پاورپوینت کامل آموزه های زندگانی در آخرین سخنان آسمانی(۱)آموزه های زندگانی حضرت زهرا(س) (۵) ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آموزه های زندگانی در آخرین سخنان آسمانی(۱)آموزه های زندگانی حضرت زهرا(س) (۵) ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آموزه های زندگانی در آخرین سخنان آسمانی(۱)آموزه های زندگانی حضرت زهرا(س) (۵) ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آموزه های زندگانی در آخرین سخنان آسمانی(۱)آموزه های زندگانی حضرت زهرا(س) (۵) ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۲

سخنان انسان، سفیر صفات و شعاع
اندیشه او است. آینه ای است که در آن ابعاد
روحی روانی و فکری فرهنگی ما تجلی می کند
و اطرافیان به یکسونگری یا جامعیت ما پی

می برند.

دانش و آگاهی، بینش و بینایی و تقوا و
پرهیزگاری در آفرینش عظمت گفتار آدمی
تأثیری بسیار دارد. به گونه ای که گاه، در
عباراتی کوتاه، ناگفته های گفتنی گذشته و
ره توشه های هدایت آفرین حال و آینده به چشم
می خورد؛ به خوبی شرایط شکست ملتها و
رموز پیروزی انسانها دانسته می شود و
مجموعه ای گرانبار چون «صحیفه نور»
سلامت و سعادت جوامع را فرا روی شیفتگان
قرار می دهد.

اوج عظمت و قداست گفتار و نوشتار آنگاه
خواهد بود که واژه ها و عبارات از «کوثر
عصمت» سرچشمه گرفته باشد، حوادثی
تأثیرگذار و تاریخ ساز در زمانی کوتاه و پرشتاب
رخ نشان داده، صراط مستقیم امامت و ولایت
را دگرگون ساخته باشد. در این حال، سخنان
آخرین با نام سفارشهای شیرین یا غم آلود، به
سان دایره المعارفی درس آموز از آموزه های
اخلاقی، کلامی، فقهی، ادبی و … بیان شود و
برای همیشه ایام، طراوت، پویایی و بالندگی
خود را حفظ نموده، مشعلی فروزان فرا راه
فرزانگان و خردمندان در انتخاب راه درستی و
راستی نمایان می سازد. امواج سهمگین
حوادث، غبار تیرگی و ابهام در زلال کلمات و
عبارات نیافریده و فراز و فرود بلاها و دشواریها
از تابناکی و استواری کلام و منطقی بودن
سخنان نکاسته باشد.

گنجینه سخنان پاک بانوی آفرینش و
شهید ولایت؛ فاطمه زهرا(ع) مجموعه ای
کامل از این نوع است که در هفت گفتار و یک
نوشتار از آن حضرت به دست ما رسیده است.
سلسله سفارشهایی جاودان و روح افزاست که
هر یک کتابی از معرفت با آموزه هایی
زندگی ساز برای تمامی انسانها ـ بویژه
همسران خداجو، دین باور و ولایت مدار ـ خواهد
بود.

به یقین یکایک واژه های این سخنان،
شیوه شیرین زندگی و الگوی اطمینان بخش
سعادت و کمال به همگان ارایه داده و مددکاری
صمیمی و صادق در انتخاب گفتار و پندار و
رفتار شایسته خواهد بود. با هم نگاهی دوباره
به نکته های گرانسنگ این سخنان می افکنیم
و هر یک را در ژرفای باورهای پاک و
قدسیمان می سپاریم:

۱ـ ادب در کلام، احترام به همسر

هر که سرمایه از ادب کُندی

در بسیط زمین طرب کندی

هر که را ام و اب ادب نکنند

گردش روز و شب ادب کندی

ادب، زیرکی، نگاهداشتن حد هر چیز و
آراستن خود به ارزشهایی که آدمی را از اشتباه
در سخن و رفتار حفظ می کند، است^(۱). پاره ای
از اندیشمندان قرآن را «مأدَبهُ اللّه » یعنی کتاب
ادب ساز الهی دانسته اند. اینان «دبستان» را
خلاصه «ادبستان» تفسیر کرده و آفرینش را
مدرسه ای گسترده و بی کران برای
تربیت آموزی و ادب آفرینی شمرده اند.^(۲)

قرآن کریم کیمیای ادب در کلام را در
پیشروی رسالت رسولان الهی بدانجا می رساند
که ضمن بیان سخن خداوند به حضرت موسی
و هارون ـ علیهما السلام ـ آنان را به نرمش در
سخن و تأثیر ادب برای دعوت فرعون فرا
می خواند و گفتار پروردگار را این گونه بیان
می کند که:

فَقُولا لَهُ قَولاً لَیِنّا لَعَلُّه یَتَذَّکُر او یَخْشی^(۳)

با او سخن نرم ـ و مؤدبانه ـ بگویید، شاید
بپذیرد و یا بهراسد.

امام صادق(ع) در سخنی زیبا فرمود:
«همانا پروردگار بزرگ نبی اکرم(ص) را با
محبت خود ادب نمود، پس از آن به پیامبر
فرمود: «وَ اِنَّکِ لعلی خُلُقٍ عظیم».^(۴)

همانا تو دارای ادب و اخلاق عظیمی
هستی.

از این رو رسول خدا(ص) می فرمود:
«پروردگارم مرا ادب نمود و چه زیبا ادب کرد^(۵)
… من ادب شده خداوندم و علی ادب یافته
من».^(۶)

فاطمه زهرا(س) که با آیات آسمانزاد وحی
آشنایی دیرینه داشت و سیره و سخن رسول
خدا(ص) را از اعماق وجود خود پذیرفته بود، در
گفتار و رفتار خود، صمیمی، مهربان، صادق و
مؤدّب بود، به گونه ای که افراد در نخستین
برخورد، شیفته روش و مجذوب اخلاق او
می شدند:

ام سلمه ـ همسر رسول خدا(ص) ـ گوید:
پس از ازدواج با پیامبر(ص) من عهده دار امور
دختر فاطمه شدم، اما به خدا قسم او با ادبتر و
آگاهتر از من به همه مسایل بود.^(۷)

سیره و سخن ادب آمیز زهرای
مرضیه(س) از اوان کودکی تا واپسین لحظات
زندگی استمرار داشت تا آنکه زمان بیان وصایا
و سفارشهای مهم آن حضرت به همسر
عزیزش، علی(ع) فرا رسید. آنچه در این باره،
توجه خاص ما را می طلبد، تصور زمان و
شرایط بیان وصایا است؛ هنگامی که ۷۵ یا ۹۵
روز بیشتر از رحلت رسول خدا(ص) نگذشته
است و حوادث پی در پی و غمبار به گونه ای
پدید آمده که عزت، قداست و احترام خاندان
رسول خدا(ص) بویژه فاطمه زهرا(س) نادیده
گرفته شده، حق مسلم آن پاک بانو غصب
گردیده، رفتار با او خاطره ای جانخراش بر جای
گذارده و محرومیتها و اندوه ها گذر لحظات آخر
حیات زهرا(س) را کُند نموده است؛ در این حال
فاطمه(س) سفارشها و وصایای خود را به
شوهر مظلوم خود بیان می کند، اما آنچنان
موشکافانه و اندیشمندانه یکایک واژه ها و لغات
را به کار می گیرد که گویی توفان حوادث و
تندبادهای بلا و مصایب هیچ غباری بر قلب او
ننشانده و بغض اندوه، لحظه ای از ادب و
احترام او نکاسته است.

رو به همسر دلبند خود کرده، نخستین واژه
را با کنیه امام(ع) آغاز می کند و می فرماید:

«یا اَبَاالْحَسَنْ».^(۸)

شیوه دیرینه عرب که مرسوم بوده و
هست، آن است که سخن گفتن با کسی همراه
با بیان کنیه او، نشان از نوعی احترام و دلدادگی
دارد، اما این احترام در هنگامی که آوار
مشکلات روحی فکری، توان از توانمندان
می رباید و حالت آرامش و وقار را از آنان
می گیرد، ارزشی بسیار خواهد داشت.

گویی چنین حالت شایسته که در
سخت ترین شرایط قداست و عظمت شوهر
فراموش نشود، ریشه در اعماق وجودی آن
سلاله یاسین داشته و هماره او را در برابر
همسر، خاضع نموده است.

پس از این سخن، رو به امام(ع) کرد و با
جمله ای دیگر این گونه در حق او دعا نمود:

«جَزاکَ اللّه ُ عَنِّی خْیر الْجَزاء یَا بْنَ عَم
رسول اللّه ».^(۹)

پروردگار سبحان تو را پاداش دهد، برترین
پاداشها ای پسرعموی رسول خدا.

به راستی چه عبارتی زیباتر و دلرباتر از
چنین جمله ای می توان یافت که در آغاز
وصیت به عنوان سپاس از زحمات همسر
رنجیده و اندوهگین بیان کرد؟!

بی شک چینش خردمندانه الفاظ و انتخاب
واژه های زمردین و پربار، هر یک مفهومی
ژرف و درس آموز برای ما خواهد داشت؛ از
توجه فاطمه(س) نسبت به تلاشهای بی دریغ
علی(ع) در راه تبلیغ و ترویج اسلام ناب
محمدی(ص) حکایت کرده و از درخواست
پاداش خدمات خالصانه او، تنها از خداوند بزرگ
سخن می گوید. حقیقتی که هرگاه در باور ما،
جای گیرد بسیاری از کوششهای روزمره مان به
تلاش خالصانه و خدایی تغییر می یابد.

در پی این سخن با عبارت «یا بن عم»
(ای پسرعمو) اشاره به ریشه ای دیرین در نَسَب
پیامبر اسلام(ص) و علی(ع) دارد که خود
بی کران معرفت و شناخت برابر دیدگان اهل
بینش ایجاد می کند. واژه «رسولُ اللّه » در کلام
فاطمه(س) اشاره به رسالت پیامبر(ص)، آثار
معنوی و ارزش قدسی آن حضرت و ولایتی که
علی(ع) از رسول خدا(ص) دارد، خواهد بود.
بی گمان در واژه «ابی» (پدرم)، چنین بار
معنوی احساس نمی شد و چنان تأثیر قدسی بر
جای نمی گذارد.

۲ـ بیان حالت خود؛ تشریح

لحظه های پایانی

پس از شروعی صمیمانه و مؤدبانه، سخن
حضرت با بیان حالت و چگونگی زندگانی،
جاذبه ای دیگر به خود گرفته، می فرماید:

«لم یبق لی اِلاّ رمَقٌ من الحیاه».^(۱۰)

برای من لحظه ای بیش از زندگانی نمانده
است.

بدیهی است در این لحظه که روحیه ای
خاص و لحظاتی حساس وجود داشته،
درخشانترین واژه ها بیان خواهد شد از این رو به
تشریح زمان خود پرداخته می فرماید:

«و حان زمانُ الرّحیل و الْوَداع».^(۱۱)

زمان کوچ و خداحافظی فرا رسیده است.

گرچه واژه ها و عبارات از تصویر چنین
لحظاتی عاجزند و فضای محلی که فاطمه(س)
سخنانی اینچنین آتشین و ماتم زا برای علی(ع)
بیان می کرده کاری غیر ممکن به نظر می رسد،
اما با نگاهی به انبوه عشق و ارادت امام(ع) به
رسول خدا(ص) و مهر و محبت بی پایان او به
فاطمه زهرا(س) می توان چهره فرورفته در غم
و وجود لبریز از ماتم او را تصور نمود و از
فضای بسیار سنگین و دردآلود اطراف پیکر آن
بانوی دردمند اطلاع یافت.

می توان گفت اوج اندوه امام(ع) آن زمان
بود که همسر عزیز و باوفایش رو به او کرده
فرمود:

«فاستمع کلامی فَاِنَّکَ لا تسمع بعد ذلک
صوت فاطمه ابدا.»^(۱۲)

سخنان مرا بشنو که پس از این صدای
فاطمه را نخواهی شنید، هیچ گاه.

ناگفته پیداست که جلب توجه فاطمه به
سخنان خود با کلمه «فاستمع» (سخنان مرا
بشنو) ـ که صدای مظلومیت و مهربانی در
لابه لای حروف به گوش جان می رسد ـ و
اشاره به خاموشی همیشگی خود با عبارت:
پس از این صدای فاطمه را نخواهی شنید هیچ
گاه، چه موج سهمگینی از بلا و اندوه در وجود
علی(ع) به پا می کند و آیا غیر از تحمل و توان
خدادادی می توان تفسیر دیگری یافت؟

۳ـ شروع سخن؛ نخستین وصیت

بیان خواست ما با دیگران، گاه با «امر»
است که در آن از فراز اقتدار، آمرانه لب به
سخن می گشاییم و دستور می دهیم؛ گاهی
«التماس» است که در حالت ضعف و نیاز و
ناتوانی، خواسته خود را طلب می کنیم و زمانی
«خواهش» یا «سفارش» است که جلوه ای از
برابری، دوستی و صمیمیت در آن نمایان
است. گزینش کلماتی