پاورپوینت کامل شخصیت شناسی فاطمه(س)آموزه های زندگانی حضرت زهرل(س)(۱۵شخصیت شناسی فاطمه(س)آموزه های زندگانی حضرت زهرل(س)((بخش چهارم)۱۵)) ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شخصیت شناسی فاطمه(س)آموزه های زندگانی حضرت زهرل(س)(۱۵شخصیت شناسی فاطمه(س)آموزه های زندگانی حضرت زهرل(س)((بخش چهارم)۱۵)) ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شخصیت شناسی فاطمه(س)آموزه های زندگانی حضرت زهرل(س)(۱۵شخصیت شناسی فاطمه(س)آموزه های زندگانی حضرت زهرل(س)((بخش چهارم)۱۵)) ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل شخصیت شناسی فاطمه(س)آموزه های زندگانی حضرت زهرل(س)(۱۵شخصیت شناسی فاطمه(س)آموزه های زندگانی حضرت زهرل(س)((بخش چهارم)۱۵)) ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۶

صحیفه سخن

روزی که راز خلقت دنیا نوشته اند
گُل را به نام بلبل شیدا نوشته اند

پروانه را فدائی شمع و به بال و پر
اسرار عشق با قلم لا نوشته اند

راز و نیاز عاشق و معشوق طور را
صبح ازل به سینه سینا نوشته اند^(۱)

آفرینش در نگاه آفریدگار، گلستانی زیبا و
روح افزاست که سرشار از نغمه های شور و شیدایی
است. پروانه هایی بی پروا در آتش عشق جاودانه
می شوند تا همچون مشعلهایی شعله ور، صحنه
حیات را نور و روشنایی بخشند.

در این میان دو غنچه زیباروی و نیک نهاد
دیده می شوند که در کنار «یاس» و «نسترن» از هر
نگاه پاک و تابناکی دلبری می کنند. باغبان نخستین
هستی، آدم(ع) چون نام این دو را از زبان فرشته
وحی، شنید، ابتدا نسیم شادی سراسر وجودش را فرا
گرفت و سپس غبار غم دل و دیده اش را تیره و تار
ساخت!

باغبان بزرگ آفرینش و سرسلسله رسولان
الهی، این دو را «سروران جوانان بهشتی» نامید و تا
آخرین لحظه حیات بر دوش عشق و محبت یا
سینه ای از اسرار هستی، جای می داد تا آنان آرام
گیرند و خود قرار یابد. نامشان را از لبان لبریز از
وحی جبرئیل شنید، یکی را «حسن» نام نهاد و
دیگری را «حسین».

این دو بر شاخسار وجود پدری چون «علی» و
دامان وجود مادری مانند «فاطمه» پرورش یافتند و
عطر صفاتی آسمانی چون دانش و بینش، ادب و
ایثار و عاطفه و عشق یافتند به گونه ای که هر یک
اسوه ای قدسی و الگویی همگانی برای تمامی
انسانها ـ بویژه جوانان ـ گردیدند؛ پیش از آنکه
«محتاج» یکدیگر باشند در دیدارها، «مشتاق»
همدیگر بودند و آنچنان در نگاه اطرافیان برجسته
و ارزشمند شمرده می شدند که ویژگیهای برتری که
در جلوه های مختلف رفتار آنان، پدیدار می شد
صفاتی مثال زدنی و درس آموز برای همگان
می گردید. برخی بخوبی می دیدند که حسین(ع)
هیچ گاه جلوتر از برادر خود راه نمی رود و آنگاه که
در مجلسی با هم بودند، پیش از حسن(ع) سخن
نمی گوید^(۲) و از آن سو، امام حسن(ع)، با دیگران
به گونه ای عادی می نشست اما با ورود برادر
خویش، بسیار مؤدب و محترمانه نشسته و در برابر
پرسش اطرافیان از چگونگی تغییر حالت خود،
می فرمود: «من هیبت حسین را همانند هیبت پدرم
علی(ع) می بینم.»^(۳)

در این قسمت مجموعه گفتار و رفتار زهرای
مرضیه ـ علیهاالسلام ـ در باره این دو شخصیت الهی
و ملکوتی را بازگو می کنیم که سلسله آموزه هایی
حکمت آفرین برای مادران، جوانان و خانواده ها را
پیش روی می نهد. ان شاءاللّه

*

۳. امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام)

* ژرفای نگاه فاطمه(ع)به امامت حسنین(ع)

امامت حسن و حسین ـ علیهماالسلام ـ مقطع
برجسته ای است که فاطمه زهرا ـ علیهاالسلام ـ با
اشاره بدان، استمرار رهبری و هدایت جامعه را این
گونه بیان می کند:

«سمعتُ رسول اللّه ـ صلی اللّه علیه و آله و سلم ـ
یقول: علیٌ خیرُ من اخلفه فیکم و هو الامام و الخلیفهُ
بعدی و سبطای و تسعهٌ مِن صُلب الحسین ـ
علیه السلام ـ ائمهُ ابرار …»؛

از رسول خدا(ص) شنیدم که می فرمود: علی
برترین کسی است که در میان شما جانشین قرار
دادم، او امام و خلیفه بعد از من است و دو فرزندم
حسن و حسین ـ علیهماالسلام ـ و نه فرزندان حسین
ـ علیه السلام ـ پیشوایان و امامانی پاک و نیک اند.^(۴)

در سخنی دیگر هنگام تولد حسین(ع) را
بازگو کرده می فرماید:

به هنگام تولد حسین(ع)، پدرم رسول
خدا(ص) بر من وارد شد. من فرزندم را در
پارچه ای زرد رنگ پیچیده، به دست حضرت دادم.
پیامبر(ص) پارچه را به دور انداخته، پارچه ای
سفید طلبیده او را در آن پیچیده، سپس فرمود:

ای فاطمه، او را بگیر! او امام و پسر امام و پدر
نه امام است، از صلب او امامان پاک به دنیا می آیند
که نهمین آنان قائم آنهاست.^(۵)

* جلوه های تربیتی

توجه جامع فاطمه(ع) به نکات روحی روانی
و تربیتی فرزندان، موجب گردید که گاه آن حضرت
کودکان خود را به بازی می گرفت و نام آنان را بر
زبان می آورد، نخست از جاذبه شعر استفاده کرده،
سپس در هر مصرعی ارزش و احترام همسر خود و
پدر فرزندان را حفظ نموده، آنان را به پیروی و
اسوه گری از علی(ع) تشویق کند و در پی آن به
ستم ستیزی، ظلم گریزی و عبودیت راهنمایی نماید.
به طور مثال با فرزند دلبند خود، حسن علیه السلام
این گونه سخن می گفت:

«اشبه اباک یا حسن

و اخلع عن الحقّ الرّسن

و اعبد الها ذالمنن

و لا توال ذا الاحن»^(۶)

حسن جان! مانند پدرت، علی باش و ریسمان
او را از گردن حق بردار

خدای احسان کننده را پرستش کن و با افراد
دشمن و کینه توز دوستی مکن.

گاه بازی با کودکان را وسیله ای برای نشاندن
لبخند بر لبان شوی دلبند خود علی(ع) می دید و
افزون بر سرگرمی آنان، نوعی اظهار علاقه و
صمیمیت ـ در چهره شوخی با همسر خود ـ می کرد
و روزی دست نوازش بر سر حسین(ع) کشید و
فرمود:

«انت شبیهٌ بابی

لست شبیها بعلی»؛^(۷)

حسین جان! تو به پدرم شباهت داری و به
پدرت علی شبیه نیستی. و امام(ع) سخنان
فاطمه(ع) را می شنید، از سخنان او لذت می برد و
تبسم می نمود.

* گرسنگی حسن و حسین ـ علیهماالسلام ـ

به حب خدا می نمایند سیر
یتیم و مساکین و شخص اسیر

بگویند بهر رضای خدا
کنون بر نهادیم خوان غذا

نخواهیم پاداش و اجر و سپاس
فقط دین خود را بداریم پاس^(۸)

دل سپردن به ارزشهای الهی و اصول مذهبی
در زندگی، موجب دل کندن از بسیاری از
خوشی های ظاهری و لذتهای زودگذر زندگی
خواهد بود و در پی آن برای حفظ مبانی دین،
بسیاری از ارتباطات اجتماعی و خانوادگی محدود
گشته و انبوه درآمدهای ناشایست اقتصادی مسدود
می شود و سرانجام سنگلاخهای سخت و دشواری با
جلوه های مختلف فرا روی انسان قرار می گیرد که
مردان مرد توان استقامت و استواری را در
صحنه های مختلف از دست خواهند داد.

آنان که از روزهای نخست شوق پایبندی به
دستورات الهی داشته اند، در رویارویی با چنین
مشکلات سهمگین، گاه از آغاز مسیر، روی
گردانده دل به خوشی ها و لذت ها می سپارند و گاهی
پس از چندی از گذشته خویش اظهار پشیمانی
کرده، هم آوا با دنیاپرستان می شوند. اما انسانهای
اندکی بوده که تا آخرین لحظه پایداری و استقامت
و بردباری نشان داده، لحظه ای افتخارات ارزشمند و
آرمانهای الهی خویش را فراموش نمی کنند، گرچه
به گرسنگی های خود، همسر، فرزندان بیانجامد و
تلخی فراوانی در امروز و فردا و فرداهای زندگی
برای آنان به همراه آورد. براستی هر یک از ما تا
چه اندازه ای توان رویارویی با آوار سختی ها و
محرومیتها برای حفظ ارزشهای مکتبی خود را
داریم؟

زهرای مرضیه(ع) بانویی برتر در جهان
هستی است که برای حفظ باورهای الهی خویش
افزون بر دشواریهای گوناگون در زندگی مشترک
خود با علی(ع)، تلخی دردناک گرسنگی ها و
ناکامی های حسن و حسین ـ علیهماالسلام ـ خود را
چونان خنجری در عمق جان می پذیرفت تا عشق و
ارادت قلبی خود را نسبت به خواست خداوند برای
حفظ دین او و پاسداری از ارزشهای مذهب و
مسؤولیت در برابر رسالت پیامبر(ص) و امامت
علی(ع) به انجام رسانده باشد.

روزی که عرب تازه مسلمان در مسجد مدینه از
مسلمانان کمک خواست و با ناکامی روبه رو شد،
سلمان فارسی او را نزد اصحاب راهنمایی کرد اما
چیزی جز محرومیت نصیب وی نگردید. با
نومیدی به طرف مسجد در حرکت بود که ناگاه
چشمان او به منزل فاطمه(ع) افتاد و با خود گفت؛
زهرا(ع) و منزل او، سرچشمه نیکوکاری است. در
خانه را کوبید و ماجرای نیاز عرب تازه مسلمان را
توضیح داد. فاطمه زهرا(ع) فرمود:

«ای سلمان! سوگند به خداوندی که حضرت
محمد را به پیامبری برگزید، سه روز است که غذا
نخورده ایم، و فرزندانم حسن و حسین از شدت
گرسنگی، بی قراری می کردند و خسته و مانده به
خواب رفته اند، اما من نیکی و نیکوکاری را که در
منزل مرا کوبیده است رد نمی کنم.»^(۹)

زمانی دیگر، علی ـ علیه السلام ـ پس از تلاش
طاقت فرسایی در یک روز گرم مدینه وارد منزل شد
و از فاطمه(ع) پرسید: آیا غذایی در منزل داریم تا با
آن رفع گرسنگی کنم؟

زهرا(ع) پاسخ داد: «ما عندنا شیی ءٌ و اِنَّنی منذ
یومینِ اُعَلِّلُ الحسن و الحسین»؛^(۱۰)

در خانه چیزی نداریم و من دو روز است که با
بهانه های مختلف فرزندانم حسن و حسین
را به گونه ای سرگرم می کنم تا بی تابی زیاد نکنند.

بزرگترین درس چنین حوادثی آن است که
کمتر زمانی بوده که آن بانوی بردبار و شکیبا از
سختی زندگی خویش به پدر سخن بگوید؛ مبادا
علی(ع) شرمنده همسر خود شود. گرچه در پاره ای
مواقع رسول خدا(ص) با دیدن شواهدی پی به
محرومیتهای مادی دختر خود می برد. همانند
موقعی که پیامبر(ص) به دیدار دختر خود رفته، به
سیمای زهرا(ع) نگاه کرد، با تعجب سؤال کرد:

دخترم فاطمه! چرا رنگ تو پریده است؟

و چون چهره حسن و حسین را دید، با شگفتی
بیشتری پرسید:

چرا رنگ فرزندانم حسن و حسین دگرگون
شده است؟

در اینجا، فاطمه(ع) ناچار می گردد اوضاع
دشوار زندگی خود را با پدر در میان بگذارد، از
این رو به رسول خدا(ص) عرض می کرد:

«یا ابه! اِنَّ لنا ثلاثا ما طعمنا و اِنَّ الحسن و
الحسین اضطربا علیَّ من شدّه الجوع ثم رقدا کانهما
فرخان منتوفان»؛^(۱۱)

پدرجان! سه روز است که غذا نخورده ایم و
فرزندانم حسن و حسین از شدت گرسنگی بی تاب
شده اند، هم اکنون مانند جوجه های پَرکنده از
گرسنگی به خواب رفته اند.

* رابطه علی(ع) و حسن و حسین ـ

علیهماالسلام ـ

برجستگی شخصیت افراد و شناخت رو به
رشد انسانها نسبت به آنها زمینه ساز شهرت و
مسؤولیتهای پی در پی در جامعه می شود که این
پدیده آفاتی همچون کمی فرصت برای رسیدن به
خانواده، همسر و فرزندان را فراهم می کند. آنان که
اندک آشنایی با چنین آثاری داشته بخوبی از
صفات ناپسند آن آگاهی دارند.

فاطمه زهرا ـ علیهاالسلام ـ در سخنان مختلف
خود، یکی از ویژگیهای علی(ع) را رسیدگی به
حسن و حسین ـ علیهماالسلام ـ بیان کرده، از یک
سو اعتدال و همه سونگری امام را می ستاید، از سوی
دیگر همراهی شوهر را در مشارکت عاشقانه در
کارهای منزل بازگو کرده، فرزندان خود را دور از
عاطفه پدری و مهر و علاقه آنان، ندانسته
می فرماید:

«یا رسول اللّه ! … و ابوالحسن یحمل حسنا و
حسینا»؛^(۱۲)

ای رسول خدا! ابوالحسن دیشب تا به صبح ـ
حسن و حسین را نگهداری می کرد.

و در سخنی دیگر ـ نقش تربیتی علی(ع) و
آثار روحی روانی این ویژگی ارزشمند را بدین
گونه بیان می کند:

«… و باب بنیهما الحسن و الحسین الذین هما
ریحانَتَی رسول اللّه سیدی شباب اهل الجنّه»؛^(۱۳)

علی پدر حسن و حسین، دو دسته گل پیامبر
و دو بزرگ و سرور جوانان اهل بهشت است.

به به از پیوند یاس و نسترن
هم حسین اینجا شکوفد هم حسن

چارده آیینه پاک و صیقلی
یازده آیینه از نسل علی

پنج تن مثل ستون در دین ماست
چارده آیینه در آیین ماست^(۱۴)

* حسن و حسین فدایی پیامبر(ص)

«عاطفه» و «وظیفه» دو صفت شایسته ای
است که انسانهای دین باور و متعهد از آن بهره مند
بوده و در بسیاری از صحنه های زندگی به سلامت و
سعادت خود و فرزندان دست می یابند، همانند
توجه به رشد جسمانی و فراهم ساختن رفاه زندگی و
تحصیل دانش در مراحل مختلف موفقیت. اما در
پاره ای از عرصه های حساس که تصمیم گیری بسیار
دشوار می نماید، پدران و مادران باید بین عاطفه و
وظیفه یکی را ترجیح داده، دیگری را کنار زنند.
آن