پاورپوینت کامل شورای خانوادگی (خیمه عفاف(۶)) ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شورای خانوادگی (خیمه عفاف(۶)) ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شورای خانوادگی (خیمه عفاف(۶)) ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شورای خانوادگی (خیمه عفاف(۶)) ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۰

تأثیر مشورت

خودرأیی، استبداد به رأی، تک روی و
خودمحوری، پایه بسیاری از
ناهنجاری هاست. در مسایل خانوادگی نیز
تصمیم گیریهای یکطرفه و بدون مشورت با
سایر افراد خانه، اغلب مسأله ساز است.

هم احترام گذاشتن به همسر و فرزندان
ایجاب می کند که در باره موضوعاتی که به
امور خانواده مربوط می شود، با آنان
«مشورت» شود، هم ثمره آن، بهره گیری از
افکار آنان است.

چه خوب است که خانه ها، «مجلس
شورای خانوادگی» باشند و اعضای
خانواده، همه حق نظر دادن داشته باشند و
مسایل و مشکلات خانواده را با سرانگشت
مشورت و تبادل نظر حل کنند.

لازمه یک زندگی جمعی، «تفاهم»،
«حسن ظن» و «اعتماد» است. بکارگیری
اصل مشورت در خانه، این عناصر مورد نیاز
در پدید آمدن محیط و جمعی صمیمی و
متعادل را فراهم می سازد.

مثلاً اگر مرد، بخواهد بدون همفکری با
همسرش یک مهمانی بدهد، یا زن بخواهد
بدون هماهنگی و مشورت به دیدن اقوام
خود برود، یا فرزند بخواهد بدون طرح
مسأله با والدین، به یک اردو و مسافرت
برود، یا بدون نظرخواهی از هم، تصمیم
بگیرند خانه را بفروشند یا خانه ای بخرند یا
تغییر شغل دهند، یا تغییراتی در ساختمان
و بنای خانه پدید آورند، این گونه تک رویها
اغلب مسأله ساز و بحران آفرین و حداقل
زمینه ساز گله و شکایت می شود.

همه چیز را همگان دانند. این
ضرب المثل، از یک حکمت ریشه دار خبر
می دهد. گاهی علاقه به یک چیز و کار،
انسان را از دیدن ضعفها و درک معایب آن کر
و کور می سازد. مشورت و رایزنی با دیگران،
برای درستیِ یک تصمیم و عمل، بستر
مناسب تری فراهم می آورد. اشخاصی هم
که در خانه مورد مشورت قرار می گیرند و به
نظر و رأی آنها توجه می شود، احساس
شخصیت می کنند و در کارهای خانه،
بیشتر احساس مسؤولیت و نقش و جایگاه
می کنند.

مشاور پیر یا جوان؟

البته در مشورت، سن و سال چندان
ملاک نیست. آنچه رایزنی ها را اعتبار
می بخشد و مشورت را ارزشمند و قابل
اعتماد می سازد، «عقل»، «تجربه» و «ایمان»
و «صداقت» است. مشاوره با خردمندان
مجرّب و مؤمنان صادق، مانع آسیب در
تصمیم و عمل می شود. و چون
علی القاعده، پیران کارآزموده و سالمندانِ
جهان دیده، باتجربه ترند و تجربه بالاتر از
علم است، توصیه شده که با سالمندان
مجرّب مشورت کنند. در خانه، دیدگاه بزرگ
خانواده و خاندان می تواند طرف مشورتِ
خوبی به شمار آید. حضرت امیر(ع)
می فرماید: «اَفْضَلُ مَنْ شاورتَ ذوی
التجارب»؛^(۱)

برترین کسی که با آنان مشورت
می کنی، صاحبان تجربه هایند.

در سخنی از حضرت رسول(ص)،
مسأله «عقل» ملاک قرار گرفته است.
می فرماید: «اِسْتَرشِدوا العاقلَ و لا تَعصُوهُ
فَتَنْدَمُوا»؛^(۲)

با خردمند مشورت کنید و راه رشد را
جویا شوید و نافرمانی او نکنید که پشیمان
می شوید.

هرچند تصمیم نهایی در خانواده، با
«بزرگ خانه» است، ولی چرا باید خود را از
اندیشه و فکر بقیه افراد، محروم ساخت؟
اگر در خانه، بزرگتری باشد که دانش و
تجربه افزون تری دارد، چه بهتر که از نظرات
پخته او هم استفاده شود. و اگر جوانان
تیزهوش و بااستعداد و آگاه هم باشند،
مشورت با آنان به خاطر تیزهوشی و فراست
و جولان ذهنی و سرعت انتقالی که دارند،
می تواند بسیار کارساز باشد.

حضرت امیر(ع) در سخنی حکیمانه
فرموده است:

«هرگاه در کاری نیازمند مشورت بودی،
آن را ابتدا با جوانان در میان بگذار، چرا که
ذهن و فکر آنان تیزتر است و سرعت
انتقالشان بیشتر. سپس آن را با رأی
سالمندانِ باتجربه هم در میان بگذار و بر
آنان عرضه کن، تا نیک و بد و قوّت و ضعف
آن را پی جویی کنند و بهترین را «انتخاب»
کنند، چون تجربه آنان بیشتر است.»^(۳)

در این کلام علوی، هم «ذهن باز و فکر
تیز» معیار به شمار آمده است، هم «تجربه»
که اغلب در پیران جهان دیده است. هر کس
به خاطر برخورداری از مواهبی می تواند
طرف مشورت قرار گیرد و ما را در
تصمیم گیری درست تر، یاری کند. در روایت
است که جمعی از اصحاب نزد امام رضا(ع)
بودند. از پدر بزرگوارش امام موسی
بن جعفر(ع) یاد شد. حضرت فرمود: عقل و
خرد او قابل مقایسه با عقل دیگران نبود،
ولی در عین حال گاهی با غلامان سیاه خود
مشورت می کرد. وقتی می گفتند: آیا با
چنین کسی مشورت می کنی؟ می فرمود:
خدای متعال چه بسا فتح و گشایش را بر
زبان این شخص قرار داده است!^(۴)

حرمت بزرگان

پدر و مادر، به معنای واقعی کلمه
«چراغ خانه»اند. بخصوص اگر به سن
بالایی رسیده باشند، محور وحدت و رمز
همیشگی و کانون الفت در افراد خانواده اند.
هم احترامشان لازم تر است، هم حقوق
اخلاقی و معاشرتی شان بیشتر است.

در فرهنگ دینی و آداب تربیتی ما،
بزرگداشت و حرمت نهادن به «بزرگ»، یک
وظیفه است. توصیه حضرت امیر(ع) این
است که دانشمند را به خاطر علمش و
بزرگسال را به خاطر سن و سالش باید
احترام کرد (یُکرَمُ العالِمُ لعلمه و الکبیرُ
لِسِنّه).^(۵)

کانون خانواده، به شدت محتاج این
تکریمها و حرمت نهادنها به بزرگان است، تا
از اراده و تدبیر و کارآیی بزرگان در حل
مشکلات و ایجاد صفا و صمیمیت و رفع
منازعات بهترین بهره گرفته شود. وقتی
بزرگ خانواده می تواند به عنوان «مشاور
عالی» نظر بدهد و نظرش حرف آخر و
فیصله دهنده