پاورپوینت کامل پکن;۵ نگاهی به پشت سر، نگاهی به پیش رو ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پکن;۵ نگاهی به پشت سر، نگاهی به پیش رو ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پکن;۵ نگاهی به پشت سر، نگاهی به پیش رو ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل پکن;۵ نگاهی به پشت سر، نگاهی به پیش رو ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۶

وقتی در بیستم شهریور ماه سال ۱۳۷۴
(سپتامبر ۱۹۹۵) بزرگترین اجلاس جهانی سازمان
ملل متحد موسوم به «اجلاس پکن» و چهارمین
کنفرانس جهانی زن پایان یافت، بیمها و امیدها و
افقهای روشن و تاری همچنان در دل و پیش چشم
زنان جهان خودنمایی می کرد. آینده آنان و
کودکانشان در میان امواج حق به جانب
دستورالعملها، سندها و شعارها آیا به سلامت
تضمین شده و یا تنها اَشکال استضعاف تغییر یافته و
با ظاهری مردم فریب در واقع به تعمیق محرومیتها

منجر می شد؟

اینها سؤالاتی بود که در ذهن بسیاری از
شرکت کنندگان در اجلاس پکن به خاطر برخوردها
و مواضع خاص اکثر کشورهای غربی به جا ماند.
مواضعی که بیشتر از پرداختن به رنج و حرمان
میلیونها زن در افریقا، آسیا و آمریکای لاتین، به
مشکلات معدود زنانی با برخی انحرافات پرداخت
و بر آن اصرار ورزید.

اگرچه در سند پایانی اجلاس نکات مهم و
لازمی در مباحثی چون آموزش، بهداشت، اقتصاد،
تصمیم گیری و … برای زنان پیش بینی شده و نیز
حضور متعهدانه و فعالانه کشورهای معتقد به
ارزشهای انسانی و خانوادگی به ویژه جمهوری
اسلامی ایران موجب ایستادگی در مقابل بسیاری از
انحرافات شد. حضوری که ضمن حذف یا تعدیل
بندهای مربوطه در برنامه عمل زنان جهان (اعلامیه
و سند اجلاس پکن) ثابت کرد عدم حضور در این
گونه اجلاسها، تنها پاک نمودن صورت مسأله و
واگذار کردن میدان به حریف است. پس باید آمد،
ایستاد و ماند تا در روند اجتناب ناپذیر جهانی شدن،
فراموش، منزوی و مضمحل نشده، بلکه با استدلال
و منطق، بر ارزشها و لزوم احترام به تنوع فرهنگها
پای فشرد.

حضور پرتوان و آماده هیأت ایرانی در
چهارمین کنفرانس جهان زن در واقع گسترده ترین
حضور زنان ایرانی پس از انقلاب اسلامی در
عرصه جهانی بود که دیوارها را فرو ریخت،
پرده های دروغ و تبلیغات سوء را از میان برداشت و
اعتماد به نفس دوباره به زنان مسلمان و حتی
معتقدان به پیروان ادیان الهی بخشید که حتی در
جهانی اینچنین هنوز می توان سخن حق گفت و
گوش شنوایی برای این سخنان یافت.

اجلاس پکن در شهریور ماه ۱۳۷۴ فقط عطف
فعالیتهای بین المللی زنان در جمهوری اسلامی بود
و …

اما بعد از اجلاس پکن بر زنان چه گذشت؟
سازمان ملل متحد معتقد است هدف اعلامیه پکن
تسریع اجرای راهبردهای آینده نگر نایروبی است.
رفع موانع مشارکت همگانی زنان در کلیه
عرصه های زندگی عمومی و خصوصی از طریق
ایفای سهمی کامل و برابر در عرصه های اقتصادی،
اجتماعی، فرهنگی و نیز تصمیم گیری سیاسی از
موضوعات مطرح در این اعلامیه است. کارپایه
عمل بر این امر اذعان دارد که دستیابی به پیشرفتی
قابل ملاحظه منوط به ایجاد همکاری راهبردی و
نیز مشارکت کلیه ذی نفعان در تلاش برای ایجاد
تغییر می باشد.

کارپایه عمل یا سند پکن با تعیین اهداف
مشخص زمانی، کشورها را متعهد به انجام اقداماتی
ملموس در حوزه هایی مانند بهداشت، آموزش،
تصمیم گیری و انجام اصلاحات قانونی با هدف
نهایی رفع کلیه اَشکال تبعیض علیه زنان در زندگی
عمومی و خصوصی می نماید. با آنکه اجرای
کارپایه عمل به طور عمده جزء مسؤولیت
دولتهاست، با این حال مستلزم مشارکت نهادهای
بخش عمومی، خصوصی و غیر دولتی در کلیه
سطوح می باشد. سند پکن دوازده حوزه نگران کننده
را مشخص می سازد که عبارتند از: فقر، آموزش و
پرورش، بهداشت، خشونت، مناقشات مسلحانه،
اقتصاد، تصمیم گیری، مکانیسمهای نهادین، حقوق
بشر، رسانه ها، محیط زیست و دختربچه ها.

طی پنج سال پس از اجلاس پکن اغلب دولتها
بر روی این ۱۲ محور تأکید کرده و با توجه به آنها
برنامه عمل زنان را تدوین کردند. اما در این پنج
سال همچنان زنان در معرض آسیبهای اجتماعی و
اقتصادی و سیاسی بودند. رکود اقتصادی در
کشورهای مختلف بویژه در آسیا بیش از همه، زنان
را تحت تأثیر قرار داده و افزایش شکاف میان فقیر
و غنی در کل جهان بویژه با بروز تأثیرات نامطلوب
پدیده جهانگرایی شانه های ظریف زنان را در هم
شکست. آمارهای رسمی حاکی است زنان و
کودکان اکثریت تعداد ۲/۱ میلیارد نفری را تشکیل
می دهند که در فقر مطلق بسر می برند.

آتش جنگ و قحطی در افریقا بیش از مردان
به جان زنان و کودکانشان افتاد و در اروپا نیز حاصل
جنگ بوسنی و کوزوو تصاویر رنج کشیده هزاران
زن آواره، بی سرپناه و مورد تجاوز قرار گرفته بود.
چنانچه آمارها می گویند از هر سه زن، یک نفر در
طول زندگی مورد ضرب و جرح و یا سوء استفاده
جنسی قرار می گیرد. هنوز هم زنان و دختران
قربانیان اصلی بیماری ایدز هستند و روزانه ۲۵۰۰
زن در جهان بر اثر این بیماری جان خود را از دست
می دهند.

در این حال مجمع عمومی سازمان ملل طی
قطعنامه شماره ۱۰۰/۵۲ خود تصمیم گرفت تا
اجلاس ویژه ای را به منظور بررسی و ارزیابی
پیشرفت حاصل از اجرای سند نایروبی (سومین
کنفرانس جهانی زن) و کارپایه عمل پکن از ۵ تا ۹
ژوئن ۲۰۰۰ (۲۰ ـ ۱۶ خرداد ۷۹) با عنوان
«پکن+۵» در نیویورک برگزار کند.

بدین ترتیب پنج سال پس از اجلاس پکن
قرار شد نمایندگان کشورها در دو بخش دولتی و
غیر دولتی به بررسی دستاوردهای جهان برای زنان
در این سالها بپردازند. آنها امید داشتند برگزاری
اجلاس ویژه این فرصت را برای دولتها فراهم
سازد تا ضمن تبادل تجربه در مورد بهترین
رویه های اعمال شده، به بررسی چالشهای فعلی و
موانع موجود در راه اجرای کارپایه عمل پکن
بپردازند. اجلاس مزبور همچنین موجد نیروی
تازه ای در زمینه تعهدات سیاسی برای دستیابی به
توانمندسازی زنان و تساوی جنسیتی خواهد بود.

البته قابل ذکر است طی یک سال گذشته پنج
اجلاس منطقه ای برای آماده سازی کشورها در این
نشست برگزار شد که میزبانان آنها به ترتیب
بانکوک، آدیس آبابا، بیروت، ژنو و لیما بودند.

همچنین دولتها گزارشاتی را از نحوه پیشرفت
در ۱۲ محور نگران کننده تهیه و ارائه دادند.

جمهوری اسلامی ایران نیز در این اجلاس در
دو بخش دولتی و غیر دولتی شرکت جست که در
بخش دولتی توانست دستاوردهای قابل توجهی را
در سند مربوطه کسب نماید. اما در بخش غیر دولتی
به دنبال سیاستهای استکباری دولت آمریکا که
ورود شهروندان ایرانی را مشروط به
انگشت نگاری (به معنای سوء ظن نسبت به
تروریست بودن) آنها می داند، نمایندگان اکثر
سازمانهای غیر دولتی ایران حاضر به شرکت در
اجلاس با این شرط نشده و بنابراین در این بخش
حضور ایران ضعیف بود.

اگرچه بی شک برخورد مناسب نمایندگان
سازمانهای غیر دولتی مبنی بر عدم پذیرش
انگشت نگاری و اصرار آنها بر اینکه مهمان
سازمان ملل بوده و برای دیدار از آمریکا نیامده اند،
همچنین پیگیری ها و شکایات بعدی آنها خود
دارای جنبه های مثبتی از جمله یادآوری سیاستهای
مستکبرانه آمریکا و افشای آن در برابر نمایندگان
سازمانهای غیر دولتی سایر کشورهای شرکت کننده
در اجلاس و نیز یادآور عزم ملت ایران در حفظ
عزت و کرامت انسانی خود تحت هر شرایطی بود.

این واقعه همچنین نشان داد که آمریکا
صلاحیت برگزاری اجلاسهای مهمی مانند اجلاس
مورد نظر را ندارد و سازمان ملل متحد نیز نتوانسته
استقلال مقر اصلی خود در آن کشور را حفظ
نماید.

به هر حال از «پکن» تا «نیویورک» برای آنان
که در هر دو اجلاس حضور داشتند تفاوتهایی بود و
اشتراکاتی …

* *

شهریور ۱۳۷۴

(مطابق با سپتامبر ۱۹۹۵)

فرودگاه پکن ـ ساعت ۷ صبح

از همه جای دنیا آمده بودند، سفید و سیاه،
سرخ و زرد. با عبور از یک دالان که مسافرین را از
هواپیما به سالن فرودگاه هدایت می کرد در جمع
انبوه زنانی قرار گرفتیم که گروه گروه با پروازهای
مختلف برای شرکت در گردهمایی سازمانهای غیر
دولتی زنان جهان در پکن حضور یافته و گویی
فرودگاه پکن را قرق کرده بودند.

اجلاس دولتی ها چند روز بعد آغاز شد، اگرچه
تعدادی از اعضای هیأت دولت نیز برای برخی
مقدمات همراه هیأتِ حاضر بودند. در هوای گرم و
شرجی پکن، اقدامات ورودی در فرودگاه و در
جمع زنانی با ملیتهای مختلف به سرعت انجام
می شد. اینجا براستی اجلاسی برای آنان برقرار بود
و کشور میزبان با آموزش و گماردن مأمورین بویژه
صدها تن از جوانان علاقه مند، کارها را با نظم و
سرعت سر و سامان می داد.

اینجا از لحظه ورود وارد فضای چهارمین
کنفرانس جهانی زن می شدید.

خرداد ۱۳۷۹ (مطابق با ژوئن ۲۰۰۰)

فرودگاه جان.اف.کندی ـ نیویورک

ساعت ۵ بعدازظهر

فرودگاه مملو از مسافران جوراجور بوده، اما
حسی از برگزاری یک اجلاس مهم برای بررسی
دستاوردهای پنج ساله گذشته برای زنان در سطح
جهان را منتقل نمی کرد. تنها نشانه اجلاس استقبال
سفیر اجتماعی دفتر نمایندگانی جمهوری اسلامی
ایران در سازمانهای ملل از هیأت دولتی بود … و
بلافاصله خبر نگران کننده متوقف ساختن هیأت
غیر دولتی برای انگشت نگاری.

آنها ساعتها قبل رسیده و پس از روبه رو شدن
با این موضوع اعلام کرده بودند که به این کار تن
نداده و باز خواهند گشت. اما آمریکایی ها آنها را
معطل می کردند تا بلکه به انگشت نگاری راضی
شوند. نگرانی وقتی افزون تر شد که دریافتیم امکان
ملاقات خانم بنیانیان، معاون مرکز امور مشارکت
زنان و عضو هیأتِ اعزامی دولت جمهوری اسلامی
ایران با اعضای گروه غیر دولتی وجود ندارد.

حضور هیأت دولتی برای سخنرانی خانم زهرا
شجاعی مشاور رییس جمهور مرکز امور مشارکت
زنان در مسجد امام علی(ع) نیویورک، اولین مکان
و زمانی بود که پس از ورود به نیویورک آرامش را
به هیأت بازگرداند. حضور در میان ایرانیان مسلمان
و متدین مقیم آمریکا و عطر دوباره وطن.

* *

در جلسات اجلاس پکن+۵ چه گذشت؟

این اجلاس می بایست به مدت ۵ روز در مقر
اصلی سازمان ملل در نیویورک به ارزیابی
پیشرفتهایی که از سال ۱۹۹۵ تاکنون و بعد از
چهارمین کنفرانس جهانی زن در پکن نصیب زنان
شده است، پرداخته و پیش نویس سند موسوم به
پکن+۵ را تصویب نماید. این پیش نویس که به
همراه یک اعلامیه سیاسی مهمترین مصوبات
اجلاس ویژه مجمع عمومی را تشکیل می دهد، در
۷۶ صفحه با حدود ۱۳۶ پاراگراف تدوین شد و
شامل چهار بخش عمده زیر است:

۱ـ مقدمه

۲ـ دستاوردها و موانع موجود در راه تحقق
دوازده حوزه نگرانی مطرح در کارپایه عمل پکن

۳ـ چالشهای فعلی تأثیرگذار بر تحقق کارپایه
عمل پکن

۴ـ اقدامات و نوآوریها برای غلبه بر موانع
دستیابی به اجرای کامل و سریع کارپایه عمل پکن

قابل ذکر است تا شروع این اجلاس،
کمیته های آماده سازی حدود ۶۰% سند را مورد
تصویب قرار داده و ۴۰% مابقی در روزهای اجلاس
توسط کارشناسان کشورها مورد بررسی قرار
گرفت.

هیأت رسمی جمهوری اسلامی ایران به
ریاست خانم زهرا شجاعی، متشکل از خانمها زهرا
صدراعظم نوری شهردار منطقه ۷ تهران، خانم زهرا
بنیانیان معاون مرکز امور مشارکت زنان، صدیقه
ببران خبرنگار و کارشناس ارشد روابط عمومی و
امور بین الملل، ثریا دژبان مترجم و کارشناس ارشد
روابط بین الملل و آقای رضا توفیقی معاون
برنامه ریزی مرکز امور مشارکت زنان بوده و
همچنین این هیأت را سه تن از مدیران و
کارشناسان ارشد از وزارت امور خارجه به اسامی
خانم فروزنده و دیعتی و آقایان علایی و مهدی
دانش یزدی مدیر کل امور اجتماعی آن وزارتخانه
همراهی کرده و فعالانه در جلسات حضور یافتند.

بیست و سومین اجلاس ویژه مجمع عمومی
سازمان ملل متحد با شعار «زنان ۲۰۰۰: تساوی
جنسیتی، توسعه و صلح در قرن بیست و یکم» و
تحت عنوان «پکن+۵» صبح روز دوشنبه ۱۶
خرداد ماه در نیویورک با سخنان کوفی عنان دبیر کل
این سازمان و با حضور هیأتهای نمایندگی از ۱۸۸
کشور و نمایندگان ۱۲۵۰ سازمان غیر دولتی
گشایش یافت.

دبیر کل سازمان ملل در نطق افتتاحیه خود
گفت: طی ۵ سالی که از برگزاری اجلاس زنان در
پکن گذشته است، پیشرفتهایی در جهت احقاق
حقوق زنان در سطح جهانی حاصل شده، ولی هنوز
کار بسیار زیادی پیش رو داریم.

عنان تأکید کرد: زنان باید دانش روز را
بیاموزند تا بتوانند در اقتصاد جهانی نقش خود را
ایفا کنند.

سالنها و راهروهای سازمان ملل بامداد دوشنبه
مملو از زنان با لباسهای گوناگون بود و این تنوع
پوشش نشانگر کثرت عقاید و فرهنگها بود.
همچنین در میان نمایندگان کشورهای مختلف،
زنان باحجاب زیادی دیده می شدند. اینان فضای
محل اجلاس و خیابانهای اطراف آن را دگرگون
کرده بودند.

نخستین روز اجلاس

در نشستهای صبح و عصر نخستین روز
اجلاس، نمایندگان ۳۲ کشور از جمله گامبیا، ژاپن،
چین، آفریقای جنوبی، روسیه، فرانسه، یونان و هند
سخنرانی نموده و مواضع خود را در باره حقوق
زنان تشریح کردند.

خانم ایسا تونجای معاون رییس جمهور و
وزیر مشاور در امور زنان گامبیا گفت: طی سالهای
گذشته در مورد مسایل زنان سخن زیاد گفته شده،
ولی گامی اساسی در جامعه جهانی برای اجرای
مصوبات و خط مش های تعیین شده برداشته نشده
است.

خانم وویی رییس هیأت نمایندگی چین نیز
گفت: زنان در ایجاد تمدن بشری و تحولات
اجتماعی نقش بسزایی داشته اند. ارتقای موقعیت
زنان در جهان و تحقق تساوی حقوق آنان نه تنها
در جهت منافع زنان است، بلکه خدمتی است به
صلح و توسعه جهانی. بدون مشارکت زنان، توسعه
بی معنا بوده و صلح پایدار نخواهیم داشت.

خانم جرالدین فریزر مولکتی رییس هیأت
افریقای جنوبی با اشاره به میزان غیر قابل قبول فقر
در جهان، گفت: نیمی از جمعیت جهان با دو دلار
درآمد روزانه زندگی می کنند. این اجلاس باید سعی
کند از شکاف بین فقیر و غنی کاسته شود. باید فقر
ریشه کن شده و منافع جهان گرایی به کشورهای در
حال توسعه بویژه زنان و دختران تعمیم داده شود.

در اولین روز از برگزاری اجلاس، کمیته
تخصصی بررسی سند طی جلسات رسمی و غیر
رسمی صبح و بعدازظهر در قالب چهار گروه
کشورهای عضو اتحادیه اروپا، ژوسکن، مستقل و
گروه ۷۷ به بحث و تبادل نظر در مورد بندهای
تصویب نشده سند نهایی اجلاس پرداختند.

در این جلسات تخصصی نمایندگان برخی
کشورهای اسلامی از جمله جمهوری اسلامی ایران،
الجزایر، پاکستان، لیبی، سودان، مراکش و سوریه
فعالیت بیشتری نسبت به سایر کشورها داشتند.

خانم شجاعی، مشاور ریاست جمهوری
اسلامی ایران نیز در حاشیه نخستین روز با رؤسای
هیأتهای نمایندگی ایرلند، فرانسه، پرتقال و مدیر
اجرایی صندوق کودکان ملل متحد دیدار و گفتگو
کرد.

دومین روز اجلاس

در دومین روز اجلاس پکن+۵، ۳۷ تن از
نمایندگان کشورهای مختلف از جمله زامبیا، ترکیه،
ایرلند، ایتالیا، پاکستان، کویت، مالزی، مصر،
سودان، امارات متحده عربی، آلمان، هلند و کانادا به
ایراد سخنرانی پرداختند.

در این روز نمایندگان چند کشور اسلامی
ضمن بیان مواضع خود بر جایگاه مطلوب زن در
اسلام تأکید کرده و خاطرنشان ساختند که روند
جهانگرایی به شکل کنونی به نفع جامعه زنان
کشورهای در حال توسعه نیست.

زبیده جلال وزیر آموزش و پرورش و توسعه
پاکستان گفت: در اسلام تساوی و مشارکت کامل
زنان در فعالیتهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی به
رسمیت شناخته شده است.

وی افزود: اسلام تبعیض علیه زنان را مجاز
ندانسته و از حقوق انسانی آنان دفاع می کند.

خانم زبیده گفت: با وجود پیشرفتهای حاصل
شده پس از اجلاس پکن، کشورهای در حال توسعه
با چالشهای زیادی برای تحقق اهداف اجلاس
پکن مواجه هستند که از آن جمله می توان به پدیده
جهان گرایی اشاره کرد.

سوزان مبارک، رییس هیأت اعزامی مصر نیز
طی سخنانی ابراز امیدواری کرد که پنجمین اجلاس
بین المللی زنان بتواند پیشنهادهای عملی به اجلاس
هزاره سران در شهریور ماه آینده ارائه دهد.

واتو عبدالجلیل نماینده مالزی گفت: مالزی با
برخورداری از جامعه ای چندین نژادی که در آن
مسلمانان در اکثریت هستند به جهانیان ثابت کرده
است که اسلام مخالف پیشرفت زنان نیست و در
واقع بر اساس تعالیم اسلام ارزش زن و مرد یکسان
است و آنها می توانند در کنار هم فعالیت کنند.

در این جلسه «هدی فرای» وزیر مشاور در
امور زنان کانادا گفت: ما اطمینان داریم توسعه
اقتصادی و اجتماعی کشورهای عضو سازمان ملل و
در واقع تمامی جهان پیشرفت نخواهد کرد، مگر
آنکه زنان که ۵۵% جمعیت جهان را تشکیل
می دهند در کلیه زمینه های اقتصادی و اجتماعی
مشارکت داده شوند.

کاتیا بلایلو وزیر فرصتهای مساوی و رییس
هیأت ایتالیا در اجلاس زن در سخنان خود ابراز
امیدواری کرد، همانند اجلاس پکن نمایندگان در
مورد سند نهایی به اجماع دست یابند.

وی گفت: با احترام به تفاوتهای فرهنگی و
سیاسی که وجود دارد ما میراث خوبی به جای
گذاشته ایم. این میراث به دولتها و جوامع نیرو
می دهد.

در دومین روز اگرچه کار بر روی مفاد سند
توسط کارشناسان بشدت در جلسات صبح و
بعدازظهر و تا نیم شب ادامه داشت، اما اجماع لازم و
توافق چندانی بین کشورها حاصل نشده و روند
پیشرفت مذاکرات بسیار کند بود.

می توان گفت شرکت کنندگان در این اجلاس
در عین تفاهم بر سر هدف اصلی کنفرانس مبنی بر
ارتقای موقعیت زنان در سال ۲۰۰۰، بر سر بسیاری
از موضوعات که به فرهنگها و اعتقادات مربوط
می شد اختلاف نظرهای عمیق داشتند. به گونه ای که
گروههای همفکر را در دو جبهه کاملاً آشکار در
مقابل یکدیگر قرار داده بود. در یک گروه
کشورهای اسلامی با دیدگاههای ارزشی نشأت
گرفته از تفکر دینی و گروه همفکر آنان شامل ۱۳۴
کشور در حال توسعه به ریاست گروه ۷۷ بودند و در
صف مقابل کشورهای غربی که ارتقای زنان در هر
کشوری را تنها با معیارهای فرهنگ غرب ارزیابی
می کنند.

در این روز همچنین در حاشیه برگزاری
اجلاس، ریاست هیأت ایرانی با رؤسای هیأتهای
نمایندگی کشورهای شیلی، مصر، نیوزلند و نیز خانم
لوییس فرشت معاون دبیر کل ملاقات و دوباره
روابط فیمابین و بحثهای جاری اجلاس تبادل نظر
شد.

سومین روز اجلاس

در سومین روز نیز نمایندگان ۳۷ کشور از
جمله ایران، مراکش، لبنان، مکزیک، فیلیپین،
برزیل، سوریه، نروژ، اتریش و الجزایر به بیان
دیدگاهها و پیشرفتهای مربوطه طی ۵ سال اخیر در
کشور خود پرداختند.

خانم زهرا شجاعی مشاور رییس جمهور و
رییس مرکز امور مشارکت زنان نیز در این روز به
ایراد سخنرانی پرداخت که با استقبال رؤسای
کشورهای اسلامی و سایر کشورها مواجه شد.

خانم شجاعی در این سخنان گفت: کنفرانس
پکن گامی مهم و اساسی و تلاش جمعی ما برای
پرداختن به گستره وسیعی از موضوعات زنان و
توافق در مجموعه ای از اقدامات و تدابیر عملی بود
و این اجلاس نیز فرصت مناسبی برای ارزیابی
اجرای اعلامیه و چارچوب عمل پک