پاورپوینت کامل دوری از اضطراب با ویتامین B1 35 اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دوری از اضطراب با ویتامین B1 35 اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دوری از اضطراب با ویتامین B1 35 اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دوری از اضطراب با ویتامین B1 35 اسلاید در PowerPoint :

>

۶۴

در سال ۱۲۶۹ش، پزشکی از هلند مطالعاتی بر روی غذای بیمارانی که از
بری بری (کمبود ویتامین B1) رنج
می بردند انجام داد. او با دادن برنج صیقل
شده به طیور که قسمت عمده تغذیه بیماران
فوق را تشکیل می داد، توانست آثار ضعف را
در پاها و حالات غیر طبیعی در سرشان

مشاهده نماید. در مرحله بعد طیور را تحت
رژیم غذایی برنج صیقل نشده (با پوسته)
قرار داد، بدین ترتیب علایم بیماری برطرف
شده و بهبود در طیور مشاهده گردید. با
وجود اینکه شناختی نسبت به ماده مؤثر
در این رابطه نداشت ولی مسلم شد که در
پوسته برنج ماده ای است که قادر به درمان
بری بری است.

کشف ساختمان شیمیایی ویتامین B1
و سنتز آن به وسیله ویلیامز در سال
۱۳۱۵ش، به تحقیق طولانی و کار مشکل
دانشمندان آلمانی، انگلیسی و آمریکایی که
در جستجوی یافتن عامل اصلی رفع
بیماری بری بری در ماده ای که در سبوس
برنج قرار دارد بودند، خاتمه داد. نام دیگر
این ویتامین «تیامین» می باشد. تیامین
خالص یک پودر کریستالی سفید مایل به
زرد با طعم نمکی شبه آجیلی می باشد. هدر
رفتن تیامین در اثر پخت خیلی متغیر است
و وابسته به زمان پخت، درجه حرارت، مقدار
آب مصرفی و دور ریخته شده و همچنین
اسیدی بودن محیط می باشد. انجماد اثر
کمی بر تیامین غذاها دارد.

این ویتامین به گروه ویتامینهای Bـ
کمپلکس متعلق به خانواده ویتامینهای
محلول در آب تعلق دارد. از آنجا که این
ویتامین اولین ویتامین B بود که شناخته
شد، نام آن را B1گذاشتند. ویتامینهای
گروه B، به خاطر ارتباط نزدیک از لحاظ
اعمال و منابع غذایی دارای نام مشترک
هستند، که به ترتیب شما را با آنها آشنا
خواهیم کرد.

بری بری چیست؟

با وجودی که ۲۶۰۰ سال قبل از میلاد
مسیح در کشور چین به بیماری بری بری
پی برده بودند، اما این بیماری تا اواسط قرن
۱۹ کاملاً شناخته نشده بود. با افزایش
مصرف غلاتی که کاملاً تصفیه شده اند،
قدرت ذخیره محصول زیاد و مقدار تیامین
آن کم گردیده و در نتیجه بری بری به صورت
یک مشکل بزرگ بهداشتی در آمد. این
موضوع بخصوص در ممالکی که ۸۰ درصد
انرژی رژیم غذایی خود را از برنج به دست
می آوردند، مشاهده می شد.

با وجود آگاهی کنونی در مورد منابع
غذایی تیامین و در دسترس بودن
محصولات ساخته شده این ویتامین با
قیمتهای مناسب، بری بری هنوز در بسیاری
از نقاط دنیا به عنوان مشکلی بزرگ خود را
نشان می دهد. وقوع «بری بری» به علت
برداشتن پوسته برنج و پاک کردن آنست.
زیاد شستن برنج پاک شده جهت تمیز
کردن و برطرف کردن خاک آن نیز سبب از
دست رفتن مقدار جزئی تیامین باقیمانده در
برنج می گردد. جالب است بدانید که در
رژیمهای حاوی مقدار کم تیامین، مصرف
کم کلسیم هم سبب تسریع در بیماری
بری بری می گردد.

بری بری شیرخواران بیشتر بین ۲ تا ۵
سالگی اتفاق می افتد. این بیماری به سرعت
پیشروی می کند و در صورت عدم درمان پس
از چند ساعت منجر به مرگ می گردد.

در اطفالی که مبتلا به این بیماری
هستند، علایمی مانند سیانوز (مقدار زیاد
دی اکسید کربن موجود در خون که رنگ آن
را کمی آبی می کند) یا ضربان سریع قلب که
گاهی همراه با استفراغ و تشنج است ظاهر
می شود. وقتی تیامین مصرف شود، علایم
به طور محسوس و ظرف چند ساعت
تسکین می یابد.

در بالغین بری بری به دو صورت
جداگانه ممکنست ظاهر شود: در بری بری
نوع مرطوب بیمار از تورم رانها رنج می برد
که معمولاً از پاها شروع و به سوی بالا و
سرتاسر بدن پیشروی می نماید تا جایی که
جمع شدن مایعات در عضله قلب منجر به
یک حالت نارسایی قلبی و مرگ می گردد.
در بری بری خشک بافتهای بدن بتدریج
نقصان می یابد و بیمار را لاغر می کند. در هر
دو نوع این بیماری، علایم تحریک پذیری،
عدم تمرکز فکر و حالت تهوع که دلالت بر
وجود اختلالاتی در سلسله اعصاب
می نماید، مشاهده می شود.

در آمریکا، معتادان به الکل تنها گروهی
هستند که ممکن است به این بیماری مبتلا
شوند. کمبود به علت مصرف کم تیامین،

کاهش جذب و کمبود سایر ویتامینها از
قبیل فولیک اسید به وجود می آید. شواهدی
نیز در مورد کسانی که به منظور کاهش وزن،
نان و غلات را از جیره غذایی خود حذف
کرده اند دیده شده است.

وقوع بری بری در مواردی که مصرف
کم نان و غلات همراه با مصرف موادی از
قبیل برگ چای و ماهی خام بوده افزونی
یافته است.

در ماهی خام آنزیمی به نام «تیامین از»
وجود دارد که می تواند تا حدود ۵۰%
تیامین غذا را از بین ببرد. این مورد در میان
مردم آسیای شرقی از قبیل چین و ژاپن
مشاهده شده است. در چای هم یک ماده ای
به نام «آنتی تیامین» یا ضد تیامین وجود
دارد که سبب از بین رفتن ویتامین B1
می شود. بنابراین اگر بلافاصله پس از غذا
چای بخوریم، باعث کمبود این ویتامین
می شود.

کمبود تیامین سومین عامل رایج
افسردگی در آمریکاست. به طوری که
گزارش شده است در فیلیپین بری بری
چهارمین علت مرگ و میر است.

این بیماری در نقاطی از جهان که برنج
سبوس گرفته در جیره غذایی به صورت
غذای عمده بوده و آسیاب کردن آن از منزل
به آسیابها کشیده شده همچنان دیده
می شود.

ارتباط بین تیامین و انرژی

این ویتامین نقش حیاتی برای تنفس
سلولی دارد. یعنی سبب سوختن مواد
مغذی از قبیل پروتئین، چربی و خصوصا
کربوهیدراتها (مواد قندی و نشاسته ای)
می گردد و بدین ترتیب انرژی لازم برای بدن
را در دسترس آن قرار می دهد.

همان طور که گفته شد در میان تمام
عوارض کمبود ویتامین B1، عوارض عصبی

مشترک است. وقتی تیامین به اندازه کافی
به بدن نرسد، انرژی به اندازه کافی تولید
نمی شود که ناشی از اختلال در سوخت و
ساز کربوهیدراتهاست. سلولهای عصبی و
مغز، انرژی را از این مواد به صورت قند
(گلوکز) دریافت می کنند ولی سایر اندامها
می توانند از چربیها هم استفاده کنند، لذا در
این میان اندامهایی که بیشتر دچار عوارض
کمبود B1 می شوند، مغز و اعصاب
می باشند. تیامین موجود در غلات و
حبوبات به ازای هر ۱۰۰۰ کیلوکالری
انرژی، ۲/۱ میلی گرم و در برنج ۱۵/۰
میلی گرم می باشد. این نسبت در غلات و
حبوبات به مقداری است که شخص را در
مقابل بری بری کاملاً حفظ کند. در صورتی
که در برنج بسیار ناچیز بوده و می تواند
موجب بروز این بیماری گردد.

نیاز روزانه به تیامین:

از بدو تولد تا ۱۰ سالگی نیاز به این
ویتامین از ۳/۰ میلی گرم تا ۱ میلی گرم
متغیر است. پسرها و دخترها در سنین بلوغ

به ترتیب ۳/۱ و ۱/۱ میلی گرم و مردان و
زنان از ۱۴ تا ۵۰ سالگی ۵/۱ میلی گرم و
۱/۱ میلی گرم ب