پاورپوینت کامل دیدگاههای اخلاقی در سیره و سخن الهی (۴)آموزه های زندگای حضرت زهرا (س) ۸۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیدگاههای اخلاقی در سیره و سخن الهی (۴)آموزه های زندگای حضرت زهرا (س) ۸۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیدگاههای اخلاقی در سیره و سخن الهی (۴)آموزه های زندگای حضرت زهرا (س) ۸۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیدگاههای اخلاقی در سیره و سخن الهی (۴)آموزه های زندگای حضرت زهرا (س) ۸۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۰

«اصالت و هویتِ» دین باوران، هدف
همیشه مستکبران بوده است تا از آشنایی
معتقدان به آرمانهای الهی جلوگیری کرده و با
شیوه های شیطانی از آگاهی نسبت به
گنجینه های فکری فرهنگی آنان بکاهند و
سرانجام بر «غفلت و جهالت» خداجویان

بیفزایند.

چنین ابزار ویرانگری که دشمنان آگاه
بهره های فراوانی در طول تاریخ از آن برده اند و
دوستان ناآگاه ضررهای بی جبرانی به وسیله آن
مرتکب شده اند، در یک پدیده شوم به چشم
می خورد که «فقر فکری فرهنگی» خواهد بود.
جلوه های دلخراش این حادثه، بی توجهی به
معارف ناب دینی، گریز از معنویت بخشی و
گسست صفا و صمیمیت بین دین باوران و
اسوه های صالح و آسمانی خواهد بود تا به
آسانی دل و دیده افراد به دنبال الگوهای
ارسالی از سوی استعمارگران بوده و بی هیچ
مقاومت و انتقادی، «جاهلان و غافلان» تمام
شخصیت و هویت خویش را در پیروی از
چنین الگوهایی دانسته و بی خبر از نقشه های
دشمنان، شیوه سخنان، افکار، آداب و تمامی
اصول زندگی را از آنان دریافته و به تمامی
مفاخر فرهنگ و ادب مذهبی و ملی خویش
پشت نمایند!!

آشنایی با «آموزه های زندگانی حضرت
زهرا علیهاالسلام» ورقی از دایره المعارف
عظیم فرهنگی ماست که رسالت تمامی
دلسوزان و معتقدان، آشنایی شایسته، دقیق و
فراگیر با این مجموعه خواهد بود تا بدین سان
از غنای فکری، بصیرت عملی و جامع نگری
الهی بهره مند گشته، ضمن دستیابی به
اسوه های صالح و اطمینان بخش، توان دفاع از
باورهای خودی و نبرد اندیشمندانه با هجوم
اندیشه های غیر خودی را کسب کنند.

چهارمین بخش از دیدگاههای اخلاقی
فاطمه زهرا ـ علیهاالسلام ـ را با چنین
انگیزه هایی پی می گیریم:

۱۰ـ رضایت از خداوند

مسیر زندگی انسان همراه با شادیها و
شیونهاست. گاه رفاه و راحتی زمینه ساز لذتهای
مادی و معنوی بوده و زمانی سختیها و تلخیها،
ناکامی و اندوه بسیاری فراهم می سازند.
«شکر» ویژگی صالحان و خداباوران در
صحنه های مختلف بهره مندی از نعمتهای
الهی است و «صبر» صفت برجسته ای است که
در ناهمواریها، مددکار شایسته انسان خواهد بود
و او را به تحمل تلخیها دعوت می کند. برتر از
صبر و بردباری، «رضایت به اراده الهی»
است،^(۱) صفتی که در آن مرتبه ای والاتر از
«یقین» دیده می شود و نوعی دلدادگی و
شیفتگی به پروردگار، قضا و قدر و اراده او
نمایان می گردد.^(۲)

خداوند حکیم، «روحیه توحیدی» را باعث
رضایت خاطر انسانها دانسته^(۳)و جانهای پاکان
و مؤمنان را آغشته به اطمینان و آرامشی
چشمگیر می شمرد که پی آمد آن رضا به
خواسته های خداوند خواهد بود.^(۴)فرزانگان
رضایت پیشه را در تمامی صحنه های زندگی،
«حزبُ اللّه » معرفی کرده و آنان را رستگاران
خوش فرجام می داند.^(۵)و از سوی دیگر عاقبت
سرکشان اراده خداوند را شکنجه ای دردناک و
پوچی تلاشهای آنان در عرصه های مختلف
بیان می کند.^(۶)آنگاه که این ویژگی والا را در
آینه سخنان معصومان ـ علیهم السلام ـ
می نگریم، به خوبی درمی یابیم که سرآمد
طاعت خداوند ـ در آنچه دوست داریم و یا از
آن بیزاریم ـ حالت رضاست^(۷)و آنچه گستره
ایمان را بنیان محکم و پابرجایی می بخشد^(۸)و
آرامش خاطر،^(۹)سلامت نفس،^(۱۰)غنای
بی پایان^(۱۱)و خشوع فراوان^(۱۲)به دنبال دارد این
صفت آسمانی است. افزون بر این، برکات
ارزشمند، رضای قلبی به اراده الهی، آسایش
جسم و جان،^(۱۳)راحتی وجود از شک، بددلی و
کفران خداوند^(۱۴)و در آغوش کشیدن زندگی
لذت بخش ـ که یک سوی آن در زمین و سوی
دیگر آن در آسمان لطف، حکمت و اراده
رحمانی پروردگار است ـ نیز خواهد بود؛^(۱۵)آنان
که گامی در این مسیر سعادت آفرین گذارند،
چنان عظمتی در روح خود می یابند که ذره ای
از آن را با انبوه بی کران مادیات معاوضه
نخواهند کرد و در این حال به ویژگیهای
اخلاقی معصومان ـ علیهم السلام ـ پی می برند
و گوشه ای از معارف سخنان و سیره آنان را در
باره رضایت به داده ها و نداده های خداوند درک
می کنند.

فاطمه زهرا ـ علیه السلام ـ الگویی پاک
برای تمامی پاکان بوده که «راضیه» و
«مرضیّه» نام داشت؛ از آن رو که به تمامی
تلخیها، مصائب و دشواریهای جانکاه زندگی ـ
که از سوی خداوند برای او مقدر شده بود ـ
راضی و خشنود بود، «راضیه»اش می خواندند و
از آنجا که تمامی گفتار و رفتار وی به نزد خدا و
رسول(ص) پسندیده بود، «مرضیه» خطابش
می کردند.^(۱۶)

روزی که علی(ع) از فاطمه(س)
خواستگاری کرد، پیامبر اسلام(ص)، به
مشورت و رایزنی با دخت عزیز خود پرداخت و
فرمود: دخترم فاطمه! پسر عمویت علی ـ
علیه السلام ـ از تو خواستگاری کرده است،
پاسخ تو چیست؟

با احترام و ادب، عرض کرد: پدرجان! نظر
شما چیست؟

رسول خدا(ص) فرمود: «اَذِنَ اللّه ُ فیهِ مِنَ
السّماء» خداوند از آسمان اجازه فرمود.

فاطمه مرضیه [در حالی که لبخند بر لب
داشت] گفت:

«رضیتُ بما رضی اللّه ُ لی و رسولُه.»^(۱۷)

خشنودم به آنچه که خدا و پیامبر او برای
من رضایت دادند.

و در سخنی دیگر عمق عشق و رضایت
خویش را این گونه بیان نمود:

«رضیتُ باللّه ربّا و بک یا ابتاه نبیّا و بابن
عمیّ بعلاً و ولیّا»؛^(۱۸)

خشنودم که خدا پروردگار من است و تو
ای پدر پیامبر من و پسر عمویم علی(ع) شوهر
و امام من است.

روزی که رسول خدا(ص) حوادث تلخ
آینده را برای فاطمه(ع) توضیح می داد، سخن
به ماجرای کربلا و حوادث خونبار عاشورا
انجامید. از آنجا که مادران کانون مهر و
عاطفه ای سرشار بوده و اندیشه از دست دادن
پاره تن، رنجی در کام جانشان می ریزد و از
سوی دیگر قضایای جانکاه کربلا حادثه ای
عادی در از دست دادن فرزند محسوب
نمی شود و دلهای تمامی آزادگان عالم را به

دردی ابدی دچار ساخته است اما زهرای عزیز
تنها دو سؤال مطرح کرد و در پایان جمله ای
بیان نمود. در پرسش نخست رو به پدر کرده،
گفت: «یا ابتاه مَنْ یقتل وَلَدی و قُرَّهُ عَینی و
ثَمَرهُ فؤادی؟»

ای پدر! چه کسی فرزندم و نور چشمم و
میوه دلم حسین(ع) را می کُشد؟

فرمود: شرّ امّهٍ من امتّی.

بدترین افراد امت من.

فاطمه(ع) پرسید: یا ابتاه! اِقرأ جبرئیل عَنّیِ
السّلام و قُل له فی ایِّ موضعٍ یُقْتَل؟

پدرجان! سلام مرا به جبرئیل برسان و از
او بپرس که در کجا حسین مرا شهید می کنند؟

پیامبر(ص) فرمود: در سرزمینی که به آن
«کربلا» می گویند.

زهرای مرضیه عرض کرد: یا اَبه! سلّمتُ و
رضیتُ و تو کلتُ علی اللّه ؛^(۱۹)

ای پدر در برابر خواسته های پروردگار
تسلیم و راضی ام و به خدا توکل کرده ام.

امیر مؤمنان علی(ع) در باره همسر مهربان
خود می گوید: فاطمه(ع) آنقدر محور دستاس را
چرخانید که دستش زخمی شد و آنقدر با مشک
آب کشید که در گردن و گلویش اثرش باقی
ماند و آنقدر خانه را جارو کرد که لباسهایش
رنگ گرد و غبار گرفت و آنقدر زیر دیگ را
آتش کرد که جامه هایش خاکستری و تیره رنگ
شد و از این رهگذر آسیب و صدمه دید.
هنگامی که برای رسول خدا(ص) خدمتگزارانی
آورده شد من به او گفتم خوب است نزد پدرت
بروی و خدمتگزاری از آن حضرت بگیری.

زهرا(ع) به خانه پیامبر(ص) رفت اما
عده ای از جوانان را نزد حضرت دید، خجالت
کشیده برگشت و فردای آن روز رفت. رسول
خدا علت آمدن دخت خود را جویا شد. فاطمه
سکوت کرد اما من ماجرا را بازگو کردم.

حضرت رو به عزیز خود فاطمه کرده
فرمود:

زهراجان! تقوا پیشه کن و از خدا بترس و
فریضه و وظیفه خود را در مقابل پروردگارت
انجام بده و کارهای خانه ات را خود به جای آور!
هرگاه وارد بستر شدی سی و سه بار «سبحان
اللّه » و سی و سه بار «الحمد للّه » و سی و
چهار بار «اللّه اکبر» بگو که مجموع آنها صد
مرتبه می شود. این برای تو از خادم بهتر است.

فاطمه(ع) سه بار فرمود: «از خدا و
رسولش راضی هستم.»^(۲۰)به سوی منزل
بازگشت و ادامه داد: «از پدرم خیر دنیا را
خواستم، آن حضرت خیر آخرت به من
داد.»^(۲۱)

آری اینچنین صفتی موجب گردید که آیه
«رضی اللّه عنهم و رضوا عنه»،^(۲۲)(خداوند از
آنان راضی و آنان نیز از خدا خشنودند) در شأن
آن بانوی والاگوهر نازل شود و پروردگار بزرگ
در سخنی دیگر از شخصیت چشمگیر زهرای
مرضیه این گونه بگوید:

«یا ایَّتُهَا النَّفسُ الْمُطْمَئنهّ اِرْجعی الی ربّک
راضیه مرضیه فادخلی فی عبادی و ادخلی
جنّتی»؛^(۲۳)

الا ای که با یاد پروردگار

رسیدی به آرامشی و قرار

بیا این زمان سوی یزدان خویش

به سوی خدا گام بگذار پیش

که هستی تو خشنود از کبریا

ز تو نیز راضیست یکتا خدا

کنون در صف بندگانم در آی

به باغ بهشتم تو می کن سرای^(۲۴)

بی شک چنین بینش شفاف و چنان دامان
پاکی است که فرزندی چون حسین بن علی(ع)
را تربیت می کند که در بارش بلا و مصیبت در
رزمگاه خون و شهادت، کربلا هر آنچه به ظهر
عاشورا نزدیک می شد، چهره ای برافروخته تر و
زیباتر پیدا می نمود و در واپسین لحظه های
حیات خویش، نخست رضایت خویش را از
قضا و قدر الهی بیان کرد، سپس صبوری خود
را بر تمامی بلاها اعلام نمود و فرمود:

«الهی رضا برضاک صبرا علی قضائک لا
اله سواک»؛^(۲۵)

پروردگارا! راضی به رضای توام و بردبار و
شکیبا در برابر قضایت؛ هیچ معبودی غیر از تو
نیست.

و خواهر گرامی او، زینب کبرا چون سخن
زهرآلود یزید را در شهادت حسین(ع) شنید با
جمله ای کوتاه، تمام هستی و حوادث آفرینش
را در آینه ای زیبا و پرنور از رضای خود و
خاندان عزیزش نمایان ساخت و فرمود:

«ما رأیتُ اِلاّ جَمیلا»؛^(۲۶)

هرچه ـ در کربلا و عاشورا ـ دیدم همه
زیبایی بود.

براستی هر یک از ما تا چه اندازه در
سختیها و مصائب چونان فاطمه(ع) و فرزندان
بی همتای او هستیم؟ آیا تاکنون میزان صبر و
رضای خود را در صحنه های گوناگون دین داری
و خدامحوری سنجیده ایم؟! و آیا حاضریم برای
حفظ اسلام، انقلاب و ولایت همرنگی خود را
با چنین اسوه های پاک، به دشمنان ثابت کنیم؟

۱۱ـ قلب، راه تقویت و پرتگاه

تضعیف آن

قلب هر انسان، مرکز فرماندهی و کانون
مهر و عاطفه او و حرم الهی نامیده شده است.
تقویت آن، هدایت تمامی اعضا را در پی خواهد
داشت و فراهم سازی زمینه های روشنی و
نورانیت دل، آدمی را به اقبال و استقبال از
عبادات و اعمال نیک سوق می دهد همان گونه
که گاه اِدْبار قلب، نوعی بی حالی، خمودی،
سستی و خستگی نسبت به بهره گیری از
فرصتهای شایسته و توفیقهای فراهم شده،
ایجاد می کند.^(۲۷)

یاران دوزخ و جهنمیان کسانی هستند که
صفت نخستشان؛ بی توجهی به شایستگیهای
قلب است. آنان دل دارند اما هواها و هوسها را
بر آن مسلط کرده، بستر مناسب هدایت را
سلب می کنند. از این رو پروردگار بزرگ با
عبارت: «لهم قلوبٌ لا یفقهون بها» آنان را
نکوهش کرده و در پایان عاقبت فراموشی
خویشتن در توجه به قلب را سقوط به مرحله
حیوانیت، بلکه پست تر از حیوانات شدن،
معرفی می کند: «اولئک کالانعام بل هم اضلّ» و
چنین فرجام شومی را دست آورد غفلت دانسته
تا تمامی انسانها در صحنه های مختلف زندگی
هیچ گاه از خویشتن خویش که همان قلب
است غفلت نکنند: «اولئک هم الغافلون».^(۲۸)

فلسفه اهتمام فراوان معصومان ـ
علیهم السلام ـ به این عنصر تأثیرگذار نشان از
اهمیت چشمگیر قلب دارد، از این رو همواره به
یاد خدا، استغفار از گناهان، بازگشت سریع از
بیراهه های مختلف و هوشیاری در برابر
نقشه های شیطانی سفارش کرده اند تا هر
کدورتی که پدید آمد به زودی برطرف شود و
روشنی قلب بار دیگر ایجاد گردد.^(۲۹)

امام صادق ـ علیه السلام ـ در جمله ای
بسیار ارزشمند و با واژه هایی زرین و روشنگر،
قلب را «حرم خدا» معرفی فرموده و به توجه،
خردورزی و هوشمندی پیروان خود تأکید کرده
که «مبادا در حرم الهی غیر از خداوند راه
یابد»:

«القلب حرمُ اللّه فلا تسکن حرم اللّه غیر
اللّه ».^(۳۰)

این در حالی است که حرمهای دیگر
خداوند بیتُ اللّه الحرام، بیت المعمور و بیت
المقدس است اما از آنجا که این حرم به طور
مستقیم با دست آفرینش پروردگار در وجود
انسان قرار گرفته است، ارزشی بس افزون تر از
دیگر حرمهای خداوند دارد!! بدین خاطر
«ظرفهای الهی در زمین» نام گرفته که
محبوبترین آنها رقیق ترین، مصفاترین و
استوارترین آنان است، رقیق ترین قلوب برای
دوستان و برادران ایمانی، باصفاترین آنها،
پاک ترین قلوب از گناهان و محکمترین آنان،
قلوبی است که در ذات خداوند، استحکامی غیر
قابل نفوذ داشته باشد.^(۳۱)

بزرگ بانوی هستی؛ فاطمه زهرا ـ
علیهاالسلام ـ با چنین نگرشی عرشی توجه به
خداوند، عشق به رسالت و توجه به مردم را
محل پرش قلب به ملکوت دانسته و از
دلبستگیها و وابستگیهایی که چونان زنجیری
ناپیدا قلب را تسخیر خود کرده و با گذر روزها و
هفته ها آدمی را به سقوط بیشتر در پرتگاههای
مختلف می کشاند، بیزاری می جست. نغمه های
عاشقانه مناجات او در نیمه های شب
مجاهدتهای پیدا و پنهان وی در راه حفظ
ارزشهای دینی و قداستهای مذهبی و مبارزه
جانکاه او با دشمنان برای استمرار
دست آوردهای رسالت و امامت به خاطر
جلوگیری از واژگونی قلب انسانها و هدایت و
سعادت آنان بود. اما دریغا که دیگران تیرگی و
ظلمت را برای جامعه پدید آوردند و دلها را
بی فروغ از نور ولایت و هدایت ساختند. خطبه
آن حضرت در مسجد، چونان دایره المعارفی
گرانسنگ و جاودان است که فرازهای
معرفت آفرین آن برای همیشه درس آموز
خواهد بود. اشاره به قلب و خصوصیات قلوب
انسانها در پذیرش حق و یا دور ساختن آن،
ویژگی چشمگیر این سخنان است. در بخش
نخست گفتار پس از ستایش پروردگار با
شهادت به یگانگی خداوند فرازی دیگر شروع
کرده می فرماید: «گواهی می دهم که خدای
جهان یکی است و جز او خدایی