پاورپوینت کامل اسوه و تأسی ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسوه و تأسی ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسوه و تأسی ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسوه و تأسی ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۶

امتیازات و اختصاصات نوع بشر
کمال جویی او است. حیوانات و نیز بسیاری از
موجودات، گرچه به سوی کمال لایق خویش
در حرکتند ولی در جستجوی کمال بودن ویژه
مقام انسان است. زیرا چنین امری ناشی از
درکی خاص و نیز اختیار است، که برای همگان

میسر نیست.

در این مسیر دو مانع برگ وجود دارد، که یا
قاصدان و سالکان را از اصل حرکت باز می دارد
و یا آن را کند کرده و یاحتی به انحراف و
گمراهی می کشاند. اول اینکه ممکن است برای
بسیاری این توهم پیش آید که اساسا رسیدن
به درجات عالی و گذرا از هواهای نفسانی برای
انسان امری دست نیافتنی است. و اتفاقا برخی
از روشنفکران غرب گرا، در راستای دفاع از
مسلک «لیبرالیسم» بر همین امر پای
می فشارند که واقعیت انسان را باید در نظر
گرفت و بر طبق آن برایش برنامه ریزی کرد، نه
آن گونه که در دیدگاه دین باید باشد. و لذا چون
انسان موجودی اسیر خواسته های نفس است،
باید به گونه ای قانون زندگی او ترتیب یابد، که
بتواند در کمال آزادی به آمال شخصی خویش
برسد.

مانع دیگر اینکه، در بسیاری از موارد،
راهکارها و شیوه های عمل و حرکت برای
کسانی که به سوی مقصدی عالی گام می نهند
ناشناخته است، و همین امر موجب می شود تا
نیروها و فرصتها از دست برود و حاصلی جز
حیرت و سرگردانی و ناکامی در پی نداشته
باشد.

نقش «الگو» در هر یک از علوم و فنون و
کمالات انسانی این است که جوینده آن
می فهمد، وصول به این هدف، همچنان که
برای او میسر شد، برای من نیز ممکن است، و
نیز از باب «ره چنان رو که رهروان رفتند»، او را
از تردید و سرگردانی در انتخاب مناسب ترین و
نزدیکترین راه وصول بدان مرتبه، نجات
می دهد و موانع و پیچ و خمهای دشوار راه و
رموز موفقیت اسوه و مجموعه تجربه های
راهگشای او را در اختیار گرفته و در پیش روی
خود قرار می دهد. بنابراین، هر کس، در هر
رشته و فنی که به دنبال آن است اگر بخواهد
در آن زمینه خاص، رشد کند و مقامهایی کسب
نماید، انتخاب الگو در آن رشته برای او، امری
اجتناب ناپذیر و ضرور است. قرآن کریم در این
خصوص، برای کسانی که در جهت کسب
کمالات انسانی قدم برمی دارند می فرماید:
«لکم فی رسول اللّه اسوه حسنه لمن کان یرجو
اللّه و الیوم الآخر و ذکر اللّه کثیرا» رسول خدا
برای شما اسوه نیکویی است برای کسی که
امید به خداوند و روز واپسین بسته و بسیار در
یاد خداست.(۱) و در جای دیگر می فرماید:
«لقد کان لکم فیهم اسوه حسنه لمن کان یرجو
اللّه و الیوم الآخر …» برای شما ابراهیم و
همراهان او نمونه خوبی است برای کسی که به
خداوند و روز قیامت امیدوار است …(۲)

ریشه گرایش به اسوه

گاهی شخصی در اثر شکستها و ناکامیهای
روحی، در خود احساس نقص و عقب ماندگی
می کند و برای جبران و پاسخگویی به این
احساس، به طور ناخودآگاه، شخصی را که در
جامعه از اعتبار و شخصیت قابل احترامی
برخوردار است در ذهن خود مجسم می کند و
رفتار و منش او را در عمل تقلید می کند، حتی
شیوه راه رفتن و سخن گفتن و چیزهایی از این
قبیل را نیز همانند او انجام می دهد. این حالت
اگر به صورت افراطی در آید، برای سلامت و
تعادل روانی شخص مضر است. زیرا در این
صورت، به تدریج حالت از خودبیگانگی و
خودفراموشی به انسان دست داده و او را از
داشتن زندگی و مشی طبیعی و خردمندانه دور
می سازد. گرچه این امر اگر به گونه معتدل و به
دور از حالتهای افراطی انجام گیرد و شخص با
استفاده از آن صفات و اخلاق خوب شخص
مورد تقلید خود را در خویش پیاده کند، آثار
مفید و سودمندی خواهد داشت.

این موضوع در روانشناسی از
«مکانیسمهای روانی» برای جبران
نیازمندیهای برآورده نشده روحی شمرده شده
و از آن به عنوان «همانندسازی» یاد
می شود.(۳)

ولی گاهی مقصود از «الگو» در مرحله
بالاتر از آنچه گفته شد مطرح است و آن در
وقتی است که انسان خردمند، پس از اینکه با
مطالعه و دقت راهی را برای حرکت خود برگزید
و هدف زندگی خویش را تعیین کرد، برای
سهل الوصول کردن آن هدف و شناخت بهتر
راه رسیدن به آن و شتاب بیشتر در آن،
شخصی را که در آن مسیر راه پیموده، به
عنوان اسوه خویش برگزیده و از عمل و اندیشه
او برای زندگی خود نمونه می گیرد.

این نوع از مقتداپذیری نه از روی
ناخودآگاهی که با خودآگاهی تمام و با انتخاب و
مطالعه صورت می گیرد و نه برای جبران
ناکامیهای روحی که به منظور عروج و وصول
به کمالی عالی تر انجام می پذیرد.

چگونگی تأسی به امامان(ع) در هر زمان

موضوع حائز اهمیت در این باب آن است
که چگونه می توانیم پیامبر گرامی(ص) و
امامان معصوم علیهم السلام را با اینکه عصر
آنان گذشته و در زمان ما حضور ندارند، الگوی
خویش قرار دهیم. با اینکه شیوه زندگی و رفتار
آن روزگار با اکنون تفاوت فراوان کرده است؟

در پاسخ به این سؤال به دو نکته اساسی
باید توجه داشت. نخست اینکه از ارزشهای
انسانی دارای دو جنبه است، یکی ثابت و
دیگری متغیر. چهره ثابت آن، همان جنبه ای
است که به انسانیت مربوط می شود و صورت
متغیر آن، قالب و لباسی است که آن ارزش در
آن متجلی می شود. گذر زمان و تغییر و تبدیل
اوضاع، تنها قادر است در مورد دوم اثر گذارد و
آن را متحول سازد ولی اصل و حقیقت آن
ارزش، دستخوش تغییرات زمانی و مکانی
نمی گردد.

برای مثال «علم آموزی» یکی از ارزشهای
والای انسانی و اسلامی است که در عصر
پیامبر صلی اللّه علیه و آله و امامان(ع) به خاطر
نبود رشته های مختلف و متنوع علوم و بسیط
بودن نیازمندیهای بشر در آن دوران، تنها علم
دین و برخی دانشهای مفید مرسوم آن
زمان، مورد تأکید بوده اند ولی این به آن معنا
نیست که دانش مورد توصیه اسلام، همانها
بوده و علوم امروزی مشمول آن نباشند. و یا
مثلاً «زهد» یکی از ارزشهای متعالی انسانی
است که مورد سفارش اسلام است، ولی این
عمل در رفتار معصومان علیهم السلام با توجه
به اوضاع و مناسبات اقتصادی و اجتماعی آن
روزگار، به صورتی ظهور می یافته است که آن

صورت برای زمان ما مناسب نیست. و اگر خود
آن پیشوایان نور، در عصر ما حضور می داشتند
و در همین اوضاع و احوال به سر می بردند،
قطعا در عمل به این دستور دینی، راهی
مطابق با اقتضائات این دوران می رفتند.

و لذا وقتی سخن از ارزشهای دینی به
میان می آید و لزوم اقتدا به سیره پاک امامان
علیهم السلام در جهت وصول به اهداف بلند و

والای دینی، به عنوان تنها راه نجات بشر مورد
تأکید قرار می گیرد، این بدان معنا نیست که آن
اوصاف و حقایق، تنها یک چهره داشته و آن
هم به همان گونه ای است که در عصر امامان
(علیهم السلام) وجود داشته است به صورتی که
اگر کسی نخواهد آن قالب را در زمان خود پیاده
کند، الزاما باید از اصل آن صرف نظر کند، بلکه
همان گونه که در مورد برخی مسایل فقهی،
اصول ثابت و متغیر وجود دارد، در زمینه
موضوعات اخلاقی نیز همین گونه است، که
برای معرفی الگوی دینی به جوانان، این قضیه
باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

نکته دیگر اینکه گرچه الگوهای اصلی ما
در طریق تربیت و کمال انسانی، معصومان
علیهم السلام اند، ولی این منافاتی ندارد که در
عین حال، انسان رهرو، به الگوهای میانی و
کسانی که قسمت عمده ای از این راه را رفته و
در همان مسیر طی طریق کرده اند و در زمان او
نیز زندگی می کنند، توجه داشته و شیوه زندگی
و مشی آنان را، سرمشق عمل و رفتار خود
قرار دهد.

پیشوایان معصوم ما عالمان دین باور
متعهد و زمان شناس و خداترس، هر زمان را،
شایسته اقتدا دانسته و آنان را به عنوان امین
دین و دنیای مردم، الگوهای مناسب و قابل
اعتماد، در این خصوص معرفی کرده اند.(۴)

بنابراین اقتدای به امامان معصوم
علیهم السلام، در پیروی و سرمشق گیری از
نمادهای علم و تقوا و تربیت یافتگان مکتب
قرآن و معارف اهل بیت علیهم السلام در هر
زمان تجلی می یابد.

برای نمونه، از شخ