پاورپوینت کامل «قسمت سوم»خانواده، بلاها، سختیها ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «قسمت سوم»خانواده، بلاها، سختیها ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «قسمت سوم»خانواده، بلاها، سختیها ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل «قسمت سوم»خانواده، بلاها، سختیها ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۶

طلیعه

بخش نخست این نوشتار را با پاسخ به
پرسشهایی اینچنین آغاز کردیم که:

ـ بلا یعنی چه؟

ـ فلسفه وجود بلاها، گرفتاریها و غصه ها
چیست؟

و در بخش دوم، به پاسخ این پرسش که انواع
بلاها و راههای رهایی از سختیها چیست؛ پرداختیم
و دانستیم که بلا به معنای آزمایش، نعمت، فتنه و
کهنه شدن است و عرصه آن تمامی خوبیها و
تلخیهای زندگی است. به این حقیقت نیز اشاره ای
داشتیم که دنیا نه منزلگاه بلکه گذرگاهی است که در
لابه لای لحظه های آن بلاها موج می زند و انتظار
زندگانی آرام و بدون هر گونه درد و رنج، آرزویی
بیهوده و پوچ است. با تشریح شداید و غصه ها به
این سخن پرداختیم که ماهیت مصایب را با یک
نگاه کلی نمی توان تحلیل کرد و همه را بد و بدی
دانست زیرا تنبّه و بیداری، آزمون و امتحان و
کسب مقامات الهی و درجات پایدار ابدی نیز آثار
زرّین بلاهاست. از آن سو پذیرفتیم که در بازنگری
حوادث، از «خودمحوری» باید پرهیز کرد زیرا
ترسیم پدیده های زندگی بر اساس مصلحت و
منفعت یک فرد و یا اقلیت جامعه، کاری ناروا
خواهد بود که هیچ یک از ما نیز آن را نمی پذیریم،
بدین خاطر در نگاه درست به ماجراها آثار زودگذر
دنیوی را نیز نباید به تنهایی مورد نظر قرار داد زیرا
در پاره ای مصایب هیچ نفعی در امروز زندگی ما
حاصل نمی شود اما در فردای حضور نزد خداوند و
به ابدیت رساندن اعمالمان یکایک نامرادیهای
دنیوی به سان کیمیای سعادت در صحیفه صفات و
اعمالمان محسوب می شوند.

فراز بعدی مباحث گذشته را با تشریح فلسفه
پدید آمدن بلاها ـ که دستاورد رفتار، گفتار و پندار
انسانهاست، آزمون ایمان و سنجش استقامت و
زمینه ساز درجات برتر و نشان محبوبیت و عشق
والاست ـ پی گرفتیم و ضمن اشاره به شش ویژگی
مثبت از وجود بلاها در زندگی، به انواع آنها اشاره
کردیم و در پایان دعا، استغفار و صدقه را سپرهای
دفع بلاها معرفی نمودیم.

اینک پرسشهای بعدی را پی می گیریم:

فلسفه تفاوت میزان بلاها و مصایب چیست؟

چگونه است که دین باوران و خداجویان بیش از
دیگران هدف تیرهای بلا قرار می گیرند؟

جوهره مصایب و دشواریها، لطف و رحمت
الهی است و از آن رو که جهان آفرینش بر خیر
استوار است، آنچه آفریده الهی است نیز در
خمیرمایه خود، خیر او نهفته است. رنجها، بلاها و
غصه ها جلوه ای از خیر بی کران پروردگار مهربان
است و آثار پسندیده ای برای بندگان خداوند به
همراه دارد. آنان که از هر تلخی و ناکامی در زندگی
به دورند، بی شک از سرچشمه خیر فاصله گرفته اند،
هستی شان رنگ نیستی یافته، مهر و سپاس ایزدی
در جان آنها نمی نشیند و لطف خداوندگار آنان را
نمی نوازد و این همان معنای لعن پروردگار بوده که
دوری از رحمت الهی نام گرفته است.^(۱) از این رو
امام سجاد علیه السلام فرمود:

«در آن کس که هرگز بلا نمی بیند، گرفتار
نمی شود و غصه ای ندارد، خیری نهفته نیست.»^(۲)

و در سخنانی از دیگر معصومان ـ علیهم السلام
ـ است که:

«خداوند پیوند می گسلد از بنده ای که نه در
مالش برای خدا بهره ای است و نه در پیکرش.»^(۳)

«دوستدار ما همواره دچار آوارگی است و
آزارکش و تنها و کتک خورده و رانده شده و دروغ
گفته شده و اندوهگین و گریان و دردمند تا آنگاه که
بمیرد و در راه خدا، این نیز ناچیز است.»^(۴)

«هر که ما خاندان پیامبر را دوست دارد، باید
آمادگی رویارویی با بلا را در خویش فراهم آورد»؛
«آیا بلا جز برای مؤمن نگاشته شده است؟»^(۵)

آنچه معیار تفاوت بلاهاست و از رهنمودهای
معصومان ـ علیهم السلام ـ به خوبی می توان دریافت
«مقدار ایمان، دلدادگی و باورهای قلبی افراد»
است، همان گونه که امام صادق(ع) فرموده است:

«المصائب مِنَح مِن اللّه »؛^(۶)

مصایب، هدیه های خداوند هستند

به یقین هر آنچه عبودیت بندگان بیشتر باشد،
الطاف و هدایای الهی نیز فراوانتر بر آنان ریزان
می شود. حقیقتی که امام باقر(ع) بدان اشاره کرده،
فرمود:

«خداوند بلندپایه، عنایت خویش به انسان
مؤمن را چنین نشان می دهد که بلایی بر او فرود
آورد؛ همچنان که یک مرد عنایت خود به
خانواده اش را چنین بروز می دهد که از پس نبودِ
خویش، برای آنان هدیه ای می آورد،^(۷) خداوند
دنیا را از دسترس انسان مؤمن دور می سازد،
همچنان که پزشک، انسان بیمار را به پرهیز
وامی دارد.»^(۸)

و رسول خدا ـ درود الهی بر او و خاندان پاکش
باد ـ با تعبیری بسیار زیبا و روح نواز ـ بلاهای
خداوند را برای بندگان دین باور و عقیده مند خویش
«نوبرانه»^(۹) دانسته که بزرگِ یک خانه برای نشان
دادن دوستی خود به اهل خانه تقدیم می کند.

آری، هر که در این بزم مقرّب تر است

جام بلا بیشترش می دهند

مؤمنان همانند کفه ترازویند؛ هرچه بر
ایمانشان افزوده شود بر بلایشان اضافه
می شود^(۱۰) و هرچه محبوبیتشان نزد خداوند
افزون شود، باران بلا و آوار سختیها بر آنان بیشتر
می گردد.^(۱۱)

با این فراز، پاسخ پرسش بعدی نیز روشن
می شود که:

فلسفه فرود بلاها و مصایب بر معصومان(ع)
چیست؟ با آنکه انبیای الهی و امامان ـ علیهم السلام
ـ نه تنها اهل گناه نبوده، بلکه دچار غفلت نیز
نمی شده اند، پس راز تلخیها و سختیهای زندگی آنان
چه نکاتی است؟

با نگاهی به زندگای رسولانی چون ایوب
پیامبر که در بین انبیای الهی چهره ای شاخص در
رنج و بلا بوده است، به خوبی درمی یابیم که افزون
بر ایمان چشمگیر ـ که خود نشان محبوبیت نزد
خداوند و راه ریزش بلاهای الهی است ـ مقام
عبودیت، صبر و شکیبایی و استقامت و بازگشت
پی در پی به سوی خداوند ـ که نمودهای انسان کامل
است ـ زمینه ساز پدید آمدن درجات برتری در بین
بندگان خوب خدا می گردید و افزون بر این دلایل،
می فهمیم که:

الف ـ آزمون الهی آن قدر وسیع و گسترده
است که حتی انبیای بزرگ و معصومان و پاکان نیز با
شدیدترین و سخت ترین آزمایشها آزموده
می شوند، زیرا طبیعت زندگی در این جهان بر این
مبنا نهاده شده و بدون آزمایشهای سخت و
طاقت فرسا، استعدادهای نهفته انسان شکوفا
نمی شود.

ب ـ هنگامی که هجوم حوادث و مصایب از هر
سو به انسان فشار آورد، نه تنها نباید مأیوس و
نومید گشت، بلکه آن را مقدمه ای برای گشوده شدن
درهای رحمت الهی دانست. همان گونه که امام
علی(ع) فرمود:

«زمانی که سختیها به اوج خود می رسد، فرج
نزدیک است و هنگامی که حلقه های بلا تنگ تر
می شود، راحتی و آسودگی فرا می رسد.»^(۱۲)

ج ـ بلاها زمینه ساز تکامل و تقرب انسان است
چنان که امام صادق(ع) فرمود:

«بیش از همه مردم، پیامبران الهی گرفتار
حوادث سخت و بلاهای طاقت سوز می شوند، سپس
کسانی که پشت سر آنها قرار دارند، به تناسب
شخصیت و مقامشان و درجات ایمانشان؛^(۱۳) در
بهشت مقامی است که هیچ کس بدان دست نمی یابد
مگر در پرتو گرفتاریها و ابتلاآتی که در دنیا پیدا
کرده است.»^(۱۴)

که این مقام والا؛ «مقام محمود» و «منزلت
برتر» است که محبوبان الهی بدان دست می یابند.

د ـ آزمون انسانهای بلادیده، روزنه ای برای
آزمایش اطرافیان نیز خواهد بود زیرا در این
عرصه، دوستان و دشمنان در لابه لای ایام نمایان
می شوند و در حقیقت سنگ بلا، سنگ محک
اقوام، دوستان و آشنایان است تا «سیه روی شود هر
که در او غش باشد.»

ه··· ـ روزهای سخت غوطه ور بودن در بلاها،
لحظات شیرین، مناجات خالصانه با خداوند است که
در آن قطع امید از تمامی وسایل و ابزارها شده و
پس از آن انسانهای دانا و هوشمند، در شادیها و
شیونها، یاد خدا را از دل و دیده دور نمی کنند و
توجه قلبی شان به پروردگار مهربان در بیماری و
عافیت؛ فقر و غنا و سراء و ضرّأ یکسان خواهد
بود.»^(۱۵) صفتی آسمانی که امیر مؤمنان علی(ع)،
متقین را بدان ستود و فرمود:

«روح پرهیزگاران به هنگام بلا همانند حالت
آسایش و آرامش است [و تحولات، زندگی آنان را
دگرگون نمی کند].»^(۱۶)

بیماریهای روحی روانی و جسمانی که از

پدر و مادر به فرزند منتقل می شود و سالیان بسیار او
را به بلایی سخت و ناتواناییهایی رنج آور محکوم
می کند، چگونه قابل توجیه است؟ آیا صحیح است
خطای عده ای، گریبان دیگران را گرفته و آنها را
محروم از سلامتی سازد؟ این پدیده جبر در
آفرینش نخواهد بود؟

در پاسخ به فلسفه بلاها و مصایب، به نکاتی
بنیادین و کلیدی ـ در تمامی بحثها ـ اشاره کردیم و
دانستیم که بسیاری از مصایب زندگی دست آورد
اعمال ماست و نباید دیگران را نکوهش کرد؛ همان
گونه که خداوند حکیم می فرماید:

«و ما اصابکم من مصیبهٍ فبما کسبت ایدیکم و
یعفو عن کثیر»^(۱۷)

اگر بر شما محنتی و بلاست

ز دست عملهای زشت شماست

اگرچه که بسیار اعمال بد

خدا عفو می سازد و بگذرد^(۱۸)

از آن سو پذیرفتیم که مبنای نظام آفرینش بر
اساس اصل «علت و معلول» و «عمل و عکس
العمل» است و مجموعه اعمال ما دارای سه اثر
خواهد بود: اثر شرعی؛ اثر قانونی و اثر تکوینی. و
انتظار محو ساختن آثار اعمال یا جدایی بین علت و
معلول توسط خداوند ـ بنا بر این باور که او خدایی
است قادر و توانمند ـ انتظاری نادرست و بیهوده
است زیرا چنین پروردگاری حکیم نیز هست و
آفریدگاری اینچنین گردونه هستی را از مسیر
طبیعی و شایسته خود خارج نمی سازد، که این
تصمیم گرچه در برخی موارد، شاید پسندیده جلوه
کند اما در اکثر حوادث آثاری چون هرج و مرج و
بی نظمی غیر قابل قبولی پدیدار می سازد.

اینک در باره این پرسش به تحلیل می نشینیم و
با تأملی اندک درمی یابیم:

اول اینکه، تمامی ناتوانیهای روحی و جسمی
در فرزندان به خاطر علتی بوده که این علت را باید
به درستی جستجو کرد و دریافت.

دوم اینکه، بسیاری از آثار اعمال ما متوجه
دیگران است، چرا که حضور در جامعه و ارتباطات
ظاهری و باطنی چنین تأثیر و تأثری را ایجاد
می کند. همان گونه که یک جراح ماهر با ساعتی
تلاش، سالهای بسیاری سلامت و تندرستی فردی
را به او هدیه می کند و یا انسانی نابکار با فرو بردن
میخی در چشم، شخصی را تا پایان عمر نابینا
می سازد.

دیگر اینکه، پروردگار قادر و حکیم، هیچ
کوتاهی و یا ستمی در حق چنین افرادی انجام نداده
است زیرا پدر یا مادری که با عمل ناپسند یا مضرّی
ـ همچون خوردن شراب، کشیدن سیگار،
بی احتیاطی در دوران بارداری و یا … ـ موجب
آسیب روحی یا جسمی فرزند خود شده اند، آنان
مقصر بوده اند نه آنکه خداوند مهربان فرزندشان را
بنا به دلخواه خود(!) اینچنین آفریده باشد. همانند
شخصی که پارچه ای مندرس به خیاط داده تا برای
او لباس بدوزد و یا خمیری آلوده به خاکستر به
نانوایی داده تا در تنور به نانی تبدیل کند، حال حق
اعتراض برای این دو خواهد بود؟!

چهارم آنکه، گریبانگیر شدن خطای پدر و
مادر یا دیگران، نسبت به فرزند، افزون بر عذاب
اخروی برای ستمگران و نعمتهای ابدی برای
مظلومان، آثاری مثبت در دنیا نیز به همراه خواهد
داشت، همانند ایجاد عرصه امتحان و آزمون برای
یکایک اطرافیان و تشخیص بندگان خوب و بد؛

سیاه و سیم و زراندود چون به کوره برند

خلاف آن به درآید که خلق پندارند

و یا صبر و شکیبایی بلادیده؛ توجه به خداوند
در تمامی حالات؛ عبرت دیگران از حوادث و
ایجاد مانعی در طغیان و سرکشی برای جاهلان و
غافلان و کاستن غفلتها و افزایش ارتباط با
پروردگار.^(۱۹)

و پنجم اینکه سختی تلاش در راه خودسازی و
اصلاح روحی روانی، دلیلی بر محال بودن تهذیب
نفس نخواهد بود، بلکه از آن سو زمینه ساز
پاداشهای چشمگیر اخروی گشته و تفاوتی بسیار با
افرادی که چنین مشکلاتی را در این مسیر
نداشته اند، خواهند داشت. همانند فردی که پدر یا
مادر او عصبانی بوده و این عصبانیت به وی نیز
منتقل شده است.^(۲۰)

در جامعه خود و دیگر کشورها، افرادی را

می یابیم که لحظه ای به سوی خداوند رو نکرده و
تمامی زندگی خویش را با سرکشی و نافرمانی
گذرانده اند، در حالی که سلامتی، رفاه، توانایی مالی،
دوری از بلاها و غصه ها در تمامی لحظاتشان به
چشم می خورد، به راستی چه رمز و رازی در این
ماجراها نهفته است؟

نعمتهای خداوند دو گونه اند:

الف ـ نعمتهای امتحانی:

داده هایی که در سخن
خداوند به «خیر» از آن یاد شده است:

«و نبلوکم بالشرّ و الخیر فتنهً»؛^(۲۱)

شما را از راه آزمایش به بد و نیک می آزماییم.

و امیر مؤمنان علی(ع) آن خیر را سلامتی و
بی نیازی تفسیر نمود.

ب ـ نعمتهای استدراجی:

الطافی که مقدمه ای
برای عذاب دردناک الهی است و افراد عصیانگر
آنچنان غرق در ناز و نعمت خداوند می شوند که از
آفریدگار غافل، نسبت به ارزشهای واقعی بی توجه
و در برابر دیگران متکبّر گشته و با حالتی اینچنین
خود را برتر و خوشبخت می شمرند تا آنکه ناگاه
چنگال مرگ گریبان آنان را گرفته، رابطه رؤیایی
آنها را با تمامی داراییها و دلبستگیها قطع کرده و در
حالی که همه درهای امید به روی آنان بسته شده به
مجازاتشان می رساند. حقیقت اسفباری که خد