«انّه لیس من عبد مؤمن الاّ فی قلبه نوران: نور
خیفه و نور رجاء، لو وزن هذا لم یزد علی هذا و
لو وزن هذا لم یزد علی هذا».(۴) هر بنده
مؤمنی دو گونه نور در قلبش موجود است؛ یکی
نور خوف و دیگری نور امید. این دو نسبت به
یکدیگر یکسان بوده و هیچ یک بر دیگری
افزایش ندارد.

امام صادق علیه السلام در روایت دیگری
فرمودند: «لا یکون المؤمن مؤمنا حتی یکون
خائفا راجیا، و لا یکون خائفا راجیا حتی یکون
عاملاً لمایخاف و یرجو».(۵) شخص مؤمن به
ایمان کامل نمی رسد مگر اینکه از دو صفت
خوف و رجا برخوردار باشد و علامت وجود این
دو حالت در نفس مؤمن آن است که برای آنچه
از آن ترسان و یا امیدوار است کار می کند.

در این حدیث شریف به وضوح، ثمره
داشتن این دو صفت حرکت و عمل معرفی
شده است وخوف و رجا را منشأ تربیت و سیر
به سوی کمال دانسته اند.

نقش تبشیر در خودسازی

بنا بر آنچه گفتیم مژده دادن به نفس و
بشارت دادن به آن که هر عمل صالح و
پسندیده ای از او سر بزند اولاً در پیشگاه
خداوند محفوظ مانده و هیچ کاری از او فوت و
فراموش نخواهد شد.(۶) و بی کم و کاست در
لوح اعمال ما ثبت گردیده(۷) و ثانیا: پاداش آن
به صورت بسیار انبوه و بی مرز به ما خواهد
رسید(۸)، خود نیروی محرک و پرقدرتی خواهد
ساخت که تحمل هر مشکلی را در راه کسب
مقامات معنوی و انسانی آسان خواهد نمود.

در جایی قرآن کریم می فرماید: «… انما
یوّفی الصّابرون اجرهم بغیر حساب» صابران
اجر بی حساب دارند.(۹) و نیز می فرماید: «مثل
الذین ینفقون اموالهم فی سبیل اللّه کمثل جنه
انبتت سبع سنابل فی کل سنبله ماه حبه و اللّه
یضاعف لمن یشاء و اللّه واسع علیم»

آنچه آنان در راه خدا انفاق می کنند مانند
دانه ای گندم است که از آن هفت سنبل
می روید و در هر سنبلی صد دانه به وجود
می آید و خداوند برای هر کس بخواهد فضل
خود را افزایش می دهد و خداوند رحمت گستر و
داناست».(۱۰)

البته ظاهرا آیه کریمه در مقام تعیین حدّ
پاداش نیست بلکه مقصود کثرت پاداش و
بی حد بودن است. و نظیر این دست آیات در
روایات بسیار فراوان است که برای یک عمل
کوچک بنده، اگر از روی اخلاص باشد، ثوابهای
زیاد و فراتر از حد حساب و شمارش بیان
گردیده(۱۱) و نعمتهای بهشتی از هر نوع آن، به
قدری وسیع و گسترده معرفی شده است که
واقعا حیرت انگیز است و غالبا درک بشری از
دریافت حقیقت آن عاجز است. و این ناتوانی
در حدی است که گاهی صاحبان اندیشه های
ضعیف در پذیرش آن به تردید می افتند. و آن
را خیالی و اسطوره ای می انگارند، در حالی که
اگر اینان قدری خود را در معرفت خداوند
قوی تر کنند و در صفات جلال و جمال او
بیشتر تأمل کنند و در مظاهر قدرت و آثار آن
در گستره هستی بیندیشد براحتی در برابر
عظمت شگفت آور موجود در کوچکترین جلوه
آفرینش بار خواهند انداخت و بی نهایت بودن
قدرت نمایی حق را در آفرینش جهان خواهند
دید. تازه این همان عالمی است که آفریدگار
آن، ناچیزش شمرده و پست و حقیرش
دانسته(۱۲) و لایق مقام انسان ندانسته
است(۱۳) و در نهایت، عالی ترین بهره ها و
جلوه های پرفریب و چشم گیر آن را از جنبه
رحمانیت خود، در خور استفاده کافران و
دشمنان خویش معرفی فرموده است.(۱۴) ولی
در قبال آن، جهان آخرت و پهنه آن و
موجودات آن را به عظمت یاد کرده(۱۵) تا جایی
که عرض بهشت را به مثابه همه آسمانها و
زمین بیان کرده(۱۶) و دلبستگی و رقابت و
مسابقه برای کسب مقامات و درجات هر چه
بیشتر آن را تشویق و ترغیب، بلکه دستور
داده(۱۷) و دست نیافتن به هر یک از بهره های
آن را خسرانی بزرگ بر شمرده است.(۱۸)

انسانی که از این دیدگاه به قدرت نمایی
آفریدگار جهان بنگرد و سرانگشت توانای او را
در آفرینش و اداره آسمانها و زمین و موجودات
آن نظاره کند، آنچه مشاهده خواهد کرد جز
عظمت بی نهایت نخواهد بود؛ با اینکه به
فرموده خود او، دنیای طبیعت با همه وسعت و
پهنایش در برابر جهان ماورای آن، جز اندکی
بیش نیست،(۱۹) آنگاه چنین شخصی با این
بینش در پذیرش آنچه خدا از نعمتهای بیکران
و بی حد و مرز بهشتی به عنوان نتیجه
درستکاری و بندگی به او بشارت داده است به
تردید می افتد؟ و برای کسب آن مقامها از خود
سستی نشان می دهد؟

بنابراین بشارت دادن به نفس و یادآوری
نتایج عمل صالح و حرکت سازنده که قسمت
مهمی از آن، همان نعمتهای بهشتی است خود
عاملی عمده در جهت اقدام و سیر به سوی
کمال و تربیت است.

البته این درست است که مطابق سخن
معصوم علیه السلام عبادت آزادگان پرستشی
است که از روی محبت الهی باشد(۲۰) ولی آیا
چه تعداد انسانهایی هستند که خداوند را با این
انگیزه عبادت و بندگی کنند؟ جز عده ای بسیار
اندک و معدود؟

و به فرموده امام خمینی: «همه عبادتمان
برای خودمان است، آن که آدم خوبی است،
برای بهشت عبادت می کند، شما بهشت را
بردارید از روی اعمال ببینید چه کسی عبادت
می کند و بهشت را بردارید ببینید کی عبادت
می کند؟ علی می ماند و حوضش.»(۲۱)

از رحمت و لطف واسع خداوند در این باره
این است که در خصوص ثواب و پاداش اعمال
به آنچه از طریق معتبر و روایات قابل اعتماد از
معصومان علیهم السلام به دست ما رسیده
اکتفا نشده است بلکه بر طبق روایت مشهور از
امام صادق علیه السلام: «من بلغه عن النبی
شی ء من الثواب نفعل ذلک طلب قول
النبیّ(ص) کان له ذلک الثّواب و ان کان النبی لم
یقله». هر کس روایتی از پیامبر(ص) به دست
او برسد که متضمن وعده ثواب بر کار خاصی
باشد، خداوند آن پاداش را به او می دهد گرچه
آن کلام از آن حضرت صادر نشده باشد.(۲۲)

و در حدیث دیگر، امام باقر(ع) همین
مضمون را بیان فرمود ولی به جای وعده ثواب
از قول رسول خدا(ص) هر گونه ثوابی که از
ناحیه خداوند بیان شده باشد ـ چه ناقل آن
پیامبر و چه معصوم دیگر باشد ـ ذکر شده
است.(۲۳)

تأثیر انذار در خودسازی

همچنان که تبشیر و یادآوری نعمتهایی که
خداوند به صالحان وعده آن را داده عامل
مهمی برای حرکت به سوی خوبیهاست، بر
حذر داشتن و ترساندن نفس از عذاب دردناک
الهی که از پی آمدهای اعمال زشت و ترک
وظیفه است، نقش عمده ای در کناره گیری و
پرهیز از آن دارد.

قرآن کریم می فرماید: «وَ امّا مَنْ خافَ مقامَ
ربَّه و نَهَی النفسَ عنِ الهوی فاِنَّ الجنّهَ هُو
المأوی» هر کس از مقام پروردگار خود هراسان
باشد و نفس را از هوای باز دارد بهشت جایگاه
او خواهد بود.(۲۴)

و باز می فرماید: «وَ لِمَنْ خافَ مقامَ