پاورپوینت کامل هجدهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر – بهمن ۱۳۷۸ ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هجدهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر – بهمن ۱۳۷۸ ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هجدهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر – بهمن ۱۳۷۸ ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هجدهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر – بهمن ۱۳۷۸ ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۲

ای بلندگوی عدالت و صلح از کِشتگاه اندیشه و
عشق می روید و اندیشه و عشق در هنر
و نمایش بارور می شود. در بیست و
یکمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی،
هنرمندان تئاتر از اقصی نقاط ایران و
جهان، گرد هم آمده اند تا زیباترین
جلوه های تفکر و ایمان و محبت را بر
صحنه نمایش متجلی سازند. قدوم
مبارک پیام آوران عشق و اندیشه را
گرامی می داریم و برای همگی
دوستداران انسانی ترین هنر جهان
آرزوی موفقیت می کنیم.» این پیام، پیام
افتتاحیه سال ۲۰۰۰، سال توسعه فرهنگ
صلح در هجدهمین جشنواره بین المللی

تئاتر فجر است.

جشنواره و برگزاری جشنواره های
مختلف در زمینه های متفاوت هنری، از
سنتهای رایج در دنیاست. در این میان
جشنواره های سینمایی و نمایشی
مخاطبین بسیاری داشته و خیل عظیمی از
هنرمندان و هنردوستان را مجذوب خود
می کند.

بعد از انقلاب اسلامی در کشور ما نیز،
به مناسبت دهه فجر، جشنواره فیلم، تئاتر
و موسیقی فجر پایه گذاری شد. گرچه قبل
از انقلاب صاحب سینما و تئاتری گاه مبتذل
و بی هویت بودیم که به فیلمفارسی و
تئاترهای لاله زاری مشهور بودند و در آنها از
شخصیت زن استفاده ابزاری می شد، ولی
در زمان حال با توجه به اندیشه های متعالی
هنرمندان باید گفت تحول عمده ای ایجاد
شده است.

بنا به ضرورت و تغییر و تحولاتی که در
آن سالها در حوزه اندیشه و فرهنگ جامعه
صورت می گرفت، جشنواره تئاتر از سال
۱۳۶۱ کار خویش را آغاز کرد و در طول این
هجده سال با هم اندیشی و همراهی
مسؤولان مراکز هنرهای نمایشی، هنرمندان
تئاتر، اساتید، دانشجویان و … به کار خود
ادامه داد. البته هرچه تعداد جشنواره ها
بیشتر می شود، شاهد عدم رشد کیفی و
نحوه برگزاری و سطح آثار شرکت کننده در
جشنواره نیز هستیم، حال می خواهد این
جشنواره، جشنواره تئاتر سراسری فجر
باشد و یا جشنواره استانی و منطقه ای
کشور.

مسؤولین امر با اینکه می دانند برپایی
جشنواره ها نیازمند یک بازنگری جدی است
ولی کماکان هر ساله جشنواره ها با همان
مشکلات همیشگی کمبود بودجه، عدم
برنامه ریزی صحیح، آماده نبودن سالنها،
پیش فروش بلیتها و … روبه رو هستند. به
طور مثال، جشنواره هجدهم گرچه
می کوشید با پشت سر گذاشتن تجربه های
پیشین همچنان پرقدرت بتازد اما در هر حال
برخی از ناهماهنگی هایی چون، اجرای
هم زمان چند اثر در سالنهای مختلف باعث
می شد تا خیل بسیاری از علاقه مندان
نتوانند تمام کارهای دلخواه خود را ببینند و
گویا قصد بر این بوده تا با این برنامه ریزی
کاری کنند که با توجه به ظرفیت محدود
سالنها، جایی برای نشستن و ایستادن
مهمانان خارجی، شرکت کنندگان تهرانی و
شهرستانی، دانشجویان، اهالی مطبوعات،
هنرمندان تئاتر و عموم علاقه مندان دیگر
باشد. همچنین تأخیر در اجراهای ایرانی و
خارجی یکی دیگر از اتفاقات عادی بود که
اجرای نمایشها را گاه تا دو ساعت به تأخیر
می انداخت و یا اینکه ساعت و روز اجرای آن
را تغییر می داد.

در هر حال جشنواره هجدهم با ۷۰۰
اجرا در بخشهای مسابقه، ویژه،
بین المللی، مروری بر آثار سال ۷۸،
خیابانی، تعزیه و نمایشهای دانشگاهی
پرونده کاری خویش را بست. ما نیز بر
حسب وظیفه پرونده جشنواره هجدهم را
باز می کنیم و بنا به گفته «حسین سلیمی»
رییس مرکز هنرهای نمایشی که تأکید کرد
۲۵۰ میلیون تومان برای برگزاری جشنواره
هزینه شده است، به این می اندیشیم که آیا
این مبلغ در جایگاه واقعی خویش مصرف
شده است و توانسته به اعتلای فرهنگ و
هنر تئاتر در ایران و خصوصا شهرستانها
بپردازد. قضاوت با شماست، این هم
جشنواره مکتوب و گزارشی از بخشهای
مختلف آن.

نمایشهای بخش مسابقه تهران

«باد اسب است» نمایشی از
«سیروس کهوری نژاد» می باشد که ما را با
یکی از زنان حرمسرای ناصرالدین شاه
روبه رو می کند. او در مورد زنان قاجار و
اوضاع و احوال اندرونی سخن می گوید و به
زنانی که سه ماه نوبت می کشند تا شوی
خویش، شاه را ببینند. زن از خود و دیگر
زنان به عنوان مرغی یاد می کند که اگر روزی
خروسشان بمیرد نصیب یک خروس هزار
رنگ دیگر می شوند.

زن هنگامی که شش سال بیشتر نداشته
به صیغه نود و نه ساله شاه پنجاه ساله در
آمده است و حال بیست و چهار سال است
که شاه وی را به اتاق خویش نخوانده است
و او در اندرونی زندگی مرگ باری را
می گذراند. وی که به قول خودش عمرش
ضایع شده است تصمیم می گیرد شاه را
بکشد و در این راه از مردی که در ذهنیت
خویش خلق کرده است یاری بگیرد اما
همچنان در میان اندرونی باقی می ماند و
نمی تواند کاری از پیش ببرد.

اولین چیزی که در این نمایش خودی
نشان می دهد صحنه بسیار شلوغ و وسایل
متفاوت و رنگینی است که زن در موقعیتهای
مختلف از آنها استفاده می کند، ولی خود به
جای آنکه لباسی بسته به فضای آن دوران
در برکند، جامه ای یکسره سیاه پوشیده
است که شاید در نظر کارگردان تأکیدی
است بر سیاه بختی زن.

بازیگر با تکیه بر متن و با بازی خویش
فضایی دراماتیک را خلق می کند و واقعیت
عینی و ذهنی خویش را در هم می آمیزد و با
پیچه های سرخی که بر دست بسته است
خونخواهی خود را به نمایش می گذارد.

«حسین پارسایی» با نمایش
«هذیان» در این بخش شرکت کرده است.
این نمایش که برگرفته از داستان ضحاک
شاهنامه فردوسی می باشد به شکلی
امروزین ساخته و پرداخته شده است. در
خانواده یک معلم فقیر، مهرداد، پسر جوان
معلم، به مواد مخدر آلوده می شود و پدر هر
شیوه ای را که برای رهایی پسرش به کار
می گیرد، به شکست منجر می شود تا اینکه
خود دچار جنون شده و پسر را می کشد و در
همان لحظه های پایانی است که می گوید:
«آیا هنوز جرعه ای از فضیلت در
وجودمان هست.»

هذیان به شکلی استعاری، مواد مخدر و
دنیای معتادان را به مردابی تشبیه می کند
که مهرداد و دوست نابابش به عنوان شکار
به آنجا می روند و این ضحاکهای امروزی
هستند که در پی خوردن مغز جوانان کشور
می باشند.

«پنهان خانه پنج در» نمایشی از
«حسین کیانی» است. متن بسیار زیبای
این نمایش مربوط به زندگی پنج زن است
که در پنهان خانه پنج در، به طور پنهانی علم
می آموزند. زنان توسط داروغه، یاور، میر
شهر و … تحت تعقیب قرار می گیرند، تا
اسرارشان فاش شود اما هر بار با حربه هایی
چون زبان بازی، التماس و شعرخوانی فرار
کرده و به پنج دری سواد می آیند. معلم که
زنی شوهر از کف داده است با استناد به
اینکه کلمات از شمشیر تیزترند به
شاگردانش درس نترسیدن می دهد و
ریشه دار بودن و بیداری و آگاهی.

عاقبت زن پنجم در چنگ میر شب
گرفتار می آید و راز پنهان خانه کشف
می شود و حرامیان به آنجا می آیند. زن
معلم در این درگیری کشته شده و هر پنج
زن خود معلمی دیگر می شوند.
نقش آفرینیهای مناسب و حساب شده
بازیگران در فضای سنتی یک مکتبخانه با
توجه به تنوع رنگهای مختلف باعث
می شود نمایش جذاب و دلنشین باشد.

«مردی که می خواست مرد باشد»
کار زیبایی از «محسن قصابیان» است.
داستان این نمایش در باره مردی است که
نمی خواهد زنش به سر کار برود، پس به
طرق مختلفی می کوشد تا مانع کار خارج از
خانه زن شود. حتی در قسمتی از نمایش
کتاب «قوانین و مقررات مربوط به
خانواده» را به میان تماشاگران می برد و به

آنها می گوید که بر اساس این کتاب و قوانین
مربوط به زنان، ازدواج و طلاق، نمی خواهد
زنش به سر کار برود و شب دیرتر از او به
خانه بیاید. حتی مرد از مخاطبین مذکر
می پرسد که اگر همسر شاغل آنها مثل زن او
دیر به خانه بیایند آنها چه کار می کنند و در
آخر می گوید که به همه نشان خواهد داد که
چگونه حق تمام مردان را از زن خودش
خواهد گرفت.

در مقابل سازش و ملاطفت زن، مرد
هنوز پنهانی او را می آزارد و رو به تماشاگران
می گوید که می خواهد زنش را به شیوه
امروزی آزار دهد. سپس کاربرد «فردریک
نیچه» را در زندگی زناشویی به کار می گیرد
که می گوید: وقتی به سراغ زنان می روید با
تازیانه بروید. اما زن که هنوز با صداقت تمام
رفتار می کند و خواهان دوستی و محبت
است، تمام نقشه های شوهرش را نقش بر
آب می کند.

طراحی صحنه نمایش بسیار مناسب و
در جهت القای تفکر کارگردان به تماشاگر
است و نشان می دهد که دنیا جایی برای
مسابقه می باشد که هر کس زور بگوید و
قدرتش بیشتر باشد برنده است. این صحنه
که به شکل رینگ بوکس طراحی شده است،
نشانگر اتاق نشیمن این زن و شوهر است.
هر دو بازیگر با قوت تمام در نقشهای
خویش می درخشند و تماشاگر را به این فکر
فرو می برند که اگر هر کدام به جای یکی از
آن دو بودند در چنین شرایطی چه
می کردند.

خانمها مهرالسادات میرحسینی و
مرضیه طلایی به طور مشترک نمایش
«کُشته به درگاه» را به اجرا در می آوردند.
این نمایش که برگرفته از یکی از مهمترین
داستانهای شاهنامه فردوسی، یعنی
حکایت رستم و اسفندیار است، از زمان تولد
تا مرگ اسفندیار را در بر می گیرد. پدر
اسفندیار می خواهد زنی به نام «آتوسا» را
به عقد خویش درآورد اما آتوسا که دل در
گروی اسفندیار دارد او را تحریک می کند که
خود شاه شود و پدر را از بین ببرد تا بتواند
با وی ازدواج کند.

قابل ذکر است که چهره پردازی، طراحی
لباس و صحنه با چنان خلاقیتی تهیه شده
است که بیننده را مبهوت می کند. استفاده از
بافت حصیری در لباسهایی که تماشاگر را
یاد آدمهای اساطیری می اندازد و یا
حصیرهایی که نشان از قلعه و بارو دارد به
تمامی، مخاطب را به فضای زندگی
اسفندیار می برد.

«شهره لرستانی» با نمایش «تلخ
بازی قمر در عقرب» در جشنواره شرکت
دارد. شاهزاده ای ایرانی به نام «جوانبخت»
بعد از چندین سال دوری از وطن، خسته و
بیمار به ایران بازمی گردد. شاه بیماری پسر
را در نتیجه اهمال کاری تلخک می داند پس
دستور به سر زدن او می دهد و تلخک چون
شهرزاد قصه گو، قصه گویی را آغاز می کند
تا مرگش به تأخیر بیفتد و قصه تلخک
چیزی نیست مگر روایت سفرش به همراه
جوانبخت برای یافتن صاحب تصویری
رمزآلود و زیبا. تلخک می گوید که چگونه با
شاهزاده سرزمینهای هند و چین و عرب را
پشت سر گذاشته اند و در هر سرزمین شاهد
ماجرایی بوده اند.

لرستانی در مورد انتخاب این متن
می گوید: این متن با نوعی ظرافت زنانه،
نگاهی داشت به عشق و به حضور زن و کلاً
مشرق زمین و اصلاً خانم نغمه ثمینی با این
کار مروری داشت بر تئاتر مشرق زمین، من
هم به همین علت آن را پسندیدم.

«کیومرث مرادی» با «هشتمین
سفر سندباد» نمایشی جذاب و دیدنی
خلق کرده است. سندباد بعد از هزار سال
گشت و گذار به شهرش بازگشته است، ولی
دیگر کسی او را نمی شناسد. سندباد
سرگذشت خویش و ماجرای رفتنش را برای
مردم تعریف می کند. وی در یکی از
سفرهایش دلباخته دختر خاقان چین
می شود و خاقان چون خواستگاران پیشین
رمز خوشبختی را از سندباد می پرسد و
چون او چیزی در این مورد نمی داند در پی
یافتن خوشبختی به سفر می رود، اما دختر
خاقان در اثر بیماری می میرد و سندباد بعد
از پیدا کردن کوزه خوشبختی می بیند که
چیزی درون آن نیست.

دکور متنوع و متحرک این نمایش در
خلق فضاهای مختلف بسیار ابتکاری عمل
کرده و بخوبی صحنه های کشتی سندباد،
کشور چین، جزیره خوشبختی و چند مکان
دیگر را به ذهن تماشاگر متبادر می کند.

متن محکم اثر که ساختاری قوی دارد
و توانسته به گسترش تدریجی تم دست
یابد، کار «بهرام بیضایی» است که خود در
جشنواره حضور ندارد.

«پس تا فردا» به کارگردانی «محمد
یعقوبی» یکی از کارهای برتر جشنواره
است. تیمسار بازنشسته ای دچار فراموشی
شده