پاورپوینت کامل حدّ قدّ عقل ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حدّ قدّ عقل ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حدّ قدّ عقل ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حدّ قدّ عقل ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۵

خودمانیم، آدمیزاد جماعت از هر
رنگ و شهری که باشد لااقل یک
بار هم شده در زندگیش دهان را
باز می کند و می گوید: «من که
عقلم قد نمی دهد!» یا «من که
عقلم قد نمی کشد!» یا «من که
عقلم بجایی نمی رسد» یا «عقل
که نباشد جان در عذاب است!» و
امثالهم. و با این جمله
می خواهند نشان بدهند عقلشان
«نارس» بوده و حالا حالاها لازم
است قد بکشد و برود بالا تا
روزی که «بِرَس و آبدار و مرغوب»

شود.

حالا همه اینها بجای خود،
این جماعت آدمیزاد چرا به
فکرشان نرسیده حد و حدود و
نهایت «عقلها» را مشخص و
معین بکنند تا بقیه بدانند
چکاره اند و چکار باید بکنند تا که
عقل آنان نیز به آن حد و اندازه
برسد؟

مثلاً چه اشکالی دارد
آدمیزاده های دانشمند بیایند و
بگویند عقل آدمها وقتی رسید به
سه متر، دیگر کار تمام است
وبیشتر جا ندارد. در این صورت
من و شما حساب کار دستمان
است و بالفرض اگر عقل فعلیمان

دو متر و بیست سانتی باشد
تکلیفمان را دانسته و باید آنقدر
به خورد عقلمان بدهیم و با
ورزش و نرمش و حرکات کششی
و نرمشی و با استفاده از
ورزشهایی نظیر ژیمناستیک و
شنا و دو و میدانی؛ عقلمان را به
حد استاندارد و اعلام شده
برسانیم.

و یا چنانچه بنا به اظهار نظر
دانشمندان علم «عقل شناسی»
مثلاً وقتی عقل آدمها شد سه
کیلو دیگر کافی و وافی می باشد
و بیشتر از آن نه میسر است و نه
بصلاح (که ممکن است آدمها به
مرضی بنام «عقل اضافی
داشتن» مبتلا بشوند). بنابراین
باز هم هر تنابنده ای می تواند
حساب کار خودش را داشته
باشد و در توزین، بالفرض اگر
عقلش هفتصد و پنجاه گرم
است؛ می افتد به فکر و دست و پا
زدن که با استفاده از انواع و
اقسام ویتامینها، پروتئینها،
چربیها و املاح معدنی «وزن
عقل» خود را به حد نصاب لازم
برساند!

اما، باید اذعان داشت در
دنیای علم و فن آوری و عصر
اتم که دانشمندان و محققان و
مکتشفان سوراخ سنبه ای نیست
که سر نکشیده و برای هر سؤالی
پی جوابی را نگرفته باشند؛
متأسفانه نه تنها هنوز «قد»

«عقل» ما، آدمها را اعلام
نکرده اند بلکه، کاری کرده اند که
کسی نمی داند تکلیفش با
عقلش چیست و از دست عقلش
باید به کجا پناه ببرد؟!

علیهذا، منظور از ذکر این
مقدمه عطف توجه دانشمندان
گرانمایه به این نکته مهم و
حیاتی است که: ای عزیزان،
شمایی که شب و روزتان را صرف
تحقیق و تتبع می نمایید. از سر
لطف گوشه چشمی نیز به عقل
آدمها داشته باشید و رک و
پوست کنده نظر علمی خود را
به همه جهانیان اعلام بدارید تا
همه بدانند قد و وزن «عقل»
چقدر و در چه حدودی است که
اگر این کار از دستتان برآید باور
بفرمایید ۵/۶ میلیارد نفوس
خاکی را مادام العمر ممنون دار
خود ساخته اید!

البته چه جای گفتن است
که ما هم از جمله آن آدمهایی
نیستیم که گوشه ای بنشینیم و
بگوییم «لنگش کن!» و همه کارها
را به گردن شما دانشمندان
ارجمند و شریف بیندازیم. نخیر
و کاملاً برعکس، مطمئن باشید
تا اعلام نهایی و قاطعانه شما در
مورد استاندارد و حد و حدود
عقل ما و دیگر دستورات مربوط
به «عقل شناسی» در کنارتان
بوده و با دل و جان از هیچ گونه
کمکی مضایقه نخواهیم کرد.

حال، جهت اثبات
حرفهایمان و اینکه هم ببینید
چقدر در ادعایمان صادق هستیم
و هم بیشتر در خاطر عزیزتان
رسوخ یابد چه عذابی از دست
«عقل» و «بی عقلی» می کشیم و
چقدر کلافه هستیم؛ از چند مثال
روزمره و همه فهم شروع
می کنیم. باشد که به ندای
متضرعانه ما جواب مثبت
دهید!

مثال ۱

مردی است که تمام عمرش
را به مال اندوزی گذرانده است و
تا جان دارد پول و مال و منال و
امتعه و طلا و جواهرات ذخیره
کرده و آنها را یا در خانه و یا در
گاوصندوق و یا به بانک سپرده
است. بعد روزی می رسد که او
باید غزل خداحافظی را بخواند و
دار فانی را ترک بگوید. خودش
نیز این موضوع را می داند. حال
اگر ما به بالینش برویم و از او
بپرسیم که: «تو همه عمرت را به
مال اندوزی سپری کردی و تا
توانستی پول و طلا و جواهرات
تلنبار کردی، حال دستت از این
دنیا کوتاه می شود و همه را
می گذاری و می روی پی کارت! بر
فرض هم که بگویی قبر جاداری
برایت بسازند و گاوصندوق
عزیزت و چکهای بانکی و اوراق
بهادار و پولهایت را کنارت چال
کنند، مگر آن دنیا این پولها به
کارت می آیند؟ نخیر، جانم، با
این ثروت نه می توانی خوش
بگذرانی نه به سفرهای تفریحی
بروی، حتی نمی توانی یک
ماشین برای خودت دست و پا
بکنی که مجبور نباشی با
اتوبوس از این سر «آن دنیا» به آن
سر «آن دنیا» بروی و خلاصه،
ول معطلی! «می دانید چی
جوابمان می دهد؟ با افسوس
سرش را تکان داده و به زحمت
دهان باز می کند و می گوید:
«خیلیها بم می گفتن دنیا محل
گذر است اما چکنم که عقلم به
این جمله قد نمی داد. حالا دارم
می فهمم که کار از کار گذشته و
مجبورم از این دنیا دست بکشم
و …» و چشمهایش را برای
همیشه می بندد.

مثال ۲

بچه ای را در نظر بگیرید که
همه وقتش را به بازی و
بازیگوشی می گذراند. هر چقدر
هم می زنند توی سرش و در
گوشش می خوانند که «آخه ای
بچه کمی هم به درس و مشقت
برس!» از این گوش می شنود و از
آن گوش در می کند. تا آخر
عاقبت که بی سواد یا کم سواد
باقی مانده و شغل و کاری بی ارج
و قرب در جامعه برایش پیدا
می شود. از او هم اگر بپرسیم:
«چرا وقتت را به بطالت گذراندی
تا به این حال و روز بیفتی؟» با
افسوس می گوید: «چی بگم؟
عقلم نمی رسید. اگه عقلم
می رسید که درس می خواندم و
حالا برای خودم دکتر و
مهندسی بودم!»

مثال ۳

دکتر و یا مهندسی است که
عمری را درس خوانده و تا صبح
بیدار مانده و چشمهایش کم سو
گشته تا قبول شده و بعد از
گذراندن هفت خان رستم دکتر یا
مهندس شده است. اما حالا که
موهایش سفید شده و جوانیش
رفته، می بیند از مال دنیا تنها
چیزی را که دارد همین عنوان
دک