پاورپوینت کامل نگاه، نگاهی دوباره و نو ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاه، نگاهی دوباره و نو ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاه، نگاهی دوباره و نو ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاه، نگاهی دوباره و نو ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۴

پژوهشی فقهی اجتماعی در موضوع نگاه و مسایل آن

«پیش گفتار»

اشاره پیام زن:

«نگاه» از مسایلی است که جزء روزمره ترین امور مردان و زنان به
شمار می رود و پیوسته مرزهای حلال و حرام آن در فقه مورد بحث و
گفتگو بوده است، و امروز از جمله به دلایل زیر طرح و بررسی دوباره آن
اهمیت یافته است:

یکی آنکه، حضور اجتماعی بانوان مسلمان در دوران معاصر
گسترش یافته است و لذا تبیین روابط زن و مرد در حوزه نگاه اهمیت
مضاعفی پیدا کرده است.

دوم آنکه، پیشرفت فن آوری تصویری، موضوعات جدیدی را در
این حوزه وارد ساخته است که اساسا در گذشته چنین موضوعاتی
منتفی بوده است و اینک باید به آنها پرداخت، از قبیل نگاه به فیلم.

سوم آنکه، عشق و عطش نسل جدید برای درک احکام اسلامی با
توجه به منابع و مدارک آن، و پرسشهایی که از این احساس ناشی
می شود، ضرورت ارائه بحثهای تحقیقی در سطح وسیع تر از محدوده
حوزه های علوم اسلامی را ایجاب می کند.

مجله پیام زن که پرداختن به چنین مسایلی را از رسالتهای اصلی
خود تلقی می کند، پیوسته مترصد بوده تا روزنه ای به این گونه مباحث
بگشاید. بسیاری از مباحث قابل طرح در سطح عموم، در سطوح
مختلف آموزشی حوزه ها بویژه در درسهای کاملاً باز و استدلالی حوزه
(درس خارج فقه) مطرح می شود که هر چند با صبغه ای کاملاً فقهی و در
سطحی تخصصی و به شکلی ویژه برای محصّلان و فاضلان حوزه ها
می باشد ولی تحلیل و تبیین مجدد بسیاری از مباحث مطرح شده، در
قالب و صبغه ای عمومی همراه با طرح و محتوای متناسب با مجامع
عمومی می تواند این فرصت را برای انتقال برداشتهایی از این دست
مباحث به دیگر علاقه مندان فراهم سازد. مسایل و مباحث فقهی و
تفسیری مربوط به بانوان نیز به فراخور بحثهای حوزوی، همواره در
حوزه مطرح می شود، از آن جمله است موضوع «نگاه» و مسایل متعدد
مربوط به آن. بهره جویی از مباحث حوزوی و شیوه طرح آنها در کنار
دیگر مطالعات و دیدگاههای موجود و نیز پرداختن به آن دسته از
مسایلی که کمتر به بحث گذاشته شده است، در شکلی تحلیلی و با
صبغه ای فقهی اجتماعی، می تواند مجموعه ای راهگشا و ارزنده را
پیش روی علاقه مندان این مباحث قرار دهد. مقالاتی که نه اختصاص
به فاضلان حوزه داشته باشد، و نه به طور کلی از جنبه های تحلیلی و
مایه های فقهی تهی باشد و در مجموع به کار مخاطبان مجله آید.

موضوع «نگاه» با همین ویژگی، طبعا در جایگاه خاصی قرار
می گرفت و پژوهش در مسایل مختلف و متعدد آن، خواسته ای نبود که
به سهولت مباحث دیگر در دسترس باشد بویژه که علی رغم اهمیت و
درجه کاربری آن، تحقیقات و نگارشهای قابل توجهی که به عمده
مسایل آن بپردازد وجود ندارد. خوشحالیم که نویسنده محترم، که خود
از فاضلان صاحب نظر در این مسایل می باشند تلاش گسترده و
عمیقی در تنقیح مباحث و تکمیل مسایل مورد نظر مبذول داشته اند که
در طی بحثهای آینده و از همین مقدمه، شاهد آن خواهیم بود.

خدای را سپاسگزاریم که خواست مجله جامه عمل پوشیده و از
این شماره، با پیش درآمدی که ملاحظه می کنید، این مبحث را طی
حداقل ده قسمت متوالی می توانیم تقدیم خوانندگان عزیز کنیم.
خوانندگان ارجمند نیز با همراهی و همفکری خود، بر غنای این کار که از
جمله مباحث ضروری روز می باشد، خواهند افزود. ضمن سپاسگزاری
از محقق محترم، آرزو می کنیم ایشان در پایان بتوانند این مجموعه را
در قالب یک اثر مستقل تقدیم علاقه مندان کنند. خوشحال می شویم
که در طی بحثهایی که در شماره های آینده پیش روی داریم از
دیدگاهها و پرسشهای شما همراهیان پیام زن نیز بهره ببریم. پیام
زن، پژوهش دیگری را با همین صبغه و قالب، در موضوع «صدا»
تدارک دیده است که به توفیق الهی در فرصت مناسب تقدیم خواهد
کرد. ان شاءاللّه .

موضوع نگاه، از مسایل مهم و مورد نیازی
است که در فقه اسلامی مورد کنکاش و تحقیق
قرار گرفته و زوایای گوناگون آن بررسی شده
است. این موضوع از آن رو که در حوزه «افعال
مکلّفین» قرار دارد،^(۱) از مسایل فقهی، شمرده
می شود و در دانش فقه «دیدن» از نقطه نظر
حلال و حرام بودن، مورد بحث قرار می گیرد.

پیش از ورود به مباحث اصلی این موضوع،
مقدماتی چند طرح می گردد:

۱

گستره «فقه»، همه موضوعاتی را که در
اسلام در باره آن «دستور عملی» دارد،
دربرمی گیرد و لذا نوع ارتباط انسانها با یکدیگر،
در این دایره قرار دارد. از سوی دیگر آنچه که
امروزه به عنوان «حقوق» با شاخه های مختلف
آن از قبیل: حقوق اساسی، حقوق مدنی، حقوق
اداری و حقوق سیاسی شناخته می شود، تنها
«بخشی» از فقه را تشکیل می دهد و چه بسیار

از مباحثی که در حقوق جایی ندارد، ولی در فقه
«حکم» آن ارائه می شود؛ همچون «رابطه
انسان با نفس خویش» که در مسایلی مانند:
وجوب حفظ نفس، حرمت اضرار به نفس،
حرمت خودکشی، حرمت عزوبت (در برخی
موارد) خود را نشان می دهد. به علاوه تنها
دغدغه حقوق، سامان دادن به نظم اجتماعی
است و مقررات حقوقی صرفا به خط کشی در
«روابط انسانها با یکدیگر» برای استقرار
انضباط عقلانی در «این جهان» توجه دارند،
در حالی که فقه حتی در برقراری «نظم
معاش» به «سعادت معاد» نیز نظر دارد و
چون انسان را موجودی دایمی و فناناپذیر
می داند، به نیک بختی او در محدوده تنگ و
کوتاه دنیا بسنده نمی کند و در هر رخصت یا
عزیمتی، شعاع تأثیر آن را بر «جسم» و
«جان»، آن هم در امتداد «حیات ابدی» مورد
توجه قرار می دهد^(۲)و هر رفتاری که سلامت
«روح انسان» را در معرض مخاطره قرار دهد
و او را از حرکت بر مدار انسانیت باز دارد، با منعِ
فقه روبه رو می شود؛ هر چند که از نظر حقوقی،
تعدی در حق دیگران به حساب نیاید و صاحب
حقی را نیز به مخالفت و اعتراض وا ندارد.

در تکلیف «زکوه»، هرچند رسیدگی به
وضع محرومان و خدمات عامه المنفعه مورد
نظر است،^(۳) ولی قرآن به تأثیر روحی آن در
«طهارت نفس» و پاک شدن از کدورتهای
دنیوی و مادی، انگشت می گذارد^(۴) و در تکلیف
«حرمت نظر» به جنس مخالف و «پاکدامنی»
هر چند «آثار اجتماعی» آشکاری وجود دارد،
ولی قرآن به «فلسفه طهارت نفس»^(۵) تصریح
می کند.

محدودیتهای بحثهای حقوقی،^(۶) باعث
آن شده است که موضوع اساسی «نگاه» به
طور کلی از دانش حقوق بیرون افتد و نه تنها از
نقطه نظر «حق» مورد اعتنا قرار نگیرد، بلکه از
زاویه «تکلیف» نیز بدان پرداخته نشود. در
حالی که فقه، با دید وسیع و همه جانبه موضوع
نگاه را مورد بحث قرار داده است.

۲

«بایدها» و «نبایدها»ی رفتار انسان در
فقه بیان می شود و همین بایدها و نبایدهاست
که «تکلیف» نام می گیرد. انسان مکلف، انسانی
است که در اثر برخورداری از کمال روحی و
عقلی و نیز قدرت جسمی و بدنی، باید نوعی
«محدودیت» را در رفتار خود بپذیرد. این
محدودیتها از دید کسانی که «یله و رها» بودن
بشر را می پسندند، «تحمیل» تلقی می شود و با
آزادی انسان ناسازگار است، ولی در نظر کسانی
که «امتیاز بشر» را در «توان مهار غرایز
سرکش» می دانند، «تکلیف» نوعی «تکریم»
است و این همان امانتی^(۷) است که خداوند،
بشر را بدان به دیگر موجودات برتری داده
است.

اسلام هرچند بر «حقوق» انسان ارج
می نهد و گوهر انسانیت را زمینه بسیاری از
حقوق برای وی می شمارد، ولی این بدان معنی
نیست که کرامت انسان را بدان محدود ساخته
و ارزش او را در چارچوب آن قرار دهد، مکتبی

که با دقت تمام حقوق حیوانات را برمی شمارد و
بر رعایت آن تأکید دارد،^(۸) و رهبرانی که ربودن
پوست جویی از دهان مورچه ای را برای
رسیدن به همه نعمتهای دنیوی و تصاحب
همه ذخایر مادی برنمی تابند^(۹) چگونه ممکن
است که از حقوق «انسانها» با بی اعتنایی عبور
کنند؟!

با این همه، در این مکتب، نصاب انسانیت
و عیار شرافت، با «ذی حق بودن» انسان تعیین
نمی شود و انسان کامل به انسان دست یافته به
حقوق خویش و احترام گذارنده به حقوق
انسانهای دیگر، تعریف نمی شود.

اهتمام جدی فقه بر تکالیف بشر و
نکته سنجی ها و باریک بینی فقیهان در تبیین و
تحلیل آن، نه از سر آن است که در فقه،
«حقوق» بی ارزش اند، بلکه بدان جهت است
که «تکالیف» موقعیت ویژه و ممتازی دارند و
سیر کمال انسان با رعایت دقیق این تکالیف،
تحقق می یابد. به علاوه که «حقوق»، طبعا
برای انسان پرجاذبه است و گرایش نفع طلبانه
افراد، آنها را بدان سوق می دهد (حرکت در
سراشیبی)، در حالی که «تکالیف» با میل به
یله بودن در انسانها ناسازگار است و چه بسا از
سر بی رغبتی انجام می گیرد (حرکت در
سربالایی)، از این رو تکالیف به تبیین و تأکید
بیشتری نیاز دارد و ساختن جامعه ای که در آن
انسانها تکلیف را محترم بشمارند و به آن مقید
باشند، از ساختن جامعه ای که در آن انسانها
حقوق یکدیگر را رعایت کنند، به مراتب
دشوارتر است.^(۱۰) نگاه فقه به تکلیف آن گونه
است که شهید آیت اللّه صدر می گوید:

«تکلیف انسان، شرافت و کرامتی است که
از سوی خداوند، نصیب انسان می شود چرا که
تکلیف نمادی از امتیاز خداداد بشر در
برخورداری از «خرد» و «قدرت» برای
«ساختن خود»، «فرمانروایی بر تمایلات
خویش» و بر دوش گرفتن «مسؤولیت» است،
در حالی که دیگر موجودات از چنین استعدادی
برخوردار نیستند.»^(۱۱)و بر اساس چنین
نگرشی است که عالمی سترگ مانند سید
بن طاووس یادمان ورود به جرگه مکلفان را
جشن می گیرد و حضور در این ضیافت را
مبارک می شمارد.^(۱۲)

رابرت جکسون، دادستان دیوان ایالت
متحده آمریکا در بررسی مقایسه ای بین حقوق
(فقه) اسلامی با حقوق آمریکا، متوجه همین
برتری و امتیاز در قوانین اسلامی می شود و
تحت تأثیر این ویژگی مهم قرار می گیرد:

قانون در آمریکا تماس محدودی با اجرای
وظایف اخلاقی دارد، در حقیقت یک شخص
آمریکایی در همان حال که ممکن است یک
فرد مطیع «قانون» باشد، ممکن است از حیث
«اخلاق» فرد پست و فاسدی باشد، ولی
برعکس آن در قوانین اسلامی سرچشمه و
منبع قانون اراده خداست … به نظر مؤمن این
جهان «دهلیزی» است به جهان دیگر که
جهان بهتر باشد و قرآن قواعد و قوانین و طرز
سلوک افراد را نسبت به یکدیگر و نسبت به
اجتماع آنها معین می کند تا آن تحول سالم را
از «این عالم» به «عالم دیگر» تأمین بنمایند
… تعلیمات پیامبر، طرز رفتار نسبت به اصول
مذهبی و طرز زندگی شخصی و اجتماعی و
سیاسی همه را تعیین می کند. این تعلیمات
بیشتر «وظیفه و تکلیف» برای انسان تعیین
می کند تا «حقوق» یعنی تعهدات اخلاقی که
فرد ملزم به اجرای آن می باشد بیشتر مطمح
نظر است …^(۱۳)

از جمله تکالیفی که به صراحت در قرآن و
سنت مطرح شده است، در باره «نگاه کردن»
است که فقه حدود و ثغور این تکلیف را
مشخص می کند.

فقه برخی نگاهها را «مباح»، و برخی
دیگر را «حرام» می داند، در مواردی نیز به
استحباب یا کراهت حکم می کند و ممکن است
تحت عناوین خاصی، مسأله جنبه الزامی به
خود بگیرد و انسانی که عبودیت و بندگی خدا را
سرمایه ترقی و تکامل می داند، با ارج نهادن به
حکم خداوند، در بستر کرامت و شرافت قرار
می گیرد.

۳

احکام الهی که از اراده پروردگار «حکیم»
سرچشمه می گیرد، برخاسته از «حکمت» و
مصلحت است و در این حکمت، صلاح و کمال
انسان، مورد نظر قرار گرفته است و هر چند