پاورپوینت کامل دخت خورشید (۱) ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دخت خورشید (۱) ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دخت خورشید (۱) ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دخت خورشید (۱) ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۲

«نیم نگاهی به زندگانی دخت رسول اکرم(ص) حضرت رقیّه(س)»

بخش نخست

ناهید طیّبی

* در دامان خورشید و ماه

رقیه مرواریدی بود که در صدف رسالت
نمایان شد و در مدت کوتاه عمر خویش
چهره تابناک و درخشانی را در دل تاریخ به
ودیعه نهاد. او دختر رسالت بود و در دامان
مادر احسان، حضرت خدیجه(س)، رشد
یافته و بالنده شد. برخی از مورخان او را
دختر خدیجه خوانده و بر این باورند که
پدرش یکی از همسران پیشین خدیجه بوده
است ولی با اندک تأمل در روایات و کتب
تاریخی شیعه و اهل سنت درمی یابیم که او
دختر پیامبر(ص) است.

احمد خلیل جمعه در کتاب «نساء اهل
البیت» می نویسد: «رقیّه بنت رسول اللّه
الهاشمیه و …»^(۲)

و در ذیل این مطلب نام مورخان و
محدثان بزرگی را ذکر می کند که رقیه را
دختر پیامبر(ص) می دانند و با ذکر
«هاشمیه» نسب شریف این بانو را بیان
می کند. در طبقات ابن سعد نیز فرزندان
پیامبر(ص) این گونه بیان شده اند:

«… و اکبرُ بناته زینب، ثم رقیه و قیل
رقیه ثم زینب و ام کلثوم و فاطمه هؤلاء کلّهم
من خدیجه ولدوا بمکّه» و بزرگترین دختر
[پیامبر] زینب است و بعد رقیه و گفته شده
است که بزرگترین رقیه است و سپس زینب
و ام کلثوم و فاطمه و اینها (فرزندان) همگی
از خدیجه بوده و در مکه به دنیا آمده اند.^(۳)

در کتابهای روایی می بینیم که نام رقیه
به عنوان یکی از دختران پیامبر(ص) آمده
است. از جمله در کتاب بحارالانوار به نقل از
مناقب ابن شهر آشوب می خوانیم که:

«أولادهُ: وُلِدَ من خدیجه القاسم و
عبداللّه و هما الطاهر و الطیّب و اربع بناتٍ:
زینب و رقیه و ام کلثوم و هی آمنه و فاطمه و
هی ام ابیها و …»^(۴)

فرزندان پیامبر(ص): قاسم و عبداللّه که
طیب و طاهر نام داشتند و چهار دختر به
نامهای زینب و رقیه و ام کلثوم (آمنه) و
فاطمه ـ که او را اُم ابیها می نامیدند ـ از
خدیجه(س) متولد شده اند و …»

در همین کتاب از قول چهار کتاب روایی
می نویسد که رقیه و زینب دخترخواندگان
پیامبر(ص) از «جحش» هستند و دختران
پیامبر(ص) نیستند. با توجه به کثرت
روایاتی که رقیه و زینب را دختران
پیامبر(ص) می داند در مقابل این چهار
مورد، که «بلاذری» نیز از این جمله است،
مشخص می گردد که رقیه دختر
پیامبر(ص) است و مادر بزرگوارش نیز
حضرت خدیجه است.

شناخت افراد با توجه به نسب و حسب
آنها از سنتهای دیرینه تاریخ نگاران بوده
است. و همواره آشنایی با مردان و زنان بزرگ
تاریخ یا از طریق نسبِ شریف آنان بوده و یا
به وسیله دقت در ویژگیهای والا و صفات
آسمانی آنان صورت می گرفته است. رقیه،
گل بوستان رسالت، در مرحله اول شناخت،
نیازی به توضیح و بیان ندارد چرا که رسول
رحمت(ص)، بهترین آفریده حق، پدر اوست؛
«آفتاب آمد دلیل آفتاب».

سخن از عظمت و شرافت کسی که
شرف ریزه خوار خوان اوست و کسی که
آفرینش به طفیل و بهانه خلقت او ایجاد
شد و هستی در خال لب او تفسیر می گردد،
فرصتها می طلبد و نوشتنهای بی انتها، از
این رو ما قلم خویش را در می کشیم و دریایی
را با قطره ای ـ که همانا واژه های نارسای
ماست ـ تعریف نمی کنیم و به شعر حافظ
بسنده می کنیم که:

شهسوار من که مَه آیینه دارِ روی اوست

تاجِ خورشید بلندش خاک نعل مرکب است

گفتنی است که برخی از ادیبان و
مفسران اشعار حافظ «شهسوار» را پیامبر
گرامی اسلام دانسته و ماه، که آیینه دار روی
اوست، را به مولی الموحدین حضرت
علی(ع) تعبیر کرده و به تأویل برده اند و حق
هم جز این نیست.^(۵)

مادر بزرگوار رقیه، خدیجه(س) است که
در جای جای تاریخ صدر اسلام قدمهای
استوار و بلند او دیده می شود. اولین زن
مسلمان، اولین نمازگزار و اولین قلبی که
برای میهمان حَرا، حضرت محمد(ص)، تپید
و با طپش خود قلب اسلام را حیاتی
دوچندان بخشید.

رسول خوبیها در مورد خدیجه(س)
می فرماید: آنگاه که همه مرا تکذیب کردند
او مرا تصدیق کرد و آنگاه که همه از من
دوری می کردند او مرا حمایت کرد. همانا او
زن پربرکتی بود …^(۶)

در روایات آمده است که هرگاه دوستان
خدیجه(س)، پاک بانوی بهشتی به خدمت
پیامبر(ص) می رسیدند مورد احترام فراوان
و اکرام حضرت ختمی مرتبت قرار
می گرفتند^(۷) زیرا حضرت همیشه دین
اسلام را مدیون ایثارگریهای او می دانست.
در کتب اهل سنت نیز به این نکته اشاره
کرده و می نویسند:

یثنی علیها، یفضّلها علی سائر امّهات
المؤمنین و یبالغ فی تعظیمها و …^(۸)

پیامبر گرامی اسلام خدیجه(س) را
ستایش می کرد و بر سایر همسران خویش
برتری می داد و در بزرگداشت وی بسیار
کوشا بود.

از بانوی نیایش و ایثار سخن گفتن نیز
مجال فراوان می طلبد و ما به همین

مختصر بسنده می کنیم و به بررسی
زندگانی نورانی رقیه دختر رسول خدا(ص)
می پردازیم تا از خرمن خصال او خوشه ای
برچینیم.

* تولد یک گل در بوستان رسالت

در مورد تاریخ تولد رقیه، تاریخ سکوت
کرده است. همان گونه که تاریخ تولد و وفات
بسیاری از مادران و همسران و دختران
ائمه(ع) مشخص نیست و اگر هم تاریخی
در دست باشد مورد اختلاف بوده و اقوال
گوناگون دارد، تاریخ تولد رقیه نیز از این
مقوله مستثنی نبوده و نیست و شاید
بی مهری زمان جاهلیت نسبت به زنان و یا
غیرت ناموسی در پاره ای از خانواده ها و یا
بی اهمیتی نسبت به سرنوشت دختران و
زنان علت این شکاف و خلاء تاریخی شده
باشد. به هر حال با جستجوی دقیق تر در
ژرفای تاریخ مدون اسلام می توان حدود
تاریخ تولد پرشکوه افرادی چون رقیه
را یافت.

دانستیم که رقیه دومین دختر
پیامبر(ص) و چهارمین فرزند آن بزرگوار
است و می دانیم که پیامبر(ص) و حضرت
خدیجه(س) پانزده سال قبل از بعثت ازدواج
کردند و در آن زمان حضرت خدیجه(س)
چهل ساله و پیامبر(ص) بیست و پنج ساله
بودند.^(۹)

با توجه به دو مطلب فوق تاریخ میلاد
رقیه به بیشتر از ده سال قبل از بعثت
نمی رسد اما نکته دیگری در کتابها ذکر شده
است که ما را به تاریخ دقیق تری نزدیک
می کند و آن اینکه رقیه در حباله نکاح عتبه
بن ابی لهب بوده است و قبل از بعثت این
عقد خوانده شده بود. طبق نقل تاریخ، در
سال سوم بعثت، پیامبر(ص) با آیه شریفه
«و انذر عشیرتک الاقربین» دعوت سرّی
خویش را از خانه ارقم بن ارقم به دعوت
آشکارا برای قریش و خانواده خویش تبدیل
نمود و با برپا کردن یک میهمانی تصمیم به
دعوت عَلَنی گرفت. در مجلس اول ابولهب
مانع اجرای تصمیم حضرت شد و
پیامبر(ص) شب بعد میهمانی دیگری
ترتیب داده و اعلام نبوت نموده و حتی
وصی و جانشین بر حق خویش، علی(ع)، را
نیز معرفی نمود.

پس از آزار فراوان ابولهب در همان اوایل
دعوت آشکار پیامبر(ص)، سوره «تبّت» نازل
شد^(۱۰) و ابولهب و همسرش مورد لعنه و
نفرین قرار گرفتند. ام جمیل دختر حرب،
خواهر ابوسفیان و همسر ابولهب بود که
پس از نزول این سوره بیشتر به آزار و اذیت
پیامبر(ص) پرداخت و دختران ایشان، رقیه
و ام کلثوم، را که برای عتبه و عتیبه عقد
کرده بود طلاق داد. او به فرزندش عتبه در
مورد رقیه گفت: طلِّقها یا بُنیَّ فانّها قد
صبَتْ^(۱۱). پسرم او (رقیه) را طلاق بده که
خردسال و کوچک است. در مفردات راغب
«صبی» این گونه تعریف شده است:

«الصبیُّ من لم یبلُغُ الحُلُم»^(۱۲) صبی
کسی است که به بلوغ نرسیده است احتلام
از نشانه های بلوغ است. از سوی دیگر در
کتاب مجمع البحرین آمده است: [«و آتیناه
الحکمَ صبیا ۱۹/۱۶» ای الحکمه و النبوه و
هو ابن ثلاث سنین^(۱۳)] یعنی آیه شریفه که
در مورد حضرت یحیی(ع) می فرماید ما، در
کودکی به او حکم دادیم منظور از حکم،
حکمت و نبوت است و او در آن زمان سه
ساله بود. در واقع صبی در آیه شریفه به
کودک سه ساله اطلاق شده است. در جای
دیگر می خوانیم که:

«و بِنْتُ تسع سنین لا تستصبی الاّ ان
یکون فی عقلها ضعف» ای لا تُعَدُ فی
الصبایا^(۱۴).

و این عبارت که «دختر نه ساله کودک
بشمار نمی رود مگر اینکه ضعف عقل داشته
باشد» یعنی [این دختر ۹ ساله] جزء
کودکان محسوب نمی شود.

اکنون شاید بتوان با توجه به مطالب
مذکور حدود سال تولد رقیه، پاک بانوی
هجرت، را تخمین زده و گفت: در سال سوم
هجری رقیه صبی بوده است ـ و ممکن
است دلیل باکره بودن وی هنگام طلاق که به
اتفاق، همه مورخان ذکر کرده اند همین سن
کم باشد ـ و صبی طبق نظر لغت شناسان به
دختر یا پسر قبل از بلوغ می گویند و بویژه
در مورد دختر قبل از ۹ سالگی واژه صبیه
آورده می شود. پس در سال سوم هجری
حداکثر سن رقیه می توانست هشت سال
باشد.

و اگر چنین باشد او در سال پنجم قبل از
بعثت به دنیا آمده است. البته اگر کمتر از
هشت سال بگیریم با مشکل مواجه خواهیم
شد زیرا رقیه و همسرش عثمان در مهاجرت
اول به حبشه شرکت داشتند و این هجرت
در سال پنجم بعثت صورت گرفت و بنا بر
نقل تاریخ رقیه باردار بود، و فرزندش در این
سفر سقط شده است پس اگر سن وی را
هنگام طلاق از عتبه بن ابی لهب کمتر از
هشت سال بگیریم با توجه به اینکه دو سال
بعد از طلاق باردار شده است؛ سن او با
مسأله بارداری از جهت علم فیزیولوژیست
زنان تناسب نخواهد داشت و اما در مورد
جمع مفاهیم «صبی» می توان گفت سه
ساله بودن و کمتر از ۹ ساله بودن دختران و
نیز کمتر از سن بلوغ را می توان در یک جمله
جمع کرد، و گفت که صبی یعنی به سن بلوغ
نرسیده.

بنابراین رقیه پنج سال قبل از بعثت به
دنیا آمده و طبق رسوم منطقه ای قبل از
بلوغ و در کودکی نام او را بر عتبه بن ابی لهب
گذاشته اند تا پس از بلوغ رسما ازدواج کنند و
در سال سوم یا چهارم بعثت در هشت
سالگی عتبه با اصرار مادر و پدرش او را
طلاق می دهد و با فاصله کمی ـ که در آینده
توضیح خواهیم داد ـ به عقد عثمان در
می آید و این ازدواج باید در اوایل سال چهارم
بعثت باشد.

در آینه صفات

ویژگیهای والای رقیه را می توان با تدبر
و تأمل در مدت کوتاه زندگانی او دریافت و
برای نسلهای آینده واگویه کرد. دوران
کودکی رقیه نسبت به دیگر دختران مکه
امتیاز ویژه ای دارد. او در خانه بزرگ مردی
زندگی می کند که آینده بشریت در دستان
توانا و قلب وسیع اوست. مردی که برای
رسالت برگزیده شد و پیش از رسالت با
صفت «امین» در میان مردم جاهلیت زندگی
می کرد و نور ایمان به خدای یکتا و
عبادتهای او در حرا قبل از بعثت مشاهده
می شد.<