پاورپوینت کامل نگاه نگاهی دوباره ۲ رابطه پوشش و نگاه ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاه نگاهی دوباره ۲ رابطه پوشش و نگاه ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاه نگاهی دوباره ۲ رابطه پوشش و نگاه ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاه نگاهی دوباره ۲ رابطه پوشش و نگاه ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۴

همان گونه که در مقدمه این سلسله مقالات آوردیم، موضوع
نگاه دارای فروع متنوع و مباحث گوناگونی است که اینک در
نخستین بخش، به بررسی رابطه دو موضوع «پوشش» و «نگاه»
می پردازیم.

مسأله مهم که در این مدخل باید مورد تأمل قرار گیرد آن
است که بین این دو تکلیف، چه ارتباطی وجود دارد؟

آیا در هر کجا که نگاه کردن حرام است، رعایت حجاب هم
واجب است؟

و آیا در هر کجا که نگاه کردن مانعی ندارد، رعایت حجاب هم
الزامی نیست؟

بر اساس این بررسی فقهی باید مشخص کرد که در چه
مواردی «ملازمه» وجود دارد و چگونه می توان از حکم حجاب به
حکم نظر دست یافت؟ مثلاً وقتی گفته می شود که «پوشاندن»
صورت بر زن واجب نیست آیا این بدان معنی است که «نگاه
کردن» به صورت زن هم برای مردان، جایز است؟ و یا وقتی گفته
می شود که پوشاندن بخش زیادی از بدن مرد، بر او واجب
نیست، آیا این بدان معنی است که نگاه کردن زنان به بدن
مردان، جایز است؟

با قبول قانون ملازمه، «حرمت» نگاه را از «وجوب» پوشش
می توان بدست آورد و در غیر این صورت باید هر حکم را بر
مبنای دلیل خاص خود، مورد بررسی قرار داد.

این قسمت از موضوع نگاه، به تجزیه و تحلیل قانون ملازمه
اختصاص یافته است، پیشاپیش از طرح برخی نکات فنی که به
اقتضای موضوع بحث و در قالب گفتگوهای اختصاصی فقه، ارائه
شده است، پوزش می طلبیم و امیدواریم دقایق مباحث علمی، با
تأمل و تدبّر شما خوانندگان علاقه مند و جستجوگر برایتان
آسان یاب و لذت بخش باشد، از آراء و نظرات شما استقبال
می کنیم و چشم به راه اظهار نظرتان می باشیم.

* *

چشم چرانی و خودنمایی

پوشش و نگاه، هر چند دارای حکم مستقل و جداگانه اند، ولی این دو
حکم، از روح واحدی برخوردار است.

در باره لزوم پوشش و نیز لزوم چشم پوشی، زنان و مردان تکلیف
مشترکی دارند و خداوند تکلیف هر یک را به صراحت و مستقلاً بیان فرموده
است:

ـ قل للمؤمنین یغضّوا من ابصارهم و یحفظوا فروجهم؛^(۱)

به مردان باایمان بگو، دیده فرو نهند و پاکدامنی ورزند.

ـ و قل للمؤمنات یغضضن من ابصارهن و یحفظن فروجهن؛^(۲)

و به زنان باایمان بگو دیده فرونهند و پاکدامنی ورزند.

در این دستور، برای زنان و مردان، وظیفه ای یکسان و تکلیفی مشترک،
در زمینه «ستر» و «نظر» بیان شده است، و البته در باره ستر و پوشش،
تکلیف بیشتری برای زنان قرار داده شده است و پس از فرمان به چشم پوشی
و حفظ دامن از نگاه دیگران، دستور به پوشش داده شده است: «و لا یبدین
زینتهن الا ما ظهر منها و لیضربن بخمرهن علی جیوبهن»

این دستور اختصاصی در باره پوشش و رعایت حجاب، ریشه در میل به
خودنمایی و خودآرایی در زنان دارد. واقعیتهای اجتماعی نشان می دهد که
مردان به لباسهای بدن نما و آرایشهای تحریک کننده روی نمی آورند، و
متقابلاً زنان به حکم طبیعت خاص خود، در صدد دلبری بوده و پدیده
«برهنگی» در این جنس ظهور و بروز دارد. از سوی دیگر بیماری
«چشم چرانی» در مردان حادتر و گرایش بدان شدیدتر است.

«زن مظهر جمال و مرد مظهر شیفتگی است، قهرا به زن باید بگویند
خود را در معرض نمایش قرار نده نه به مرد، لهذا با اینکه دستور پوشش
برای مردان مقرر نشده است، عملاً مردان پوشیده تر از زنان از منزل بیرون
می روند زیرا تمایل مرد به نگاه کردن و چشم چرانی است نه به خودنمایی، و
برعکس تمایل زن بیشتر به خودنمایی است نه به چشم چرانی. تمایل مرد به
چشم چرانیِ بیشتر، زن را تحریک به
خودنمایی می کند و تمایل به چشم چرانی، کمتر
در زنان وجود دارد. لهذا مردان کمتر به
خودنمایی تمایل دارند و به همین جهت
«تبرّج» از مختصات زنان است.»^(۳)

سخن ویل دورانت که «در رفتار انسانی
امری پایدارتر و ثابت تر از نگاه مردان به زنان
نیست»^(۴)حکایت از خصلت روانی مردان دارد؛
در حالی که این خصلت، در طرف مقابل بدین
شکل مطرح نیست. روانشناسان در بررسیهای
خود، به این تفاوت توجه داده اند،^(۵)و چه بسا
همین تفاوت، تکلیف متفاوتی را برای زنان و
مردان بوجود آورده است.

تفاوت دو تکلیف «ستر بدن» و

«غضّ بصر»

«پوشش» اقدامی در حوزه «ظاهر» است
و با مستور بودن بدن ـ با هر نیت و انگیزه ای ـ
به تکلیف عمل شده است. ولی «نگاه» علاوه
بر آنکه در «ظاهر» بروز دارد، از نهان انسان و
روان او مایه می گیرد، از این رو «نیتها» در آن
تأثیر دارد. نگاه به «قصد خیانت» و یا به هدف
«لذت بردن»، «حرام» است و ممکن است
نگاه به همان شخص و در همان محدوده،
بدون چنین قصدی «حلال» باشد. (نگاه به
محارم، و یا نگاه به وجه و دست دیگران). از
این رو نگاه دارای دو بُعد «آشکار و پنهان»
است و ارزش هر نگاهی با مجموعه این دو
عامل مشخص می شود: نگاه «به چه؟» و نگاهِ
«با چه؟»؛ به چه چیز و با چه انگیزه ای. در
حالی که «پوشش» تک بعدی است و با
پوشاندن آنچه مقرر شده، عمل به وظیفه انجام
گرفته است.

با توجه به تفاوت اساسی فوق، به این
نتایج می رسیم:

۱ـ رعایت «وظیفه ترک نگاه حرام»، به
مراتب سخت تر و سنگین تر از رعایت «حجاب
و پوشش» است. زیرا وقتی لباس و پوشش در
جای خود استقرار پیدا کرد، دم به دم و لحظه
به لحظه نیاز به تصمیم نو و اقدام جدید ندارد.
ولی در نگاه پیوسته باید چشم را کنترل و دم به
دم باید از آن حراست کرد. دشواری دیگر نگاه
نسبت به حجاب از آن رو است که در حجاب، با
پوشیدن لباس، وظیفه انجام می گیرد و آلودگی
فکری لزوما به آن سرایت نمی کند، در حالی که
در نگاه خطورات فکری و انگیزه های درونی، بر

«حکم نگاه» اثر می گذارد. مثلاً نگاه برای
خواستگاری جایز است، ولی این جواز مشروط
به آن است که شخص واقعا «قصد ازدواج»
داشته باشد و نگاهش به قصد انتخاب همسر
صورت گیرد در غیر این صورت، نگاه کردن
جایز نیست.

از این رو در تکلیف نگاه، بر خلاف قوانین
صرفا ظاهری، با صورت سازی نمی توان از آن
گریخت و خیال خود را راحت کرد.

۲ـ چون نگاه هر کس، ظاهری است که
ریشه در باطن دارد. از این جهت، حقیقت آن
جز بر وجدان بیدار خود انسان و بر خداوند
متعال ـ که از درون انسان و اعماق جان او آگاه
است ـ آشکار نیست: یعلم خائنه الاعین و ما
تخفی الصدور^(۶)

۳ـ ستر و پوشش در حوزه جامعه
«کنترل پذیر» است و در برابر کاستی و نقصان
آن، اقدام اجتماعی، امکان پذیر و استفاده از
اجبار و الزام مؤثر است ولی نگاه تنها در مراحل
حاد چشم چرانی نمود بیرونی پیدا می کند و
قابل کنترل توسط دیگران است در حالی که
غالبا چون تحت تأثیر انگیزه ها و نیتها قرار
دارد، تشخیص نگاه حرام برای دیگران دشوار
است و برخورد با آن، از حوزه اقدام اجتماعی به
دور است. حکومت و جامعه در این باره بیشتر
باید به نقش غیر مستقیم روی آورد و برای

پاک بودن چشمها، تربیت صحیح را جدی
بگیرد.

ملازمه حکم ستر و نظر

آیا بین نگاه کردن و پوشش، از نظر
«حکم» پیوند خاصی وجود دارد؟ مثلاً می توان
گفت که هر کجا کشف بدن و یا ظاهر کردن
عضوی حرام است، «بالملازمه» نگاه کردن نیز
حرام است؟ و یا هر کجا که کشف بدن جایز
است، بالملازمه، نگاه کردن نیز جایز است؟

البته باید توجه داشت که فقها، موضوع
نظر و ستر را به صورت جداگانه و مستقل
مطرح می کنند، «ستر» را به تناسب پوشش در
نماز، در «کتاب الصلاه»، و «نظر» را در «کتاب
النکاح» مورد بحث قرار می دهند. و در عین
حال مسأله «ملازمه» به سه صورت قابل
بررسی است:

نوع اول ملازمه

دیدگاه معروف در باره «پوشش» و
«چشم پوشی» (وجوب ستر و حرمت نظر)،
«تلازم عرفی» است. مفاد این دیدگاه آن است
که اساسا مقصود عرفی «پوشش» جلوگیری از
«نگاه» کردن است و اگر پوشاندن چیزی لازم
شمرده می شود برای آن است که دیگران بدان
نگاه نکنند، پس در حقیقت «ستر» برای «منع
از نظر» است. از این رو در هر کجا که کشف
حرام باشد، عرفا بدین معنی است که نگاه
کردن نیز حرام است.^(۷)و از سوی دیگر هر کجا
که نگاه کردن آزاد باشد، قهرا برای لزوم
پوشش نیز فلسفه ای باقی نمی ماند، یعنی
لازمه جواز نظر، جواز کشف است چرا که
وجوب پوشش مقدمه ای در جهت جلوگیری از
نگاه است که با جایز بودن نگاه، ستر واجب
نخواهد بود.

پس در دو قضیه، ملازمه وجود دارد:

الف ـ حرمت کشف، با حرمت نظر، ملازمه
دارد.

ب ـ جواز نظر، با جواز کشف ملازمه دارد.

ولی در دو قضیه دیگر ملازمه ای در کار
نیست:

الف ـ جواز کشف با جواز نظر، ملازمه
ندارد.

ب ـ حرمت نظر، با حرمت کشف ملازمه
ندارد.

نقد و بررسی

نکته قابل تأمل در این دیدگاه آن است که
«ملاک ملازمه» بین «حرمت کشف» و
«حرمت نظر» چیست؟ و چرا اگر نظر جایز
است «الزاما» کشف نیز باید جایز باشد؟

برخی فقها که از این رأی دفاع می کنند،
«جلوگیری از محذور لغویت» را منشأ ملازمه
دانسته اند^(۸)زیرا «ستر» مقدمه «نگاه نکردن»
است، و اگر در قانونی ستر «لازم»، ولی در
قانون دیگر، نگاه کردن «جایز» و بلامانع باشد،
قانون اول ـ لزوم ست